บทที่ 47 บุญคุณผูกมัด

“แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ? ดีโน่ถามแบบเย็นชา

“ตอนนี้ นคือแฟนของฉันจะไม่เกี่ยวกับฉันได้ ไง?” คำพูดของแมนเหมือนมีดหลายอันทิ่มแทงเข้าไปใน หัวใจของดีโน่แรงๆ

ดีโน่หรี่ตามอง

“คุณดีโน่เชิญครับ แมนผายมือทำท่าเชิญ

พอเปิดประตูดีโน่ก็พูดเสียงต่ำๆว่า “ฉันจะไม่ให้เธอ พาปืนออกไปจากเมืองนี้

แมนไม่รีบร้อนอะไรแล้วพูด “ปั้นก็ไม่มีทางอยู่กับ เธอ เธอทําให้หัวใจของปืนแตกสลายไปแล้วแล้วยังจะคิด แก้ไขอะไรอยู่?”

“ถึงแม้ปีนจะไม่อยู่กับฉันก็ไม่มีทางอยู่กับเธอ”ดีโน่

พูดทีละถ้อยคําชัดเจน

แมนยิ้มบานแล้วเข้าไปใกล้ดีโน่พูดเบาๆว่า “คุณดีโน่ อาจจะมีบางเรื่องที่ไม่เข้าใจ

ดีโน่มองไปทางเขาอย่างงง

“สามปีก่อน ฉันเคยช่วยแม่ของปั้นเธอคิดดว่าบคุณแบบนี้ปั้นจะไม่ชดใช้ฉันเหรอ?”

สามปีก่อน……แม่……บุญคุณ

คำพวกนี้อยู่ในสมองของดีโน่และมีคำตอบนึงอยู่ใน

สมองของเขา

เหตุผลที่ปืนช่วยแมนทุกอย่างเพราะสาเหตุนี้!

ทันใดนั้นดีโน่เข้าใจทุกอย่างหมดแล้ว

“เอาบุญคุณมาผูกมัดความรักเธอคิดว่าจะมันจะ ยาวนานไหม?”ดีโน่พูดเสร็จก็หันหลังกลับเลย

ส่วนปั้นที่อยู่ในห้องไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่เห็นสีหน้าของทั้งคู่ไม่ค่อยดีทีแรกอยากจะเอ่ยปากถาม แต่ก็ไม่ได้ถาม

พอเห็นดีโน่จากไปปั้นก็โล่งอกไปแต่ก็เริ่มเสียใจ คำ

พูดของดีโน่ยังอยู่ในหัวเขา

คิดไม่ถึงเลยว่าดีโน่ไม่มีใจที่คิดจะปล่อยเธอไป เธอ นึกว่าเขาจะไม่แคร์เธอแล้ว

ทีแรกแมนอยากจะพาปั่นรีบไปจากเมืองนี้แต่ตอนนี้โดนปิดทั้งเมืองแล้ว ทุกคนที่ออกไปต้องให้ดูบัตร ประชาชนทีละคนทำให้พวกเธอทั้งสองหนีไปไม่ได้เลย

และในวันนี้ดีโน่มาอีกแล้วเขาพาหมอที่ใส่เสื้อกาวน์

ขาวมาด้วย

“ปันฉันหาหมอที่ดีที่สุดมา จะต้องรักษาขาเธอให้ ดีขึ้นแน่นอนเธอให้หมอดูหน่อย ดีโน่พูดเสร็จก็ให้หมอ เข้าไป

แต่ไม่คิดว่าแมนจะบังอยู่หน้าปั้นพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกเธอจะทำอะไร

“ฉันแค่อยากดูขาให้ปืน”ดีโน่ตอบ

สีหน้าของปั่นไม่ค่อยดี “เคยตรวจแล้วหมอบอกว่า ขาฉันไม่มีโอกาศที่จะดีขึ้นแล้วคุณดีโน่ไม่ต้องมาเสียเวลา แล้วครับ”

ดีโน่ขมวดคิ้ว “ปันเธอเชื่อฉันสักครั้งได้ไหม?ดูแป๊บ เดียวใช้เวลาไม่นาน

“ดีโน่! “อารมณ์ของแมนร้อนแรงมากเขากลัวยิ่งกว่า ปั้น ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ให้ดีโน่เข้าใกล้ปั้นเด็ดขาดหวงปัน เหมือนเด็กหวงของ
ดีโน่เริ่มสงสัยทำไมแมนขัดขวางเขาตลอดหรือใน เรื่องนี้มีอะไรซ่อนอยู่ใ

แมนเห็นดีโน่พาผมอออกไปเขาก็แอบถอนหายใจมือ

ที่กำแน่นๆก็ปล่อยลง

นัยน์ตาของเขามีความคิดอะไรที่ไม่ดีแบผ่าน

ปั้นไม่ทันสังเกตเห็นตาของเขา ในเอ่ยปากพูดว่า

“แมนช่วยเข็นฉันเข้าไปพักหน่อย”

แมนได้ยินที่เธอพูดก็รีบยิ้มอย่างอ่อนโยน และตอบ

ว่า “ได้ ไปกันเลย

พอเข้าไปในห้องแมนลังเลสักแป๊บก็ไปนั่งอยู่ตรง หน้าเธอแล้วถามอย่างอ่อนโยนว่า “ปั้นเธออยากจะคืนดี กับดีโน่ไหม?”