บทที่64 เธอกับเซียวเหิงไปทำอะไรมาบ้าง

บทที่64 เธอกับเซียวเหิงไปทำอะไรมาบ้าง

เมื่อฉินฝูมู่เงยหน้าขึ้น ก็สบดวงตาอันลึกคู่หนึ่ง ในตอนนี้ ใบหน้าของฉินมู่มู่ ก็ยังคงแดงระเรื่ออยู่ เธอมองไปที่เซียวเหิงอย่างผวา ” คุณ คุณเฑียว ”

กะพริบตาขึ้นลง หวังว่าเซียวเหิงจะช่วยเธอไว้

เซียวเหิงวางเหล้าในมือลง เขาก็มองไปที่ฉินมู่มู่ และ หัวเราะขึ้น ฉินมู่มู่ใจเต้นแรงมากกว่าเดิม มีความตื่นเต้น อยู่……แน่นอนว่าเซียวเหิงยังจำตัวเองได้

“ ประธานเสิ่น เธอเป็นใครกัน? ”

ตอนนั้นเอง ฉินมู่ดู่ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ราวกับว่าตก เข้าไปในห้วงแห่งความหนาวเย็น

เสิ่นซิวจิ่นนั่งไขว้ขาอันเรียวยาวอย่างสง่าอยู่บนโซฟา “ เธอหน่ะ เธอบอกว่าเธอชอบเซียวเหิง ฉันคิดว่า หญิง สาวที่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสานี้ทำไมให้ใจคุณมากขนาดนี้ ใน ฐานะของหุ้นส่วนที่เติบโตมาด้วยกัน จะว่าอย่างไงดี ผมก็ จะพาเธอมาหาคุณชายเซียวเอง เพราะกลัวว่าคุณชายเขียวจะพลาดรักแท้ไป ”

ถ้าเกิดว่าเสิ่นซิวจิ่นจะทำให้เซียวเหิงขยะแขยง งั้นเซียว เหิงก็จะแสดงให้เห็นแล้วว่า……..เขาโดนประโยคนี้ของเสิ่น ชีวจิ่นทำให้ขยะแขยงจริงๆ

พลาดรักแท้ไป?

ใคร?

” ก็แค่เล่นๆ จะมาเป็นรักแท้ของผม เซียวเหิงได้อย่างไง?

ริมฝีปากบางของฉินมู่มู่สั่นขึ้น เธอคิดไม่ถึงเลยว่า คำ จากปากของเซียวเหิง ตัวเองจะไร้ค่าขนาดนั้น

” โอเค ผมพาคนมาให้คุณแล้ว ส่วนเรื่องหน่ะ จะปล่อย ไว้เฉยๆก็ไม่ได้ ” เสิ่นซิวจิ่นดีดนิ้วดังขึ้น “ เสิ่นยี เอาถังใบ ที่ใหญ่ที่สุดในบ้านของคุณชายมา เติมน้ำให้เต็ม ”

เซียวเหิงไม่พอใจ รีบลุกขึ้นทันที “ เดี๋ยวก่อน! ” เขา ขมวดคิ้วเข้ม “ เสิ่นซิวจิ่น นี่มันบ้านผม ใครอนุญาตให้คุณ ย้ายของในบ้านผมตามต้องการ ”

เสิ่นซิวจิ่นถูมือไปมาอย่างใจเย็น และมองไปที่เซียวเหงด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ นี่เป็นบ้านคุณ ฉะนั้นผมไม่ควรย้ายของในบ้านคุณ ตามอำเภอใจ ” ทันใดนั้นเสิ่นซิวจิ่นก็ค่อยๆพูดขึ้น ด้วย สีหน้าที่ไม่เป็นมิตร “ เจี่ยนถงเป็นคนของผม แล้วใคร อนุญาตให้คุณทำร้ายเธอ! ”

เหมือนว่าเป็นแค่การล้อเล่นของเซียวเหิง ทันใดนั้น ตาก็ โตขึ้น และกระตุกขึ้นลงไปมา จ้องไปที่เขาที่อยู่บนโซฟา

“ ฉะนั้นที่คุณมาวันนี้เป็นเพราะเงี่ยนถง ”

เขาถาม

เสิ่นซิวจิ๋นยิ้มมุมปากขึ้น ” จะว่าใช่ก็ไม่ใช่ ”

ในขณะที่พูด ยกคางขึ้น และชี้ไปที่ฉินมู่ดู่ “ ทำไมคุณ ต้องเกลียดผู้หญิงคนนี้ ผมห้ามไม่ได้ คุณอยากให้บท เรียนกับผู้หญิงคนนี้ หรือว่าจะตั้งใจฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตาย ผมยิ่งห้ามอะไรไม่ได้

แต่ว่าเซียวเหิง คุณทำอะไรไม่เก็บกวาดเลยหรือไง? ”

เสิ่นซิวจิ่นกล่าวหาอย่างเห็นได้ชัดมาก แต่น้ำเสียงกลับเยือกเย็น ทำให้เขียวเหิงรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ คุณหมายความว่าอย่างไง? ” ทำไมยังต้องไปยุ่งกับผู้ หญิงบนพื้นนั้นอีก

” ตู้ลิ่ฉุน ” เสิ่นชัวจิ่นพูดเพียงสามคำนี้ออกมา แล้วจ้อง

มองไปที่เซียวเหิง จากนั้นชี้ไปที่ฉินมู่มู่ “ เข้าใจหรือยัง? ” เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว เซียวเหิงจะไม่เข้าใจได้อย่างไร แล้ว

จะยังมีอะไรน่าปิดบังอีก

แต่เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมผู้หญิงบนพื้นนี้ ถึงได้มี ปัญหากับเสิ่นซิวจิ่นได้

” ผมรู้ว่าเธอเป็นพนักงานตงหวงของคุณ ” หลังจาก เซียวเหิงลองชั่งคิดดูแล้ว รู้สึกว่า อาจเป็นเพราะว่าเธอไป ทำร้ายพนักงานของเสิ่นซิวจิ่น นิสัยหยาบคายของเสิ่นซิว จิ่นนั่น จะทำอะไรก็ยังไม่รู้เลย

“ แต่เธอก็ไม่ได้เป็นอะไร และก็ไม่ได้ตายซะหน่อย ”

ฉินมู่มู่ที่นอนอยู่บนพื้นในตอนนี้

ถ้าเธอยังไม่เข้าใจ งั้นก็คงโง่เขลาจริงๆแล้ว
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ใจตัวเองที่คิดถึงแต่คุณเซียว กลับ เจตนาทำอย่างนั้นกับเธอจริงๆ เธอวนอยู่ในความคิดไป มา มันเป็นการต่อสู้ที่ทั้งเจ็บปวด อึดอัดราวกับหายใจไม่ ออก ทุบกำแพงเพื่อระบายความโกรธเป็นไฟนั้น……… ทุบไปที่บาร์ตู้คอนเทนเนอร์สั่นอย่างรุนแรง!

ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าตัวเองโชคดี เรื่องนั้นก็คงเป็นตัว เองที่ต้องประสบกับมัน!

“ เสิ่นเอ้อ นายบอกเขาไปสิ ”

เสิ่นเอ้อเอ่ยปากราวกับหุ่นยนต์ บอกเซียวเหิงทั้งหมด อย่างกระชับ และสั้นว่าวันนั้นเรื่องราวอะไรขึ้น

หลังจากพูดจบ เซียวเหิงกำหมัดแน่น แล้วมองไปที่ฉิน มู่มู่ที่อยู่บนพื้น ตอนนี้ในหัวของเขาปั่นป่วนไปหมด……..ด ไม่ถึงเลยว่าที่นี่จะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้

เสิ่นซิวจิ่นพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ เซียวเหิง คุณจะทำอะไร ผู้หญิงคนนี้ จะฆ่าทิ้งผมก็ไม่สน แต่คุณจะจัดการอย่างไร ก็ควรจัดการให้ดี อย่าทำอะไรพลาดพลั้ง ” เสิ่นซิวจิ่นนึก ถึงเจี่ยนถง “ ถ้ามันนั้นผมไม่บังเอิญกลับไปพอดี เงี่ยนถ งก็คงตายไปแล้ว ”

เซียวเหิงรีบถามขึ้น “ เจี่ยนถงเป็นอย่างไงบ้าง? ”
* เธอโอเคมาก เรื่องของเธอคุณไม่ต้องยุ่ง ” เสิ่นซิวจี่ นพูดขึ้นอย่างเนิบๆ ” คุณจำไว้ด้วย คราวหลังอย่ายุ่งกับ เธออีก เธอเป็นของของผม เสิ่นซิวจิ่น ถึงแม้ว่าผมจะไม่ เอาแล้ว แต่ไม่อนุญาตให้ใครมาสนใจหรือยุ่งเกี่ยว ”

เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ทำให้เซียวเหิงโกรธควันออกหูเลยที เดียว!

“ เจิ่นซิวจิ่น คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน? คุณคิดว่าโลกนี้ มันขึ้นอยู่กับคุณหรือไงกัน? คุณบอกว่าเธอเป็นของคุณ เธอก็ต้องเป็นของของคุณเหรอ?

ถ้าเธอเป็นของของคุณจริงๆ งั้นคุณรู้อะไรหรือเปล่า ว่า ร่างกายของเธอไม่เหมือนกันกับคนอื่น? ”

พูดเพราะตั้งใจจะทำให้เสิ่นซิวจิ่นโกรธ แต่ประโยคนี้ ของเขา โดยไม่รู้ว่าไปแหย่โดนรังแตนเข้าแล้ว

ทันใดนั้น สายตาของเสิ่นซิวจิ่นก็เย็นยะเยือกลง แล้ว ลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นเดินไปตรงหน้าของเซียวเหิง ด้วย ใบหน้าที่เคร่งขรึม พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ พูดมา! ” คุณรู้อะไร! ”

เซียวเหิงมองเสิ่นซิวจิ่นด้วยความโกรธ แววตาเปล่ง ประกายสว่างวาบขึ้น แต่เซียวเหิงฉลาดหลักแหลมมาก เสิ่นซิวจิ่นที่มาอย่างไร้อารมณ์ความรู้สึก แต่ในตอนนี้นั้น เพราะว่าเสิ่นชีวจิ่นโกรธมาก จึงสูญเสียความนิ่ง และ เย็นชาที่เป็นปกติไป

เมื่อได้ยินคำถามนี้ของเสิ่นซิวจิ่น และหน้าที่แดงขึ้น ด้วยความโกรธของเสิ่นซิวจิ่น จากนั้นไม่นาน เซียวเหิงก็ เข้าใจแล้ว ว่าเสิ่นชิวจิ่นก็รู้ความผิดปกติของร่างกายของ เงี่ยนถงเหมือนกัน

ลดเปลือกตาลง หลับตาแล้วคิดคำนวณ แล้วลืมตาขึ้น อีกครั้ง เซียวเหิงใจเย็นมากขึ้น “ อะไรที่ควรรู้ก็รู้ทั้งหมด แหละ ผมไม่เพียงแต่รู้ว่าร่างกายเธอผิดปกติตรงไหน ผม ยังเคยจับมาแล้ว ” พูดไปด้วย เซียวเหิงก็ยังยิ้มขึ้นอย่าง ชั่วร้ายด้วย และเอนไปทางเสิ่นซิวจิ่น “ มันอยู่…..อยู่ที่ ด้านหลังเอวข้างซ้าย ”

เสิ่นซิวจิ่นราวกับโดนมีดกรีดลงบนใบหน้าที่สง่างามนั้น ความโกรธก็ค่อยๆจางหายไป แต่ในแก่นลึกของดวงตาสี

ดำคู่นั้น ประหนึ่งว่าความนิ่งเงียบก่อนที่จะเกิดพายุลม แรงขึ้น

เขามองไปที่เซียวเหิงเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ค่อยๆเปิด ริมฝีปากบางนั้นขึ้น “ ครั้งสุดท้าย ”

อยู่ๆก็พูดคำนี้ขึ้น แต่เซียวเหิงฟังเข้าใจ….เนซิวจิ๋นกำลังเตือนตัวเอง ว่าครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ให้เขาเขียว เหิง เลิกมีใจให้กับเจี่ยนถง ผู้หญิงคนนั้นสักที

มิฉะนั้น ครั้งหน้า เกรงว่าจะเป็นการจะต้องเกิดสงคราม ขึ้นแน่ๆ

เสิ่นซิวจิ่นรู้ดีว่า ตัวเองเป็นครั้งแรกของเจี่ยนถง ไม่ว่า วันนี้เซียวเหิงจะพูดอะไร แต่เปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้ อยู่ดี

แต่ไม่ว่าคำพูดของเซียวเหิงจะมีความจริงน้อยแค่ไหน ไม่สนว่าจะรู้ได้อย่างไรว่าร่างกายของผู้หญิงคนนั้นผิด ปกติ ตอนนี้เสิ่นซิวจิ่นก็พร้อมทิ้งทุกอย่างลง และกลับไป จากนั้นจับผู้หญิงคนนั้นมาถามต่อหน้าตัวเอง ว่าเซียวรู้ได้ อย่างไร!

เหลือบมองไปที่ฉินมู่ดู่ เสิ่นยีพูดขึ้น “ บอสครับ ถังที่บอส สั่งน้ำเต็มแล้วครับ ”

“ เสิ่นยี ลงมือ ” เสิ่นยีที่ติดตามเสิ่นซิวจิ่นมาเป็นเวลา นาน คำสั่งนี้ของเสิ่นซิวจิ่น เขาก็เข้าใจในทันที และจับฉิน มู่มู่ที่อยู่บนพื้น และทันใดนั้นก็กดหัวฉินมู่มู่ลงไปในถังที่ เต็มไปด้วยน้ำ

อืม! อืมๆ! ”
ฉินมู่มู่ดิ้นรน

เจิ่นซิวจิ่นยกข้อมือขึ้น มองนาฬิกาด้วย และนับอยู่ข้างๆ อย่างเลือดเย็น ” หนึ่ง สอง……..นาที เวลาถึงแล้ว ”

จากนั้นเสิ่นยีจึงดึงหัวฉินมู่มู่ขึ้นจากน้ำ ก่อนหน้านั้น ฉิน มู่มู่จะดิ้นรนอย่างเจ็บปวด จนในสุดท้ายไม่มีแรงที่จะ ดิ้นรนต่อ เสิ่นยีก็ยังไม่ยอมหยุด

เสิ่นซิวจิ่นคว้าแขนของฉินมู่มู่ขึ้น และผลักเธอไปในอ้อม แขนของเซียวเหิง “ ต่อไป เธอก็ฝากไว้กับคุณชายเซียวผู้ เป็นสุภาพบุรุษแล้วนะครับ ”

จากนั้น เขาก็หันหลังกลับ และกล่าวลา “ พวกเราไปกัน เถอะ ”

เขาจะกลับไปถามผู้หญิงคนนั้น ว่าตกลงเธอกับเซียวเหิง ทำอะไรกันบ้าง ทำไมเซียวเหิงถึงรู้ได้ว่าร่างกายของเธอ ผิดปกติ

เขาไม่แสดงอารมณ์แปรปรวนนี้ออกมาทางสีหน้า ทั้ง ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นยังเต็มไปด้วยความนิ่งสงบ แต่เป็น ความนิ่งสงบก่อนที่จะเกิดพายุลมแรงโหมกระหน่ำขึ้น