บทที่ 81 ขอแค่ได้ล่าเหยื่อ ไม่มีหัวใจ

บทที่ 81 ขอแค่ได้ล่าเหยื่อ ไม่มีหัวใจ

มือนั้นได้เปิดผมที่หน้าผากเธอออก ถึงเธอจะโง่ แต่ก็รู้ว่า คนคนนี้อยากทําอะไร

“คุณคาย่อัน คนอย่างคุณไม่รู้จักเคารพความปรารถนา

ของคนอื่นหรือไงคะ? ”

“คน? “ริมฝีปากบางของคาย์อันขยับเล็กน้อย “คุณพูด เองไม่ใช่หรอครับ คุณเป็นผู้หญิงขายตัวที่สามารถทํา เพื่อเงินได้ทุกอย่าง

ถึงผมจะไม่ใช่คนจีน แต่ก็เคยได้ยินคำพูดคำหนึ่งของ ประเทศของคุณ คิดเป็นผู้หญิงขายตัวแล้ว ก็อย่าทำเป็น สูงส่งถือตัวไปเลย ผมพูดถูกหรือเปล่าครับ?”

เจี่ยนถงรู้สึกแน่นที่หน้าอกทันที แล้วแอบเยาะเย้ยตัวเอง ในใจ…เธอมันใจอ่อนเกินไป ขนาดผู้หญิงขายตัวเธอยัง ยอมเป็นแล้วเลย ยังจะทําเป็นห่วงตัวไปทำมากัน

และมือที่ถูกค่อยไว้ด้านหลังกลับกำจนแน่น ฝ่ามือถูก เล็บทิ่มจนทะลุเป็นแผล เวลานี้กลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บเลย

“ที่ไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่ตรงนี้”เธอจ้องตาเขาอย่างแข็งข้อ ด้วยตาที่แดงก่ำโดยไม่กะพริบตา”ไม่ได้ก็คือไม่ได้”

“ถ้าผมจะเอาให้ได้ล่ะ? ”

เจี่ยนถงหลุบตาลง ไม่พูดอะไร….เวลานี้ คาร์อันรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ส่องแสงประกายไปทั้งตัว…บนโลกนี้ ทำไม ยังมีผู้หญิงแบบนี้อยู่อีก! ?

ทั้งตัวเผยให้เห็นความรู้สึกต่ำต้อย แต่กลับกันอีกมุมก็ ทะนงตัวอย่างมาก อะไรกันแน่ที่ทําให้เธอกลายเป็นผู้ หญิงแบบนี้ ?

วินาทีก่อนหน้านี้ ยังรู้สึกว่าเธอมันน่าเบื่อ เชยมาก ไม่มี ความเป็นผู้หญิงเลย แต่ต่อมา คุณกลับเห็นจุดเด่นบนตัว เธอ และขณะเดียวกันก็ทําให้คนไม่อาจล้าสายตาได้

ริมฝีปากค่อยๆแตะลงที่แผลเป็นนั้น คาร์อันรู้สึกถึงร่าง ของผู้หญิงที่กลัวจนแข็งทื่อได้อย่างชัดเจน และผิวที่ใต้ ริมฝีปากของเขาก็เกร็งไปด้วย…..แผลนี้ได้มายังไงกัน แน่?

แล้วใครเป็นคนทํา…จะดีแค่ไหน …ถ้า ถ้าเขาก็สามารถ สร้างบาดแผลไว้บนตัวเธอโดยที่เธอก็ไม่อาจลืมเลือนได้ และไม่ยอมให้ใครแตะถึงมัน

มือที่กำไว้ของเจี่ยนถงยิ่งแน่นขึ้น เล็บทิ่มเข้าไปฝ่ามือ อย่างลึก จนก็มีเลือดไหลออกหยดลงพื้น..……..ทีละหยดที ละหยด

ในที่สุด คาร์อันก็ยอมปล่อยเงี่ยนถงออก

“เพียะ! ”

เสียงตบหน้าที่ชัดแจ๋วในยามค่ำคืนที่ในตึกดังขึ้นมาที หนึ่ง ชัดเจนเป็นพิเศษ

จนคาร์อันหันหน้าไปอีกทาง นานสักพัก ถึงยกมือมาจับ ที่หน้าอย่างช้าๆ ด้วยท่าทีที่ไม่อยากจะเชื่อ “ซี้ด~~”

“คุณตบได้แรงดีนะ”

มือเจี่ยนถงยังคงสั่นไม่หยุด แต่ตาคู่นั้นกลับดูหนักแน่น ไม่เปลี่ยน แถมมีความรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น “คุณคาย์อัน เป็นคนชอบโรยเกลือบนบาดแผลของคนอื่นงั้นเหรอคะ ตอนนี้คงรู้แล้วใช่มั้ยคะ บาดแผลที่ถูกโรยเกลือแล้วมันจะ เจ็บ”

พูดจบ เธอไม่สนใจเลยว่าคาย์อันจะมีท่าทียังไง ลากขาแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างโมโห

คาย์อันยืนอยู่ที่บันไดไม่ได้ตามเธอไป แล้วใช้มือจับ หน้าที่ถูกตบจนเจ็บ แต่ตาคู่นั้นกลับมีแสงประกายวับขึ้น มา ใช้สายตาส่งเธอจนหายไปจากสายตาของเขา

เขาเดินลงไปชั้นล่างแล้วได้เดินออกไปนอกโครงการ ไปขึ้นรถสปอร์ตที่จอดอยู่ริมถนน รู้สึกว่าหน้าแสบร้อนไป หมด

เขาจับหน้าอีกครั้ง”ซี้ด~~”ขึ้นทีหนึ่ง”เจ็บจัง”

หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาลู่เชนโดยตรง โดยที่ไม่ สนใจเลยว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้ว

“นายรู้มั้ยว่าตอนนี้มันกี่โมง? “ปลายสายมีเสียงอารมณ์ ไม่พอใจถามมา

คาย์อันเอาแต่พูดอยู่คนเดียว โดยที่ไม่สนใจเขาพูด อะไรเลย

“ฉันถูกตบมา”

“อีกฝ่ายคือใคร? มีกันกี่คน นายจัดการไหว มั้ย? “ระหว่างที่พูด ปลายสายก็มีเสียงคนกำลังสวมเสื้องมา

“แค่คนเดียว”

“คนเดียว? “ลู่เซนยกมือถือไว้แล้วขมวดคิ้วขึ้น….….…. ใคร? ที่สามารถเอาชนะคาย์อันได้เพียงลำพัง ในเมือง S ลู่เชนพยายามนึกคิดคนที่อยู่ในหัวของเขาเกือบทุกคนใน ใจอยู่นาน ลังเลพักหนึ่ง “..……..นซิวจิ่น?

ไม่ใช่เขาดูถูกคนอื่นๆหรอกนะ เรื่องต่อยตีกันไม่เพียงแค่ ดูพละกำลังอย่างเดียว ยังต้องดูอิทธิพลเบื้องหลังคนคน นั้นด้วย

อิทธิพลฐานะของคาย์อันรู้ๆกันอยู่ และฝีมือการต่อสู้ ของเขาก็ดีเลิศ

คนที่จะเอาชนะเขาได้ต้องมีเบื้องหลังที่แน่นด้วย

“ไม่ใช่ ฉันถูกตบหน้ามา”

ตบ……? ฟังยังไงก็ไม่เหมือนการมีเรื่องกัน

ระหว่างผู้ชาย “…ใครตบ? “ลู่เชนแอบรู้สึกประหลาดในใจ

“เหยื่อ ก็เหยื่อที่ฉันเคยบอกนายคนนั้นไง อาเชน ฉันรู้สึกว่ายิ่งอยู่ฉันก็ยิ่งสนใจเหยื่อคนนี้แล้วหว่า ถ้าหาก…… ถ้าหากฉันสามารถสร้างบาดแผลที่ไม่อาจลบเลือนและ

ไม่อาจจับต้องไว้บนตัวเธอ……

ยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกลู่เชนขัดคอขึ้นมา

“คาย์อัน นายรู้ว่านายกำลังทำอะไรอยู่มั้ย! “ลู่เซนพูด ด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “นายกำลัง เล่นกับไฟอยู่นะ! ‘

“เอาล่ะ ฉันต้องขับรถแล้ว แค่นี้ก่อน”

“นายรีบวางมือซะ ได้ยินมั้ย รีบ….”เชนพูดยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง“ตุ๊ดๆๆ——”เสียงถูกตัดสาย

เขาโยนมือถือในมือลงบนเตียงอย่างแรง

เหยื่องั้นเหรอ?

แค่เหยื่อคนเดียวจริงเหรอ?

แค่เหยื่อคนเดียว จะทำให้คาย์อันผิดแปลกจากเดิมมาก ขนาดนั้นเชียว?

อย่างน้อย เขาไม่เคยเห็นคาย์อันผิดปกติแบบนี้มาก่อนกับแค่“เหยื่อ”คนเดียว!

“แม่ง~! “ลู่เซนด่าแรงขึ้นมาคำหนึ่ง แล้วหยิบมือถือขึ้น มาใหม่ ส่งข้อความให้คาย์อัน นายรีบวางมือซะ! อย่า กลายเป็นเหมือนฉันอีกคน!

คาย์อันกำลังผ่านไฟแดงแล้วเปิดข้อความขึ้นมาอ่าน พอดี หลังเห็นข้อความแล้ว ก็ยิ้มขึ้นอย่างเยาะเย้ย จางๆ วางมือ? เหยื่อยิ่งอยู่ยิ่งน่าสนใจ เป็นไปได้ไงให้ วางมือ? ”

สําหรับคําพูดของลู่เชนที่ว่า”อย่ามากลายเป็นเหมือนฉัน อีกคน”คาย่อันยิ่งไม่เอามาใส่ใจเลยแม้แต่นิด

ลู่เชนคือลู่เชน เขาก็คือเขา ลู่เชนเป็นคนมีหัวใจ แต่เขา ไม่มี

กดปุ่มๆหนึ่ง หลังคารถก็ถูกเปิดออก ความเร็วรถขนาด นี้ ลมพัดมาด้วยความเร็ว บนถนนที่วางเปล่าในตอนกลาง คืน คาย์อันตะโกนขึ้นในท่ามกลางถนนที่ว่างเปล่ากับ สายลมที่พัดมา

Just Only Game!

คาย์อัน เฟโรกิเอาแค่เหยื่อ มีแต่เกม ไม่มีหัวใจ!
ลมแรงพัดผ่านเหนือศีรษะจนผมเขายุ่งเหยิง……แต่ก็ไม่

เป็นไร

เจี่ยนถงเห็นเขาที่หน้าประตูหอพักของตัวเองอีกครั้ง

“บอกแล้วไงว่าอย่ามาอีก ไม่ต้องเจอหน้ากันอีก” เธอ เครียดจนปวดหัวเพื่อเรื่องเงินในช่วงนี้มากแล้ว รู้สึกว่า สมองตัวเองคงมีปัญหาแน่ ที่วันนั้นมีนายทุนเงินหนายืน อยู่ทั้งคนไม่เอา ตอนที่ตัวเองตกยากลำบากแบบนี้ กลับ ไปขับไล่คนที่สามารถให้เงินเธอที่มีอยู่หนึ่งเดียวไปด้วย ตนเอง

เธอรู้สึกว่าแผลที่ตรงหน้าผากเริ่มเจ็บอีกแล้ว

“หิวแล้ว”น้ำเสียงของคาย์อันดึงดูดและเรียบง่าย หยิบ เช็กห้าแสนใบหนึ่งยื่นมาตรงหน้าของเจี่ยนถง ถามอย่าง ยุยง “แน่ใจนะว่าคุณจะปฏิเสธไม่เอาจริงๆ? หวงศักดิ์ศรี ยอมตายว่างั้น? ”

“คุณยังขาดเงินอยู่ห้าล้านถูกมั้ย? เงินห้าล้านนี้สำคัญ ต่อคุณมาก? สำคัญกว่าชีวิตตัวเอง? คุณแน่ใจนะว่า จะไม่ลองคิดดูใหม่? “พอตอนที่คาย์อันพูดแบบนี้แล้ว เจี่ยนถงแอบหวั่นไหวนิดๆ
“อันที่จริง…..ถึงผมอยากจะจับแผลของคุณแล้วไง คุณ สามารถหลบได้หนี แค่คุณหลบครั้งหนึ่ง ผมก็จะไม่แตะ มันอีก”

นี่คือการแลกเปลี่ยน

มันไม่มีคำว่ายุติธรรมหรือไม่ยุติธรรมไม่ว่ากับใครก็ตาม

คาย์อันต้องการความสุขจากกันที่ได้ไล่ล่าเหยื่อ

ส่วนเจียนถงต้องการเงิน

“อันที่จริง คุณก็น่าจะรู้ดี ไม่ว่าคุณจะตกลงหรือไม่ก็ตาม ผมก็สามารถทำให้คุณยอมอ่อนข้อจนได้ ไม่รอคุณที่นี่ ผมก็สามารถไปเจอคุณที่ตงหวงได้เหมือนกัน”

คนต่ำช้า! เจี่ยนถงโกรธจนลุกเป็นไฟ!