บทที่ 17 อารมณ์ที่ซับซ้อน

พอรถเข้าไปในบ้านวีล่าดำมืดไม่มีไฟเปิดไว้เลยคน นั้นที่เคยรอเขากลับบ้านไม่อยู่แล้ว

ในใจของดีโน่รู้สึกรำคาญตอนที่เข้าไปในห้องนอน เขาไม่ได้ตั้งใจทำเสียงเบาๆทำให้แพนตื่นเลย

แพนรู้สึกโมโหนิดๆแต่พอเห็นเป็นดีโน่ก็เก็บอารมณ์ ไว้ก่อนแล้วยิ้มอ่อนๆ ดีโน่เธอกลับมาแล้วหรอ ฉันรอเธอ นานเกินก็เลยเผลอหลับไปก่อน”

“ไม่เป็นไร “ดีโน่พูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา “นอน

เหอะ”

แพนยื่นมือไปกอดที่แขนของเขา “มานอนด้วยกัน

สิ”

ไม่แล้ว ฉันมีเรื่องที่ต้องทำ เธอรีบนอน” ดีโน่เอามือ

ของเธอออกเบาๆ

แพนไม่ค่อยพอใจเธอทำปากจู๋แล้วพูดว่า “พูดแบบนี้ ทุกครั้งเลยเรื่องในบริษัทเธอยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอ?เธอไม่ ได้พักผ่อนเต็มที่เลยสักวันเธอหลอกฉันหรือเปล่า?

“ฉันจะหลอกเธอได้ไง?”ดีโน่อารมณ์ไม่ดีตั้งแต่ เรื่องปันละตอนนี้ก็ยังโดนแพนถามแบบนี้อีกเขายิ่งไม่มีความอดทนไปใหญ่เลย ถ้าเธอไม่เชื่อก็ไปถามปันดูดิว่า หนึ่งปีฉันอยู่ที่บริษัทกี่วัน”

แพนทำน้ำเสียงเหอะใส่เขา ทำไมพูดถึงปันอีก แล้ว?ไม่ใช่ว่าตอนนี้เธอยังลืมปันไม่ได้?”

“ไม่เคยจำแล้วจะบอกว่าลืมได้ไง?”ดีโน่ก็ไม่รู้ว่าเขา พูดให้แพนฟังหรือพูดให้ตัวเอง

แพนพอใจกับคำตอบแล้ว “คืนนี้เธอก็อยู่กับฉันสิลูก ในท้องคิดถึงเธอแล้ว”

พอได้ยินคำว่าลูกสายตาของเขาอ่อนโยนขึ้นแล้ว มองไปทางท้องของแพน อยู่ดีๆเขาก็นึกถึงหน้าตาที่ อ่อนแอและหมดแรงของปันขึ้นมา

“ดีโน่ พวกเราจะแต่งงานเมื่อไหร่?สถานที่กับการ์ด เชิญทำเสร็จหมดแล้วใช่ไหม?ถ้าท้องฉันโตกว่านี้ใส่ชุด แต่งงานก็จะไม่สวย แพนนั่งบนเตียงเอาหัวไปพิงที่ไหล่ ของดีโน่

ดีโน่พูดแบบเย็นชาว่า “งั้นรอเธอคลอดเสร็จค่อย แต่งก็ได้”

“ไม่ได้แพนปฏิเสธทันที “ก็เค้าอยากเป็นภารยาตัวเองนี่”

“โอเคงั้นรอสักสองสัปดาห์ตอนนี้เรื่องที่บริษัทยุ่ง เกินไป”ดีโน่พูด

พอได้คำตอบที่ต้องการแพนก็พยักหน้าหลายครั้ง แล้วมุดเข้าไปในอ้อมกอดเขาจะไปจูบที่ปากของเขา

ดีโน่ก็ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรเขามองไปทางอื่นหลบจูบ

ของแพน

แพนขมวดคิ้วแล้วพูด ตั้งแต่ครั้งนั้นผ่านมาเธอก็ไม่ เคย..ดีโน่…ฉันอยาก……)

ดีโน่นึกไปถึงในคืนวันนั้นวันที่สองที่ตื่นมาเขาจำ อะไรไม่ได้เลย แต่บนผ้าปูที่นอนมีเลือดอยู่ ผ่านไปไม่นาน แพนไม่สบายพอไปตรวจที่โรงพยาบาลถึงจะรู้ว่าเธอท้อง

“ดีโน่”เสียงของแพนเหมือนเสียงที่ผู้ชายฟังแล้ว รู้สึกสบายใจ ดีโน่ทำเหมือนทำภารกิจไปจับบนตัวเธอ

เขาถอดเสื้อตัวเองออกแต่ตอนที่มือไปจับเสื้อของ แพนอยู่นิ่งๆไม่ขยับเลย

“ดีโน่ มาสิ”แพนเร่งเขาให้รีบทำ
ดีโน่อยากจะทำไปเลยแต่สมองของเขาเต็มไปด้วย ภาพของปันสุดท้ายเขาก็ลุกขึ้นมา

แพนรีบไปดึงเขาไว้แต่กลับเห็นที่หลังของเขามีรอย

ขูดสองเส้น

“ฉันไปทำธุระก่อน เธอก็พักผ่อนไวๆหน่อยแล้วกัน

นะ

หลังจากที่ดีโน่เดินออกจากห้องแพนถึงจะเริ่มกำมือ ของเธอแน่นนัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น

“ปัน…..เธอเป็นคนหาเรื่องเอง!”