บทที่ 34 ไม่อยากเห็นเป็นปันอีกแล้ว

“เป็นไปไม่ได้..เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”ตาของดี

โน่จากสีดำกลายเป็นสีแดงไปหมดเสียงแหบมากกำลังจะ พุ่งเข้าไปด้านในแต่โดนแมนดึงตัวไว้ก่อนแล้วชกเขาไป หลายหมัด หน้าดีโน่เขียวช้ำทันที

แมนพูดแบบน้ำเสียงโมโหว่า “ตอนที่มีชีวิตเธอไม่ อยากเจอ ตายไปแล้วเธอจะยังมาหลอกปันอีกทำไม!”

ใช่ ตอนที่ปันยังมีชีวิตอยู่ดีโน่ไม่เคยแม้แต่สนใจ และเหลียวมองเธอเลยเหมือนเธอเป็นแค่ของเอาไว้ปลด ปล่อยอารมณ์ของเขาเท่านั้น

ตอนนี้เธอไปแล้วดีโน่ต้องดีใจสิ

แต่..ในใจของเขาโล่งๆเหมือนกระดูกสันหลังที่ ทำให้เขาเข้มแข็งมาตลอดกำลังจะล้มละลายพังภายใน วันเดียว

“ฉันจะพบปัน ฉันจะพบปัน!ดีโน่จะพุ่งไปด้านใน อย่างเดียว

“เธอไม่คู่ควรที่จะเจอปัน!”แมนผลักเขาแรงๆ แรง จนดีโน่ล้มลงไปบนฟื้นตอนนี้ดีโน่หมดสภาพ

เมื่อก่อนเป็นคนที่มีสติตลอดเวลาแต่ตอนนี้กลายเป็น คนไรสตรบเลย

มองเห็นดีโน่เจ็บปวดแบบนี้ในใจของแมนแอบรู้สึก

เขามีวันที่เป็นแบบนี้?

ดีโน่มองที่ฟื้นนิ่งๆบนหน้าเขาเหมือนมีน้ำอะไรใสๆ ไหลออกมาแต่พอเขาจับถึงรู้ว่านั่นคือน้ำตา

เขาก็ร้องให้เป็น เขาก็มีความรู้สึก?

ถึงสุดท้ายดีโน่จะไม่ได้เข้าไป ตอนแรกที่โวยวาย กลายเป็นเงียบแบบนอนนิ่งใช้เวลาไปนานสองชั่วโมง

เขาไม่มีหน้าที่จะเข้าไปหาปัน

ปันทำเพื่อเขาตลอดสามปี แต่เขาหละเคยทำอะไร เพื่อเธอบ้างจนลมหายใจสุดท้ายยังทำร้ายเธอ?

เขาทรมานเธอมาโดยตลอดก่อนเธอตายก็ยังทรมาน

เธออยู่

แต่สิ่งที่ปืนไม่รู้คือลูกคนนั้น ถึงแม้ไม่มีดีโน่ลูกคนนั้น ก็ไม่รอดอยู่ดี นี่คือความจริงที่ปันไม่รู้

แต่ว่าเรื่องพวกนี้มัน..ไม่สำคัญแล้ว

ยามดึกไม่ค่อยมีคน ทุกอย่างรอบตัวเงียบมีลมพัด เบาๆ ในวันแบบนี้คุ้นเคยขนาดไหนเขายังจำได้อยู่เลยว่า ในอากาศแบบนี้ปันขอเขาหย่า

ดีโน่เงยหน้าขึ้นมือจับขวดเหล้าอยู่แล้วเทเข้าปาก ตัวเองแต่ยังไม่ทันกลืนก็ไหลออกมาเข้าไปในเสื้อของ เขาหมดทำไมมันเย็นแบบนี้เย็นเหมือนวันที่ไม่มีปัน เย็น เข้าไปในถึงหัวใจ ดีโน่รู้สึกอ้างว้างมาก

บางครั้งเราจะรู้สึกเสียใจก็ต่อเมื่อเราสูญเสียไปแล้ว

แต่พอเสียไปจริงๆไม่มีแม้แต่การย้อนคืนแค่เสี้ยวนึง

ได้เลยสักนิด

ดีโน่เองก็ไม่รู้ว่าเขากลับมาที่บ้านได้ยังไง เขาเดินเซ ไปเซมาทั้งตัวดูแล้วโทรมมากหมดสภาพ

แพนได้ยินเสียงก็เดินออกมาจากห้องนอนก็รู้สึก ประหลาดใจแล้วรีบเข้าไปเดินข้างๆเขา “ดีโน่ทำไมทำตัว แบบนี้??”

มองไปทางผู้หญิงที่ยุ่งไปยุ่งมาดีโน่เหมือนโดน ปลอบใจอีกครั้งรีบไปจับที่มือของแพนแล้วพูดว่าแป้น..ปั้น..

แพนชะงักไปเลยมองไปทางเขาอย่างเหลือเชื่อ “ดี

โน่ฉันคือแพน”

ปันปันอีกแล้ว!ทำไมในสมองเขามีแต่ปัน?หรือเขา จะรักปันแล้วจริงๆ แต่ถึงแม้จะรักเขาตอนนี้ก็สายไปแล้ว?

ดีโน่เรอไปครั้งนึงแล้วมองไปทางแพน

หลังจากที่ใช้เวลาอยู่กับปันนานเกินไปเขารู้สึกว่า สองคนนี้ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย

“ใช่..เธอจะเป็นปันได้ไง..ปันตาย

แล้ว..”ดีโน่หัวเราะคนเดียวแต่เสียงหัวเราะของเขา นั้นน่าสงสารมาก

สายตาที่โกรธแค้นของแพนเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นสายตา ที่ดีใจในทันที ตายแล้ว?แพนตายแล้วงั้นเหรอ?

ไม่ว่าปันจะตายยังไงแค่หายไปจากโลกใบนี้ก็เป็น เรื่องดีสำหรับแพนแล้ว! เธอดีใจมากๆ

“ดีโน่อย่าเสียใจไปเลย พวกเรากลับห้องกัน เถอะ”แพนไปควงที่แขนเขาแต่กลับโดนเขาผลักแรงๆ
“ไป เธอไม่ใช่ปัน.ฉันจะเอาปันเท่านั้น..)

เมื่อก่อนเขาเห็นปันเป็นแพน

แต่ตอนนี้เขาไม่อยากเห็นแพนเป็นปันอีกแล้ว

เพราะโลกใบนี้มีแค่ปันคนเดียว เพียงคนเดียวไม่

ต้องการใครแทนที่