บทที่70 ผมชื่อคาร์อัน จำชื่อผมไว้ให้ดี

บทที่70 ผมชื่อคาร์อัน จำชื่อผมไว้ให้ดี

“ ห้ะ? ” เขาเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ ตาคู่นั้น จับจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างถนนนั้น

เธอคนนั้นยืนอยู่ใต้แสงไฟข้างทางที่สลัว เงาที่เกิดขึ้น ดูหดหู่เล็กน้อย ยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว เขาเกือบจะคิด ว่า ภายใต้เสียงไฟนั้นเป็นร่างชายชราแก่ๆคนหนึ่ง เป็น เพราะร่างกาย รวมไปถึงเส้นผมทุกเส้นของเธอ ก็เหมือน จะเผยให้เห็นถึงความผันผวนของชีวิตที่ทุกข์ทรมานมา ตลอดหลายปี

ฉะนั้น ถ้าตรวจสอบภายในใจของเธอนั้น คงต้องก้าว เข้าไปลึกมาก………มากที่สุด เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน นะ?

ราวกับว่าแสดงให้เห็นถึงความชราร่วงโรยภายใต้ แสงจันทร์ ที่ดูเหมือนเผชิญกับความหนาวเหน็บและเจ็บ ปวดมาหลายหมื่นปี

* หอพัก…..มีแต่บะหมี่ ต้นหอม แล้วก็ไข่ ฉันไม่มีของดี เลิศกว่านี้มาต้อนรับคุณแล้ว ”

สายลมในยามค่ำคืน มีเสียงหยาบกร่านแผ่วเบาส่ง ออกมา ทันใดนั้น ใจของผู้ชายบนรถกระตุกขึ้น..……….หญิงคนนี้ แท้จริงแล้วสาเหตุที่เธอยืนครุ่นคิดอยู่นาน ภายใต้แสงไฟนั้น ก็เป็นเพราะกำลังคิดว่าจะนำสิ่งใดมา ตอบแทนกับค่าทิปที่ตัวเขาเองให้

เธอครุ่นคิดอยู่นาน จากนั้นเธอก็พูดขึ้น ในบ้านเหลือแค่ ของเหล่านี้ และเธอหาอะไรที่ดีกว่านี้มาขอบคุณเขาไม่ ได้แล้ว

ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกว่ากองธนบัตรในฝ่ามือพวก นั้นร้อนมากขึ้น เหลือบไปมองที่ธนบัตรในมือพวก ……..ธนบัตรแค่นี้ ในสายตาของเขามันแทบจะไร้ค่า แต่ผู้หญิงคนนั้นคิดอยู่นาน และนำสิ่งที่ดีที่สุดที่มีอยู่มา แลก……ในสายตาของเขา ธนบัตรในมือของเขาไม่ใช่ กองเงินอะไรเลย

แม้ว่าบะหมี่ต้นหอมชามหนึ่ง จะมีขายอยู่ตกชามละไม่กี่ หยวน

ชายในรถจ้องมองไปที่หญิงสาวใต้แสงไฟอยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆพูดขึ้น “ โอเคครับ ”

หาได้ยากมาก ที่เขาจะเปิดประตูรถด้วยตัวเอง เขาเดิน ไปที่นั่งอีกฟากหนึ่งเพื่อเปิดประตูรถให้กับเธอเอง

“ หอพักของคุณอยู่ไหนครับ? ”
” ตรงไปค่ะ ฉันจะชี้ทางให้เอง คุณขับช้าๆก็พอค่ะ

ขับรถตรงไปข้างหน้า แล้วเลี้ยวซ้ายตรงสี่แยก จากนั้น ขับไปสักพักค่ะ จอดลงตรงชุมชนที่ค่อนข้างเก่าชุมชน หนึ่ง

ทั้งสองลงจากรถ เขาก็เลิกคิ้วขึ้น “ คุณอยู่ที่นี่? “

“ ค่ะ ที่นี่ก็ถือว่าดีค่ะ ” มีที่หลบลมหลบฝนเธอก็พอใจ มากแล้ว วันที่เธอออกจากเรือนจำ กังวลมากว่าชีวิตจะ เอาอย่างไรต่อดี การงานในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ตอนที่เดินออกมาจากประตูเรือนจำ ตอนนั้นเธอก็คิดขึ้น คืนนี้กลับเข้าห้องขังไม่ได้แล้ว ฉันจะอยู่ที่ไหนดีล่ะ?

ตลอดทางจนถึง หยิบกุญแจออกมา กุญแจนี้ยังใหม่ เอี่ยม เป็นกุญแจดอกใหม่ที่โลจิสติกส์ของบริษัทเพิ่ง เปลี่ยนกลอนประตูหอพักไม่กี่วันที่ผ่านมานี้

แค๊ก ประตูก็เปิดออกแล้ว ผลักประตูออก ประตูเก่าบาน บางส่งเสียง “ เอี๊ยดอ๊าด ” “ คุณคะ เชิญเข้ามาค่ะ”

เงี่ยนถงไม่ค่อยชอบพูดเท่าไหร่ เพราะว่าเสียงของ เธอ…..แม้แต่ตัวเองยังรู้สึกว่าไม่ไพเราะเลย

“ คุณเชิญก่อนค่ะ ” เธอวางของในมือลง แล้วหันเข้าไป ในครัว ผ้ากันเปื้อนธรรมดาๆ และแน่นอนว่าไม่ใช่รสนิยมของวัยรุ่นสมัยนี้ มันกลับดูล้าสมัย และน่าเกลียด

อยู่หน่อยๆ

เขาหาที่ที่จะสามารถมองเห็นภาพในห้องครัวได้ และนั่ง

ลง

ผู้หญิงคนนั้นดูไม่ได้เป็นแม่ศรีเรือนเลย แต่ก็ต้มน้ำ ต้ม บะหมี่ หั่นหอม ตักบะหมี่ ราดน้ำมัน ตักกระเทียมเจียวได้ อย่างกระฉับกระเฉง……ดูๆแล้ว เขาอยากจะกอดเธอจาก ด้านหลัง โอบหลังเธอไว้

บะหมี่ซอสต้นหอมร้อนๆ ข้างบนท็อปปิ้งด้วยต้นหอม ซอย และไข่ทองสีเหลืองทอง

” นี่คะ คุณลองชิมดู

” คุณไม่กินเหรอครับ? ”

เจี่ยนถงยิ้มเล็กน้อยแล้วส่ายหน้า จากนั้นเช็ดมือให้แห้ง “ ฉันกินที่บริษัทมาแล้วค่ะ ” ถ้ากินอีก ก็จะเปลือกอาหาร

เขากินบะหมี่ในชามจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะวางตะเกียบ ในมือลง “ อร่อยมากครับ ” เขาเงยหน้าขึ้น มองไปที่เธอ แล้วพูดขึ้น “ คุณต้องใจทำมากเลย ” ”
“ เมื่อก่อน มีคนคนหนึ่งชอบกินบะหมี่ซอสต้นหอมมาก ฉันคิดว่าถ้าฉันทำเป็นแล้ว จะทำให้เขากินให้ได้ ”

“ จากนั้นละครับ?”

* จากนั้น…….. เป็นคนแรกที่กินบะหมี่ซอสต้นหอมที่ ฉันทำเลยค่ะ ”

* แล้วตัวคุณเองล่ะ? ฉันควรจะเป็นคนที่สองไม่ใช่เหรอ?

ฉันเหรอคะ? ถ้ากินหัวหอมก็จะคัน คงเป็นผลมาจากใจ ฉันละมั้ง “

. ” อยู่ๆเขาก็เงยหน้าขึ้น ” คุณได้ แต่เรียกผมว่าคุณ แล้วคุณไหมว่าผมชื่ออะไร? ”

ลูกค้าก็คือลูกค้าค่ะ จะชื่ออะไรนั้น อย่างมากก็ขึ้นด้วย คุณแล้วค่อยตามด้วยชื่อค่ะ จาก ‘คุณ’ เปลี่ยนเป็น ‘คุณ หลี่’ ‘ คุณจาง’ ‘ คุณหวัง’ ก็เท่านั้น นามสกุลอะไรก็เรียก อย่างนั้นค่ะ ” สำหรับเธอแล้ว มันสำคัญด้วยเหรอ?

ดวงตาสีกาแฟของเขากะพริบไปมา จากนั้นหยิบกระเป๋า เงินขึ้นมา นำเงินกองนั้นออกมาวางตรงหน้าเจี่ยนถง “ แลกเปลี่ยนกับคุณ ” พูดไปด้วย และใช้มือหยิบกองเงิน ในกระเป๋าเงินออกว่าวางตรงหน้าเจี่ยนถง “จําชื่อผมให้ดีล่ะ ผมชื่อคาร์อัน เงินนี้เป็นทิปที่แลกเปลี่ยน สำหรับการจำชื่อของผม ”

เจี่ยนถงมองไปที่กองเงินตรงหน้า……เธอตะลึงเล็กน้อย แล้วเงยหน้าขึ้นมามองชายตรงหน้า “ เพียงแค่……ชื่อ คุณได้? –

เงิน หาได้ง่ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

เงี่ยนถงยังไม่เข้าใจ มีบางเรื่องที่เธอมองไม่ออก ทว่าถ้า ซูเมิ่งอยู่ที่นี่ด้วย ต้องมองออกแน่นอน

คาร์อันกะพริบตาที่เปล่งประกายนั้น จากนั้นยิ้มขึ้น “ แน่นอน ” เป็นไปไม่ได้ที่จะจำชื่อเขาได้……นี่เป็นเหยื่อที่ เขากำลังตามล่าด้วยใจที่บริสุทธิ์

ชื่อ……..เป็นเพียงแค่ก้าวแรก

ดึกมากแล้ว ผมจะกลับแล้ว ” คาร์อันลุกขึ้นยืน เขาสูง มากจริงๆ เจี่ยนถงที่ยืนข้างเขาแล้ว ห่างกันมากไม่น้อย

“ คุณคาร์อันคะ ฉันไปส่ง…….….. คุณคะ…….ยังไม่ทันพูด จบ เจี่ยนถงก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น หน้าผากของเธอร้อนผ่านขึ้น ทันใดนั้นมีมือยื่นออกมาผลักคนตรงหน้าอย่าง แรง และโดนเขาจูบไปที่หน้าผากอย่างจัง ” คุณทำอะไร คะ! ”

อาการบาดเจ็บใหม่ เพิ่งถูกลบเลือน

ไม่ นี่ไม่ใช่เป้าหมาย เป้าหมายคือ……..เขาสามารถจูบ ปากริมฝีปากของเธอ และจูบที่นี่ไม่ได้!

เจี่ยนถงตัวสั่นไปทั้งตัว!

ความโกรธที่มีมาก่อนหน้านี้ เธอแสดงมันออกมาอย่าง น่าตึงเครียด กล้าจะหักหลังเธอทั้งหมด

คาร์อันไม่ตอบคำถาม เหล่ตามองแล้วขยับขึ้น “ ไม่ได้เห รอครับ? ”

ไม่ได้!

ไม่ได้แน่นอน!

เธอโกรธจนตาแดงระเรื่อ และชี้ไปที่ประตูด้วยความ เหี้ยม “ นี่ก็ดึงมากแล้ว คุณคาร์อัน เชิญออกไปค่ะ!”

* ผมจะไม่ขอโทษคุณ ” คาร์อันเชิดคาง และใบหน้าอันสง่าขึ้นเล็กน้อย หันหลังกลับ เมื่อขาที่เรียวยาวก้าวออก จากประตูหอพักไป เธอนั่งลง “ ก้อนเนื้อเน่าถ้าไม่รักษา มันก็จะเน่าเสียจนหมด ”

เล่นสํานวน

เจี่ยนถงตาแดง มองไปที่ชายคนนั้นที่หายไปจากประตู เธอหายใจติดขัด คำพูดสุดท้ายของเขายังคงวนเวียนอยู่ ในหู

* เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย! เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย! ” คุณรู้ อะไรกัน! รักษา? รักษาอย่างไง? สภาพของเธอตอนนี้ จะ รักษาอย่างไง! เอาอะไรมารักษา!

ประตูยังคงเปิดอยู่ เจี่ยนถงสูดลมหายใจเข้าลึก แล้ว ค่อยๆหายใจออกอย่างช้าๆ ค่อยๆก้าวไปหมุนลูกบิด แล้ว ปิดประตู

มีแรงต้านจากด้านนอก เธอถูกผลักจนเซไปมา

“ฉินมู่มู่? ”

หน้าประตู ฉินมู่มู่ที่ราวกับวิญญาณร้าย “ เจี่ยนถง เธอ มันนางหมาป่าเจ้าเล่ห์ “