บทที่ 43 เหตุผลที่เสิ่นซิวจิ่นไปต่างประเทศ

บทที่ 43 เหตุผลที่เสิ่นซิวจิ่นไปต่างประเทศ

“เจียนถง บอกฉันให้ชัดเจน!” ซูเมิ่งเป็นคนแบบไหน เธอ จะถูกเงี่ยนถงหลอกได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร ใบหน้า ที่สวยงามของเธอเย็นชา: “คุณกล้าที่จะหยุดพักเพราะ คุณเหนื่อยหรือไม่?

หลังจากพูดจบ ซูเมิ่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และมอง ไปที่เจี่ยนถง: “คุณไม่พูดก็ได้ ฉันจะโทรหาประธานเสิ่น โดยตรง”

ในหัวซูเมิ่งไร้สติอย่างฉับพลัน จึงแสดงอาการออกมา แบบนี้

“พี่เมิ่ง ประธานเสิ่นไม่สนใจอะไรกับฉันหรอก”

ซูเมิ่งชะงัก ครั้งนี้ เจี่ยนถงกำลังพูดความจริง

ซูเจิ่งนึกถึงเสิ่นซิวจิ่น และคนที่ปฏิบัติต่อเจี่ยนที่ดุมาก ที่สุดก็คือเขา

กลัวว่าถ้าตัวเองโทรศัพท์ไป บอกเขาว่าเงี่ยนถงได้รับ บาดเจ็บที่ศีรษะ กลัวว่าเขาจะเมินเฉย
“โอเค เด็กน้อย คุณทำได้ ฉันจะไม่โทรหาประธานเสิ่น ฉันจะโทรหาผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของคุณมา”

ใบหน้าของเงี่ยนถงซีดลง: “อย่าเรียกผู้จัดการสวี่” ซู เมิ่งตะลึง เจี่ยนถงกลัวผู้จัดการสวี่มาก? เงี่ยนถงหน้าดู ซีดเซียวและขอร้องและมองไปที่ซูเมิ่ง: “พี่เมิ่ง อย่าเรียกผู้ จัดการสวีมาเลย”

ผู้จัดการสวี่ไม่ชอบตัวเองเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถ้าเพราะ เหตุนี้ทำผู้จัดการสวี่เกลียด ย้ายเธอออกจากแผนก ประชาสัมพันธ์แล้ว … เงินจำนวนมหาศาลถึงห้าล้าน เธอ จะหาเงินที่ไหนมาจ่ายคืนผู้ชายคนนั้น?

“ฉันบอก คือฉัน … ชนลูกบิดประตู

“ทําไมคุณถึงชนลูกบิดประตูได้” ซูเมิ่งฉลาดมาก จู่ๆคน จะไปชนลูกบิดประตูได้อย่างไร?

“ฉันกลับไปวันนั้น จู่ๆฝนก็ตกและฝนตกทำให้ฉันเวียน หัวและรู้สึกไม่สบายตัว” เงี่ยนถงยังคงปกปิดเรื่องที่ฉินมู่มู่ ทําสิ่งเหล่านั้น

เธอไม่ได้ปกป้องฉินมู่ดู่ และไม่รู้สึกเสียใจกับฉินมู่มู่ เธอ ไม่ต้องการให้ใครเกลียดเพราะเรื่องนี้

เธอ รู้สึกกลัว
เสื่น วจีน ทําให้ชีวิตของเธอแย่ยิ่งกว่าความตาย

มันอึดอัดจริงๆที่ถูกคนอื่นเกลียด

ซูเมิ่งมองไปที่เจี่ยนถงอย่างเฉียบคม ราวกับจะวัดความ จริงของจากคำพูดของเจี่ยนถง

หลังจากนั้นไม่นาน ท่าทีของซูเมิ่งก็เบาลง: “อาการบาด เจ็บที่หน้าผากของคุณยังไม่หายดี กลับไปพักฟื้นเถอะ เมื่อหายสนิทค่อยกลับมาทำงานได้ ผู้จัดการของคุณ ฉัน จะบอกคุณเอง”

“ฉันไม่”

ยกเว้นเรื่องการดื่ม เจี่ยนถงผู้ซึ่งเชื่อฟังทุกอย่างมาโดย ตลอด จู่ๆก็ต่อต้านซูเมิ่งตรงหน้า ซูเมิ่งงงงัน: “เชื่อฟัง”

“ฉันไม่ ฉันไม่เป็นอะไร”

“ร่างกายคุณยังไม่ดี ด้ายบนหน้าผากของคุณยังไม่ถูก เอาออก”

“พี่เมิ่ง ถ้าคุณรักฉันจริงช่วยแนะนำงานให้ฉันเพิ่มเติมด้วย”
ประโยคนี้ ที่ทำให้ซูเมิ่งรู้สึกแย่ในเวลาเดียวกัน แต่ก็รู้สึก สงสารกับคนตรงหน้าด้วย

รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ เจี่ยนถงไม่มีขอบเขตไม่มี หน้าไม่มีผิว มันคือความดื้อรั้นในกระดูก ซูเมิ่งขยี้คิ้ว “คุณ ออกไปก่อน” แม้ว่าเธอจะหยุดเจียนถง แต่ก็คาดว่าคนหัว อ่อนคนนี้จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาเงินให้มากขึ้น

ห้าล้าน ไม่ใช่ว่าซูเมิ่งไม่มีเงิน และไม่ใช่ว่าเธอจะมอบ ให้เงี่ยนถงไม่ได้ แต่ว่า เธอรู้ว่า ถ้าเรื่องนี้ เจ้านายของ เธอ~เสิ่นซิวจิ่น รู้เรื่องนี้ การดำเนินชีวิตของเธอก็จะไม่ ง่าย

เมื่อเจี่ยนถงออกไป ซูเมิ่งก็เหลือบมองเช็คบนโต๊ะ ไม่มี ความลังเล เพียงชั่วข้ามคืนเงินหนึ่งแสนถูกหักจากบัญชี ของตัวเองไปยังบัตรธนาคารที่เสิ่นซิวจิ่นมอบให้เจียนถง

แน่นอนว่าธนาคารปิดแล้ว แต่คนอย่างพวกเขา สามารถ จัดการธุรกิจบางอย่างที่คนอื่นไม่สามารถจัดการได้เสมอ

สำหรับเช็ค ซูเมิ่งยัดเข้าไปในตู้เซฟของตัวเธอเอง

นิวยอร์ก
และเมือง S ไม่เหมือนกัน คือเวลากลางวัน

ห้องประชุมของสํานักงานสาขานิวยอร์ก ตั้งอยู่ที่ชั้น 65 ของตึกระฟ้าทั้งหมด ในที่นั่งแรกของห้องประชุม มีชาย คนหนึ่งนั่งอยู่ วางโทรศัพท์บนโต๊ะห้องประชุม มีเสียงสั่น ชายคนนั้นเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์และหรี่ตาลงทันที

ด้านหนึ่งชาวอเมริกันผมบลอนด์ภายใต้ทีมงานของเขา ยังคงทำรายงานอยู่ อีกด้านชายคนนี้เอื้อมมือไปหยิบ โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะประชุมและคลิกที่ข้อความที่ยังไม่ ได้อ่าน

นี่คือข้อความการโอนเงินผ่านธนาคาร เมื่อมองไปที่ จํานวนเงินบนนั้น ดวงตาสีเข้มของชายคนนั้นก็ฉายแวว อันตราย

“เสียงแฉลบเฉียดอย่างรวดเร็ว” และลุกขึ้นยืน ผู้เข้าร่วม ประชุมที่ตื่นตระหนกนั่งลงทีละคน ชายอเมริกาที่กำลัง รายงานอยู่ก็ยิ่งกลัวและหยุดกะทันหัน กังวลว่า พูดอะไร ผิดและทำให้เจ้านายชาวเอเชียขุ่นเคืองหรือไม่

ชายคนนั้นเดินไปที่หน้าต่างสูงจากพื้น เอื้อมมือออกไป และกดหมายเลข “ปั๊บ – ปั๊บ—“ หลังจากเสียงปั๊บสองครั้ง – อีกฝ่ายก็เชื่อมต่อ
“ใครให้เงินเธอ”

เสียงเย็นเยียบ ส่งผ่านไมโครโฟน ไปยัง เมิ่งที่อยู่ในตง

หวง

ดวงตาของซูเมิ่งเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่แล้ว เธอก็เข้าใจ: เธอโอนเงินหนึ่งแสนของเจี่ยนถง ให้กับบัตร ธนาคารของประธานเสิ่น และโทรศัพท์มือถือที่เชื่อมโยง กับบัตรธนาคารเป็นของประธานาเสิ่นเอง

จากนั้นเงินจากที่นี่จะถูกส่งไปและหลังจากช่วงเวลาที่ แตกต่างออกไป ประธานเสิ่นก็สามารถรับข้อความการ

โอนเงินได้

“เป็นแขกแปลกหน้า

ซู่เมิ่งพยายามอย่างเต็มที่ในการพูดคุยธุรกิจโดยไม่

ปิดบัง

“ครั้งนี้ เธอทําอะอีกไร?”

คำถามนี้อธิบายได้เล็กน้อย แต่ซูเมิ่งเข้าใจความหมาย ของเสิ่นซิวจิ่น ประธานเสิ่นจะถาม ทำไมมีคนให้เงินหนึ่ง แสนกับเจี่ยนถง และเงี่ยนถงใช้อะไรเพื่อแลกกับมัน
หลังจากลังเลสักพัก ซูเมิ่งไม่รู้ว่าจะพูดหรือไม่

ด้านนี้ ชายคนนี้ลังเลเกี่ยวกับความเงียบในโทรศัพท์ ความไม่อดทนปรากฏบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา “คุณช่วยเธอปิดบังบางอย่าง”

“ไม่ใช่ … เจี่ยนถงไม่ได้ทำเรื่องอะไรเกินเลย” ซูเพิ่งนึก ไม่ออกว่าบอสใหญ่คิดอย่างไร จิตใจของบอสใหญ่คนนี้ อยู่ลึกมากมาโดยตลอด แต่เธอก็รู้ด้วยว่า ถ้าเส็นซิวจิ่นได้ ดุร้ายขึ้นมา มีเพียงไม่กี่คนในเมือง S ที่สามารถหยุดได้ และเธอสามารถพูดได้อย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้:

“เจียนถงเพียงแค่จูบผู้ชายคนนั้น”

ซูเมิ่งรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ในตงหวง การจูบ ไม่ใช่ เรื่องใหญ่ แม้ว่า เธอจะกังวลเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่รู้สึก เช่นนี้

เจี่ยนถงสามารถยั่วโมโหบิ๊กบอสได้

ทางด้านนิวยอร์ก ชายคนนี้ตัดสายอย่างเย็นชา

สีหน้าเย็นชา มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าฉันกำลัง คิดอะไรอยู่ ในห้องประชุม ทุกคนต่างหวาดกลัวบอสใหญ่ อยู่ในใจลึก ๆ ไม่มีใครเข้าใจ ชายแปดฟุตที่จมอยู่ในห้องประชุมไม่สามารถหายใจได้

ผู้ชายตัวใหญ่อย่างชายอเมริกาต้องหดไหล่และ พยายามไม่เคลื่อนไหวใด ๆ

เสิ่นซิวจิ่นจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตา เย็นชา ใบหน้าของเขาหล่อเหลาราวกับหยก และก็เย็น ราวกับหยกเช่นกัน ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาค่อยๆยกขึ้น อย่างเย็นชา … มันไม่ใช่เรื่องที่มากเกินไปหรือ?

การประชดฉายในดวงตาของเขา และการประชดนั้น เต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่อาจต้านทานได้

เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ในคืนก่อนที่จะมานิวยอร์ก เขายังยืนอยู่หน้าหน้าต่างของอพาร์ตเมนต์สไตล์โรงแรม ชั้น 28 ของตงหวงมองไปในยามค่ำคืน ไม่รู้ว่าทำไม เขา ไม่มีศักดิ์ศรีในตัวเอง เขาไม่อยากเห็นเงี่ยนถงแบบนั้นอีก แล้ว!

เขาเข้าใจดีขึ้นว่าทำไมเงี่ยนถงเมื่อสามปีก่อนถึงไม่ สามารถส่งผลต่ออารมณ์ของเขาได้ แต่เจี่ยนถงที่ได้รับ การปล่อยตัวจากคุกในอีกสามปีต่อมา สามารถทำให้ตัว เองโกรธได้ เพียงแค่เขาเห็นเงี่ยนถงเป็นเช่นนั้น ก็อดไม่ ได้ที่จะรู้สึกโกรธ ไม่อยากเห็น งั้นก็ … มานิวยอร์ก!
เขาเชื่อว่า ความแปรปรวนทางอารมณ์ของเขาในช่วง เวลานี้ เป็นแค่การไม่คุ้นเคยกับการเผชิญหน้ากับผู้หญิง ที่น่าสงสารคนนั้นซึ่งแตกต่างจากความประทับใจของตัว เองอย่างสิ้นเชิง

บางทีหลังจากมาที่นิวยอร์กแล้ว ไม่จำเป็นต้องเห็น เจี่ยนถงที่ต่ำต้อยและน่าสงสารแบบนั้นเป็นระยะเวลา หนึ่ง อารมณ์แปรปรวนที่อธิบายไม่ได้จะหายไปโดย อัตโนมัติ

… จูบคนอื่นอีกแล้วเหรอ? แต่เธอ …

การกระทำที่ต่ำทรามและไร้ยางอายมากพอที่จะทำ อะไรได้หรือไม่?

“เสิ่นยี เตรียมตัวกลับ” เสิ่นซิวจิ่น ออกคำสั่งด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น