บทที่1.มาเฟียแห่งโรม 1/4

เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวติดตัวอักษรข้างลำเรือ ย้ำถึงฐานะ ผู้ครอบครอง ‘คอลิเอโน่’ ประกาศอำนาจที่มีอยู่ให้ฝ่าย ตรงข้ามรับรู้ ตัวเครื่องทะยานขึ้นเหนือน่านฟ้า ตรงดิ่ง จากอเมริกามายังกรุงโรมไม่คิดจะแวะที่ไหน ผู้โดยสาร คนนี้กําลังโกรธ ภายในใจของเขาอัดแน่นไปด้วยเพลิง โทสะ เพราะถูกคู่แข่งหยามหน้า

ท่าเทียบเรือขนาดใหญ่ธุรกิจหลักของ ดอนเฟรโด คอลิ เอโน่ถูกมือดีเข้าไปบ่อนทำลายแทบทุกทาง ตั้งแต่ขโมย สินค้าในโกดัง จนกระทั่งโกดังสินค้าถูกวางเพลิงวอดวาย ดอนหนุ่มโมโหจนหนวดกระตุก รีบกลับถิ่นฐานทั้งที่อยู่ใน ช่วงพักร้อน เขาพานางแบบทรงโตไปพักผ่อนไกลถึงฝั่ง อเมริกา

สองตระกูลใหญ่แห่งโรม เดิมทีเคยเป็นคนสนิทชิดเชื้อ แต่มาแตกคอกันเพราะความเห็นไม่ลงรอย รวมถึงความ ขัดแย้งจากภายในเปลี่ยนคู่หูเป็นคู่แค้น แยกกันอยู่คนละ ฝังโดยไม่ข้องเกี่ยวกัน เป็นสนธิสัญญาลูกผู้ชายแบ่ง อำนาจการดูแลโรมคนละครึ่ง ‘คอลิเอโน่’ และ ‘การ์เซียน่ า’ สองตระกูลดังแห่งโรม ขั้วอำนาจมืดในอดีต แต่ผันตัว มายืนกลางแสงสว่างเมื่อโลกหมุนเวียนเปลี่ยนไป แต่ อำนาจอันแข็งแกร่งก็คงอยู่ เป็นที่นับหน้าถือตาทั่วอิตาลี คนไม่เกี่ยวข้องจะหลีกหนี ไม่เข้าไปมีส่วนเกี่ยวด้วย เพราะรู้ดีถึงความเหี้ยมของทั้งสองตระกูล

คฤหาสน์คอลิเอโน่ตั้งอยู่บนเกาะสิสิลี แต่ดอนเฟรโดมีบ้านหลังมหึมาอยู่กลางโรม เพื่อเป็นที่พักผ่อนขณะ ทํางาน ท่าเทียบเรือขนาดใหญ่เป็นแหล่งศูนย์รวม หาก ต้องการค้าขายในโรมจะต้องมาเทียบเรือที่ท่าของคอลิเอ โน่ จึงเป็นแหล่งรวมของสินค้าทุกชนิดที่มาทางเรือ ผ่าน น่านน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียน กิจการเดินเรือของคอลิ เอโน่ขยายวงกว้างมีเรือโดยสารให้เช่าหลายลำ ไหนจะ เรือบรรทุกสินค้าขนาดมหึมานับไม่ถ้วนและสินค้านำเข้า เกรดเอทั่วโลกแทบทุกชนิดทุกรูปแบบ

ปลายรองเท้าสีดำมันปราบสะท้อนแสงพระอาทิตย์ ดอน เฟรโดลงจากเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว การ์ดชุดดำนับสิบ โค้งตัวคำนับนายใหญ่อย่างพร้อมเพียงกัน สายตาคมดุก วาดมองผู้อยู่ใต้บัญชาด้วยแววตาเฉยชา หน้าคร้ามคม ตึงเปรี๊ยะ สันกรามโป่งนูน เขากำลังขบกรามเพื่อข่มกลั้น อารมณ์โกรธที่ปะทุอยู่ภายในใจนั่นเอง

“พูดมาฉันรอฟังอยู่” เสียงทรงอำนาจกระซิบสั่ง รุ่มร้อน แทบกระอัก จนเกือบจะส่งมือดีไปเอาคืนคนที่กล้าเข้ามา หยามคอลิเอโน่ถึงถิ่น

ดอนหนุ่มฟังเรื่องที่ลูกน้องคู่ใจไปสืบมา หลังเหตุการณ์ ร้ายแรงหยามคอลิเอโน่โดยการวางเพลิงโกดังสินค้าจน วอดวาย มูลค่าความเสียหายหลายร้อยล้านเหรียญยูโร มันจึงทำให้เฟรโดแทบคลั่งเมื่อรู้ถึงมูลค่าของความเสีย หาย

“มีใครอยู่ในข่ายผู้ต้องสงสัยบ้างไหมวะ คิดว่าควรสงสัยใครดี?” เสียงเรียบเรื่อยถามเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ ทุกๆ คนในบริเวณนี้รู้ดี ยิ่งนิ่งเท่าใดดอนของตัวเองก็ยิ่ง กำลังโกรธจัด ประกายสายตาเหี้ยมเกรียมเป็นสิ่งที่บอก แม้สีหน้าจะนิ่งเฉยอยู่แบบนี้ก็เถอะ ความเย็นชาใจคอ โหดเหี้ยมไม่มีใครทั่วทั้งกรุงโรมไม่รู้ ดอนหนุ่มสามารถฆ่า คนได้แม้ยังคงยิ้มละไมอยู่บนหน้า เพราะความแกร่งกล้า มันวิ่งวนอยู่ในกระแสเลือด สายเลือดผู้ยิ่งใหญ่ที่ถ่ายโอน มาในสัญชาตญาณ ‘คอลิเอโน่’ ไม่เคยถูกหยามศักดิ์ศรี ขนาดนี้ มันจึงเป็นการยั่วยุให้พญาราชสีห์กรุ่นโกรธ เกม การไล่ล่าคงเริ่มขึ้นอีกวาระหนึ่งจนกว่าจะมีการยินยอม ของฝ่ายตรงข้าม

“มีอะไรก็พูดมาอย่าโยกโย้ ฉันไม่ฆ่าทิ้งทั้งหมดก็ดีเท่า ไหร่แล้วโว้ย การป้องกันหละหลวมเพราะอะไรน่าจะรู้ดี บอกมาซะ อย่าเก็บไว้ ให้ฉันตัดสินใจเอง”

การ์ดหน้าเหี้ยมกล่าวกระลึกกระอัก สงสารผู้โชคร้ายที่ เข้ามาข้องเกี่ยวเมื่อความจริงยังไม่ชัด เด็กหนุ่มรุ่นกระทง ที่อยู่กลางที่เกิดเหตุและเป็นคนเดียวที่ยังรอดชีวิตอยู่ ดวงตาโศกสลดและหยดน้ำตาที่ร่วงริน ใบหน้าอ่อนเยาว์ หมองเศร้า ไม่ยอมแก้ตัวหรือปริปากพูดสักนิดเดียว มัน จึงทำให้กลุ่มคนหน้าโหดที่อยู่กับการนองเลือดและความ ตายมาตลอดชีวิตนึกเวทนา พวกเขาเลยไม่กล้าแม้จะ บอกให้นายเหนือหัวรู้ เพราะสงสารชะตาชีวิตของเด็กผู้ นั้น