บทที่3.องค์รักษ์หน้าขน1/3

มือร้อนๆ โลมลูบตลอดเรือนกายอวบอิ่ม สัมผัสผิวกาย เนียนละเอียด ปลุกความปรารถนาของเฟรโดให้ตื่นเตลิด ปลายจมูกซุกไซ้ไล้เลียไปตามซอกคอขาว กลิ่นสาบสาว หวานหอมปลุกความต้องการของเฟรโดให้ลุกกระพือ นิ้ว ทั้งห้าลูบไล้ไปตามเรือนร่างอวบอัด เคลื่อนมือเคล้น คลึงเนินอกอวบอูมทั้งสองข้างอย่างเมามัน เฟรโดหยัด กายขึ้นเสมอดวงหน้าหวาน มอบจุมพิตให้อนงค์นางอย่าง เร่าร้อน สอดปลายลิ้นสากๆ ลูบไล้ล้วงลึก ชายหนุ่มถอน ปลายลิ้นสากหนาออกจากโพรงปากจิ้มลิ้ม ในขณะที่มือ ก็ยังคงเคล้นคลึงเต้าทรวงอันอวบอิ่มอยู่เช่นเดิม ปลายนิ้ว แข็งแรงสะกิด ยอดอกที่หดเกร็งจนอนงค์นางผวาเฮือก เธอเผลอตัวครางระรัวด้วยความเสียวซ่าน

ปลายนิ้วร้อนๆ ลากไล้จากแอ่งชีพจรลงมาจนถึงเนิน หน้าท้องแบนเรียบ เขาวางมือร้อนชื้นเหนือเนินเนื้ออวบ อูมที่ซุกอยู่เบื้องหลังเส้นไหมอ่อนนุ่มสีดำสนิท ปลายนิ้ว ร้อนๆ แหวกกลุ่มไหมสีดำสัมผัสความฉ่ำชื่น บ่งบอกความ พร้อมของหญิงสาว นิ้วซุกซนหายลับไปในล่องหลืบคับ แน่น เสาะหาความชุ่มฉ่ำอย่างเริงร่า เฟรโดยกยิ้มมุมปาก เขาเริ่มต้นปฏิบัติภารกิจพิศวาสที่เดิมพันด้วยความสาว สดในเรือนกายอ่อนบาง ดอนหนุ่มชันเรียวขาเพรียวให้อ้า กว้าง จับแก่นกายแข็งตึงสอดลึกลงในส่วนสัดอ่อนนุ่ม

“เจ็บ!…นางเจ็บ ปล่อยนางนะได้โปรด” อนงค์นางเกร็งตัวแน่นเธอเจ็บร้าวแทบขาดใจ แก่นกายทรงพลังปักคา เข้ามาภายในกาย มันเหมือนร่างกายตนเองจะปริแยก แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ หลังถูกสิ่งแปลกปลอมแทรกลึก เข้ามา

“ชูว์…อย่าดิ้นนาง อยู่เฉยก่อนทูนหัว” เฟรโดกัดกรามกร อดๆ ข่มความรู้สึกตัวเองเอาไว้ เขาหยุดอยู่นิ่งๆ เมื่อคนใต้ ร่างกรีดร้องอย่างเจ็บปวด เม็ดเหงื่อร้อนๆ ซึมตามไรผม องศาความร้อนพลุ่งพล่าน เขาอยากจะถาโถมลึกเข้าไป สุดพลัง แต่ก็ต้องฝืนเอาไว้เพราะหญิงสาวยังไม่พร้อม เธอกําลังทรมานกับการเสียสาวครั้งแรก!!

มือหนาเคล้นคลึงความอวบใหญ่ของเนินอกอวบอัด หันเหความสนใจของอนงค์นางไปจากความทรมานที่ กำลังผจญ จนกระทั่งมีเสียงครางแผ่วๆ เฟรโดจึงเริ่มขยับ บั้นเอวช้าๆ อนงค์นางเสียวสยิวจนครางฟังไม่ได้ศัพท์ ชายหนุ่มจึงเพิ่มจังหวะรักให้หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เอว อ่อนส่ายไหวยกรับจังหวะหนักหน่วงอย่างไม่อาจห้ามใจ รสชาติหวานแหลมแปลกใหม่กระทุ้งใจจนสั่นไหว ปลุก กระแสเลือดให้เดือดพล่าน ปรารถนาให้ความแข็งแกร่ง ถาโถมเข้าใส่หนักขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายเธอชื้นเหงื่อจนชุ่ม แม้อากาศรอบตัวจะเย็นฉ่ำด้วยแอร์คอนนิชั่นที่เปิดทิ้งไว้ แต่ร่างกายเปลือยเปล่ากลับร้อนรุ่มเพราะไฟเสน่หา ผลัก ดันให้ทั้งสองคนห้ำหันเข้าหากันอย่างไม่ออมแรง เฟรโด เร่งจังหวะสุดท้ายรัวเร็วขึ้น ขณะที่อนงค์นางร้องลั่นขึ้น อย่างห้ามไม่อยู่ เกร็งปลายเล็บกดจิกแผ่นหลังหนา ผวา ตัวเกาะกอดชายหนุ่มเมื่ออารมณ์พุ่งสูงสุด เฟรโดกระทั้นกายครั้งสุดท้าย รีบถอดถอนแก่น กายออกมาภายนอก ปลดปล่อยสายธารสวาทขุ่นข้นเมื่อ อารมณ์พุ่งทะยานขึ้นถึงขีดสุดเช่นกัน

“ไป! ออกไปจากห้องนอนของฉันได้แล้ว ฉันจะนอน” เสียงตวาดดังลั่น หลังดื่ม กับความสดใหม่จนพอใจ

อนงค์นางกระถดลงจากที่นอนคว้าผ้าคลุมกายเปลือย เปล่าไว้เพื่อปกปิดความน่าอดสู มือเรียวบางยกป้ายน้ำตา บนหน้าลวกๆ เม้มเรียวปากอิ่มเป็นเส้นตรง กลั้นเสียง สะอื้นไห้ไว้จนสุดความสามารถ โผเผไปให้ไกลจาก สายตาคนใจร้ายที่เพิ่งจะกระชากพรหมจรรย์ของตัวเอง ไป ชุดคลุมผู้ชายที่เธอคว้าติดมือมาได้อนงค์นางรีบสวม ใส่อย่างทุลักทุเล เธอซ่อนความอวบอิ่มที่แหลกยับไว้ใต้ ผืนผ้าหนาๆ รีบเร้นกายออกจากห้องนอนกว้างอย่างไม่ รีรอ หญิงสาวยืนหมุนอยู่หน้าประตู เธอจะไปหลบที่ไหนดี ด้านนอกคงออกไปไม่ได้เมื่อมีเสือตัวใหญ่เดินวน ไป เวียนมา… “อื้อๆ…” ในที่สุดเธอก็หาที่หลบเจอ หญิงสาว ซุกตัวข้างซอกตู้ พริ้มเปลือกตาหลับอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะหาทางออกไปจากคฤหาสน์คอลิเอโน่ไม่ได้ เธอ หลับพับข้างตู้นั่นเอง หญิงสาวกอดตัวเองแน่นเหมือนลูก นกพลัดถิ่น คราบน้ำตายังเปรอะเปื้อนสองข้างแก้ม

“นาง นางไปไหนน่ะ?” ภายในห้องเงียบสนิท เฟรโดจึง กระซิบเรียก เขาไม่ได้ยินคำตอบ จึงทะลึ่งกายลุกขึ้น กวาดตาหา