บทที่86 แหม นี่ไม่ใช่คุณหนูเงี่ยนเหรอ

บทที่86 แหม นี่ไม่ใช่คุณหนูเงี่ยนเหรอ

“เย้ๆ เธอได้ยินหรือยัง? ฉันเห็นเงี่ยนถงคนนั้นถามไปทั่ว เลยว่ามีงานแนะนำรึเปล่า หล่อนทำได้ทุกอย่าง”

“ผู้หญิงคนนี้นี่รักเงินจนบ้าไปแล้ว แต่เดิมทีคนอย่าง หล่อนก็ไม่เหมาะที่จะอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์อยู่แล้ว ก็ไม่รู้ ว่าข้างบนให้ขี้หนูก้อนนี้เข้ามาได้ยังไง นี่ไม่ใช่ดึงคุณภาพ เฉลี่ยของฝ่ายประชาสัมพันธ์เราให้ต่ำลงเหรอ”

“หล่อนน่าจะไม่ได้รับงานอะไรมาเป็นเดือนแล้วมั้ง? ฉัน ดูหล่อนคงรีบร้อนจนบ้าไปแล้ว วันนี้ได้ไปเที่ยวถามฝ่าย ประชาสัมพันธ์ของเราทั่วเลย

ในห้องน้ำ สาวๆที่อยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ได้เติมเครื่อง สําอางอยู่หน้าอ่างล้างมือและซุบซิบนินทาไปด้วย

“เอาล่ะ อย่าพูดถึงหล่อนเลย อารมณ์เสียเปล่าๆ ไปๆๆ คุณชายเห้อไม่ได้มาเที่ยวตั้งนานแล้ว วันนี้คุณชายพวก นั้นได้เปิดห้องVIPของชั้นหก พวกเราไปหาพวกคุณชาย เห้อกันเถอะ”

สาวๆทั้งหลายที่แต่งหน้าจัดเต็มได้ขึ้นไปชั้นหก
เจียนถงขอร้องทุกคนที่สามารถขอร้องได้ แต่สุดท้ายก็

ไม่ได้ผล เธอได้กลับไปที่ห้องพักผ่อนของประชาสัมพันธ์ อย่างผิดหวัง

เธอเงยหน้าดูนาฬิกาแขวนในห้องพักผ่อน เวลากำลัง

ผ่านไปทุกวินาที

ซูเมิ่งส่งข้อความมาให้เธอ บอกเธอว่าอีกยี่สิบนาทีเสิ่น

ซิวจิ่นจะมาถึงที่ตงหวง

เธอรู้อยู่ว่าแต่ไหนแต่ไรเสิ่นซิวจิ่นเป็นคนที่ตรงต่อเวลา พูดคำไหนคำนั้น ความสิ้นหวังในใจยิ่งอยู่ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“เฮ้ เจี่ยนถง ไปกับพี่”

ประตูของห้องพักผ่อนถูกผลักออก พอเงยหน้าก็เห็นซู เพิ่งที่สะสวยยืนอยู่ตรงนั้น และกำลังมองตัวเองอย่างหน้า

บึ้ง

“พี่เมิ่ง?” เจี่ยนถงตกใจและสีหน้าซีดเซียวทันที “เขามา แล้วแหรอคะ?”

แป๊บเดียวก็มาถึงแล้วเหรอ?

เจี่ยนถงในนาทีนี้หมดหนทางจนเหมือนเด็ก ในใจซูเมี่งอุดอู้ ทรมานจนหายใจติดขัด เธอหายใจอย่างหนักที หนึ่ง ถึงมองเจี่ยนถงและพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “บอสใหญ่ ยังไม่มา เธอไปกับพี่”

” เมิ่ง?”

ซูเมิ่งขมวดคิ้ว “เธอยังยืนเซ่ออยู่ทำไม? พี่พาเธอไปหา ลูกค้าที่พี่รู้จัก”

เจียนถง” บ”ลุกขึ้นมา “พี่เมิ่ง มาแล้วค่ะ”

ซูเมิ่งไม่ได้พูดอะไร แค่พาเจี่ยนถงขึ้นไปชั้นบน

” มหก?” สีหน้าของเงี่ยนถงค่อนข้างแปลกประหลาด

“เธอนึกว่า ลูกค้าที่แม้แต่ชั้นหกก็ไม่มีปัญญาใช้จ่าย จะ สามารถเอาสินน้ำใจออกมาห้าแสนหยวนเหรอ?” ซูเมิ่ง หยุดอยู่ที่หน้าห้องVIPห้องหนึ่ง “เจี่ยนถง ที่พี่สามารถ ช่วยเธอก็มีแค่นี้แล้ว เดิมทีพี่ไม่ควรพาเธอมาที่นี่……..เรื่อง บางอย่าง พี่ไม่สะดวกพูดกับเธอ เธอต้องรู้นะว่าพี่เอ็นดู และสงสารเธอ แต่พี่ก็อยากใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยเหมือน กัน”

เจี่ยนถงก้มหน้าลง เธอเข้าใจคำพูดที่ไม่ชัดเจนของซู เมิ่งว่าหมายความยังไง เธอรู้ว่าวันนี้ซูเมิ่งพาเธอมาห้องนี้ ทำการตัดสินใจแบบนี้ ซูเมิ่งลำบากใจมากแค่ไหน “พี่เพิ่งฉันรู้ค่ะ ฉัน…..ขอบคุณพี่มากนะคะ ฉันเข้าใจทุกอย่าง ค่ะ”

คำว่า”ฉันเข้าใจทุกอย่างค่ะ” ได้พูดชัดเจนทุกอย่างแล้ว หนังตาของซูเมิ่งกระตุก มองผู้หญิงตรงหน้าที่ไม่สะดุดตา อย่างละเอียด……..เงี่ยนถง คนที่มองทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง แต่กลับไม่พูดอะไร เธอสิถึงเป็นคนที่ปลงอย่างแท้จริง

ซูเมิ่งไม่มองเจี่ยนถงอีก ก่อนจะเคาะประตู เธอได้พูดกับ เจี่ยนถงที่อยู่ด้านหลังคำหนึ่งว่า “สิ่งที่พี่ทำได้ก็มีแค่นี้แล้ว แต่จะสามารถมีปาฎิหาริย์หรือเปล่า มันก็ต้องดูที่ตัวเธอ แล้ว”

จู่ๆเจี่ยนถงนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอได้ดึงมือที่จะเคาะประตู ของซูเมิ่งไว้ “พี่เมิ่งคะ ลูกค้าที่พี่รู้จักในห้องนี้ เขาแซ่อะไร แหรอคะ?”

“แซ่เห้อ….เดี๋ยว เจี่ยนถง เธอจะไปไหน!ซูเมิ่งพูดยัง ไม่ทันจบ ก็เห็นเจี่ยนถงสีหน้าซีดเซียวจะหันหลังไป ซูเมิ่ง รีบจับมือเธอไว้ “นี่เธอจะทำอะไร”

ซูเมิ่งขมวดคิ้วอย่างงุนงง และจับมือเจี่ยนถงไว้ เพราะ เมื่อครู่ได้เคาะประตูของห้องจนดังแล้ว คิดไม่ถึงว่าลูกค้า ที่อยู่ด้านในจะมีความสนใจวิ่งมาเปิดประตูเอง
“ซูเมิ่ง ไหนเธอบอกว่าจะพาคนมาไม่ใช่เหรอ ทำไมเพิ่ง มาล่ะ” เห้ออู่ยืนอยู่หน้าประตู มองเจี่ยนถงอย่างและพูด อย่างมีความสนใจ เขายังดูไม่ออกว่าคือเจี่ยนถง แต่เขา คุ้นกับเสื้อผ้าที่เงี่ยนถงใส่มาก “อุ๊ย นี่ไม่ใช่ของรักของ หวงชิ้นใหม่ของคุณชายเจี่ยน ที่เพิ่งเจอในลิฟต์เมื่อกี้เห รอ?”

เห้ออู่เดินมาข้างหน้า อ้อมมาที่ตรงหน้าของเงี่ยนถง ใช้ มือยกคางของเจี่ยนถงอย่างเหลาะแหละ

เจียนถงก้มหน้าก้มตาและอดทนไว้

“แฮะ! สาวน้อยคนนี้อายซะด้วย ยังไม่ให้ดูอีก” เห้ออู่ที่ นิสัยอันธพาลก้าวมาข้างหน้าทันที “วันนี้ฉันจะต้องดูให้ ได้”

ซูเมิ่งดอยู่ข้างๆ “เจี่ยนถง เธอไม่ต้องกลัวนะ คุณชาย เห้อแค่หยอกเธอเล่นเฉยๆ ที่จริงเขาเป็นคนนิสัยดีอยู่ดี”

มือที่เห้ออู่ยกคางเจี่ยนถงได้หยุดชะงักไว้ มองผู้หญิงที่ ก้มหน้าก้มตาตรงหน้านี้ด้วยความสงสัย และถามไปที่ซู เมิ่งว่า “เมื่อก็เธอว่า…..หล่อนชื่ออะไรนะ?”

เงี่ยนถงตกใจ และตะโกนอย่างหนักแน่น “พี่เมิ่ง อย่าพูด ค่ะ!”
พอเธอตะโกนปุ๊บ ถึงพบว่าตัวเองได้ทำเรื่องที่ไม่ควรทำ

แบบนี้มีแต่จะทำให้เห้ออู่ยิ่งสงสัย

สีหน้าของเห้ออู่เต็มไปด้วยความสงสัย ซูเมิ่งก็สังเกต เห็นความผิดปกติ ปฏิกิริยาของเจี่ยนถง…..แปลก ประหลาดเกินไป!

ส่วนปฏิกิริยาของเห้ออู่ ก็แปลกประหลาดมากเหมือนกัน

“เจี๋ยนถง?” สายตาของเห้ออู่แฝงด้วยความสงสัย จู่ๆ ได้คลายมือที่ยกคางของเจี่ยนถงไว้ ไม่รอให้เจี่ยนถงได้ หายใจหายคอ ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บหนังศีรษะ ข้างหูคือ เสียงตะโกนของซูเมิ่ง “คุณชายเห้อ นี่คุณทำอะไรคะ!”

ในขณะเดียวกัน เจี่ยนถงได้สบตาเข้ากับดวงตาที่เต็ม ไปด้วยเส้นเลือด เจ้าของๆดวงตาคู่นั้นเลียริมฝีปากอย่าง คึกคะนอง “เป็นเธอจริงๆด้วย เจี่ยนถง คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะเปลี่ยนแปลงจนขี้เหร่อย่างนี้ แต่ว่า ถึงเธอจะกลาย เถ้าถ่าน ฉันก็จำได้อยู่ดี!”

สีหน้าของเจี่ยนถงซีดเซียวทันที

เห้ออู่กระชากผมของเธอไว้ แต่กลับทำท่าทางที่สุภาพ บุรุษออกมา “เสี่ยวถง จะให้ฉันเชิญเธอเข้าไปในห้อง หรือเธอเข้าไปเอง?”
สีหน้าของเจี่ยนถงเปลี่ยนไปมาหลายครั้ง แดงกับเขียว สลับกัน เธอรู้ดีว่ายังไงวันนี้หนีไม่พ้นแล้ว

เห้อ……..ไม่ปล่อยตัวเองไปแน่นอน!

“ไม่ต้องลําบากให้คุณชายเ อลงมือเองหรอกค่ะ” เสียง แหบพร่าของเธอพูดอย่างช้าๆ จากนั้นได้ยกมือปัดมือที่เห ออู่กระชากผมของเธอทิ้ง พร้อมพยายามรักษาความสงบ นิ่งเดินเข้าไปในห้อง

จนถึงตอนนี้ ซูเมิ่งก็รู้ดีว่าเรื่องผิดปกติ จึงได้ตามเข้าไป

“มาๆๆ ทุกคนมาดูหน่อยเร็ว นี่คือเจี่ยนถงเชียวนะ” หลัง จากเห้ออู่เดินตามเข้าไปในห้อง ก็ได้ยิ้มแฉ่งพร้อมพูด ทักทายกับเพื่อนๆในห้อง

แว๊บ!

สายตาของแต่ละคนแฝงด้วยการสำรวจและดูตลกต่างๆ นานา มองสํารวจเงี่ยนถงอย่างไม่ขาดสาย

ซูเมิ่งมีใจอยากไกล่เกลี่ย “คุณชายเห้อ ที่แท้คุณรู้จัก เสี่ยวถงแหรอคะ แต่วันนี้เสี่ยวถงยังมีธุระอย่างอื่น เดี่ยว ค่อยให้เธอทักทายกับพวกคุณนะคะ ฉันขอพาตัวเสี่ยวถง ไปก่อนค่ะ” ระหว่างที่พูดก็จะจูงมือเจี่ยนถงเดินออกไป
มือของซูเมิ่งเพิ่งจูงมือของเจี่ยนถงไว้ ก็ถูกเห้ออู่ผลัก ออก “ซูเมิ่ง เธอหลีกไปเลย ที่นี่ไม่มีธุระของเธอ ไม่ก็ดู อย่างเงียบๆ ไม่ก็ออกไป แต่ถ้าเธออยากพานังนี่ไป เธอ ลองถามทุกคนในนี้ดูว่ายอมหรือเปล่า?”

สีหน้าของซูเมิ่งตึงเครียดขึ้นมาทันที

ฐานะของคุณชายพวกนี้ไม่ธรรมดา แต่ละคนล้วนเป็น ตระกูลไฮโซในเมืองร

นี่ไม่ใช่เศรษฐีใหม่ทั่วไปเชียวนะ

ซูเมิ่งมีใจอยากถามเงี่ยนถงว่า “เสี่ยวถง เธอรู้จักคุณ ชายเห้อเหรอ?” ใจจริงเธออยากถามเงี่ยนถงว่ามีเรื่อง บาดหมางอะไรกับคุณชายเห้อ

แต่เงี่ยนถงกลับเงียบกริบไม่พูดจา

เห้ออู่กลับพูดด้วยรอยยิ้ม “เธอว่านังนี่ไม่รู้จักฉัน? ลึกๆ ซูเมิ่ง เธอมาเมืองSช้าไป คงไม่เคยได้ยินผู้หญิงที่หยิ่ง ยโสและมีความมั่นใจที่สุดของไข่มุกชายหาดแห่งเมืองS เงี่ยนถง”….เย่อหยิ่งของตระกูลเจี่ยนมั้ง?

“คุณชายเห้อ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะ คะ!” เจี่ยนถงพูดขัดจังหวะเห้ออู่ “มันผ่านไปแล้วค่ะ!”
เห้ออู่หัวเราะอย่างเย็นชา “ผ่านไปแล้ว? เธอว่าผ่านไป แล้วก็ผ่านไปแล้วงั้นเหรอ? ฮ่าๆๆ…..เงี่ยนถงนะเจี๋ยนถง ก่อนหน้านี้ฉันฟังซูเมิ่งบอกว่า ตอนนี้ซูเมิ่งมีพนักงานคน หนึ่งร้อนเงินห้าแสนหยวน พนักงานคนนั้นก็คือเธอสินะ? ฮ่าๆๆ…..เงี่ยนถงที่ยโสโอหังก็ขัดสนเงินแค่ห้าแสนหยวน นี้ด้วย?”

เห้ออู่ล้วงเช็คออกมาใบหนึ่งแล้วตบอยู่บนโต๊ะคริสตัล *ได้ เจี่ยนถง วันนี้ฉันจะไม่ให้เธอลำบากใจ เธอคุกเข่าลง มา และตบหน้าตัวเองหนึ่งร้อยที ตบทีหนึ่งก็พูดคำว่า’ฉัน เป็นผู้หญิงสำส่อน’ทีหนึ่ง เสร็จแล้วเงินห้าแสนนี้เธอก็เอา ไปเลย”