บทที่ 26 ดูแลแพน

แพนไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลนาน เธอก็ตัดสินใจกลับ บ้านไปรักษาตัวเพื่อพักฟื้น

และงานแต่งของเขาทั้งสองก็ได้ถูกเลื่อนออกไป

ปันอยากไปจากที่นี่ แต่ดีโน่ควบคุมตัวเธอไว้ไม่ให้ไป และยังเอาเรื่องของบริษัทแมนมาขู่เธอ บังคับให้เธอไป ดูแลแพน

แต่ปันไม่อยากเป็นแบบนี้เลยเพราะแมนเคยมีบุญคุณ กับเธอมากมาย ตอนนี้ก็ทำดีกับเธอขนาดนี้เธอไม่อยากจะ ติดหนี้บุญคุณเขา ก็เลยตอบตกลงดีโน่

วันนั้นที่ออกจากโรงพยาบาลแมนติดต่อปันได้สักที ปันโกหกเขาไปว่าตัวเองจะกลับบ้านนอกช่วงหนึ่งให้เขา ไม่ต้องติดต่อกลับมา

แมนเงียบไปสักพัก ถึงจะตอบว่า “งั้นเธอกลับมาไวๆ

ละกันนะ”

ปันตอบว่า “ได้เลย”

“ฝากถามพ่อแม่เธอด้วยนะว่า สบายดีมั้ยแมนพูด

จบก็วางสายเลยทันที

คนเอาโทรศัพท์เก็บเข้าไปในกระเป๋าและเงยหน้ามองไปทางวีล่าที่คุ้นเคย

หายใจเข้าลึกๆแล้วรวบรวมความกล้าของตัวเองและ ก้าวขาเข้าไปในบริเวณนั้น

แพนกับดีโน่นั่งอยู่บนโซฟา ดีโน่กำลังป้อนผลไม้ให้ เธอกินไม่หยุด และแพนยิ้มอ่อนๆทั้งสองคนดูเหมือนรัก กันมากๆ

ปันดูแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจ รู้สึกเหมือนเป็นก้างขวางคอ ของเขาทั้งสอง

พอแพนเห็นปันก็มุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของดีโน่ “เลิกป้อนฉันได้แล้ว บริษัทเธอมีเรื่องมากมายต้องทำ ไม่ใช่หรอ? รีบไปสิ”

ดีโน่ตอบ อืม พอลุกขึ้นก็เห็นปันที่ยืนอยู่ตรงนั้นและ พูดแบบน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ที่บ้านไม่ได้ทำความสะอาด มานานแล้ว เธอไปทำความสะอาดให้หมดจดทุกซอกมุม

ปันขมวดคิ้วเข้าหากัน และพูดว่า ฉันมาเพื่อดูแล คุณแพน ไม่ได้มาเป็นคนรับใช้บ้านเธอ ”

แพนพูดต่อจากดีโน่ ก็ใช่นะดีโน่ คุณปันใจดีแค่

ไหนแล้วที่มาคอยดูแลฉันเธออย่าให้ปันทำความสะอาดเลย”

ดีโน่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธออย่าลืมที่เธอตกลง กับฉัน ฉันสามารถเก็บบริษัทของเขาได้ในทันที ดีโน่ขู่ ปัน

ปันจิกสายตาไปที่เขา ทำไมก่อนหน้านี้เธอไม่เคยรู้ว่า เขาไร้ยางอายขนาดนี้!

หลังจากที่ดีโน่เดินออกไป แพนถึงจะพูดออกมาว่า “ เอาน้ำมาให้ฉันดื่มหนึ่งแก้ว ”

ปันรีบไปเอาน้ำมาเสริฟ์ให้ทันที

แพนดื่มเข้าไปได้คำนึงก็คายน้ำออกออกมาตกบน เสื้อของปันทั้งหมดเลย หน้ากากอันซื่อใสบนใบหน้าของ เธอทิ้งไป ฉันเพิ่งแท้งเธอให้ฉันกินน้ำเย็นมากขนาดนี้? ที่หมอพูดเธอไม่ได้ยินเหรอ?!

ปันกัดริมฝีปากแน่นๆ รับความเหยียบย่ำทั้งหมดเก็บ เอาไว้ ขอโทษนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบไปเอาน้ำร้อนมาให้ ทันที ”

“ อืม ไม่ต้องใส่น้ำเย็นมานะ” แพนพูด

ปันไปเอาน้ำร้อนจากเครื่องทำน้ำร้อน เธอถือกันแก้วอย่างระมัดระวัง

แพนไปสัมผัสตรงแก้วนิดๆ แล้วพูดแบบไม่พอใจว่า “เธอจะให้ฉันทำยังไง เธอกะจะต้มฉันในน้ำร้อนเลยเหรอ

ปันหายใจเข้าลึกๆ และพยายามอดทนกับเธอ ฉันวาง ไว้บนโต๊ะเย็นแล้วเธอค่อยดื่มสิ

ฉันอยากจะดื่มตอนนี้! “ แพนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย

ฉันไม่มีวิธีอื่น ก็เลยหยิบแก้วขึ้นมาความร้อนนี้มีก่อง ศากันเนี่ย เมื่อกี้ที่เธอแค่สัมผัสน้ำร้อนก็ร้อนจะตายอยู่แล้ว แต่แพนก็ยังเร่งเธออยู่ดี “ เร็วๆ”

แพนยื่นมือไปช้าๆจับที่กันแก้ว

ปันก็เลยรีบปล่อยมือ แต่ไม่คาดคิดว่าแพนก็ปล่อย เหมือนกัน น้ำที่อุณหภูมิร้อนจัดนั้นหกบนมือเธอหมดเลย

เสียงโหยหอนของปันดังขึ้นมาทันที