บทที่67 ทันใดนั้น จูบก็โถมเข้ามา
บทที่67 ทันใดนั้น จูบก็โถมเข้ามา
เสิ่นซิวจิ่นที่กดทับอยู่บนร่างของเธอ ก้มลงมองเธออย่าง เงียบๆ และน้ำตาซึมในตาของเธอ
เจี๋ยนถงหลับตาคู่นั้นลง
เวลาค่อยๆผ่านไปทีละนิด
ในที่สุด คิ้วที่ขมวดก็คลายลง
เสิ่นซิวจิ่นเหลือบมองถุงน้ำเกลือที่กำลังจะหมดแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน เขาหยิบเข็มออกให้เธออย่างคุ้นเคย
ปู่ของเขาให้เรียนศิลปะการต่อสู้ในตอนที่เขายังเด็ก ใน สนามรบสิ่งที่ขาดไม่ได้คืออาวุธ และกระสุน เมื่อบาดเจ็บ แล้ว การถอนเข็มเป็นเรื่องเล็กๆ และดูเหมือนเด็กน้อยไป เลย
“ ลุกขึ้นมา ” หลังจากดึงเข็มของแล้ว เจิ่นซิวจิ่นก็พูดกับ ” เธออย่างไม่สนใจไยดี “ คุณจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน? รีบ กลับไปอยู่ที่ที่คุณอยู่ไป ”
เขาไล่เธอไป
เจี่ยนถงก้มหน้าลง และลุกขึ้นมานั่งอย่างเงียบๆ พยุง เตียงแล้วลงบนพื้น
“ รองเท้า ” เขาโยนรองเท้าคู่ใหญ่อย่างเห็นได้ชัดมา มองดูก็รู้แล้วว่าเป็นของเขา
เจี่ยนถงเหลือบมองไปที่เท้าของตัวเอง “ รองเท้าของฉัน ละคะ? ”
เสิ่นซิวจิ่นยืนกอดอก และมองไปที่เจี่ยนถงแล้วหัวเราะ เยาะ ” ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าคุณร่างกายของคุณไม่ พร้อม ก็ยังดื้อรั้นจะมาทำงาน แล้วมาเป็นที่ห้องทำงานซู เมิ่งอีก
ยังต้องรบกวนให้บริษัทโทรหาหมอ และใส่น้ำเกลือเพื่อ รักษาคุณอีก ”
“ แล้วรองเท้าของฉัน….. เงี่ยนถงไม่เข้าใจ ว่าอันนี้มัน เกี่ยวกับอะไรกับรองเท้าที่หาย?
“ เฮ้อ~ จะบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณเป็นลมตอนที่อยู่ใน ห้องทำงานของซูเมิ่ง คุณคงไม่คิดว่า ผมเป็นคนอุ้มคุณ มาที่ห้องนอนของผม แล้วให้คุณเรียกว่าห้องผู้ป่วยนอก หรอกนะ? ”
“ หึหึ เป็นซูเมิ่งที่ใจดี ช่วยตามหมอมาช่วยเธอเจาะน้ำ เกลือ คุณใส่น้ำเกลือที่ห้องทำงานเธอ รองเท้าก็อาจจะ หล่นอยู่ที่เธอนั่น
ทว่าห้องของซูเมิ่งเป็นห้องทํางานของผู้จัดการ เธอเป็น แค่พนักงานงอกง่อยไปนอนให้น้ำเกลือที่นั่น มันจะทำให้ ภาพลักษณ์ของตงหวงเสียหายเอาได้
มันก็มีแค่ที่นี่ของผม ที่เหมาะสมจะให้อยู่ชั่วคราวที่สุด”
สิ่งที่เสิ่นซิวจิ่นพูดวันนี้ รวมๆกันแล้ว ยังมากซะยิ่ง สัปดาห์ก่อนทั้งสัปดาห์ซะอีก ตัวเขาเองก็ไม่ได้สังเกตเห็น จุดนี้
” คุณคิดว่าผมเต็มใจให้คุณอยู่? ”
เจี่ยนถงนิ่งคิด ไม่พูดอะไรทั้งนั้น……..แน่นอนว่า เธอ เข้าใจดีแล้วว่า ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ทั้งรังเกียจ และ รำคาญตัวเองมากขนาดไหน
เธอเข้าใจดีแล้วจริงๆ ว่าเขาเกลียดตัวเองมากขนาดไหน
“ ขอบคุณค่ะประธานเจิ่น ฉัน……..โทษนะคะ
ขอบคุณ ขอโทษ…นอกจากสองคำนี้ เธอจะไม่พูดคำ อื่นกับเขาแล้วหรือไง?
ถ้าเกิดว่าเป็นลู่เซนหรือเซียวเหิง เธอก็คงแสดงออก
อย่างกระตือรือร้นใช่ไหม?
ถ้าคิดอย่างนี้ยังดีๆอยู่ แต่เมื่อคิดถึงแล้ว ไฟที่ดับสนิทไป เมื่อกี้ ก็กลับลุกขึ้นมาทันที!
ทันใดนั้น เขายื่นแขนอันยาว และมือออกไปคว้าเธอเข้า มาไว้ในอ้อมแขน ไม่รอให้เจี่ยนถงทันตั้งตัว ฝ่ามือก็ได้ โอบเอวบางของเธอไว้แล้ว ทันใดนั้น เจี่ยนถงหน้าซีดเป็น ไก่ต้ม….เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนของฝ่ามือของเสิ่นซิวจิ๋ นทีโอบกอดมาที่เอวซ้ายของเธอได้อย่างชัดเจน!
เสิ่นชิวจิ่น! ทำไมคุณ!
* บอกผม ว่าเซียวเหิงรู้ได้อย่างไรว่าไตคุณหายไปหนึ่ง ข้าง? –
เจี่ยนถงหยุดนิ่งหายใจ!
คำพูดของเสิ่นซิวจิ่น ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เธอรู้สึก เหมือนเห็นภาพหลอน และราวกับว่าสติจะหลุดไป
ในตอนนี้ ในสายตาของเขา มีร่องรอยของความหึงหวง ผ่านดวงตานั้น แต่เขาเองไม่สังเกตเห็น
“บอกคุณ! ”
เงี่ยนถงคิดแล้วคิดอีก………………..นวจิ่นรู้ได้ อย่างไร ว่าเซียวเหิงรู้ความลับของเธอ?
เขาสอบสวนเธอ? ………คิดแบบขึ้นมาในหัวอย่าง ไร้เหตุผล เจี่ยนถงโมโหมาก!
ทำไมกัน! ทำไมกัน!!!
ทําไมเขาอยากจะทำอย่างไงกับเธอ ก็ทำอย่างนั้นกับ เธอได้!!!
ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นนักโทษใช้แรงงาน ถึงแม้ว่าเธอจะติด คุกก็ตาม!
“ อย่าบอกเลย? ” ว่าไฟในใจของเสิ่นซิวจิ่นนั้น ลุกโชน แรงขนาดไหน
เหล่ตา…..หรือว่า เธอกับเซียวเหิงจะมีอะไรกันจริงๆ?
‘เขาเคยเห็นร่างเปลือยของคุณ? ”
เมื่อถามประโยคนี้ขึ้น ใจของเจี่ยนถงก็เจ็บขึ้นมาทันที
เสิ่นซิวจิ่น! คุณคิดว่าฉันเป็นคนอย่างไงกัน!
มือที่ห้อยอยู่ข้างต้นขา ค่อยๆกำแน่นขึ้น! เจี่ยนถงเงียบ แต่ตัวกลับสั่นไปด้วยความโกรธ เขาโกรธมาก ความเข้าใจผิดยิ่ง……………เธอไม่พูด
“ เท่าไหร่หล่ะ? ”
” คุณชายเซียวไม่ได้ให้เงิน ”
* ฉันเต็มใจเปลือยให้คุณคุณชายเซียวดูเอง! ”
“ คุณชายเซียวที่หล่อเหลาบาดใจขนาดนั้น ใครจะไม่ ชอบบ้างคะ? ”
“ ประธานเสิ่นไม่รู้เหรอคะ? ฉันมันไร้ค่าไร้ราคา
‘ แต่ความอ่อนโยนของคุณชายเซียว ฉันเต็มใจสมยอม ” เอง…..อ้อ จูบของคุณชายเซียวนั้น จนถึงทุกวันนี้ มันยังจะทำให้ฉันระลึกความหลังได้อยู่เลย ”
เสิ่นซิวจิ่น ในสายตาของคุณ ฉันก็เป็นผู้หญิงอย่างว่า ดังนั้นคุณถึงพูดคำพวกนั้นออกมาได้
เสิ่นซิวจิ่น ฉันเป็นผู้หญิงอย่างว่า!
* ถ้าคุณชายเซียวต้องการร่างกายของฉัน ฉันก็เต็มใจ เป็นของเล่นให้คุณชายเซียวเล่นสนุก จูบของคุณชาย เซียวนั้น มันช่างน่าจดจำ ไม่อาจลืม ถ้าเกิดว่าจะมีอะไร กับคุณชายเซียว รสชาติอันหอมหวานนั้น มันช่างเป็น เรื่องที่วาดฝัน ฉันก็รอคอยที่จะดื่มฉ่ำกับคุณชายเซียวสัก ครั้ง ดีที่ได้นะ “. นอนกับคุณชายเซียว
“อื้อฮือ! ”
หลังจากพูดจบ เจี่ยนถงก็ไม่ส่งเสียงอะไรออกมาอีก!
จูบโถมเข้ามาอย่างรุนแรงกะทันหัน
บนหน้าที่สง่างามของเสิ่นซิวจิ่น เต็มไปด้วยความโกรธที่ พร้อมจะปะทุ!
คำพูดอะไรที่พ่นออกมาจากปากนั้น?
จูบของคุณชายเขียว ยังตราตรึงมาถึงตอนนี้?
ถ้าคุณชายเขียวเต็มใจอยากได้เธอ เธอก็พร้อมจะเป็น ของเล่นให้เล่นสนุก
เธอจะมีอะไรกับคุณชายเซียว?
เรื่องบนเตียงพวกนี้ เธอก็พูดออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สา
แต่ละคำพูดของเธอ ทำให้เขาโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ สุด ท้ายเสิ่นซิวจิ่นก็ไม่สามารถทนเธอได้อีกต่อไป โน้มหน้า ลงจูบเข้ากับริมฝีปากที่พูดเจื้อยแจ้ว แล้วทำให้คนโมโหนี้
เขาจูบเจี่ยนถง ในหัวก็ถึงนึกแต่จูบของเซียวเหิงที่ เจี่ยนถงได้พรรณนาไว้………ของเซียวเหิง ทำให้เธอตรา ตรึง และลืมไม่ลง?
อื่อ~
เสิ่นซิวจิ่นจูบอย่างเร่าร้อน ในไม่ช้าเจี่ยนถงก็ล้ม ……เขาไม่ใช่ไม่เคยจูบเธอ แต่จูบวันนี้ ทำไมมันช่าง แตกต่างจากตอนนั้น?
ลมหายใจที่เผ็ดร้อน เธอแทบจะตายจากการจูบของเสิ่นซิวจิ่น
“ อื้ออ้า….” ในหัววิงเวียนและเบลอไปหมด จึงร้องขึ้น โดยไม่รู้ตัว
นี่ราวกับเป็นน้ำหอมฟีโรโมนชั้นดี ความโกรธในดวงตา ของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นความปรารถนา และกดเธอลง บนเตียงหลังใหญ่
เดิมทีเธอเป็นเด็กที่ไร้เดียงสา พูดจาขวานผ่าซาก ทำงานทำการหนักเอาเรื่อง ถ้าต้องการจะเผด็จศึก นั่นก็ คือจุดอ่อนของคนอ่อนแอ
แต่ก็คิดไม่ถึง ว่าสุดท้าย………
ท้ายที่สุด เสิ่นซิวจิ่นก็ไม่ได้ทำให้ถึงที่สุด ไม่ใช่ไม่อยาก แต่เมื่อนึกถึงร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ของเธอนี้แล้ว วันนี้ก็ ทรมานมามากพอแล้ว
เขาลุกขึ้นทันที ดวงตาคู่นั้นของผู้หญิงบนเตียงเปี่ยม ไปด้วยน้ำแวววับ ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความ ปรารถนา แต่กลับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ ระเริง เลยนะ คุณคงไม่คิดว่าผมจะทำอะไรคุณจริงๆหรอกนะ? อีกอย่าง…เงี่ยนกง ผู้หญิงแบบคุณ ครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว อีกอย่าง…….เงี่ยนถง ผมคิดว่าคุณมันสกปรก ”
หลังจากพูดจบ ก็ก้าวเท้าเดินออกจากห้องไป ในห้อง นอน มีเพียงหญิงที่หน้าซีดที่อยู่ในความอึดอัดใจราวกับ ร่างไร้วิญญาณ!
ผู้หญิงแบบคุณ ครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว อีกอย่างนะ เจี่ยนถง ผมคิดว่าคุณมันสกปรก…..อ๋อ ที่แท้แล้วเขาก็แค่อยากรู้ ว่ามีอะไรกับผู้หญิงที่ราวกับนักโทษอย่างเธอนั้นมันเป็น อย่างไร
ในสายตาของเขา เงี่ยนถงเธอก็เป็นแค่สิ่งเชยชมที่น่า เบื่อมาก……..ไม่มีอะไรต้องเสียใจ เมื่อสามปีก่อนมันก็ไม่ ต่างกันไม่ใช่เหรอ?
เจียนถง ผมคิดว่าคุณมันสกปรก……..
“ หุบปากๆๆ! ” เธอปิดหูแน่น อยากจะเอาคำพูดของคน คนนั้นออกจากหัวไป
* หุบปาก! คุณหุบปาก! หุบปากๆๆ! อ๊าก~อ๊าก! อ๊าก~! * เจ็บปวด เธอไม่กล้าตะโกนเสียงดัง ทำได้เพียงร้องขึ้น เบาๆอย่างน่าหดหู่!
แต่ละเสียงไม่ใช่เสียงสูง เสียงทุ้มต่ำที่น่ารันทด มันน่า หดหู่มาก! ทำให้คนแทบจะขาดอากาศหายใจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ