บทที่68 ความเกลียดของฉินมู่มู่

บทที่68 ความเกลียดของฉินมู่มู่

ฉินมูมู่รู้สึกว่าไม่โอเคมาก

คนที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง ก็คือคนที่ตัวเองหายใจเข้าออกก็ คิดถึงแต่เขา

แต่ดูเหมือนว่า จะแตกต่างจากคนที่เธอคิดจินตนาการ วาดฝันไว้

เซียวเหิงยิ้มมุมปากขึ้น ลากเก้าอี้สไตล์ยุโรปเรียบๆ แล้ว

นั่งลงตรงหน้าของฉินมู่ดู่ “ นั่งสิ ” เขาชี้ไปอีกด้านหนึ่ง สีหน้าของฉินมู่ดู่ไม่สู้ดีนัก การสำลักน้ำสี่นาทีนั้น ทำให้

เธอรู้ถึงความเป็นความตาย

คุณเซียวคะ ฉัน…….

“ จุ๊ๆ~ ” ชายบนเก้าอี้ยกนิ้วขึ้น แล้วค่อยๆจู่ปากของตัว เองขึ้น “ อย่าเพิ่งพูดอะไร ให้ฉันมองเธอดีๆก่อน

เสียงของเซียวเหิงนั้นมีเสน่ห์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แม้แต่รอยยิ้มที่มุมปาก ยังทำให้ฉินมู่มู่หลงได้อย่างเหลือเชื่อ “ โซัม ” ฉินมู่มู่โดนเข้าให้ หน้าแดงระเรื่อ ใจของเธอเต้นเร็วตึกตักไม่เป็นจังหวะ……..คุณเขียว หมายความว่าอย่างไร?

เขาบอกว่า เขาจะตั้งใจมองตัวเองดีๆ…….หมายความว่า อะไรกัน?

คำตอบออกมาจากใจที่เต้นเร็วนั้น ฉินมู่มู่เงยหน้าขึ้น

อย่างประหม่า และมองไปที่เซียวเหิงที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็ไปสบตาเข้ากับดวงตาที่จดจ่อคู่หนึ่ง คุณเซียวเขากำลังมองตัวเองอย่างตั้งใจ!

ในเวลาเดียวกัน ก็มีประโยคหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวของ

ฉินมู่มู่

ผมยาวสลวยของหญิงสาวเปียกโชก เธอนั่งอยู่บนพื้น ด้วยสภาพที่อ่อนระทวยผสมไปด้วยความเจ็บปวดรวด ร้าวอาลัย น้ำบริเวณโคนผมของเธอค่อยๆหยดย้อย จากต้นมาสู่ปลายและไหลลงบนพื้น ในขณะเดียวกันก็ ซึมซาบเข้าไปในเสื้อของเธอ แสดงให้เห็นถึงเรือนร่างที่ อยู่ภายใน

เสื้อผ้าที่เปียกโชกนั้นแสดงให้เห็นถึงสรีระที่ถูกบดบังอยู่ ภายใน สีหน้ากิริยาท่าทางของเธอตอนนี้มันช่างดูบริสุทธิ์ ดั่งดอกบัวในยามรุ่งอรุณ แต่ในอีกมุมหนึ่งก็ช่างดูน่าสงสารอนาถใจอยู่ไม่น้อย

เซียวเหิงขยับขึ้นทันที!

ทันใดนั้น ก็สบตาเข้ากับฉินมู่มู่ที่อยู่ตรงหน้า เมื่อฉินมู่มู่ เงยหน้าขึ้นก็ตกใจ ภายในแววตาที่ลึกล้ำของเซียวเหิง เธอรู้สึกราวกับว่าใจจะหลุดออกมาได้

คุณเฑียวคะ..………………..

เรียกขึ้นด้วยท่าทางที่เขินอาย ในทันที!

“ เฮ้อ ฉันมองไม่ออกจริงๆเลย ว่าใบหน้าที่บริสุทธิ์ ผุดผ่องนี้ จะมีใจที่ดำอำมหิต ”

สีหน้าของฉินมู่มู่ดำดิ่งลง รอยแดงที่แก้มยังคงไม่จางลง

ริมฝีปากสั่นระริก เธอโกรธจนตัวสั่น “ จะมากเกินไปแล้ว นะคะคุณเฑียว คุณเกินไปแล้ว ”

“ คุณอย่าร้องไห้ ผมเกลียดผู้หญิงที่ชอบร้องไห้ฟูมฟาย

ฉินมู่มู่ “ สะอึก ” กัดริมฝีปากแน่น แล้วจ้องมองไปอย่างไม่พอใจ

เซียวเหิงลุกขึ้นยืน ” คุณลองบอกสิ ผมควรลงโทษหรือ ไม่ควรลงโทษคุณดี? ”

ลงโทษอีกแล้ว!

“ ทำไมกัน? ฉันก็ไม่ได้ไปก้าวก่ายคุณเซียว! ” ฉินมู่มู่ หงุดหงิด

” หึ ทำไมคุณโง่ขนาดนี้นะ ยังต้องถามอีกเหรอ ” เซียว เหิงใช้สายตามองไปที่ฉินมู่ดู่ “ คุณทำร้ายเจี่ยนถง ก็ เหมือนกับทำร้ายผมไง

ทำไมเป็นเจี่ยนถงอีกแล้ว

ทำไมทุกคนก็พูด“ เจี่ยนถงๆๆ ” อะไรกันเนี่ย

เธอมีอะไรดีกันแน่? ไม่ว่าจะคุณเซียว หรือนายใหญ่ พวกเขาต่างก็ยืนกรานอยู่ข้างเธอ!

ทันใดนั้นฉินมู่มู่ก็เงยหน้าขึ้น สายตาที่เต็มไปด้วยความ ริษยา “ เจี่ยนถงไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไรเลย! คุณเซียวโดน เธอหลอกแล้ว!
คุณเขียวดูภายนอกเธอใสๆซื่อๆ แท้จริงแล้วเธอร้ายลึก มาก เธอก็แค่แสร้งทำเป็นน่าสงสาร! ”

เซียวเหิงยืนขึ้นทันทีโดยไม่พูดอะไร ล้วงมือเข้าไปใน กระเป๋า แล้วกวาดสายตาไปที่ฉินมู่มู่ที่อยู่ข้างล่าง พูดขึ้น เบาๆ

* ผมรู้แล้วว่าควรลงโทษคุณอย่างไรดี ”

ถ้าเกิดสงสารสามารถแสร้งได้ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ ตรงหน้าเขา ถึงได้ตัวเกรง และประหม่าไปหมด หลังจาก ที่เขารู้ความลับของเธอ

เธอน่าจะเปิดชุดให้เห็นเอวด้านหลัง และบอกให้โลก รู้ รีบมาดูสิ ไตฉันหายไปข้างหนึ่ง ฉันน่าสงสารมาก พวก คุณทุกคนต้องสงสารฉัน

แต่ว่าเงี่ยนถงไม่ใช่ ผู้หญิงคนนั้นเก็บซ่อนความลับไว้ อย่างลึกล้ำ มันไม่ง่ายเลยที่จะมีใครแตะต้องได้

มันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เซียวเหิงรู้สึกว่า เธอ สามารถที่จะเก็บซ่อนความลับนี้ไปชั่วชีวิตได้

ยกมือขึ้น กดโทรติดต่อกับใครอยู่ ไม่นานนัก ก็ได้มีชาย กำยำที่ใบหน้าไร้ความรู้สึกเข้ามาสองคน
เซียวเหิงชี้ไปที่พรมบนพื้น “ คุณฉินเธอบอกว่าอยาก เรียนดำน้ำ พวกนายสองคนช่วยเธอหน่อย พาเธอไปที่ สระว่ายน้ำในสวนด้านหลัง ”

ดำน้ำ ตามชื่อเลย ดำลงไปในน้ำ

ขายก๋าย่าทั้งสองคนนี้ต่างเข้าใจดี ว่าสระว่ายน้ำจะดำ น้ำได้อย่างไรกัน?

ในตอนนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดเจน แต่ก็เข้าใจดี และไม่ สนใจการขัดขืนของฉินมู่ดู่ จับกันไปคนละข้าง เสมือนกับ ว่าเป็นหุ่นยนต์ ลากฉินมู่ดู่มุ่งไปที่สระว่ายน้ำด้านหลังใน สวน

คุณเซียว! คุณเฑียว! คุณจะทํากับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ คะ! คุณทําไม่ได้! ฉันจะฟ้องคุณ ฉันจะฟ้องคุณ ฉันจะ ฟ้องคุณแน่นอน! ”

เธอกลับเห็นเพียง คุณเซียวที่เธอนึกถึงทุกลมหายใจ ทำแค่เพียงเอามือล้วงกระเป๋า เงยหน้ามองชายกำยำทั้ง สองนั้นหนึ่งประโยค ” อย่าฆ่าตายหล่ะ ฉันยังต้องใช้เวลา จัดการปัญหาที่ไร้สาระนี้อยู่ ”

“ครับ คุณชาย

“ คุณฉิน ผมเคยบอกคุณหรือเปล่า ว่าคุณนี่มันจริงๆ….. ” เซียวเหิง “ หึ ” เบาๆ “ มันน่าขยะแขยง ”

เซียวเหิงเข้าใจเสิ่นซิวจิ่น หลังจากที่เสิ่นซิวจิ่นลงโทษฉิน มู่มู่อย่างง่ายดาย แล้วพาคนของตัวเองจากไป เซียวเหิง ในตอนนั้นก็คิดได้ และรู้ว่าจะเกิดอะไรตามมา เสิ่นซิวจิ๋ นก็ทำมาเป็น “ คนดี “ขึ้นมา ดังนั้นจึงทิ้งคนไว้กับเขาแล้ว และตัวเองก็จากไป

เซียวเหิงและเสิ่นซิวจิ่น เป็นศัตรูและเพื่อนร่วมผล ประโยชน์กันมาตั้งแต่เด็ก มีประโยคหนึ่งบอกว่า คนที่คุณ เข้าใจที่สุด ถ้าไม่ใช่คนที่คุณสนิทที่สุด ก็เป็นศัตรูของ คุณ

การกระทำของเสิ่นซิวจิ่นในครั้งนี้ผิดปกติมาก เสิ่นซิว จิ่นไม่รู้เหตุผล แต่……..ตรูไม่ขยับเขาไม่ขยับ

เสิ่นซิวจิ่นจากไปหลังจากลงโทษเพียงเล็กน้อย ฉะนั้น เซียวเหิงก็ไม่มีเหตุผลที่จะฆ่าคนให้ตาย

ต้องบอกเลยว่า บนโลกใบนี้ เซียวเหิงรู้จักเสิ่นซิวจิ่นดี กว่าคนส่วนใหญ่ซะอีก

เงี่ยนถงไม่ยอมให้เสิ่นซิวจิ่นฆ่าฉินมู่มู่ เสิ่นซิวจิ่นจึงพา ฉินมู่ดู่ไปหาเซียวเหิงถึงที่ เรื่องที่ตัวคุณเองเป็นคนก่อฉัน พาคนมาส่งให้ถึงที่แล้ว เซียวเหิง คุณเองจะจัดการอย่าง ไงก็แล้วแต่
ในเมื่อตัวเองไม่สามารถฆ่าฉัน มู่ตายได้ ถ้าอย่างนั้นก็ ให้เซียวเหิงฆ่าตายแล้วกัน

สําหรับเซียวเหิงแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าทำครั้งนี้เสิ่นซิวจิ่นถึง ได้จัดการแปลกๆ แต่ยังคงยึดมั่นในหลัก ศัตรูไม่ขยับฉัน ก็จะไม่ขยับ……..โอเคเลย สิ่งที่เสิ่นชิวจิ่นท่าได้แต่กลับไม่ ทำ ฉันเซียวก็จะไม่ทำเช่นกัน

ทั้งสองคนนี้ ไม่มีใครเป็นคนดีทั้งนั้น

เซียวเหิงนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เขาไม่ได้ไปสระน้ำในสวน ด้านหลัง เขาคีบบุหรี่แล้วดูด และดูทีวีอยู่อย่างไม่สนใจ ไยดีในห้องนั่งเล่น

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ขายก๋าย่าทั้งสองกลับมาแล้ว “ คุณชายครับ ตามคำสั่ง ของคุณ พวกเราช่วยสอนคุณผู้หญิงคนนั้นดำน้ำแล้วครับ แต่คุณผู้หญิงคนนั้นโง่เกินไป สำลักน้ำมากเกินไป สภาพ ร่างกาย นาต่อไม่ไหวแล้วครับ ”

“ คนหล่ะ? ” เซียวเหิงถามขึ้นเบาๆ สายตายังไม่ละจาก

“ อยู่สวนด้านหลังครับ ”“ อ่อ ” เซียวเหิงพูด ยกข้อมือขึ้นแล้วมองเวลา ” นี่ก็ดึก มากแล้ว เชิญคุณฉินกลับไปเถอะ ”

* ครับ คุณชาย ”

กลางคืนที่มืดมิด ผู้หญิงคนหนึ่งถูกโยนออกจากประตู เหล็กขนาดใหญ่ของวิลล่า

ฉินมู่มู่เจ็บไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะลำคอ และได้ไอขึ้น อย่างหนัก

ร่างที่เปียกปอน ลมกลางดึกที่โชยมา ฉินมู่มู่ที่เดินอยู่ ข้างถนน หนาวจนตัวสั่น

ในแววตาของเธอมีแต่ความเกลียดชัง เมื่อมองแวบแรก ความเกลียดชังนี้ มันช่างดูน่ากลัวราวกับสัตว์ประหลาด ที่จะกลืนกินทุกสิ่งลงไปได้ เจี่ยนถง! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะ เจี่ยนถง!

เป็นเพราะเธอทั้งนั้น! ถ้าไม่มีเธอ เธอก็คงไม่ต้องทุกข์ ทรมานขนาดนี้!

เธอบอกว่าจะช่วยตัวเองขอร้องอ้อนวอน ที่แท้ก็เป็นคนโกหก! เจ้าเล่ห์

ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้ขอร้องอ้อนวอนให้ตัวเองเลย!