บทที่ 28 ประธานคู่

บทที่ 28 ประธานลู่

เจี่ยนถงรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล แต่หล่อนกลับรู้สึก

ไม่สบายใจ “ทำไมเธอถึงกลับมาแล้วล่ะ?” ชูเมิ่งคิดไม่ถึงเลยว่า จะ

เจอเจี่ยนถงที่ตงหวงในคืนวันนี้ : “เธอยังไม่หายดีนี่”

“พี่เมิ่ง ไม่เป็นไร ฉันพักผ่อนเพียงพอแล้ว” ในใจคิดแต่ เรื่องภาระหนี้สินจำนวนมาก: “พี่เมิ่ง ฉันหายดีแล้วจริงๆ ฉันขอได้ไหม….รบกวนพี่เมิ่งช่วยฉันดูหน่อย มีงานที่ฉัน พอจะทำได้บ้างไหม? ฉัน…ทำอะไรก็ได้”

“เธอ…” ซูเมิ่งมองคนตรงหน้าด้วยท่าทางเห็นใจ แต่เห็น แก่เจี่ยนถงที่แสดงท่าทีดื้อรั้น ทำให้พูดอยู่ได้แค่ในลำคอ ไม่กล้าพูดออกมาอีก

ถอนหายใจออก “ฉันขอไปดูก่อน”

“พี่เมิ่ง” ขณะที่ซูเมิ่งกำลังเดินออกไป จู่ๆเจี่ยนถงก็เรียก หล่อนให้หยุด: “พี่เมิ่ง ฉัน…ขอบคุณพี่มากนะ” เมื่อพูดจบ ก็ก้มหน้าลงไปทันที

ซูเมิ่งมองตาหล่อนด้วยท่าทีสงสัย…หล่อนมองผิดไปรึเปล่า?

เจียนถง…หน้าแดง?

แต่ มีอะไรทำให้หล่อนหน้าแดงได้ขนาดนี้? หล่อนไม่ได้ ช่วยทําอะไรมากมาย เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

สุดท้ายแล้ว คนหนึ่งคน ต้องตกต่ำถึงขนาดไหนกัน ความรู้สึกลึกซึ้งภายในจิตใจ ต้องมีความกังวลใจว่าจะ หมดทางรอดมากมายขนาดไหน จึงจะต้องรู้สึกเกรงใจจน หน้าแดง ขอบคุณอย่างกระวนกระวาย กับการช่วยเหลือ เล็กน้อยแค่นี้?

ประธานเสิ่น….คุณทำอะไรสาวกับซื่อบื้อคนนี้กันแน่!

ซูเมิ่งพูด “อืม” ด้วยท่าทีคลุมเครือ หล่อนไม่กล้าเผชิญ หน้าสาวซื่อบื้อคนนี้ต่อไป…หญิงสาวผู้นี้น้อยเนื้อต่ำใจ ราวกับมีเลือดไหลออกมาเป็นสาย ยิ่งเป็นเช่นนี้ หล่อนยิ่ง ไม่กล้ามองหญิงสาวตรงหน้า

คนที่กำลังมีชีวิตที่ดี คนที่มีชีวิตอยู่!

ไม่นานนักซูเมิ่งก็กลับมา “ตามฉันมา”

“ค่ะ”
ตลอดทางที่เดินไป หล่อนไม่ถามอะไรสักคำ

ในใจของซูเมิ่งรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก แต่จู่ๆเสียงของ เจี่ยนถงก็ดังขึ้นข้างหูของหล่อน “พี่เมิ่ง ฉันไร้ค่ายิ่งนัก” ถอนหายใจเบาๆ ซูเมิ่งเดินพาหล่อนเข้าไปในลิฟต์ พลาง อธิบายเรื่องราวให้เงี่ยนถงฟัง

“เดี๋ยวเธอไม่ต้องกลัวนะ ประธานลู่ท่านนี้เป็นคนลึกลับ และถ่อมตัวมาโดยตลอด ประธานลู่ เธอรู้จักใช่ไหม? แขกในวันนี้ก็คือประธานลู่”

แต่เธอไม่ต้องกังวลใจไปนะ แม้ว่าประธานลู่จะถ่อมตัว และเก็บตัวเงียบ เขากลับประเทศมาเมื่อสองปีก่อน ระยะ เวลาสั้นๆเพียงสองปี มีข่าวลือว่า รสนิยมทางเพศของ เขา…เอ่อ…ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

แค่กๆ ดังนั้น เธอไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเข้าไปในห้องไม่ได้ มีแค่เธอ ยังมีคนของแผนกประชาสัมพันธ์ด้วย เธอยืน ระหว่างกลางคนอื่นไว้ รินไวน์ให้ก็พอแล้ว

ลู่ซื่อ…ยนถงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง สามปีก่อน หล่อนยัง เป็นคุณหนูแห่งตระกูลเจี๋ยน เป็นผู้ประกอบการรุ่นที่สอง ในตลาดไข่มุก แน่นอนว่าหล่อนต้องรู้จักลู่ซื่ออยู่แล้ว

เดิมทีที่มีความรู้สึกหวาดกลัวอยู่แล้วภายในจิตใจ กลัวว่าถ้าเจอบรรดาสาวๆกลุ่มนั้นที่เคยสนุกกันในงานปาร์ตี้ เมื่อปีนั้น…หล่อนในตอนนี้ ถ้าต้องเผชิญหน้ากับคนกลุ่ม นั้น ยังจะหลงเหลืออะไรอยู่อีก?

โชคดีที่ พี่เมิ่งบอกว่า ประธานลู่เพิ่งจะกลับมาเมื่อสองปี ก่อน

เจี่ยนถงถอนหายใจโล่งอก สําหรับสิ่งที่ เมิ่งพูดถึงว่า ประธานสู่รสนิยมทางเพศ…ผิดปกติ แล้วเขาจะมาที่ตง หวงทำไม และยังเลือกผู้หญิงของฝ่ายประชาสัมพันธ์อีก ด้วย เงี่ยนถงรู้สึกสงสัย แต่ไม่ได้ถามอะไร

สิ่งที่ไม่ควรถาม ก็ไม่ถาม

ยืนอยู่ด้านนอกห้องพิเศษ ผลักประตูเข้าไป เมื่อเห็น ภาพทั้งหมดภายในห้อง เจี่ยนถงจึงเข้าใจขึ้นมาทันที อ๋อ… ประธานของประธานลู่มาที่ตงหวงเพื่อเลี้ยงแขก

ภายในห้องพิเศษ มีคนแผนกประชาสัมพันธ์อยู่7ถึง8คน ซึ่งมี2คนเป็นผู้ชาย

ซูเมิ่งส่งเจี่ยนถงเข้าไปด้วยตาเป็นกังวล…หล่อนอยาก ช่วยหญิงซื่อบื้อคนนี้ หล่อนทำได้เพียงช่วยด้วยวิธีนี้

ขอให้หล่อนได้รับอิสรภาพ หลุดพ้นจากสิ่งเลวร้ายทั้งปวง
สวรรค์…ไม่ควรโหดเหี้ยมเช่นนี้ใช่ไหม?

ขณะที่เจี่ยนถงเดินเข้าไปด้านใน บรรยากาศภายใน ห้องกำลังครึกครื้นพอดี

หล่อนเดินก้มหน้าเข้าไปด้านใน ถ่อมตัวจนไม่มีความ เซ็กซี่หลงเหลืออยู่ เหมือนกับสิ่งที่พี่เมิ่งพูดไว้ เพียงแค่ เข้าร่วมสนุกด้านใน รินไวน์ให้ก็พอ

ภายใต้แสงไฟมืดสลัว หล่อนตัวสั่นเทา แม้ว่าไม่มีใคร เห็น แต่ภายใต้เสื้อที่ปกปิดไว้ หล่อนกำลังสั่นไปทั้งตัว

ก้มหน้าลงปิดมิดชิด หลบอยู่ในมุมที่ไม่มีใครเห็น สายตา เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ…เป็นไปได้ยังไง! พวกเขามา อยู่ที่นี่ได้ยังไง!

หล่อนพยายามหลบซ่อนการมีตัวตนอยู่ของตัวเองไว้ พยายามทำให้ตัวเองเป็นแค่อากาศ หล่อน…อยากให้ตัว เองกลายเป็นอากาศในตอนนี้!

ทำไม…พวกเขาถึงอยู่ที่นี่ได้?

เจี่ยนถงตั้งสติและเดินไปในมุมที่คิดว่าปลอดภัย ที่นี่ เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด…นั่นก็คือด้านข้างของประธานลู่”ตัวเธอกำลังสั่น”

ทันใดนั้นเสียงอันอ่อนโยนดังขึ้น เสียงไม่ดังมากนัก เมื่อ เจี่ยนถงได้ยินเช่นนั้น เสมือนมีเสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ใน หู!

จู่ๆเหมือนมีเหงื่อปกคลุมไปทั่วทั้งหน้าผาก เงี่ยนถงไม่ กล้าแสดงออก : “ประธานลู่ คงเป็นเพราะแอร์ตรงนี้เย็น เกินไป ฉันรินไวน์ให้คุณนะคะ”

หล่อนเดินไปหยุดตรงหน้าประธานลู่ นั่งคุกเข่าลง ก้ม หน้าลงรินไวน์ไม่พูดจาอะไร

เมื่อรินไวน์เต็มแก้วแล้ว ประธานลู่ที่นั่งอยู่ด้านข้างกับไม่ ยกแก้วขึ้น

เพียงแค่มองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงเท้าด้วยท่าทีหยอก เย้า…”คนในห้องนี้มีตั้งเยอะแยะ ทำไมเธอถึงรู้ว่าฉันคือ ประธานลู่?”

เจี่ยนถงหน้าซีดไปทันที…นั่นสิ หล่อนรู้ได้ยังไงว่าท่านนี้ คือ “ประธานลู่!” นอกเสียจาก…

“เธอรู้จักคนอื่นในห้องนี้?” ประธานลู่ถามขึ้นด้วยน้ำ เสียงอันอ่อนโยน สายตาภายใต้แว่นกรอบสีทอง มอง ทะลุออกมาด้วยความเฉียบคม
“ฉะ…ฉัน เดาค่ะ” เงี่ยนจงหายใจอย่างกระสับกระส่าย หล่อนไม่กล้าคาดเดาเลยว่า ถ้าผ่านด่านนี้ไปไม่ได้ ถ้าถูก “พวกเขา” จำได้ขึ้นมา หล่อนไม่กล้าคิดเลยว่าตอนนั้น IB…

“ประธานลู่ ฉันเดาเองค่ะ จริงๆนะคะ”

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ สายตาหยอกเล่นที่มองอยู่บนหัว ทำ ให้เจี่ยนถงร้อนรนนั่งไม่ติด อึดอัดไปทั้งตัว ทรมานที่สุด

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับประธานลู่ตรงนั้น? ทำไมเขาไม่ดื่ม ล่ะ?” แม้ว่าจะผ่านไปสามปี เจี่ยนถงกลับจำเสียงนั้นได้ คุ้นจนไม่รู้จะพูดยังไง!

ทำยังไงดี?

ทำยังไงดี!

‘แขกผู้มีพระคุณ’ ของตัวเองครั้งนี้ ถ้าพูดถึงหล่อนขึ้นมา หล่อนไม่มีทางหลบพ้นแน่นอน

หลังจากผ่านไปสามปี ตอนนี้ต้องเผชิญหน้ากับผอง เพื่อน อีกทั้งยังมีคนที่เคยจีบหล่อน หล่อนในตอนนี้ ย่ำแย่ จนถึงขีดสุด!
ทำยังไงดี!

ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เจี่ยนถงกลัวจนกระวนกระวาย เธอ คลานไปหยุดที่เท้าของชายแปลกหน้า มือของเธอยื่นไป จับขากางเกงของประธานลู่โดยไม่รู้ตัว ราวกับกำลังร้อง ของบางอย่าง จับไว้แน่น แน่นเหมือนว่ากำลังขอความ ช่วยเหลือจากสรวงสวรรค์

ภายใต้สายตาอันแหลมคมที่ก้มมองผ่านแว่นกรอบสี ทอง เห็นหญิงสาวที่คลานอยู่ตรงหน้า…ตกใจตะลึง เบี่ยง สายตาออกไปอย่างหมดความอดทน จากนั้นโน้มตัวลง ไปด้านหน้า หยิบแก้วบนโต๊ะคริสทัลขึ้นมา ดื่มจนหมด และเงยหน้าขึ้นยิ้มให้คนอื่น:

“ไม่เป็นไร” พลางพูดขึ้น และลุกขึ้นยืน ในขณะเดียวกัน เอื้อมมือออกไปดึงผู้หญิงที่นั่งยองๆอยู่อย่างเต็มแรง

เจี่ยนถงยังไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงแต่รู้สึกว่ามีใครบางคน จับตัวไว้ ด้านหน้ามืดสนิท เมื่อลืมตาขึ้นมา จึงพบว่าตัว เองถูกคนจับไว้อย่างไม่รู้ตัว และหน้าของหล่อนก็ถูกกด อยู่ตรงหน้าอกของเขา

ได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของประธานลู่พูดกระซิบขึ้น:

“ขอให้ทุกคนสนุกกันให้เต็มที่ คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง” เมื่อพูดจบ ก็กอดเจียนถงเดินออกไปจากห้อง

ทุกคนในห้องต่างพากันทำสีหน้า ‘เข้าใจกัน

“หลายคนต่างพากันลือว่าประธานลู่มีรสนิยมทางเพศ ที่ผิดปกติ เพ้อเจ้อชัดๆ หลอกลวง มันคือเรื่องหลอกลวง” คนหนึ่งพูดขึ้น

“ประธานลู่ เวลาดีๆแบบนี้มีค่ามากมายมหาศาล ขอ ให้สนุกนะครับ” เสียงของผู้คนในกลุ่มพูดกันอย่าง สนุกสนาน เจี่ยนถงถูกผู้ชายแปลกหน้าโอบกอดออกไป จากห้อง หลังประตูบานนั้นกลับเงียบสงัด