บทที่ 21 ไปด้วยกันสามคน

งานแต่งอันแสนทรมาน..

สำหรับดีโน่สามปีที่ผ่านมามันคือความรู้สึกที่ต้องการ ทรมานงั้นหรอ?

“ฉันเห็นคุณปันก็ไม่มีอะไรทำไปเดินเที่ยวเล่นกับฉัน ดีกว่าไหม?ไม่ว่ายังไงความขัดแย้งระหว่างพวกเราก็ได้ หายไปแล้วหนิ ไม่ใช่เหรอ?”แพนหัวเราะเบาๆ

ปันแอบพูดในใจว่า “หายไปตอนไหน เมื่อกี้เธอเพิ่ง ตกลงเป็นเมียน้อยดีโน่เอง”

ถ้าบอกให้แพนรู้เธอคงจะเป็นลมบ้าหมูตายแน่ๆเลย

(ไปสิ”แพนไปควงแขนของปันทันที เพื่อหลอกให้

ปันตายใจ

ปันกำลังจะบอกว่าไม่ไป แต่เจอดีโน่ที่กำลังออกมา พอดีพอเขาเห็นพวกเธอก็ไม่ได้พูดอะไรหรือทักทาย

แพนพูดแบบอ่อนโยนว่า “ดีโน่พวกเราจะไปเดินเล่น

ไปด้วยกันไหม?”

“เดินเล่น?”ดีโน่ขมวดคิ้วเข้าหากันจนจะติด เขาเป็น ผู้ชายทั้งคนไปเดินเล่นกับผู้หญิงสองคน?คงไม่ดีมั้ง
“ไปสิไปสิ”แพนพูด

ดีโนไม่รู้จะทำไงก็เลยตกลงว่าจะไป

ปันพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งที่อ “มีคุณดีโน่ไปด้วยแล้ว ฉันก็ไม่เป็นก้างขวางคอแล้วนะคะ.

พูดจบเธอก็รีบเดินไปเลย ดีโน่เห็นสภาพที่เธอรีบ เดินแบบนี้ในใจแอบมีความสะใจปรากฏอยู่ และเขาก็อยาก รู้ด้วยว่าปันแคร์เขาบ้างไหม ถ้าเขาอยู่กับแพนแล้วปันจะ เป็นยังไง

“คุณปันไปด้วยกันสิครับคำพูดของดีโน่เหมือนคุย กับคนที่ไม่เคยรู้จักกัน ทั้งๆที่เขาให้ฉันเป็นเมียน้อย

ปันอึ้งไปเลยเธอไม่รู้จะพูดไงต่อ

แพนดีใจมาก งั้นพวกเราไปกันเถอะ

ไปกันสามคนต้องทำตัวลำบากแน่เลย

ดีโน่กับแพนเดินนำหน้าส่วนปันเดินตามหลังพวกเขา สายตาของปันว่างเปล่าและเหม่อลอยไม่รู้ว่าเธอกำลังคิด อะไรอยู่
แพนเข้าไปในร้านเครื่องประดับแพนมองไปทาง เครื่องเพชรที่อยู่ในตู้ แล้วหันมาถามดีโน่บ่อยๆ

ดีโน่โดนถามจนรำคาญก็เลยตอบไปแบบมั่วๆว่า “เธอใส่อะไรก็สวยนั่นแหละ

แพนพูดคำว่าน่าเกลียดเบาๆก็ตั้งใจไปเลือกของที่

เธอชอบ

ดีโน่เดินไปข้างๆปันแล้วพูดเบาๆว่า “ทำหน้าปั้งให้

ใครดู?”

ปันกำลังใจลอยอยู่แต่ตกใจเพราะได้ยินเสียงของ เขาแล้วถอยหลังไปหลายเก้า ไม่.. เก็ฉันไม่รู้จะทำ อะไรหนิ.

“อย่าลืมเอกสารที่เธอเซ็นบนนั้นเขียนไว้ว่าเธอ ต้องทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง ไม่มีข้อแม้ แม้แต่ข้อ เดียว” ดีโน่พูดอย่างเฉยชา

ปันกำหมัดแน่นๆแล้วบังคับให้ตัวเองฝืนยิ้มออกมา

“ฉันรู้แล้ว”

“ดีโน่ แพนหันหลังไปก็เห็นพวกเขาสองคนยืน ชิดกันมากเลย ดวงตาของแพนมีความเกลียดแค้นปันมาเสมอ “เธอว่าอันนี้สวยไหม?”

ดีโน่ตอบไปมั่วๆว่า “สวย” เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรแพน

เลยสักนิด

“งั้นก็เอาอันนี้”แพนสั่ง “ปัน เธอมีอันที่ชอบไหม? ฉันให้ดีโน่ซื้อให้เธอ เลือกเลย”

หน้าของปันแข็งไปหมดเลย เธอส่ายหัวหลายครั้ง ติดต่อกันเพื่อปฏิเสธแพน

“งั้นก็ได้แพนทำหน้าเสียใจ งั้นไปเดินเล่นที่สวน ไหมยังไงก็เช้าอยู่ ดีโน่เธอก็คงไม่รีบกลับใช่ไหม?”

“อิ่ม

ปันถอนหายใจยาวๆแล้วเดินตามหลังพวกเขา ใจจริง

ปันอยากกลับมากๆแล้ว

อากาศหนาวมากใบไม้ก็หลุดเยอะแล้วด้วยวันนี้

ลมพัดผ่านเบาๆแพนรีบกอดตัวเองไว้ “ดีโน่ฉันหนาว

จังเลย”

ดีโน่ถอดเสื้อสูทแล้วไปคุมที่ไหล่ของเธอ ยังหนาวอยู่ไหม?

แพนยิ้มอย่างมีความสุข “ไม่หนาวแล้ว”

พอปันเห็นแบบนี้ก็รู้สึกว่าภาพมันบาดตามากเธอรีบ เดินเข้าไปทางแม่น้ำทันที เพราะไม่อยากเห็นภาพนั้น