บทที่ 24 เธอโกหก

พอได้ยินคำนี้ดีโน่ที่มีสติก็กลายเป็นคนไร้สติไปเลย

ทีเดียว

เขาร้องเสียงดังๆเสียงนั้นเป็นเสียงที่ส่งออกมากจาก ลำคอของเขาในเสียงมีความเสียใจปนอยู่ด้วย เขาเสียใจ มากจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมา

ปันตกใจแล้วถอยหลังไปหลายก้าวแล้วพูดว่า “เป็น ไปได้ไง..เป็นไปได้ไง..”

ลูกของแพนหายไปแล้วดีโน่..

เธอรีบมองไปทางดีโน่เห็นว่าบนใบหน้าของเขามีแต่ ความเจ็บปวดและทรมาน

ปันคิดออกเลยว่าหลังจากที่เขามีสติจะกลับมา ทรมานฉันยังไง เธอหันหลังจะหนีแต่พึ่งเดินไปสองก้าว ไหล่ก็โดนดึงไว้แรงๆทั้งตัวขยับไม่ได้อีกแล้วไร้เรี่ยวแรง

“เธอจะไปไหน?ดีโน่ถามด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว “เธอทำให้ลูกในท้องของแพนตาย คิดอยากจะหนีหรอ?

ดีโน่..ดีโน่ฉัน.”ปากของปันสั่นพูดแทบจะ ไม่ออกในใจของเธอกลัวมาก

เป็น”ดีโปไปมีบที่คอของเธอแรงๆ บัยบ์ตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้นกัดฟันตัวเองแน่นๆแล้วพูดว่า “ทำไมคนที่ตกน้ำไม่ใช่เธอ?”

ปันส่ายหัวนัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแต่ไม่ได้ รับความสงสารจากดีโน่เลยแม้แต่น้อย แค่เศษเสี้ยวก็ไม่มี

“ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”ดีโน่พูดทีละคำและเน้นย้ำ ทุกคำ “ฉันจะให้เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดของแพนที่ทุกข์ ทรมานมามากขนาดนี้!”

พูดจบดีโน่ก็กระชากเสื้อของปันเข้าไปในห้องผู้ป่วย แพนโดนเข็นออกมาตั้งนานแล้วหน้าของเธอซีดขาวจนจะ เหมือนผ้าที่เธอห่ม

ครั้งนี้ที่ตกน้ำเธอเกือบตายเลย

ทำให้แพนนอนนานถึงสามวัน ปันก็โดนดีโน่ขังไว้ใน ห้องสามวันนอกจากเวลากินข้าวปั้นจะไปไหนไม่ได้เลย

ปันจะบ้าตายอยู่แล้ว กับความผิดที่ตัวเองไม่ได้ทำ

วันนี้ดีโน่มาตรงเวลาเหมือนเดิม มือจับกับข้าวแล้วไป วางไว้บนโต๊ะ

และในตอนนี้แพนที่นอนอยู่บนเตียงร้องเสียงเบาๆ

ขึ้นมา นิ้วมือขยับเหมือนกำลังจะฟื้น
ดีโน่ดีใจมากๆรีบไปเรียกหมอมาหลังจากที่หมอตรวจ เสร็จไม่นานแพนก็ฟื้นแล้ว

เธอลืมตาที่บวมๆแล้วหายใจเบาๆหลายครั้ง และก็ มองไปทางดีโน่ “ดีโน่..”

ดีโน่รีบไปนั่งข้างๆเธอใช้น้ำเสียงอ่อนโยนที่ปันไม่ เคยได้ยินเวลาคุยกับแพน “ที่ไหนไม่สบายบ้าง?”

(ไม่สบาย..ทุกที่เลย..”แพนไอเบาๆ “ทั้งตัว อ่อนไปหมดเลย..เหมือนคนไม่มีแรง

ดีโน่สงสารเธอจับใจ “เธอตกในน้ำที่หนาวมากขนาด นั้นแล้วหลับไปนานขนาดนี้ใช้กลูโคสช่วยยื้อชีวิตเธอไว้ ตลอดในกระเพาะก็ไม่มีอาหารต้องไม่มีแรงอยู่แล้ว”

แพนอมแล้วมองไปทางปันที่ยืนอยู่มุมห้องเหมือนจะ คิดอะไรได้ “ดีโน่เธอไม่ได้โทษคุณปันใช่ไหม?วันนั้นฉัน เผลอพูดแรงไปกับคุณปัน..เธอถึงจะผลักฉัน แต่ฉันผิด เองที่ไม่ยืนนิ่งๆอาจจะเป็นเพราะว่าขาไม่ค่อยดีก็เลยกลาย เป็นแบบนี้

ดีโน่เห็นแพนพึ่งตื่นก็ช่วยปันพูด ความโกรธของเขา ก็เริ่มเพิ่มขึ้นมาแล้วจากที่ได้สงบไปพักนึง
ใช่สิที่ขาของแพนเป็นแบบนี้ก็เพราะปันและยังนั่งบน รถเข็นเป็นเวลานานสามปี

ถ้าไม่ใช่เพราะแพนโชคดีชาตินี้คงลุกไม่ได้แล้ว

แต่ปันที่เป็นคนทำกลับไม่มีความรู้สึกผิดใดๆทั้งสิ้น

ปันมองไปทางเธออย่างเหลือเชื่อกับคำพูดที่โกหก เธอรีบพูดไปว่า เธอโกหก!ฉันไม่ได้ผลักเธอ ! )

สายตาของดีโน่เปลี่ยนไปทันที ถึงจุดจุดนี้แล้วเธอ ยังจะโกหกอีก หน้าไม่อาย!”