บทที่ 29 พัฒนาการของเด็กไม่ดี

ถ้าเป็นปกติปันดีใจแทบจะบ้าที่จะได้ทำอาหารให้เขา กินเพราะสามปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยกินข้าวที่บ้านเลยแม้แต่ ครั้งเดียว

แต่ตอนนี้เธอลุกไม่ไหวแถมมือก็เจ็บมากด้วย

ดีโน่เห็นปันไม่พูดอะไรตัวก็ไม่ขยับเขาเกิดอารมณ์ โมโหก็เลยไปดึงผมของปันให้ลุกขึ้นมา “ที่ฉันพูดเธอไม่ ได้ยินเหรอ!” ดีโน่ตะคอก

ปันไม่มีแม้แต่เสียงที่จะเถียงดีโน่แล้วล้มลงไปบน

เดียง

ดีโน่เห็นปันผิดสังเกตเขาก็เลยรีบไปจับที่ตัวของปัน ร่างกายของเธอมีแต่เหงื่อเต็มตัว

หัวใจของเขาเหมือนถูกอะไรดึงขึ้นมาและรีบถามไป ว่า “เธอเป็นอะไร?”

ปันหลับตาไม่มีการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น เขาไม่ ตอบโต้อะไรดีโน่

ดีโน่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เธอนี่หาเรื่องจริงๆ” แล้ว เอาผ้าห่มห่มตัวปันและออกไปด้านนอก
ในวินาทีที่เขาขับรถออกจากบ้านหน้าต่างชั้นสองมี ตาคู่นึงกำลังดูเรื่องทั้งหมดนี้อยู่

แพนกัดฟันแน่นพร้อมกับกำมือสองข้างของแน่นๆ

ในใจเธอเริ่มลุกเป็นไฟ

เธอเผลอแค่แป๊บเดียวปันก็มาอ่อยดีโน่ไปแล้ว

ถ้าลูกในท้องของปันไม่ใช่ของแมนเธอจะหาวิธีให้ ปันแท้งเป็นพันๆครั้งแล้ว!

แต่ตอนนี้เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้และเธอจะช่วยให้ ปันรักษาลูกคนนี้ไว้ถ้าเป็นแบบนั้นแมนก็จะแต่งงานกับปัน ความกลัวในใจของเธอก็จะหายไป

พอไปถึงโรงพยาบาลดีโน่ก็รีบให้หมอมาดูปันหลัง จากที่ตรวจเสร็จหมอบอกว่า “ผู้ป่วยเป็นโรคกระเพาะที่ อาการหนักมากต้องดูแลดีๆห้ามกินของเผ็ด

“โรคกระเพาะ?ดีโน่ขมวดคิ้ว เธอเป็นโรค กระเพาะได้ไง?”

“ฉันจะรู้ได้ไง?หนุ่มๆสาวๆสมัยนี้ไม่ชอบดูแลร่างกาย ตัวเองให้ดีๆเลย” พูดเสร็จหมอก็ไปจ่ายยาให้ปันเลย
ดีโนรีบพูดไปว่า เธอท้องอยู่กินยาไม่ได้มัง?

มือของหมอชะงักไปเลย “พึ่งท้องหรอ?”

“น่าจะห้าเดือนได้แล้ว”ดีโน่พูดแบบน้ำเสียงเย็นชา

หมอมองไปทางท้องของปันอย่างประหลาดใจ คุณ ครับอย่าว่าผมเลยนะครับจากที่ผมรู้มาห้าเดือนหน้าท้องจะ ไม่เล็กขนาดนี้ ไหนๆก็มาโรงพยาบาลแล้วไปตรวจหน่อย ไหม”

ดีโน่ตอบไปว่าได้

จ่ายยาไม่ได้ หมอก็เลยพูดวิธีรักษาเท่านั้น เรื่องที่ ต้องดูแลโดยเฉพาะเรื่องกินข้าวให้ตรงเวลา

ดีโน่จำไว้หมดแล้วรีบพาปันไปที่แผนกนรีเวช

หลังจากที่ผลตรวจออกมาหมอบอกกับดีโน่ว่า “พัฒนาการของเด็กไม่ดีแนะนำให้เอาออก

“อะไรนะ?”สายตาของดีโน่เปลี่ยนไปเลยจากที่ สายตาปกติกลับตกใจจนแข็งที่อ

“ผู้ป่วยท้องได้ห้าเดือนกว่าแล้ว แต่เด็กไม่มีท่าทีการ

มวริกแติบโตเอยถึงแม้เก็บไวัตอบดออดออกบาก็อาจจะตายเลยโอกาศที่จะมีชีวิตรอดน้อยมากฉันก็เลยแนะนำให้ เอาออก”

ในใจของดีโน่มีคลื่นแรงๆไม่หยุดทำให้เขาเงียบไป เลย ทุกอย่างรอบข้างเหมือนถูกหยุดเวลา

“คุณคะ?”หมอเรียกเขา “คุณออกไปคิดทบทวน ก่อนด้านนอกก็ได้ค่ะ

ดีโน่เดินออกไปแบบแข็งๆทั้งตัวชาไปหมด มองไป ทางผู้หญิงที่นอนอยู่ในอ้อมกอดในใจของเขาขัดแย้งมาก

ก็ว่าเขาไม่เจอเธอตั้งนานเห็นเธอผอมลงเยอะมาก ท้องก็ไม่โตเพราะสาเหตุนี้เอง

แต่….เด็กนี้จะเอาออกจริงเหรอ?”