บทที่ 25 ใจ..สลายแล้ว

“ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่ได้ผลักแพนจริงๆ”ตาของ ปันแดงไปหมด “แพนทำไมเธอต้องใส่ร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำ เล่า?!

แพนทำหน้าลำบากใจ เธอรีบลุกขึ้นมาแต่เพราะเจ็บ จึงล้มลงไปอีกครั้งแล้วรีบพูดไปว่า “ฉันไม่ได้ใส่ร้ายเธอ ดีโน่..

ดีโน่ไปลูบที่ไหล่ของเธอเบาๆแล้วพูดกับปันว่า “รู้ ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเธอจะไม่ยอมรับ เพราะตอนสาม ปีก่อนที่มันจะขับรถชนแพนตายเธอก็ไม่ยอมรับไม่ใช่ หรอ?”

ปันพูดแบบหมดหวังว่า “นั่นไม่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ

จะทำ”

“หุบปาก! “ดีโน่พูดออกมาก่อน สายตาของเขา เหมือนกำลังกลืนกินเธอทั้งคน เธอมันนางงูพิษไม่ ต้องหาข้ออ้างแล้ว!”

แพนดึงเสื้อของดีโน่เบาๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ อ่อนเพลียดีโน่เธออย่าโทษคุณปัน เรื่องสามปีก่อนฉัน ไม่ได้โกรธแค้นอะไรตั้งนานแล้ว ฉันคิดว่า…คุณปันไม่ ได้ตั้งใจก็เหมือนวันนั้นที่ฉันตกน้ำ..
ดีโน่พูดแบบเย็นชา “แพน เธอไม่ต้องแก้ตัวแทนผู้ หญิงแบบนี้ถึงเธอจะดีกับปันนักหนาปันก็ไม่มีวันขอบคุณ เธอหรอก”

ปันกำหมัดแน่นๆน้ำตาไหลออกมาจากตา เธอไม่เคย

เชื่อใจฉันเลยสินะ

เป็นแบบนี้อีกแล้ว..

เป็นแบบเดิม!

ในใจของเขาแค่เรื่องที่เธอเกี่ยวข้องกับแพนเขาก็จะ เชื่อแต่แพนฝ่ายเดียวไม่ฟังใครเลย

ถ้าเป็นแบบนี้เธอจะมาให้คนอื่นเขาเกลียดอีกทำไม?

“ดีโน่ ฉันปวดท้องมากเลย ลูกของพวกเรา..ยังดี อยู่ไหม?”แพนไปจับที่ท้องต่อด้วยสีหน้าของเธอเปลี่ยน ไปทันที “ทำไมท้องของฉัน….ไม่มีแล้ว?

ดีโน่มองไปทางสีหน้าของแพนที่เปลี่ยนไปทันทีรีบ ไปจับที่มีอของเธอ “ต่อไปจะมีอีกแน่นอน”

แพนมองไปทางเขาอย่างประหลดใจปากสั่นไม่ หยุด เธอตกใจมาก ความรู้สึกที่โดนพรากลูกไป เธอหมายความว่าไง..

ดีโน่เม้มปากแน่นไม่พูดอะไรออกมา

แพนเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง น้ำตาของเธอ ไหลออกจากตาตะโกนด้วยเสียงที่โกรธแค้น “ปัน ไม่ ว่าเธอจะเกลียดฉันยังไงจะทรมานฉันยังไงฉันก็ให้อภัย เธอ..แต่ทำไมเธอต้องทำร้ายลูกของฉันกับดีโน่! ทำไม!ทำไม!” แพนเสียใจและโมโหในเวลาเดียวกัน

แพนเธอใจเย็นๆ เธอยังสาวอยู่ต่อไปพวกเราจะมี ลูกที่น่ารักอีกมากมาย ดีโน่รีบปลอบใจเธอทันที

แพนสายหัวแรงๆเหมือนฟังอะไรไม่เข้าหูเลย เธอไม่

รับฟังอะไรเลย “เอาลูกฉันคืนมา….คืนลูกฉันมา…*

หัวใจของดีโน่เจ็บมาก เขามองไปทางปันพูดด้วยน้ำ เสียงที่เกลียดชัง เรื่องนี้อย่าคิดจะจบไปแบบนี้เริ่มตั้งแต่ วันพรุ่งนี้เธอต้องดูแลแพนให้ดี!รับกรรมที่เธอเคยทำ!”

ปันกำลังจะปฏิเสธแล้วดีโน่ก็พูดต่อ “ถ้าเธอไม่อยาก เตรียมตัวเข้าไปใช้ชีวิตในคุก

คุก?

ปันบองไปทางหน้าของดีโน่ที่ไร้ความรู้สึก พอแน่ใจคำพูดของเขาแล้วเธอก็ยิ้มอ่อนๆ เธอไร้ความรู้สึก จริงๆ..ในสายตาเธอสามปีที่พวกเราอยู่ด้วยกัน..*

“ปัน” ดีโน่พูดแทรกเธอ “ชาตินี้ที่ฉันเสียใจที่สุดก็ คือรู้จักนางงูพิษแบบเธอ”

ในวินาทีนี้หัวใจของปัน.แตกสลายไปหมดเลย ทุกอย่างพังหมดแล้วสามปีไม่มีค่าอะไรกับเขาเลย

ความรักสามปีที่เธอเห็นเป็นสิ่งล้ำค่าแต่ในสายตา ของดีโน่มันไม่ใช่เลย ทุกอย่างตรงกันข้าม