บทที่ 55 พาฉันไปหาเขาเถอะ

บทที่ 55 พาฉันไปหาเขาเถอะ

เสิ่นยียิ้มเยาะ แอบคิดว่าบางเรื่องที่ผ่านมา ซูเมิ่งจะไปรู้ อะไร

“เรียกผู้หญิงคนนี้มา” เขาพูด

ซูเมิ่งพยักหน้า สำหรับฉินมู่ดู่ แต่เดิมเธอก็ไม่ได้มีความ ประทับใจเท่าไรนัก

ฉินมู่มู่ถูกเรียกมายังห้องทํางานซูเมิ่งอย่างอธิบายไม่ได้ ระหว่างทางก็รู้สึกกระวนกระวาย

“พี่เมิ่ง” ตอนนี้เธอเรียนรู้ที่จะทำตัวดีๆ ไม่เหมือนตอนเข้า มาในห้องทำงานซูเมิ่งครั้งแรก ที่หยิ่งยโสและคัดค้าน

“ฉันจะไม่พูดอ้อมกับคุณ คุณเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้อง ส่วนตัวชั้นหกวันนี้ให้ฟังหน่อย” ซูเมิ่งพูดขึ้นอย่างรวบรัด

ฉินมู่มู่กระวนกระวายทันที อย่างที่คิดไว้ มาเพราะเรื่อง ในห้องส่วนตัวชั้นหกในวันนี้จริงๆ ด้วย

ถึงแม้บทที่เธอบอกซูเมิ่ง จงใจหลีกเลี่ยงบางเรื่องที่ไม่ค่อยดีกับตน และปกปิดบางเรื่องด้วยเช่นกัน

แต่คนที่เธอเผชิญหน้าคือคนฉลาดสองคน ไม่ว่าจะเป็น ซูเมิ่งหรือเสิ่นยี จากคำพูดฉินมู่ดู่ และการแสดงออกเล็ก น้อยของเธอ ก็สามารถคาดเดาเรื่องคร่าวๆ ได้แล้ว

“พี่เมิ่ง ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันไม่คิดว่าพอฉันปฏิเสธ ประธานตู้ไปแล้ว ประธานตู้จะให้คนไปเรียกเงี่ยนถง” ฉิน มู่มู่ขอความเมตตาจากซูเมิ่งอย่างน่าสงสาร

บนใบหน้าสวยบอบบางของซูเมิ่ง ไม่มีความอบอุ่นเลย ขยับริมฝีปากแดง “คุณบอกฉันหน่อย ประธานตู้เป็นนัก ธุรกิจชาวฮ่องกงที่มาจากทางตอนใต้เมือง S เขารู้จัก เจียนถงได้ยังไง?”

“ฉ-ฉันก็ไม่รู้ค่ะ บางที บางทีใครบางคนอาจจะเคยบอก ประธานตู้ก็ได้ พี่เมิ่ง พี่เชื่อฉันนะ ฉันว่ายน้ำไม่เก่งตั้งแต่ เด็ก ตอนเด็กๆ เคยเกือบจมน้ำ พอฉันได้ยินคำขอของ ประธานตู้ ฉันก็ไม่ตอบตกลง นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้ทำ อะไรจริงๆ นะ”

“จะบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ที่ห้องส่วนตัวชั้นหก ไม่ เกี่ยวกับคุณ?”

“ไม่เกี่ยวกับฉัน ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆ ฉันบริสุทธิ์” ถ้าเป็น บทที่เพิ่งมาตงหวง ซูเมิ่งคิดว่าตนไม่มีการคุ้มครองจากตงหวง ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ทั้งนั้น ดังนั้นทุกวันนี้ ทุกเรื่องราวมันสอนให้ฉินปูมู่รู้จักสิ่งที่เรียกว่า “ความจริง” และ “ความโหดร้าย

ยิ่งทำให้เธอเข้าใจ บนโลกใบนี้กฎเกณฑ์ที่กำหนดโดย คนบางคน จะต้องปฏิบัติตาม

ฉินมู่มู่กลัว เธอตื่นตระหนก สีหน้าลุกลี้ลุกลน ทันใดนั้นก็ นึกถึงเงี่ยนถงที่ไร้ประโยชน์ เธอมองซูเมิ่ง บนใบหน้าสวย บอบบางตรงหน้านี้ ฉินมู่มู่เห็นคำว่า “ไม่เชื่อใจ” สามคำ

เพียงไม่กี่วินาทีสั้นๆ ตรงหน้าเธอก็ปรากฏใบหน้าขรึม ตลอดเวลาและแผ่นหลังโดดเดี่ยวไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ของเงี่ยนถง เธอรู้สึกว่าถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้น จะต้องช่วย เหลือตนได้อย่างแน่นอน

“พี่เมิ่ง พี่เชื่อฉันนะ เรื่องในวันนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ไม่เชื่อพี่ ไปเรียกเงี่ยนถงมาถามก็ได้ พี่ถามเธอ เธอจะต้องช่วย ทำให้ฉันกระจ่างแน่ๆ”

เอาความมั่นใจมาจากไหน ผู้หญิงที่ถูกเธอทำร้าย หลัง จากได้รับบาดเจ็บรุนแรงแบบนั้นจะช่วยเธอโกหก เอา ความมั่นใจมาจากไหน คิดว่าผู้หญิงที่เงียบขรึมคนนั้น จะ ขี้ขลาดพูดสิ่งที่ขัดต่อความปรารถนาในใจ บอกว่าฉินมู่มู่ พูดถูกต้อง บอกว่าฉินมู่มู่บริสุทธิ์
ซูเมิ่งบูดบึ้ง หน้าอกอึดอัด ไม่ขยับไปไหน จ้องมองฉินมู่มู่ แววตายิ่งแหลมคมขึ้นเรื่อยๆ

ทันใดนั้นเสิ่นยีก็ลุกขึ้น เรื่องราวมันตรวจสอบกระจ่าง แล้ว ไม่จําเป็นต้องอยู่ที่นี่อีก ควักโทรศัพท์ออกมาโทรหา เสิ่นซิวจิ่น

“Boss ตรวจสอบเรื่องกระจ่างแล้วครับ ที่คุณเงี่ยนไป ที่ห้องส่วนตัวตอนนั้น เพราะประธานตู้เป็นคนเรียกคุณ เจียนเอง” เสิ่นยีพูดอย่างตรงประเด็น “ตอนนั้นในห้อง ส่วนตัวยังมีพนักงานหญิงหนึ่งคน สถานะของคนคนนี้ก็ ตรวจสอบกระจ่างแล้วเช่นกัน”

เขาไม่ได้พูดตรงๆ ว่าฉินมู่มู่คนนี้ใส่ร้ายเจี่ยนถง Boss ฉลาดขนาดนี้ หลังจากได้ยินเบาะแสที่เขาเพิ่งให้ไป เกรง ว่าตอนนี้ตนจะเดาความจริงได้แล้ว

“ฉันจำได้ ตอนนั้นตู้ลื่ฉุนมันเคยพูด อุปกรณ์ประกอบ ฉากภาชนะบรรจุของ คือเซียวเหิงให้คนส่งมาเหรอ?” เสิ่น ซิวจิ้นหัวเราะเยาะ

“ตอนนั้นพนักงานหญิงที่หน้างานใช่ฉินมู่บู่หรือเปล่า? เมื่อกี้นี้ตู้ลื่ฉุนโทรมาขอร้องฉัน น่าเสียดายที่เปิดเผยบาง อย่างที่เป็นประโยชน์ บอกว่าคุณชายเซียวแนะนำเด็กผู้ หญิงคนหนึ่งให้เขา เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เล่นแล้วสนุกมาก และชื่อฉินมู่มู่พอดีเลย
ขณะที่พูด ก็สั่งว่า “นายพาผู้หญิงคนนี้ไปรอฉันที่ลาน จอดรถชั้นล่าง เดี๋ยวฉันลงไป”

เสิ่นยีเก็บโทรศัพท์ เหลือบมองฉินมู่มู่ที่ทําหน้าตาน่า สงสารอยู่ข้างๆ แล้วพูดกับซูเมิ่งว่า “Boss ต้องการตัว เธอ”

“นายพาไปเถอะ” ซูเมิ่งไม่แม้แต่จะคิด เอ่ยปากพูดขึ้น ทันที

ฉินมู่มู่เมื่อได้ยินว่า Boss ต้องการพบเธอ ก็ขาอ่อนทันที “พี่เมิ่ง ฉัน……….

“เสิ่นยีไม่ใช่คนที่ใจดีกับผู้หญิง ถ้าคุณไม่อยากทรมาน ไปมากกว่านี้ ก็ตามเขาไปดีๆ” ซูเมิ่งตัดความหวังฉินมู่มู่ทิ้ง โดยสิ้นเชิง

เธอไม่รู้ว่าบทที่เจี่ยนถงยัยโง่นั่นตกลงไปในน้ำนั้นมี ความคิดอะไรอยู่ แต่สามารถนึกได้ถึงความหวาดกลัว ของคนจมนํ้า ขณะที่เธอจมน้ำและลืมตาอยู่ ส่วนคนเหล่า นั้นที่อยู่ด้านนอกห่างออกไปเพียงเอื้อมมือสามารถช่วย ชีวิตเธอได้แต่กลับนิ่งดูดาย ในตอนนั้น คนโง่นั้นจะรู้สึก อย่างไร จะผิดหวังอย่างไร

ฉินมู่มู่ไม่อยากไป เสิ่นยีลงมืออย่างหยาบคาย ฝ่ามือ เหล็กจับฉินมู่ดู่ เจ็บจนฉินมู่มู่ร้องไห้ตะโกน
“ช้าก่อน” ทันใดนั้นเสียงหยาบหนึ่งก็ดังขึ้นมา ก่อนที่เสิ่น ยีจะพาเธอไป ด้านนอกประตูมีร่างหนึ่งขวางอยู่

“เสี่ยวถง คุณมาทําอะไรที่นี่?” ซูเมิ่งยืนขึ้นด้วยความ ประหลาดใจ

“เจี่ยนถง!” ฉินมู่มู่ราวกับคนที่จมลงไปในน้ำแล้วเห็นฟาง เส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิต ไม่เสียหายที่จะจับแขนเงี่ยนถงไว้ แน่น ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาคลอเบ้า ร้องไห้ตะโกนขึ้น

“เจี่ยนถง ช่วยฉันด้วย เจี่ยนถง ฉันรู้คุณช่วยฉันได้ เจี่ยนถง ขอร้อง ฉันรู้ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ฉันผิดไปแล้ว จริงๆ คุณช่วยขอความเมตตาให้ฉันหน่อย คุณช่วยฉัน บอกพี่เพิ่ง….ไม่สิ ช่วยขอความเมตตาจากเจ้านายใหญ่ ให้หน่อย! ฉันรับรอง ฉันรับรองว่าวันนี้ฉันจะออกจากตง หวง ฉันจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก ฉันจะคุกเข่าให้ คุณ”

ซูเมิ่งขมวดคิ้วสวย มองฉินมู่มู่ด้วยความรังเกียจ

“เสี่ยวถง คุณไม่ต้องสนใจเธอ ตัวเองทำอะไรก็ได้อย่าง นั้น” ขณะที่ซูเมิ่งพูด ก็เหลือบมองฉินมู่มู่ด้วยดวงตาเย็น ชา “ตอนแรกฉันเตือนคุณแล้ว ให้ทำตัวดีๆ คำพูดพวกนั้น ที่เตือนคุณในตอนแรก เห็นได้ชัดเลยว่าคุณไม่ได้ฟังมัน เลยสักคำเดียว ไม่งั้นคุณก็คงไม่มีวันนี้หรอก*

ฉินฝูมู่ร้องไห้สะอึกสะอื้น สองมือให้ตายอย่างไรก็ไม่ ปล่อยเงี่ยนถง “เจี่ยนถง ฉันขอร้อง ฉันขอร้องคุณเป็น ครั้งแรก”

เงี่ยนถงเหมือนเสาไม้นิ่ง ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม คำพูดของฉัน มูมู่ จู่ๆ ก็ทำให้เธอตลกอย่างน่าประหลาดใจ “ใช่ คุณ ขอร้องฉันเป็นครั้งแรก เพราะครั้งนี้ ถึงฉันจะร่วมมือกับคำ พูดหลอกลวงเหล่านั้นของคุณ เจ้านายใหญ่เบื้องหลังก็ คงไม่เชื่อ”

“เงี่ยนถง…..คุณ คุณได้ทีขี่แพะไล่เหรอ?”

ใบหน้าฉินมู่มู่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ราวกับเป็นครั้ง แรกที่ได้รู้จักเจี่ยนถง “ไม่คิดเลยว่าคุณเป็นคนได้ทีขี่แพะ ไล่แบบนี้!”

“คนที่มีจิตใจงดงาม มองอะไรก็งดงามไปหมด คนที่ จิตใจน่ารังเกียจ มองอะไรก็น่ารังเกียจไปหมด” เจี๋ยนถง หัวเราะเบาๆ หมดหนทางนิดหน่อย ไม่รู้ว่าหมดหนทาง อะไร

“แต่คุณ ถึงในใจฉันจะไม่อยากก็ตาม ก็จะช่วยชีวิตคุณ สักครั้ง”
เธอส่ายหน้าเรียบๆ ไม่รู้ว่าสายหน้ากับ “ความใจดี” ของ ตัวเอง หรือเพราะความเชื่อใจในก้นบึ้งหัวใจ…เธอ เธอ แต่ไม่อยาก……

“เส็นยี พาฉันไปหาเขาเถอะ”

สุดท้ายแล้ว ก็ยังแพ้.……..