บทที่ 31 อย่าคิดที่จะคลอด

เวลาผ่านไปทีละนิดร่างกายของแพนก็เริ่มดีขึ้นมาก แล้ว ดีโน่ก็โล่งอกไปบอกว่าให้ปันไปได้แล้ว

แต่เป็นไปแบบต่อหน้าผู้คน ดีโน่ไม่ให้เธอไปไกลจาก สายตาแต่กลับให้เธอไปอยู่ในบ้านที่เขาเตรียมไว้เป็นบ้าน ที่หรูหราเหมือนคุณหญิง แต่แค่ไม่มีศักดิ์ศรี

ของกินของใช้ไม่ว่ากัน ปันก็ไม่ต้องไปทำงานแต่ ตอนที่เธอว่างก็ได้ทำเสื้อผ้าของพวกเด็กๆไว้เยอะๆโชว์ไว้ ที่บ้านทุกวัน

ได้ยินเสียงรถดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน ปันรีบไปซ่อน เสื้อผ้าเด็กๆก่อนหน้านี้ดีโน่เคยเห็นหนึ่งรอบแล้วเอาไปทั้ง ทั้งหมดไม่รู้ว่าเขาโกรธบ้าอะไรของเขา

แต่ปันก็ช้าไปนิดนึงตอนที่ดีโน่เข้ามาเขาเห็นตอนที่ เธอเอาเสื้อเก็บในตู้พอดี

ดีโน่โมโหทันทีเขาเดินก้าวใหญ่ไปบีบที่คอของปัน เขาออกแรงเยอะมาก “ปัน เธอลืมที่ฉันเคยพูดแล้วใช่ ไหม?ตอนนี้เธอคือผู้หญิงของฉัน!ทำไมไม่เจอหน้าแมนก็ คิดถึงลูกของมันงั้นเหรอ เธอรักแมนมากขนาดนั้นเลยเห รอ?”

ปันรีบสายหัว เปล่า…ฉันเปล่า..”
ดีโน่หรีสายตาเขาไม่พอใจอย่างมาก

ทุกครั้งที่เห็นเสื้อผ้าเด็กๆพวกนั้นแล้วเหม่อในใจของ เขาก็จะมีความโมโหที่มาจากไหนไม่รู้เขาเองก็งงตัวเอง เหมือนกัน

ทั้งที่จริงแล้วเขาอยากจะแก้แค้นปัน แต่ไม่รู้ ทำไม.มีอะไรบางอย่างกำลังเปลี่ยนไป

ดีโน่ยิ้มแบบเย็นชาแล้วปล่อยมือที่บีบคอเธออยู่ลง ถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเดินไปทางปันทีละก้าวๆ

ปันรีบถอยหลังปากสั่นไม่หยุด “ดี..ดีโน่เธออย่า

เข้ามา…)

หลายวันก่อนเขาก็มีอะไรกับปันทั้งที่ปันไม่ยอม หลัง จากนั้นท้องของเธอก็เริ่มปวดขึ้นเรื่อยๆ เธอกลัวว่าลูกจะ เป็นอะไรมากๆ

“เธอคือเมียน้อยฉันก็ต้องทำเรื่องที่ควรทำดิ”ดีโน่ มองไปทางมือของเธอที่คลุมท้องตัวเองอยู่เหมือนเขา ตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้วไปจับที่แขนของเธอโยนตัว เธอไปบนเตียงด้วยความแรง

เตียงมีความเด้งที่ดีมาก ผ้าปูสีน้ำเงินขับผิวมากทำให้ผิวพรรณของปันขาวมากกว่าเดิมซะอีก

แปลกประหลาดจริงๆเขาต้านทานร่างกายของปันไม่

ได้เลย

“ดีโน! “ปันพูดดังๆ “รอฉันคลอดลูก .หลังคลอดเสร็จเธอจะให้ฉันทำอะไรก็ได้” เสร็จ

ดีโน่พูดแบบเยือกเย็นว่า “ลูกคนนี้เธอคลอดไม่ได้

แล้ว”

ยังไม่รอปันเข้าใจคำพูดของเขา ตัวของดีโน่ก็ไปจับ เธอเอาแรงในตัวของเขาไว้บนตัวของเธอหมดเลย มือไป กระชากกางเกงของเธอไม่พูดอะไรล่วงหน้าก็เข้าไปใน ร่างกายของเธอเลยทันที

ตัวของฟันแข็งที่อไปหมด มือของเธอไปขูดที่หลัง ของดีโน่มีเส้นข่วนเพิ่มขึ้นทีละเส้นๆ หลังของดีโน่แดง และเห็นเส้นชัดเจน

ดีโน่มองไปทางผู้หญิงหน้าซีดขาวที่นอนอยู่ใต้ ร่างกายตัวเองแต่เขาก็ไม่ได้รุนแรงในการเข้าสู่ร่างกาย เธอเท่าไหร่

ปันรู้สึกว่ายิ่งอยู่ยิ่งเจ็บเหมือนมีอะไรมาปั่นป่วนในท้องและเหมือนมีอะไรไหลลงมา

เธอมองไปทางเตียงที่มีเลือดเต็มไปด้วยสีหน้าที่ไร้

ความรู้สึกแล้วยิ้มที่มุมปาก

“ลูก….ช่วยลูกฉันด้วย..”ปันรองให้ไม่หยุดไฟ ในดวงตาของเธอเริ่มหายไปเธอมองไปบนเพดานเหมือน คนไร้ความรู้สึก

เธอไม่เคยคิดว่าดีโน่จะจบลูกของพวกเขาสองคน

ด้วยวิธีนี้