บทที่ 32 ลูกเป็นของเขา

มองไปเลือดกองนอนดีโน่พูดไม่ออกว่าในใจของเขา รู้สึกยังไง เขาเหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่ทำตามคำสั่ง

ดีโน่..”เสียงของปันเบามากๆแต่เขาก็ได้ยิน “เธอจะเสียใจแน่..เธอจะต้องเสียใจแน่นอน

“ฉันจะเสียใจอะไร? “ดีโน่พูดแบบประชดประชัน ทั้งๆที่ยังๆไม่รู้ความจริงบางอย่าง

“เด็กคนนี้…เด็กคนนี้คือของเธอ..”ปากของ ปันสั่นแล้วพูดความจริงออกไป

ดีโน่ยิ้มที่มุมปาก “ถึงจุดๆนี้แล้วเธอยังจะหลอกฉันเห รอ เห็นฉันเป็นควายเหรอ?”

ปันอยากจะใช้วิธีนี้ยื้อชีวิตของเด็กไว้อีกหรอ ขอบอก เลยว่าไม่สำเร็จหรอกนะ?

ยาก็กินแล้วจะท้องได้ไง?

“ทำไมเธอใจร้ายแบบนี้..”ปันมองไปทางดีโน่

อย่างหมดหวังดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความเกลียดแค้น

นี่คือลูกของเรา ลูกที่เธออยากได้มานานสามปี

ไปสบกับตาของปันอยู่ดีๆหัวใจของดีโน่ก็เริ่มเต้นเร็วและเริ่มกลัวว่าที่ปันพูดจะเป็นความจริงหรือไม่

เขาคิดในใจ หรือ….ที่ปืนพูดมันคือความจริงๆ?

ดีโน่ลุกแล้วเอาผ้าห่มพันตัวเธอรีบลงไปชั้นล่างทันที

ลูกของปันไม่มีแล้วเหมือนที่คิด ดีโน่นั่งอยู่ตรงหน้า ห้องมือทั้งสองของเขาประสานกันสีหน้าตึงเครียด

พอเห็นหมอออกมาเขารีบลุกขึ้นถาม เด็กที่ตาย ตรวจDNAได้ไหม?”

“ได้สิครับ เชิญทางนี้

ระหว่างรอผลออกเป็นช่วงเวลาที่ดีโน่ตื่นเต้นมาก

ที่สุดในชาตินี้แล้ว

เขาเร่งไม่หยุดสุดท้ายผลก็ออกมาแล้ว

.เป็นของเขาจริงๆ!

วินาทีนี้ดีโน่โล่งอกไป

ลูกเป็นของเขาก็แปลว่าปันไม่ได้มีอะไรกับแมนสินะ
แต่ทำไม..ปั่นไม่บอกเขาสักทีเพราะพวกเขา

กำลังจะหย่ากันงั้นเหรอ?

ดีโน่คิดไม่ออกเขารีบเอาผลตรวจยัดเข้าไปใน กระเป๋าแล้วเดินไปทางห้องของปันทันที

ไม่เป็นไรยังไงลูกคนนี้ก็ไม่รอดอยู่ดี เจ็บแป๊บเดียวดี กว่าเจ็บนานๆ ไม่มีเด็กเร็วๆก็จะได้มีอีกเร็วๆนี้แหละ

พอเข้าไปในห้องดีโน่ไม่เห็นมีใครอยู่เลยมีแต่ผ้าห่ม ที่ยุ่งเหยิงและเข็มที่ถอดทิ้งไว้

ดีโน่เริ่มกลัวแล้วไปจับนางพยาบาลมา “คนไข้อยู่

ไหน!

นางพยาบาลทำหน้างง“เอ็เมื่อกี้ยังอยู่บนเตียงอยู่

เลย

ในใจของดีโน่เริ่มมีความรู้สึกที่ไม่ดีกระวนกระวาย เขารีบมองไปทางหน้าต่างและมองไปทั่ว เห็นปันเดินอยู่ ในหมู่ผู้คน

เธอปล่อยผม รองเท้าก็ไม่ได้ใส่เดินไปด้านหน้า เหมือนคนไม่มีเป้าหมาย

ดีโน่พูดว่า ไอ้บ้าแล้วรีบพูดออกไปมาปัน เฌาไม่รอแม้แต่ลิฟท์แล้วลงไปทางบันไดหนีไฟด้วยความรีบ

เขาไม่เคยรู้เลยว่าอีกสามชั้นจะสูงมากขนาดนี้

หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็ไปจุดหมายตัว เองแล้วรีบพุ่งไป

และตอนนี้ปันเดินไปถึงที่ถนนใหญ่แล้ว

“ปัน!”เสียงของดีโน่รีบร้อนมากเขาดูพฤติกรรมของ ปันแล้วเริ่มรู้สึกกลัวว่าปันจะเดินไปให้รถขับชน

ปันตัวแข็งที่แล้วหันหลังมาหน้าของเธอซีดเหมือน

กระดาษสีขาว เธอยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนกับการ์ตูนเลยที่

เท้าของเธอเหยียบอะไรไว้ไม่รู้มีเลือดเต็มไปหมด

“ดีโน่”บนใบหน้าของปันมีรอยยิ้มดวงตาว่างเปล่า เหมือนคนไม่เหลืออะไรในชีวิต เธอกลืนน้ำลายแล้วพูด ว่า “ฉันติดหนี้อะไรเธอ..ทำไมเธอต้องทำกับฉันแบบ นี้.

“เธออย่าใจร้อน เธอมาพูดที่นี่ มาพูดที่นี่มือของดี โน่กำลังสั่นอยู่เขากำลังจะเดินไปด้านหน้าก็เห็นปันถอย หลังไปหนึ่งก้าว
ด้านหลังคือรถที่กำลังขับมาด้วยความเร็วสูง