บทที่ 5 ตื่นจากความฝันสักที

หัวใจของปันผิดหวังเจ็บร้าวเหมือนตกลงจากที่สูง เมื่อก่อนเธอเห็นดีโน่จะมาบ่อย แต่รสชาติที่นี่เธอไม่ได้ ชอบมากเท่าไร่ ทุกครั้งเธอจะบังคับตัวเองลองชิมอาหารที่ นี้ตลอด เหมือนว่าเธอจะสามารถเข้าใกล้เขามากขึ้น

แต่คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้ว กลับเป็นสิ่งตลก

ดีโน่สั่งอาหารโปรดของแพนให้แพนไปกอย่างแล้ว แต่กลับสิ่งที่มันชอบนั้นเขากลับไม่รู้เลยสักเมนู เพียงแค่ ยื่นเมนูอาหารให้ปันอย่างเคยเป็น สั่งเอง

ปันยิ้มเกรงๆ สั่งไปเยอะขนาดนี้แล้ว ก็คงจะกินไม่ หมดนะค้า..งั้นก็แค่นี้ก่อน

อาหารถูกเอามาเสริฟอย่างรวดเร็ว แพนและดีโน่ จีบหวานกันอย่างที่นั่นมีการเพียงสองคน จนปันมองแล้ว ตาแดงทั้งคู่

ดีโน่ตักอาหารให้แพน สายตานั้น กริยานั้น ปันได้แต่ มองแต่ไม่มีวันที่จะถูกกระทำแบบนั้น

เมื่อทานไปครึ่งทาง สายตาเยือกเย็นของดีโน่ก็กวาด ลงที่ปืน “บอกมา คุณมีเป้าหมายอะไร”

ปันฝืนยิ้ม “กินเสร็จแล้วค่อยคุยดีกว่า..”
ดีโน่ทำตาหยีมองเธอไว้ “ผมขอเตือนคุณอย่ามีแผน ร้ายอะไรอีก”

“จะเป็นไปได้ยังไง..”ปันตอบโดยไม่มองเขา เธอจะรักเขายังไม่ทันเลย

เห็นอาการของปันมีความน่าสงสาร จู่ๆดีโน่ก็รู้สึกใน อ่อนขึ้นมา เขาลำคานโดยหันหน้าไปอีกข้าง ไม่อยากมอง เธออีก

เมื่อกินเสร็จแล้ว ดีโน่ก็ไปเอารถ ปันเข็นแพนออกมา จากร้าน ในใจกำลังคิดจะหาโอกาสคุยกันสองคนกับดีโน่ เรื่องที่ตัวเองท้อง

จ่าแพนก็ขาดความคิดของเธอแล้วพูดขึ้น “ปัน ฉัน ขอเตือนแกนะ แกเซ็นใบหย่าดีดี แกจะได้ไม่ต้องเจ็บปวด อีก แกคงไม่ยากติดอยู่ตรงกลางให้เราสามคนตามติดกัน แบบนี้ไปเรื่อยๆหรอกนะ?จะว่าอีก ชายที่เกลียดแกเข้า ไขกระดูกคนหนึ่ง แกยังหวังที่จะได้ความรักจากเขาอีเห รอ?”

สีหน้าของปันดูแย่ เธอเม้มปาก ทั้งตัวสั่นแรง

แพนเม้มปากแล้วถามขึ้นอย่างกระตุ้น แกฝันมาสาม ปีแล้ว เมื่อไหร่จะตื่นจากความฝันสักที?”
คำคำนี้แสดงให้เห็นได้ชัดว่าแพนตบเธอแบบอ้อมๆ

ให้เธอมีสติขึ้นได้ทันที

สิ่งที่เพ้อคิดมาความฝันนั้น ก็ได้แตกใน ณ ขนาดนั้น

หยุดพูดได้แล้ว”เสียงของดีโน่แหลม ฉันไม่ได้

ฉันเลยแต่นิด..เรื่องพวกนั้นฉันไม่ได้เป็นคนทำ” แพนเข้าใกล้เธอ ใบหน้าที่ใสนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่

โหด “ใครจะเชื่อหล่ะ?”

ปันก้านน้ำตาไว้เฮอดก้านความลำบากในสามปีนี้นี้ที่ กำลังจะระเบิดออกมา เธอเพียงอยากจับดีโน่ไว้แล้วบอก กับเขาว่าเธอไม่ได้

แพนค่อยๆยืนขึ้น ปันเห็นกริยาเขาแล้วก็ตกใจใหญ่ นี้ เขาไม่กลัวดีโน่มาเห็นหรือไง

ระหว่างที่ปืนกำลังสงสัยนั้นร่างกายของแพนก็อ่อน แล้วล้มไปที่ฟื้นทั้งคน

“แพน?”ปันเรียกออกมาด้วยการจะเดือนเขา

ระหว่างที่ปืนยังปรับตัวไม่ทันว่าทำไมเขาต้องทำแบบ นี้นั้น ก็มีรถสปอร์ตของดีโน่ที่หรูขับเข้ามาเห็นภาพนี้พอดี
ความโกรธร้อนเหมือนไฟ เสียงตะโกนเต็มไปด้วย ความแค้น เขาโยกมือแล้วจะฟาดไปที่หน้าปัน

แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ลงมือไป

ปันมองชายหนุ่มที่หน้าผากแน่นจนเห็นเอ็นได้ขิดนั้น คงจะเกลียดเธอจนอยากฆ่าเธอเลยมั้ง ในใจเธอรู้สึกเจ็บ แต่พูดขึ้นด้วยเสียงที่นิ่ง “ถ้าฉันบอกว่า…..เขาลัมอยู่ที่ พื้นไม่ได้เกี่ยวกับฉัน คุณจะเชื่อไหม?

เป็น”ดิโน่หายใจเข้าแรงๆ กำลังกดอารมณ์ที่จะ ตะคอกออกมานั้นเข้าไป เขาพูดออกมาเป้นคา *ผมโคตร หวังให้คนที่ตายในสามปีก่อน เป็นคุณชะมัด