บทที่ 35 ยีนไม่ได้อีกต่อไป

ในบางครั้งเรื่องบางเรื่องจะไม่เป็นแบบที่คิดก็เหมือน ปันที่อยากตายแต่ก็ไม่ได้ตายไปสักที

เธอรู้สึกว่าเจ็บไปหมดทั้งตัวเลย วินาทีที่ฟื้นลืมตาขึ้น มาก็ได้พบกับไฟที่เปิดอยู่ทำให้เธอยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่

“ปัน เธอตื่นแล้วหรอ?”เสียงที่อ่อนโยนส่งเข้าไปใน หูของเธอ

ปันใช้เวลาไปห้านาทีถึงจะได้สติทุกอย่างกลับคืน มา เธอมองไปทางแมนที่ยิ้มหวานถามเบาๆว่า “ฉันอยู่ ไหน. >>

“ไม่ต้องกลัวนะตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลที่มีความ เป็นส่วนตัวมาก”แมนไปจับที่มือของเธอด้วยความเป็น ห่วง

“ฉันยัง..ยังไม่ตายเหรอ..”ตอนที่ปันพูดคำนี้ เหมือนเธอไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลยเพราะเธอคิดว่าเธอไม่ เหลืออะไรแล้ว

นี่เธอถือว่าโชคดีไหมที่รอดมาได้?

“ไม่ตายหรอก เธอพึ่งจะอายุยี่สิบกว่าจะตายได้

ไง?”แมนขมวดคิ้วไม่ค่อยชอบคำนี้ที่เธอพูดเท่าไหร่
ฝันอยากลุกขึ้นมานั่งแต่รู้สึกว่าทั้งตัวไม่มีเรี่ยวแรง เลย ยิ่งไปกว่านั้นคือขาของเธอไม่มีความรู้สึกเลย

“ขาของฉัน……

”เธอรู้สึกได้ทันที

นัยน์ตาของแมนมีความวุ่นวายแว๊บผ่านและรีบพูดไป ว่า กันเธอหิวยัง?ฉันไปซื้อของให้เธอกินดีกว่า”

“ขาของฉันเป็นอะไร? “กันถามอย่างใจเย็นและ

ต้องการคำตอบ

แมนเออๆอาๆพูดไม่ออกสักคำ

“ความตายฉันยังไม่กลัวเลยแล้วจะให้ฉันกลัวอะไร

อีก”ปันพูด

พอแมนได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกเจ็บใจมาก “หมอบอก ว่า…ต่อไปนี้เธออาจจะยืนขึ้นไม่ได้อีกแล้วตลอด

ชีวิต…)

ในตอนที่ขาไม่รู้สึกอะไรมันก็ทายออกแล้ว เธอยิ้ม อ่อนๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ ดีแล้วไงต่อไปก็ไม่ต้องไปวิ่งตามหาอะไรอีกแล้ว

แมนถอนหายใจยาวๆ “ปันเรื่องมันผ่านไปแล้วต่อไปนี้จะไม่มีใครมาหาเรื่องเธอได้อีกแล้ว”

“หมายความว่าไง? ฟันไม่เข้าใจ

“ในตอนที่เธอเข้าห้องฉุกเฉินฉันยัดเงินให้หมอให้ เขาบอกว่าเธอตายแล้ว ดังนั้นในโลกใบนี้ไม่มีคนชื่อปัน ที่รักดีโน่แล้ว “แมนพูดทีละถ้อยคำ

ปันชะงักไปเลยแต่แป๊บเดียวก็เข้าใจความหมายของ

เขาแล้วเธอพยักหน้า “ก็ดีเหมือนกันนะ

ในวินาทีที่เธอตัดสินใจตายเธอก็ปล่อยวางเรื่องของ

ดีโน่ไปหมดแล้วทุกอย่าง

ตอนนี้เธอไม่ติดหนี้อะไรพวกเขาแล้วและต้องเริ่มต้น ชีวิตใหม่ได้แล้ว ชีวิตที่มีแต่ความสุข

แต่สิ่งแรกที่เสียใจมากที่สุดก็คือลูกของเธอไม่อยู่

แล้ว

“แผลในตัวเธอเยอะเกินไป ทีแรกฉันอยากจะเอา เธอไปจากที่นี่แต่หมอไม่แนะนำฉันอยากให้เธอหายดีแล้ว ค่อยไปจากที่นี่เธอว่าดีไหม?”ตอนที่แมนพูดคำนี้ดวงตา ของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ปันไม่ได้โง่เธอเข้าใจความหมายของแมนดี แมน เธออย่าเสียเวลาในตัวฉันเลย เวลาที่เหลือของฉันเป็นคน อัมพาต เธอจะทำแบบนี้ทำไม..เธอยังหาผู้หญิงที่ดี กว่า สวยกว่าอะไรก็ได้หมดเลยนะ”

“แต่คนที่ฉันรักคือเธอ”แมนมองไปทางเธอ “ใน โลกใบนี้มีแค่ปันคนเดียว คนที่ฉันรักคือปัน”

ปันเม้มปากไม่รู้จะพูดอะไรดี

“ฉันรู้ว่าเธอตัดสินใจทันทีไม่ได้ไม่เป็นไรรอเธอหาย ดีแล้วก็พักฟื้นสักสองสามเดือนในระหว่างนี้เธอก็ใช้เวลา คิดให้ดีๆเลย “แมนยิ้มอ่อนๆยื่นมือไปจับที่หัวของเธอ

ปันไม่รู้จะบอกว่าแมนดื้อหรือบอกว่ามีนิสัยรักเดียวใจ เดียวเหมือนปันกันแน่