บทที่ 61 ความอ่อนโยนที่น่าอึดอัดที่สุด

บทที่ 61 ความอ่อนโยนที่น่าอึดอัดที่สุด

เจิ่นซิวจิ่นรู้สึก ” จุก ” อยู่ในใจ ” เงี่ยนถง คุณจะเชื่อหรือ ไม่เชื่อก็ตาม อย่างไงก็เข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ดี ”

เข้าใจผิด?

เจี่ยนถงจ้องไปที่เสิ่นซิวจิ่น เขาพูดว่าเรื่องนี้มีความ เข้าใจผิดอยู่?

“ ประธานเสิ่นไม่ได้จะบอกว่า เรื่องนี้คุณไม่มีส่วน เกี่ยวข้องเลย เรื่องนี้คุณไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยหรอก นะคะ? ” เธอไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี เธอรู้เพียงว่า หัวใจนั้นเจ็บ และปวดจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว!

“ ประธานเสิ่นคะ ตัวคุณเองเชื่อไหมคะ? ถ้าคุณไม่ได้สั่ง ใครจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับฉัน! ”

เสิ่นซิวจิ่นนิ่งเงียบไป……จริงด้วย! ถ้าเขาไม่ได้สั่ง แล้ว ใครจะกล้าทําแบบนี้กับเธอ?

หรือว่าจะเป็นเหมือนที่ไป๋ยู่สิงพูดไว้ ทัศนคติที่เขามีต่อ เธอเมื่อสามปีก่อน ทัศนคติที่เขามีต่อเรื่องนี้ จะเป็นตัวกำหนดสถานการณ์ และประสบการณ์สามปีมานี้ของ

เจี่ยนถง?

ฉะนั้น คนเหล่านั้นถึงได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่ไยดี?

เสิ่นซิงจิ่นเงยหน้ามองไปที่เธอ “ ถ้าเกิดผมบอกว่า….……..

‘คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คุณพูดอะไร ฉันก็เชื่อทั้งหมด จริงๆค่ะ ” เจี่ยนถงยิ้มเบาๆพูดขึ้น จะเชื่อหรือไม่เชื่อ มัน สำคัญด้วยเหรอ?

เสิ่นชิวจิ่น มองไปที่เงี่ยนถง ที่บนหน้าของเธอเขียนไว้ อย่างเด่นชัด ” ไม่เชื่อเขา “ก่าหมัดแน่นขึ้นในทันที กลืน คำที่เตรียมจะอธิบายไว้ลงไป

“ โอเค ในเมื่อคุณรักในการทำงานขนาดนี้ งั้นก็ตั้งใจ ทำงานไป ถ้าภายในหนึ่งเดือน เงินห้าล้านอยู่ในบัตร ผมก็จะปล่อยคุณไป ไม่อย่างนั้น คุณจะไปไหนก็ได้ ประโยชน์”

เสิ่นซิวจิ่นพูดขึ้นด้วยเสียงที่หนักแน่น และใบหน้าที่เย็นชา

คุณพูดถูกค่ะประธานเสิ่น ฉันยังเป็นหนี้คุณห้าล้าน คุณจะได้คืนทั้งหมดภายในหนึ่งเดือนแน่ค่ะ ”
* ถ้าอย่างนั้น ประธานเสื่นคะ ฉันขอตัวไปทํางานก่อนนะ คะ ” เงี่ยนถงพูด

เสิ่นชิวจิ่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่สายตากลับเต็มไป ด้วยความเย็นชา จ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนี้อย่างไม่ละ สายตา เธออยากที่จะคืนเงินห้าล้านนั้นให้หมด และ อยากจะหนีเขาไป?

เพราะอะไรกัน?

เพื่อลู่เชนหมอนั่นเหรอ?

ทันใดนั้นเอง อารมณ์ ความรู้สึกมากมายก็ได้ปะทุขึ้น มา ทั้งโกรธ อิจฉา หึงหวง ว้าวุ่น เป็นทุกข์….. ทั้งหมดนี้ ราวกับว่าเป็นสีในชามผสมสี ที่กำลังผสานรวมเข้าด้วย กัน

แต่เสิ่นซิวจิ่นไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าใจของตัวเอง เปลี่ยนไป เขารู้เพียงว่า เจี่ยนถงทำให้เขาโกรธ ทำให้เขา หงุดหงิด

หลังจากที่เธอจากไป เจิ่นซิวจิ่นหยิบมือถือออกมา แล้ว โทรไปหาซูเมิ่ง “ หญิงเจ้ากรรมนั้นกำลังไปทำงานที่ตง ” หวงแล้ว เสิ่นยีมียานอนหลับอยู่ ถ้าหญิงเจ้ากรรมคนนั้น ไปถึงตงหวงแล้ว คุณหลอกให้เธอกินยานอนหลับครึ่ง หนึ่งนะ ”
..…….ประธานเส็น คุณพูดถึงใครคะ? ” ซูเมิ่งงงงวย

* เงี่ยนถง! ”

อุ๊ย โกรธอะไรแรงเบอร์นี้? บอสถูกเงี่ยนถงทำให้โมโห อีกแล้ว?

* ไม่ได้เป็นอะไร แล้วกินยานอนหลับ……..ไม่ดีมั้งคะ? ”

“ คุณคิดว่าเธอมีไข้ 38.3 องศา แล้วยังไปทำงานมันดี หรือไม่ดี? ”

“ อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ รอเจี่ยนถงมาถึงตงหวงแล้ว ฉันจะ ผสมยานอนหลับกับน้ำร้อน ให้เธอดื่มค่ะ ”

ซูเมิ่งพอจะเข้าใจอะไรแล้ว เจี่ยนถงนี่คิดแต่จะหาเงิน

โดยไม่สนชีวิตแล้วจริงๆ

“ อีกเรื่อง คุณไม่ต้องหางานให้เธอแล้วนะ “อยากใช้หนี้ ห้าล้าน อยากจะหนีไปเหรอ? ไม่มีทาง!

นี่ ทราบแล้วค่ะ แต่คนจะอยู่ตงหวง หรือฝ่าย ประชาสัมพันธ์คะ คงปล่อยมันคาราคาซังไม่ได้นะคะ แบบนี้ก็ไม่ดี ถ้าเกิดคนอื่นรู้เข้า ไม่นานก็คงมีคนพูดเอาได้
* ใครพูดไร้สาระก็ไล่ออกให้หมด นี่ยังต้องให้ผมสอนอีก คุณเหรอ? *

เสิ่นชีวจิ่นพูดขึ้นอย่างเย็นชา

อย่างไงคุณก็เป็นเจ้านาย คุณจะว่าอย่างไงก็ได้? คุณ แค่เอาตงหวงทั้งหมดมาเล่นๆ นั่นมันก็เรื่องของคุณ เจ้า นายใหญ่คุณมีความสุขก็พอ

ซูเมิ่งพูด บางครั้ง เสิ่นซิวจิ่น ก็เป็นคนที่……… ……รวย และ เอาแต่ใจมากจริงๆเลย

เมื่อเจี่ยนถงมาถึงตงหวง และเพิ่งก้าวเข้าประตูตงหวง ก็ ต้องหยุดด้วยซูเมิ่ง

“ เจี่ยนถง เธอมาที่ห้องทำงานฉันแป๊บหนึ่ง ”

เธอเดินตามหลังซูเมิ่งไปอย่างเงียบๆ ตลอดทางขึ้นลิฟต์ ไม่ได้พูดอะไร และเดินเข้าห้องทำงานของซูเมิ่งไป

“ พี่เมิ่ง มีอะไรหรือเปล่าคะ? มีงานให้ทำแล้วใช่ไหมคะ? ”

มือที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นของซูเมิ่ง ลั่นอยู่ครู่หนึ่ง…….เธอ กลัวประโยคนี้ของเด็กบี้อคนนี้จริงๆ ที่ใกล้จะกลายเป็น หญิงสาว’อที่ต้องมนต์สะกด

“ เสี่ยวถง นั่งก่อนสิ “เธอไปรินน้ำให้เจี่ยนถง พร้อมกับ ใส่ยานอนหลับลงไปในแก้วอย่างเงียบๆ ก่อนอื่นเทน้ำ ร้อนลงไปครึ่งแก้ว และเขย่าแก้วไปมา พอยานอนหลับ ละลายได้ที่แล้ว ค่อยเทน้ำเย็นตามลงไป และให้มันเข้า กัน

“นจ้ะ ดื่มน้าก่อนนะ ”

” ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เมิ่ง ” ตั้งแต่ฟื้นขึ้นจากโรงพยาบาล ยังไม่ได้ดื่มน้ำเลยแม้แต่อึกเดียว น้ำแก้วนี้ของพี่เพิ่ง เหมือนฝนที่มาได้ถูกเวลาจริงๆ “ ฉันกำลังคอแห้งพอดี เลยค่ะ พี่เมิ่งมาได้เวลาพอดีเลย ”

ซูเมิ่งที่อยู่ข้างๆ ฝืนยิ้มออกมา…..เด็กโง่เอ๊ย อย่าไร้เดียง สาขนาดนี้เลย นายใหญ่สั่งให้ฉันให้เธอกินยานอนหลับ เธออย่าคิดไปเรื่อยเลย

เหลือบมองเจี่ยนถงที่ดื่มน้ำในแก้วจนหมดเกลี้ยง และ ยื่นแก้วให้ตัวเอง “ พี่เมิ่งคะ มีอีกไหมคะ? ”
“ ห้ะ มีจ้ะ! มีๆๆ! ” ต้องมีอยู่แล้ว!

เจี่ยนถงดื่มน้ำสองแก้วในคราวเดียว ถึงรู้สึกว่าคอตัวเอง ไม่แห้งขนาดนั้นแล้ว

” พี่เมิ่งคะ มีงานอะไรให้ทำไหมคะ? ”

ซูเมิ่งปวดหัวตุ๊บ เธอกลัวประโยคนี้ของเจี่ยนถุง จริงๆ……….ก่อนก็กลัว เด็กบี้อคนนี้ในหัวมีแต่เรื่องเงิน เท่านั้นแล้วหรือ?

‘ตอนนี้ยังไม่มี ” ถึงจะมีก็ไม่กล้าให้เธอหรอก นายใหญ่ ” เป็นคนสั่งเธอเองด้วย จึงไม่กล้าสั่งงานเธอหรอก

ถึงจะเห็นใจเจี่ยนถงขนาดไหน ซูเมิ่งก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ของเสิ่นซิวจีน

เธอที่เคียงข้างเสิ่นซิวจิ่น และค่อยๆมาจนถึงจุดนี้ได้ เธอ เห็นทั้งวิธีการ และความสามารถของเสิ่นซิวจิ่นมาเองกับ ตา ……เธอเองก็กลัว

“ พี่เมิ่งคะ ทำไมฉันรู้สึกง่วงมากขึ้นเรื่อยๆเลย? ” เจี่ยนถงพูดไปด้วย และขยี้ตาไปมาไปด้วย

คนเป็นไข้ก็แบบนี้แหละ เธอน่ะควรพักอยู่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ควรนอนพักอยู่ บ้าน ” ซูเมิ่งแตะหน้าผากของเจี่ยนถงไปมา ” ถึงเธอจะ มาตงหวงก็ไม่มีประโยชน์อะไร ตอนนี้ก็ไม่มีงานให้เธอทํา อยู่ดี มาเสียเที่ยวเล่าๆ เอางี้ดีกว่า ตอนนี้เธอนอนพักที่ ห้องฉันแป๊บหนึ่งก็แล้วกัน “

“อืม……แต่ว่าประธานเสื่นบอกว่า ฉันต้องคืนเงินห้าล้าน ให้หมดภายในหนึ่งเดือน………เพิ่ง ฉันไปล้างหน้าก่อนก็ แล้วกัน “

เห็นได้ชัดว่าเงี่ยนถงพูดอย่างสะลึมสะลือแล้ว ซูเมิ่งมอง ไปที่เธอที่ยังคงแน่วแน่

ในหัวก็นึกถึงคำที่เจี่ยนถงพูดเมื่อกี้นี้ เรื่องนั้นจะเป็นไป ได้อย่างไง ถึงแม้ว่าจะบวกกับก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีทางที่จะ เก็บได้ห้าล้านภายในหนึ่งเดือนหรอก

บอสให้เงี่ยนถงทำในสิ่งที่สำเร็จไม่ได้ นี่ก็แสดงว่า แสดงว่าบอสคงไม่ตั้งใจจะให้เจี่ยนถงทำเรื่องนี้สำเร็จ หรอกนะ!

เมื่อได้ยินเสียงที่งัวเงีย และเหนื่อยล้าของเจี่ยนถง ซูเพิ่ งก้มหน้าลง ยัยตัวดี ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
เธอหยิบผ้าห่มหนึ่งผืนออกมาจากตู้ ปกติแล้วเธอก็จะ นอนที่โซฟาครู่หนึ่ง ตอนเมื่อยล้าเหมือนกัน

ซูเมิ่งก้มลง คลุมผ้าห่มให้กับเจี่ยนถง

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก ซูเมิ่ง รีบลุกขึ้นยืน ” ท่านประธานเสิ่น ” เป็นบอสที่มา บอสยัง พาอีกคนมาด้วย “ สวัสดีค่ะคุณชายไป๋ ”

“ ไป๋ยู่สิง เจาะน้ำเกลือให้เธอเลย ”

ไปยู่สิงรู้สึกหดหู่ใจมาก “ ฉันเป็นหมอ หมอ! ไม่ใช่ พยาบาล! ”

“ โอ้~ แม้แต่งานของพยาบาลนายก็ทำไม่เป็นแล้ว

“ เหอะ! เจาะน้ำเกลือ เรื่องง่ายขนาดนี้ ฉันไม่เป็น? ฉัน จะไม่เป็นได้วะ! ” ไป๋ยู่สิงเล่นหน้าเล่นตา แต่ก็มีความหดหู่ ใจอยู่บ้าง จึงโน้มตัวลง และคว้าฝ่ามือของเจี่ยนถง

ทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้ว เมื่อหัวเข็มกำลังจะ เข้าไป……

“ ไป๋ยู่สิง แกยังไม่ต้องเจาะ นายบอกฉันมาตามจริง นาย ช่วยคนอื่นเจาะน้ำเกลือเป็นจริงไหม? ”
เธอหยิบผ้าห่มหนึ่งผืนออกมาจากตู้ ปกติแล้วเธอก็จะ นอนที่โซฟาครู่หนึ่ง ตอนเมื่อยล้าเหมือนกัน

ซูเมิ่งก้มลง คลุมผ้าห่มให้กับเจี่ยนถง

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก ซูเมิ่ง รีบลุกขึ้นยืน ” ท่านประธานเสิ่น ” เป็นบอสที่มา บอสยัง พาอีกคนมาด้วย “ สวัสดีค่ะคุณชายไป๋ ”

“ ไป๋ยู่สิง เจาะน้ำเกลือให้เธอเลย ”

ไปยู่สิงรู้สึกหดหู่ใจมาก “ ฉันเป็นหมอ หมอ! ไม่ใช่ พยาบาล! ”

“ โอ้~ แม้แต่งานของพยาบาลนายก็ทำไม่เป็นแล้ว

“ เหอะ! เจาะน้ำเกลือ เรื่องง่ายขนาดนี้ ฉันไม่เป็น? ฉัน จะไม่เป็นได้วะ! ” ไป๋ยู่สิงเล่นหน้าเล่นตา แต่ก็มีความหดหู่ ใจอยู่บ้าง จึงโน้มตัวลง และคว้าฝ่ามือของเจี่ยนถง

ทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้ว เมื่อหัวเข็มกำลังจะ เข้าไป……

“ ไป๋ยู่สิง แกยังไม่ต้องเจาะ นายบอกฉันมาตามจริง นาย ช่วยคนอื่นเจาะน้ำเกลือเป็นจริงไหม? “