บทที่ 15 ตัวตลก

บทที่ 15 ตัวตลก

สามวันแล้วที่เจี่ยนถงถูกย้ายมาอยู่ที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ เธอ ยังหาเงินไม่ได้เลยแม้แต่น้อย พอเงยหน้าดูนาฬิกาก็เป็นเวลา 23.07น.แล้ว ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่คึกคักมาก

ฝ่ายประชาสัมพันธ์ทั้งหมดถูกทิ้งร้าง มีเพียงเธอคนเดียวที่ยัง อยู่ในพักรับรอง เพื่อนร่วมงานที่อยู่แผนกเดียวกันต่างก็ออก ไปทำงานของตัวเอง หากพูดตามความจริงฝ่ายประชาสัมพันธ์ ที่ตงหวงนั้นเป็นที่ที่ทุกคนหาเงินมาได้ไม่น้อย เนื่องจากคน ที่มาตงหวงแห่งนี้ล้วนไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป พวกเขาเหล่านั้น ล้วนเป็นเศรษฐีนักธุรกิจและมีอำนาจใหญ่โต

แม้ว่าเจี่ยนถงจะมาอยู่ที่นี่ได้เพียงสามวัน แต่ล่าสุดเธอก็ได้ ยินเสียงเจินเจินเม้าอยู่ที่ตรงบันได เมื่อวานเธอคุยโม้โอ้อวด ว่ามีเศรษฐีนักธุรกิจชาวฮ่องกงใจช้ำให้ทิปเธอคนเดียวถึงห้า หมินหยวน

ห้าหมื่นสิบครั้งก็เป็นเงินห้าแสน ห้าหมื่นร้อยครั้งก็เป็นเงินห้า ล้าน…แบบนี้เธอก็จะได้ทำในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นต้องการแล้ว และจะได้เป็นอิสระในที่สุด

เธอส่ายหน้าเตือนสติตัวเอง…นั่นคือเจินเจิน ไม่ใช่เธอ เสิ่นซิว จิ่นเคยพูดว่า เธอจะขายความอัปลักษณ์ ความโง่ หรือความ น่าสมเพชก็ได้ แต่ในตอนนี้แม้แต่ความโง่ เธอก็ไม่มีโอกาสได้ขาย

“เงี่ยนถง ตามฉันมา” มีคนเปิดประตูเข้ามา เจี่ยนถงมองไป ตามเสียงก็รู้ว่าเป็นซูเมิ่ง

“พี่เมิ่ง” เธอรีบลุกขึ้นและตามซูเมิ่งออกไปโดยไม่พูดอะไร

“เธอจะไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าฉันจะพาเธอไปที่ไหน?” ซูเมิ่ง ขมวดคิ้วถาม “เธอไม่ถามให้ชัดเจนแล้วค่อยตามมาล่ะ? ไม่ กลัวฉันจะเอาเธอไปขายหรือไง?”

เงี่ยนถงยิ้ม “พี่เมิ่ง ซื้อฉันไม่คุ้มค่าเงินหรอก”

ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองไร้ค่าด้วยรอยยิ้มเช่นนี้ทำให้เธอที่เดิน นําหน้าหัวใจเต้นแรง และกลับมาเป็นปกติได้ในไม่ช้า

เธอเดินนําเงี่ยนถงเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

ซูเมิ่งนำเสื้อผ้ามาให้เงี่ยนถงหนึ่งชุด “รีบเปลี่ยนสิ

เงี่ยนถงกะพริบตามองเสื้อผ้าที่ถือเอาไว้ในมือ “พี่เมิ่ง นี่มัน…

ซูเมิ่งมองเจี่ยนถงด้วยความเวทนา “เฮ้อ..เปลี่ยนเถอะ คุณ เสิ่นเป็นคนสั่งมา” ซูเมิ่งชี้ไปที่เสื้อผ้าที่เจี่ยนถงถือเอาไว้ “ชุดนี้ ก็เป็นชุดที่คุณเสิ่นส่งคนเอามาให้
ซูเมิ่งกลัวเช่นกันว่าเงี่ยนถงจะไม่ยอมเชื่อฟัง อีกทั้งยังปวด หัวกับวิธีโน้มน้าวเงี่ยนถง ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก้มหน้าลงและ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเงียบๆ

ชุดตัวตลกถูกสวมอยู่บนตัวเงี่ยนถง ซูเมิ่งเรียกคนมาแต่ง หน้าให้เธอ เจี่ยนถงนั่งอยู่หน้ากระจกด้วยความสงบเสงี่ยม และยอมให้ช่างแต่งหน้าคนนั้นแต่งหน้าตัวเองให้กลายเป็นตัว ตลกแต่โดยดี

จมูกเป็นลูกบอลกลมๆสีแดง และมีปากใหญ่ๆสีแดงเป็นรูป รอยยิ้มอยู่บนใบหน้า ใบหน้าถูกเติมแต่งโดยมองไม่เห็นเค้า เดิม

ซูเมิ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน เธอเดินนำเงี่ยนถงขึ้นไป ชั้นหก “ไป รีบเข้าไปเถอะ ในห้องนี้มีกลุ่มคุณชายที่มาจาก เมืองจิง พวกคุณชายพวกนั้นมาเที่ยวตงหวงจนเบื่อแล้ว พวก เขาก็เลยอยากดูการแสดงตัวตลกน่ะ” ในขณะที่พูด ซูเมิ่งก็ รู้สึกว่าตัวเองพูดมากเกินไปแล้วจึงรีบบอกเงี่ยนถงว่า “เสี่ยว ถง..

ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเงี่ยนถงพูดตัดบท “พี่เมิ่ง ฉันยังต้องเก็บ เงินให้ได้ห้าล้าน ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน”

ซูเมิ่งหยุดอยู่ข้างนอกห้อง ไม่สามารถบอกได้ว่าในใจกำลัง รู้สึกอะไร ผ่านไปสักพักเธอก็ยกมือเคาะประตูห้องแล้วผลัก เจี่ยนถงเข้าไป ใบหน้าของเธอถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มอย่างเป็น มืออาชีพ “คุณเสิ่น ตัวตลกมาแล้ว”
ทันทีที่เงี่ยนกงเงยหน้าขึ้น…ทําไมเสิ่นซิวจิ่นถึงมาอยู่ที่นี่ ได้? ! เธอนึกว่ามีเพียงพวกคุณชายที่มาจากเมืองหลวงเสียอีก!

แท้ที่จริงแล้วเสิ่นชิวจิ่นอยู่ที่นี่นี่เอง! เขาจงใจทํา! เขาต้องการ เห็นเธอได้รับความอับอาย เห็นความน่าเกลียดของเธอ เห็น เธอเจ็บปวด!

“ตัวตลกๆ มา ยิ้มหน่อยซิ” มีเด็กหนุ่มตัวโตคนหนึ่งนั่งอยู่บน โซฟาประดับเพชรสีดำมองเธอด้วยความเหยียดหยาม เขา สวมเสื้อยืดลายขาวดำและกางเกงยีนรัดรูป บนคอสวมโซ่เงิน เส้นหนึ่งด้วยสไตล์ ปฮอป

เด็กหนุ่มตัวโตคนนี้น่าจะอายุราวๆยี่สิบต้นๆ ย้อมผมด้วยสีห ม่นเผยให้เห็นความเป็นหนุ่มสาวกำปั่น

เขานั่งอยู่บนโซฟาด้วยรอยยิ้มกว้างและพอเจี่ยนถงเข้า มา ทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้า ทั้งยังแกว่งโซ่ไปมาใน อากาศ เด็กหนุ่มตัวโตชี้มาที่ตัวเองพลางหัวเราะชอบใจ “มานี่ สิ ตัวตลกมายิ้มให้ฉันหน่อย มาทางนี้ ใช่… แบบนั้นแหละ ยิ้ม ให้ดูหน่อยแล้วฉันจะให้รางวัล” จู่ๆก็มีธนบัตรหนาปีกหล่นมาที่ เท้าเจียนถง

รสชาติแห่งความเหยียดหยามนั้นเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

ขนตาเจียนถงสั่นระริกอย่างไม่สามารถควบคุมได้ แต่ทันใด นั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและยิ้มกว้างออกมา บวกกับการแต่งหน้าเหมือนตัวตลกก็ยิ่งทําให้เธอดูเหมือนมากยิ่งขึ้น

“N O N O N O ยิ้มแค่นี้ยังไม่ผ่าน เอาใหม่” เด็กหนุ่มตัวโต ส่ายนิ้วด้วยความเท่ “อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ? ก็ต้องออกแรง หน่อย”

เจี่ยนถงก้มศีรษะลง ธนบัตรสีแดงก็ร่วงลงมาต่อหน้าต่อตา ดวงตาเจียนถงหดแคบลง การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอตก อยู่ในสายตาเสิ่นซิวจิ่น แววตาของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นสีอึม ครึม

พอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เจี่ยนถงก็กะพริบตา จากนั้นยิ้ม กว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิมเผยให้เห็นฟันขาวๆเรียงกันเป็นแถว บวก กับปากใหญ่สีแดงที่ดูใหญ่เกินจริงก็ยิ่งทำให้เธอยิ้มได้ตลก มาก

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…สนุกวะ สนุกจริงๆ!” เด็กหนุ่มตัวโตคนนั้น หัวเราะเสียงดัง พลางเรียกคนข้างๆ “เฮ้! พวกนายดูสิ เหมือน คนปัญญาอ่อนไหม?”

การแต่งหน้าเป็นตัวตลกอันหนาเตอะสามารถปกปิดรอยยิ้ม แข็งกระด้างของเงี่ยนถงได้ มีเสียงโห่ร้องและเสียงปรบมือดัง ไปทั่วห้อง พวกคุณชายเหล่านั้นต่างหัวเราะชอบใจ “รอบนี้ดี มาก! อ่ะ ฉันให้เงินเธอ”

ในเวลานี้เจี่ยนถงไม่รู้จะเสียใจหรือดีใจดี
“เก็บไปสิ? ให้เธอแล้ว หรือไม่อยากได้ล่ะ?”

“อยากได้…” เธอพูดอย่างไม่อาย

“อยากได้ก็คุกเข่าลงไปเก็บ เก็บขึ้นมาซะ นั่นเป็นของเธอ” เด็กหนุ่มตัวโตคนนั้นเลิกคิ้วและพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สา

เสิ่นซิวจิ๋นซ่อนตัวอยู่ในความมืด ดวงตาคู่นั้นมืดยิ่งกว่าความ มืดในตอนกลางคืน เขามองดูเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยสีหน้า เรียบนิ่ง

เจี่ยนถงหลุบตาลงภายใต้การแต่งหน้าอันหน้าเตอะ ใบหน้า เธอซีดขาวราวกับกระดาษ แต่ทำยังไงได้ล่ะ? เจี่ยนถงหัวเราะ เยาะตัวเองในมุมมืด…เงิน มันช่างมีค่า เธอสามารถใช้มันเพื่อ ชื้ออิสรภาพให้ตัวเองไม่ใช่หรือ?

สามปีที่แล้วเขาส่งเธอเข้าคุกและตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่มีอิสระ

อีกเลย

พอสามปีต่อมาเธอได้รับการปล่อยตัว เขาก็ยังใช้เงินจํานวน ห้าล้านมากักขังเธอไว้ไม่ให้เป็นอิสระ…ไม่ได้ เธอสัญญากับ ความฝันของเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้แล้ว เธอจะต้องตระหนักถึง ข้อนี้!

เงี่ยนถงคุกเข่าลงไปเก็บธนบัตรที่กองอยู่บนพื้น พอลุกขึ้น เสียงหัวเราะขี้เล่นของเด็กหนุ่มคนนั้นก็ดังขึ้นมาในหัว “ชอบ เงินนักเหรอ? ฉันคนนี้ขาดทุกอย่างยกเว้นเงิน วันนี้เธอทำให้ฉันมีความสุข ฉันก็เลยมีรางวัลตอบแทน

ในขณะที่พูดคุยกันนั้นก็เหมือนมีธนบัตรโปรยลงมาจากบน ท้องฟ้า ธนบัตรจำนวนมากตกลงมาทีละใบ ในขณะที่เขาถือ ธนบัตรจํานวนมากและโยนเงินขึ้นไปในอากาศ เงี่ยนถงก็มอง ไปที่เด็กหนุ่มคนนั้นด้วยความประหลาดใจ

นี่มัน…อะไรกัน?

“ชอบไหม? ฉันอยากให้เธอเล่นอะไรให้ดูหน่อย” เหล่าพรรค พวกของเด็กหนุ่มตัวโตคนนั้นต่างโพล่งออกมาว่า “เธอห้ามลุก ขึ้น ฉันให้เวลาเธอหนึ่งนาทีในการคลานเก็บเงินบนพื้น เก็บเอา เงินของเธอไปซะ และถ้าเธอเก็บเงินที่อยู่บนพื้นจนหมดแล้วไม่ ให้หล่นแม้แต่ใบเดียว ฉันจะให้เธอเพิ่มอีกห้าหมื่น ”

ในมุมมืด ไม่มีใครเห็นมือเจี่ยนถงกำลังสั่น…ไม่ใช่เพราะ ความซาบซึ้งแต่อย่างใด แต่เป็นความเจ็บปวดที่อยู่ลึกๆใน จิตใจ

ทําอย่างไรดี?

จะเก็บ หรือว่าไม่เก็บ?

เคยได้ยินมาว่าการได้เงินมานั้นมีความสุขแค่ไหน…แต่ทำไม หัวใจเธอถึงได้เศร้าขนาดนี้?