บทที่ 84 เสี่ยวถงเธอสบายดีมั้ย

บทที่ 84 เสี่ยวถงเธอสบายดีมั้ย

การจากไปของคาย่อัน ก็ได้นำเอาวิญญาณของเจี่ยนถง ที่ถูกฉุดขึ้นมาจากนรกอย่างยากลำบากไปด้วยอย่างสิ้น เชิง

การที่ไปกระตุ้นบาดแผลของคนคนหนึ่งซ้ำๆ ที่จริงแล้วก็ คือเป็นการเพิ่มร่องรอยสำหรับตัวเองบนตัวคนคนนั้น

คาย่อันเป็นผู้ยอดเชี่ยวชาญด้านความรัก เขาเข้าใจ อย่างดี ที่เขาไปแตะบาดแผลของเจี่ยนถงบ่อยๆ และ ไปกระตุ้นบาดแผลของเธอซ้ำๆ สําหรับเจี่ยนถงแล้ว มัน ทําให้ความคิดและความเคยชิน พฤติกรรมของเธอค่อยๆ เปลี่ยนไปอย่างไม่รู้ตัว เงี่ยนถงไม่รู้ แต่คาย์อันรู้อยู่แก่ ใจดี

ยิ่งน่าแค้นก็คือ ทุกครั้งที่เธอตั้งใจทำบะหมี่ให้รสชาติ เปรี้ยวหรือเผ็ดจัด ถึงเขาจะทานเผ็ดไม่ได้ แต่ทุกครั้ง เขา ก็จะทานจนหมดเกลี้ยงไม่ให้เหลือ

เพราะฉะนั้น เกมไล่ล่าเหยื่อเกมนี้เขาเป็นฝ่ายชนะ และ ชนะอย่างขาดลอย ไม่มีที่ว่างสำหรับให้เจี่ยนถงได้ทำใจ เลย
“เงินหามาครบหรือยัง? ”

วันที่สอง ซูเมิ่งเรียกเงี่ยนถงไปหาที่ออฟฟิศ

เจี่ยนถงส่ายหัว

ซูเมิ่งขมวดคิ้วขึ้น “เธอไม่ได้เอ่ยปากกับเขาเหรอ? “

เจี่ยนถงส่ายหัวเหมือนเคย

ซูเมิ่งเข้าใจทันที

“ความคิดของคนรอย คนธรรมดาอย่างเราไม่มีวันเข้าใจ ได้หรอกนะ เงี่ยนถง เธอรู้สึกเสียใจมั้ย? “เห็นชัดว่าซูเมิ่ง คงเดาอะไรออกแล้ว “เจี่ยนถง ฉันมีข่าวร้ายจะบอกเธอ เมื่อกี้ประธานเสินโทรมา บอกว่าเขาจะเข้ามาสายหน่อย

และฉันก็มีข่าวดีจะบอกเธออีก เธอยังมีเวลาอีกหนึ่ง ชั่วโมงที่จะหาเงินมาให้ครบ

ซูเมิ่งหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา “เจี่ยนถง เงินห้าแสนฉันมี แต่ฉันไม่กล้าให้เธอ”ซูเมิ่งเป็นคนตรงมาก เธอไม่ได้รู้สึก ผิดต่อเจี่ยนถง เพราะที่เธอช่วยเจี่ยนถงปกปิดเงินก้อนนี้ ถือว่าที่สุดที่เธอสามารถช่วยได้แล้ว
“ขอบคุณมากเลยนะคะพี่เมิ่ง ฉันรู้ค่ะ พี่ช่วยฉันมาเยอะ แล้ว คนอย่างประธานเสิ่น…ฉันรู้ดี เพราะฉะนั้น ถ้าฉัน เป็นพี่ ฉันก็คงทําอย่างที่พี่ทําเหมือนกันค่ะ”

เธอกำลังขึ้นลิฟต์ แล้วประตูลิฟต์ก็เปิดออก ข้างนอกมี คนคนหนึ่งยืนอยู่ เงี่ยนถงเห็นแล้วแข็งทื่อไปทั้งคน

คนที่ยืนอยู่ข้างนอกก็มองเจี่ยนถงอย่างตกตะลึง ทันทีที่ ประตูลิฟต์เปิดออก

“เสี่ยวถง….”คนที่ยืนอยู่ข้างนอกเรียกชื่อเธอขึ้นเบาๆ

อย่างตกใจ

ฟูด!

สีหน้าของเจี่ยนถงขาวซิดในทันที “คุณผู้ชายคะ คุณคง ทักผิดคนแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่เสี่ยวถงคนที่คุณรู้จัก ไม่ใช่ค่ะ”

เธอพูดจบ ก็รีบเอื้อมมือไปกดปุ่มปิดประตู

“เดี๋ยวก่อนครับ รอก่อน! “คนที่ยืนอยู่ข้างนอกรีบเบียด เข้ามาแล้วจับมือของเจี่ยนถงไว้อย่างรีบร้อน”เสี่ยวถง เสี่ยวถง เธอคือเสี่ยวถงฉันจำไม่ผิดแน่”

“ฉันไม่ใช่ค่ะ คุณคะ คุณทักผิดคนแล้วค่ะ”

“เสี่ยวถง ถึงเธอจะกลายเป็นขี้เถ้า ฉันก็ยังจำเธอได้ เสี่ยวถง พี่ขอโทษเธอนะ……….….

คําว่า”พี่”หัวใจของเงี่ยนถงถึงกับสั่นสะท้าน

“ฉันไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ”

“เสี่ยวถง เธอเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย? พี่คิดถึงเธอมาก เลยนะ พี่มันไม่ดีเอง พี่ขอโทษ ทุกวันนี้ พี่รู้สึกผิดต่อเธอ มาก เสี่ยวถง เธออยู่ในคุก….ที่ตรงนั้น มีใครรังแกเธอมั้ย ทําไม ทําไมถึงได้สภาพโทรมขนาดนี้? ”

คนคนนั้นจับไหล่ของเงี่ยนถงไว้จนแน่นแล้วพูดอย่าง ตื่นเต้น “ให้พี่ได้ดูหน้าเธอดีๆหน่อย เสี่ยวถงของพี่ผอมไป เยอะเลยนะ……….

“หยุดพูดได้แล้ว! ฉันบอกไปหุบปากไง! “อารมณ์ ของเจี่ยนถงควบคุมไม่ได้อีกต่อไป…ขาพูดเหมือนกับ ห่วงใยเธอมากแบบนี้ออกมาได้ยังไง?

“พี่คิดถึงฉันงั้นเหรอ? รู้สึกผิดต่อฉันงั้นเหรอ? เวลาสามปี สามปีมานี้ พี่และคนในตระกูลเจียนเคยมาเยี่ยม ฉันสักครั้งมั้ย?

ฉันสบายดีมั้ยเหรอ? ฉันสบายหรือเปล่า พี่ดูเองไม่เป็น เหรอ? ”

แถมยังมาถามว่ามีใครรังแกฉันมั้ย?

“เสี่ยวถง พี่ขอโทษ…

ไม่มีใครต้องการค้าขอโทษจากเขา?

“ในเวลาสามปีนี้ ขอแค่พี่กับคนในตระกูลเจียนมีใคร สักคนมาเยี่ยมฉันที่คุกบ้าง ฉันก็รู้สึกซาบซึ้งแล้ว เพราะ ฉะนั้น คุณเจี่ยน ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกนะคะ ระหว่างเรา ไม่มีอะไรที่ต้อง’ขอโทษ’ เชิญคุณหลบไป หน่อยค่ะ อย่ามาขวางทางหาเงินขอฉัน”

“หา……เงิน? หาเงินอะไร? “พี่ชายของเงี่ยนถง เจี่ยนโม่ ป่ายทําหน้ามึนงง

จู่ๆเจี่ยนถงก็หันหน้ามาแล้วหัวเราะให้พี่ชายของเธอ “ก็ หาเงินจากผู้ชายไงล่ะคะ คุณชายเงี่ยน คุณนึกว่าที่ฉันอยู่ที่ตงหวง คือมาเที่ยวเหมือนคุณงั้นเหรอคะ?

คุณชายเงี่ยน คุณคิดผิดไปแล้วค่ะ ฉันทำงานที่นี่ เงิน ที่ฉันหาก็คือเงินที่คอยเอาใจลูกค้า ทําให้ลูกค้าดีใจ’เงิน แบบนั้นไงล่ะคะ’! ”

เงี่ยนโม่ป้ายทั้งโกรธทั้งโมโห ราวกับเขาไม่รู้จักเงี่ยนถ งอย่างไรอย่างนั้น “เสี่ยวถง เธอหาเงินแบบนั้นได้ยัง ไง? เธอมาทํางานแบบนี้ได้ยังไง? เธอทำไมถึงได้ทําตัว เหลวแหลกแบบนี้!

“เธอโกหกพี่ใช่มั้ย เสี่ยวถง พูดมาสิ เธอโกหกพี่ใช่มั้ย? เธอเป็นคนมั่งใจในตัวเองมาก เธอกล้าเชิดหน้าต่อหน้า ของเสิ่นซิวจิ่นอย่างเย่อหยิ่ง ฉันไม่เชื่อหรอกว่า ไม่เชื่อว่า เธอจะกลายเป็นคนที่ทําอะไรก็ได้เพื่อเงิน!

กลอด! ! ดังขึ้นทีหนึ่ง เจี่ยนถงเหมือนได้ยินเสียง กัดฟันร่วงของตัวเอง!

จู่ๆ เธอเหมือนนึกอะไรได้ เงี่ยนถงมองใบหน้าที่คุ้นเคย ตรงหน้านี้แล้วหลับตาลง ตอนที่ลืมตาขึ้นมาอีกทีนั้น เธอ ควบคุมอารมณ์เจ็บปวดอารมณ์โกรธและความโมโหของ ตัวเอง พยายามให้ตัวเองมีสติ

“ในฐานะที่เราสองคนมีสายเลือดเดียวกัน โตมาด้วยกัน ในฐานะฉันเป็นน้องสาวพี่มาหลายปี ฉันขอยืมเงินพี่ห้าแสนหน่อย”

“เธอจะเอา…..เงินห้าแสนไปทำอะไร?

“ฉันติดหนี้เสิ่นซิวจิ่น”เจี่ยนถงพูดอย่างเรียบเฉย “คุณ ชายเงี่ยนสำหรับคุณแล้ว กับแค่เงินห้าแสนคงเป็นแค่เศษ เงิน แต่ตอนนี้ฉันจำเป็นต้องใช้เงินห้าแสน เด่น ในฐานะ ที่ฉันเคยเป็นน้องสาวของคุณ อยากให้คุณช่วยฉันครั้งนี้ ครั้งหนึ่ง”

ถ้าเป็นไปได้ เจี่ยนถงไม่อยากเจอหน้าใครก็ตามที่เป็น คนของตระกูลเจี่ยน ยิ่งไม่อยากเอ่ยปากขอยืมเงินใคร ด้วย …..แต่เจอเรื่องที่หนักทั้งสองเรื่องพร้อมกันก็ต้อง เลือกที่มันเบากว่า เมื่อเทียบกับเสิ่นซิวจิ่นกับอิสระของ เธอแล้ว เจี่ยนถงคิดไตร่ตรองอยู่หลายรอบ สุดท้ายเลย ยอมเปิดปากขอความช่วยเหลือจากพี่ชายเธอ

เธอนึกว่าครั้งนี้ เธอจะสามารถหาเงินครบห้าล้านก่อน เสิ่นซิวจิ่นมาถึงได้สักที คืนเงินเขาไป หลังจากนี้เธอก็จะ ได้เป็นอิสระในที่สุด

แต่พอเจี่ยนโม่ป่ายได้ยินชื่อ“เสิ่นซิวจิ่น”นี้แล้ว สีหน้าก็ เปลี่ยนเล็กน้อย…..ขอโทษนะ

หูของเจี่ยนถงดังหึ่งๆ แล้วมองหน้าพี่ชายของเธออย่าง เซ่อๆ “เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ? ”
“ตอนนั้นคุณเงินเคยส่งข้อความถึงที่บ้าน บอกว่าไม่ ก็ตระกูลเจียนไม่เคยมีคนชื่อเงี่ยนถง ไม่ก็เมือง S ไม่มี ตระกูลเจียน”เงี่ยนโม่ป้ายทางหนึ่งรู้สึกผิดและอีกทางก็ ลำบากใจ “เสี่ยวถง ขอโทษนะ…..พ่อกับแม่ทั้งสองอายุ มากแล้ว จะทนกับเรื่องที่มากระทบจิตใจอีกไม่ไหวแล้ว”

เจียนถงมองหน้าของเงี่ยนโม่ป่ายอย่างเช่อๆอยู่สักพัก ในหัวมีแต่คำพูดของเงี่ยนโม่ป้าย………ไปนาน เธอ ก้มหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ไม่ทําให้คุณชายเงี่ยนต้อง ลําบากใจแล้วค่ะ”

“เสี่ยวถง เธออย่าทำแบบนี้ได้มั้ย ฉัน พี่ ……ก็จนปัญญา จริงๆ เธออย่าโทษพี่เลยนะ”ระหว่างที่เขาพูดก็เม้มปาก แล้วหยิบกระเป๋าตังออกมาจากอกเสื้อ เอาเงินออกมาปีก หนึ่ง วัดจากสายตาแล้วคงมีราวๆเกือบหมื่นได้ แล้วยื่นให้ เจียนถง “เงินนี้เธอเก็บไว้ก่อน ไปซื้อของกินและของใช้ ส่วนตัวนะ”

เจี่ยนถงยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ ยิ่งไม่มีวันรับเงินนั่น

เงี่ยนโม่ป้ายจับมือของเจี่ยนถงไว้แล้วนำเงินยัดใส่มือ ของเจี่ยนถง “เสี่ยวถง อย่าเอาแต่ใจได้มั้ย ควรยอมรับ ความหวังดีจากคนอื่นบ้าง อย่าเอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อน อีกเลยนะ”

เจี่ยนถงมองดูเงินที่อยู่ในมือแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจเจ็บจนเธอหน้าซีดอย่างกับถูกดูดเลือดไปหมด……

“พี่คะ ฉันเป็นผู้หญิงขายตัวก็จริง แต่เงินของตระ กูลเจี่ยน ฉันไม่เอา! “เสียงแหบพร่าของเธอดังขึ้น แล้ว”พรึ่บ”ทีหนึ่ง มือของเจี่ยนถงยกขึ้น ในลิฟต์เต็มไป ด้วยเงินที่ค่อยๆปลิวร่วงหล่น

“และอีกอย่าง นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเรียกพี่ว่าพี่”