บทที่ 30 จบชีวิตด้วยวิธีแบบนี้

สุดท้ายดีโน่ก็ตัดสินใจไม่ได้ตอนนี้อารมณ์ของเขา ซึมมาก แล้วพามือของปันที่เป็นแผลไปหาหมออีก

ตั้งแต่เข้าบ้านเขาก็มือของเธอมีผ้าพันแผลพันอยู่ที่ แรกคิดว่าเศษกระจกบาดใส่เธอก็เลยตั้งใจพันให้ใหญ่ๆ แบบนี้

แต่ตอนที่หมอเอาผ้าพันออกคนที่เลือดเย็นแบบดีโน่ ก็ตกใจเหมือนกันเพราะแผลเธอกว้างมาก สยดสยองกว่า แพนอีก

มือของปันยังเรียกว่าเป็นมือคนได้อีกเหรอ?

มือของเธอที่สวยๆเรียวขาวอมชมพู ตอนนี้บวม เหมือนขาสีผิวเป็นสีม่วงแดงๆและยังมีตุ่มน้ำเต็มเลยบาง ลูกก็แตกไปแล้ว

หมอขมวดคิ้วแน่น “ทำไมเป็นแบบนี้แล้วถึงจะมา!ไม่ อยากมีมือแล้วเหรอ!”

ดีโน่มองไปที่มือของเธอไม่ได้พูดอะไรออกมา

เขาแต่งงานกับปันสามปีเรื่องทุกอย่างในบ้านปันเป็น คนทำเองหมดเลยเธอไม่ได้จ้างแม่บ้าน
สามปีแล้วแค่นำแก้วนึงปันจะเทไม่เป็นเหรอ?

ดีโน่ตกอยู่ในความคิดของตัวเองเงียบๆคนเดียว

วันที่สองตอนเช้าปันตื่นเพราะนาฬิกาปลุกดังขึ้น เธอ ลืมตาอย่างลำบากแล้วปิดนาฬิกาปลุกแต่รู้สึกว่าผ้าพันที่ อยู่ในมือมันแปลกๆ

เธอมองไปมองมาแล้วลองขยับดูรู้สึกไม่เจ็บเท่าเมื่อ วานแล้ว และเหมือนจะเปลี่ยนผ้าใหม่แล้วด้วย

ในตอนที่เธอกำลังคิดอยู่ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาดี โน่เดินมาจากด้านนอกในมือถือนมร้อนแล้วไปวางบนโต๊ะ

“กระเพาะไม่ปกติยังไม่รู้จักดูแลหน่อยหรือไง?”

“ดีโน่ ปันมองไปทางเขา “นี่เธอ…

“ไม่ต้องพูดเยอะรีบดื่ม ดื่มเสร็จก็ลงไปกินข้าว ดีโน่ พูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความรู้สึกแล้วหันหลังเดินกลับไป

ปันรีบไปหยิบแก้วมาดื่มทีละนิดๆจนหมดแก้ว

เรื่องความรักทำให้ฟันไม่เข้าใจจริงๆ
ก็เหมือนหลายวันก่อนเพราะคำพูดที่ร้ายแรงของดี โน่หัวใจของปันสลายไป แต่ตอนนี้เขาทำดีแค่นิดเดียว หัวใจที่สลายกลับมาติดกันใหม่อีกแล้ว

พอดื่มนมเสร็จในกระเพาะของเธอรู้สึกอุ่นๆสบายมาก ตอนที่ปันกำลังจะลงไปแต่ไม่คิดว่าเขากำลังกินข้าวแล้ว

“นี่เธอ….”ปันถามอย่างประหลาดใจ

“ถ้ามือยังไม่หายดีก็ไม่ต้องไปเอามือโดน น้ำ ฉันจ้าง พ่อครัวไว้เดี๋ยวตอนเที่ยงก็มาแล้ว”ดีโน่เอาผ้าเช็ดปาก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ปันมองไปทางมือถามอย่างดีใจว่า “นี่เธอเป็นคนพัน

ใหม่ให้ฉันเหรอ?”

ดีโน่ไม่ได้พูดอะไร

“ขอบคุณ ….”เสียงของปันดีใจจนจะร้องให้อยู่แล้ว ดีโน่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เขาเลย

ดีโน่มองไปทางเธออย่างเย็นชาในสมองของเขามี แต่ว่าจะหาวิธีไหนให้เธอเอาลูกในท้องออกได้

“ดีโน่”เสียงของแพนมาทำลายบรรยากาศที่มีอยู่ใน

ปั้แล้วยังไม่ไปทำงานอีกเหรอ?”

“คุยเรื่องคนทำอาหารกับปันอยู่ดีโน่พูดแบบเย็นชา

แพนถามแบบสงสัยว่า “คนทำอาหารอะไรเหรอ? กับข้าวที่คุณปันทำก็อร่อยนะ”

“มือของเธอเป็นแผลทำไม่ได้แล้ว”ดีโน่พูดแทนปัน

รอยยิ้มบนใบหน้าของแพนชะงักไป “ใช่ แผลของ คุณปันรุนแรงกว่าฉันอีก คุณปันคะอาการดีขึ้นยังคะ?”

มองไปทางหน้าที่ยิ้มตอแหลของแพนปันอยากจะไป ฉีกหน้ากากเธอทั้งในกำมือจริงๆ

แต่ปันรู้ว่าถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆดีโน่ก็ไม่เชื่อปันอีก

ต่อไป

“ดีขึ้นเยอะแล้วขอบคุณค่ะ