บทที่ 50 ปิดปากที่ทำให้เขาว้าวุ่นใจ

บทที่ 50 ปิดปากที่ทำให้เขาว้าวุ่นใจ

ลิฟต์ “ติ๊ง” ประตูเปิดออก และ เสิ่นซิวจิ่นกอดเจี่ยนถง ที่เอวของเธอ รีบวิ่งออกไปวิ่งเข้าไปในห้องนอน วางคน บนเตียงใหญ่แล้วเอื้อมมือไปถอดเสื้อผ้าที่เปียกของเธอ

นิ้วเรียวปลดเสื้อผ้าของเธอ ชั้นแรกคือเสื้อโค้ท ชั้นที่ สองคือเสื้อเชิ้ต ชั้นที่สาม … เนินระหว่างคิ้วของผู้ชาย ขมวดขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ในวันที่ร้อนมาก ใส่เสื้อผ้าเยอะ ขนาดนี้?

นิ้ว ตกลงบนเส้นชั้นในแขนยาว นที่สาม เขางงงวย มาก ในฤดูร้อน ใครจะใส่เสื้อผ้าหลายชั้น ใส่ชุดชั้น ในผ้าฝ้ายแขนยาวที่ใส่ในฤดูใบไม้ร่วง

แต่ จะปล่อยให้เธอใส่เสื้อผ้าเปียก ๆ แบบนั้นไม่ได้

เสิ่นซิวจิ่นเร่งการเคลื่อนไหว และถอดเสื้อผ้าที่เปียก ชื้นของเธอออก สายตาของเขาก้มมองชุดชั้นในที่เก่า แก่และอนุรักษนิยม เขาไม่ลังเลเลย ที่จะปลดล็อกชั้น ป้องกันสุดท้ายของเธอ ทันใดนั้น เนินเขาคู่หนึ่งก็โผล่ ออกมา

ผู้ชายหายใจติดขัดเป็นเวลาสามวินาที
จากนั้นไม่นาน เขาก็หันกลับมาและดึงเสื้อเชิ้ตสีขาว ออกจากตู้และสวมให้เธอ

โดยไม่มีการหยุด

การกระทำทั้งหมดทำในครั้งเดียว ชั่วคราว

ตามธรรมชาติแล้ว การถอดเสื้อผ้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ เร่งรีบนี้ ทำให้เขาไม่สนใจรอยแผลเป็นที่ซ่อนอยู่บนเอว ของเธอ

เสิ่นซิวจิ่นใส่เสื้อเชิ้ตของเขาให้กับเธอ และเพียงแค่ เอื้อมมือไปเปลี่ยนกางเกงที่เปียก คนบนเตียงก็เตะเท้า ของเธอราวกับว่าเธอหวาดกลัว

โซ!

เสิ่นซิวจิ่นเงยหน้าขึ้นและกวาดมองไปทางคนบนเตียง ที่ ยังคงหลับตา แต่ใบหน้าซีดเซียวไปแล้ว

ในขณะนี้มีความตื่นตระหนกและหวาดกลัวในการนอน หลับ ราวกับว่ามีอะไรมากระตุ้น

เขาขยับมือออกไปเล็กน้อย คนคนนั้นก็นิ่งลง เจิ่นซิว นวางมือบนสายรัดเอวของเธออีกครั้ง อย่างไม่ย่อท้อตาม ที่คาดไว้!
เป็นอย่างที่คิดไว้ มีความตื่นตระหนกอีกครั้งบนใบหน้า ของเธอในขณะหลับตา

คิดไม่ถึงว่า เจิ่นชิวจิ่นจะถูกเตะเข้าที่คางอย่างจัง เหยียดแขนยาวออก ฝ่ามือใหญ่กอดข้อเท้าของเธอไว้ แน่น จึงสามารถหยุดยั้งการเตะจากเท้าของเธอ

ชายคนนั้นจับข้อเท้าของเธอ และมองไปที่ใบหน้า ยามหลับของเธอด้วยดวงตาสีเข้ม แสดงความคิดลึก ๆ … เธอไวต่อการเคลื่อนไหวแบบนี้ได้อย่างไร แม้ว่าจะ ตกใจ?

ในขณะครุ่นคิดอยู่ คนที่นอนอยู่บนเตียงตกอยู่ในฝัน ร้ายอีกครั้ง และเริ่มพูดจาไปทั่ว: “อาลู่ อาลู่ พาฉันไป พา ฉันไป …”

ฝ่ามือคู่ใหญ่ของเสิ่นซิวจิ่น เกือบจะบดขยี้ข้อเท้าของ เธอ ดวงตาสีดำแสดงออกอย่างเย็นชา …เรียกอะลู่ อะลู่ ลู่เชนดีขนาดนั้น?

เขาจ้องมองคนบนเตียง … เงี่ยนถง คุณจะตายจาก หัวใจนี้ ต้องการขอให้ลู่เชนพาคุณไปหรือ? ต้องการ หนีไปกับลู่เชน?

ฝัน!

ผู้หญิงคนนั้นยังคงละเมอ

ใบหน้าของเส้นชีวจิ่นในขณะนี้ เริ่มเย็นลงเย็นลง

ค่อยๆเปลี่ยนกลายเป็นน้ำแข็ง

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ น้ำตาจากมุมตาของผู้หญิง ที่อยู่บนเตียง

เธอหลั่งน้ำตา!

ไม่ว่าจะเป็นเจี่ยนถงเมื่อสามปีก่อน หรือเจี่ยนถงสาม

ปีต่อมา ในความทรงจำของเสิ่นซิวจิ่น ไม่เคยเห็นเธอ หลั่งน้ำตาให้กับใคร

สำหรับลู่เซน!

ไม่รู้ทำไม เมื่อคำนี้ เมื่อมันพุ่งออกมาจากสมอง เขามีความต้องการที่จะทำลายลู่เชนและบีบคอผู้หญิงคน นี้ด้วยมือของเขาเอง!

เขาจ้องไปที่น้ำตาที่มุมตาของเธอ เห็นน้ำตานั้นด้วย ตาตัวเอง ตามใบหน้าของเธอและหล่นลงในหมอน
กลายเป็นจุดเปียกชื้น … … รกหูรกตา

รกหูรกตา!

อะไรก็รกหูรกตา!

หมอนก็รกหูรกตา!

ผ้าปูที่นอนก็รกหูรกตา

น้ำตาของเธอยิ่งรกหูรกตา!

เจี่ยนถงตกอยู่ในฝันร้ายเป็นวนลูปที่ไม่มีทางแก้ไข แม้ว่านี่จะเป็นฝันร้ายของเธอ แต่เธอก็หมกมุ่นอยู่กับทุก สิ่งในความฝันนี้ อย่างน้อย อาลู่ ก็ยังมีชีวิตอยู่ในความฝัน ของเธอ

“อาลู่…”

“อะลู่?” เสียงเย็นชาดังเข้ามาในหู มาพร้อมกับความ เจ็บปวดหายใจไม่ออกของเงี่ยนถง เสียงอยู่ใกล้แค่เอื้อม: “อะลู่! เปิดตาของคุณให้ฉันดูมองให้ชัด ฉันเป็นใคร!”

คำพูดเดียวกัน . เสิ่นซิวจิ่นพูดสองครั้งในวันนี้ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ผิดถึงสองครั้ง! และเธอ ก็จำเขา

ในวันเดียวกัน ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เธอ-เจียนถง! เข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นคนอื่น สองครั้ง!

เมื่อเจี่ยนถงตื่นขึ้นด้วยความเจ็บปวดจากการหายใจไม่ ออก จึงพบว่า คนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด เหมือนกับ คนบ้า ที่บีบคอตัวเองจนตาย

แรงบีบคอของเธอเพิ่มขึ้นเล็กน้อย และทันใดนั้นเธอก็ เบิกตากว้าง และตระหนักว่า-เขา เสิ่นซิวจิ่น

อยากบีบคอตัวเองจริงๆ!

การหายใจยากขึ้นเรื่อย ๆ และเธอจําได้ถึงความตื่น ตระหนกและความกลัวที่จะจมน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ทันใดนั้น เจี่ยนถงก็นอนตัวตรงบนเตียงโดยไม่ดิ้นรนอีก ต่อไป

แต่การแสดงของเธอ กลับกระตุ้นชายคนนั้นมากยิ่ง ขึ้น: “ต่อสู้ดิ้นรน ! ขอร้อง! ทำไมไม่ดิ้นรน ทำไมไม่ ขอร้องฉัน คุณไม่ใช่สามารถคุกเข่าอ้อนวอนขอความ เมตตา คุณไม่ใช่หวงแหนชีวิตที่เลวร้ายของคุณมากที่สุด หรือ! คุณต่อสู้ดิ้นรนสิ!”เขาโกรธ ไม่รู้ว่าทำไม เขาหงุดหงิด ยิ่งไม่รู้ว่าเพราะทำไม!

แค่ผู้หญิงที่สมควรตาย ละทิ้งชีวิตก็ตาย เบื่อที่จะมี

ชีวิต!

“ฉันบอกว่า ต่อสู้ดิ้นรน! ฉันบอกให้คุณต่อสู้ดิ้นรน!” เธอต้องการที่จะตายอย่างนั้นหรือ? ไม่! เธอเป็นห่วงลู่ เจนมาก เธอยอมตาย ดีกว่าแสดงความอ่อนแอหรือ

เสิ่นชิวจิ่นไม่รู้ตัว ว่าเขากำลังหึงหวงลู่เชน และ พฤติกรรมบ้าๆของเขา ก็เหมือนเด็กที่ได้รับของเล่นและ ก่อเรื่องโดยไม่มีเหตุผล

คุณชายเสิ่นผู้มี IQ สูงแลเสิ่นซิวจิ่นที่มี EQ ต่ำ วิธีหนึ่งที่ ทำให้เด็กก่อเรื่องโดยไม่มีเหตุผลคือ ทำร้ายคนที่ห่วงใย โดยไม่รู้ตัว!

เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ การทำเช่นนี้

สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ “การต่อสู้ดิ้นรน” และ “การ ขอความเมตตา” ของเจี่ยนถง หรือแม้แต่การ “แสดง ความอ่อนแอ” ของเธอ สิ่งที่เขาต้องการคือท่าทีอย่าง หนึ่งของเธอ – หนึ่งในใจของเธอ เสิ่นซิ่วจินยังคงมีท่าทีที่ – เป็นเอกลักษณ์!

เขามีร่างกายที่เพรียวและแข็งแรง ลอยตัวกลางอากาศกดทับบนร่างกายของเธอ

ทันใดนั้น เขาก็ปล่อยมือหยุดมองไปที่เธอ เหมือนกับ มองตุ่นมองมด ริมฝีปากบางยกยิ้มเยาะ: “สองล้าน นอน กับฉันหนึ่งคืน”

เจี่ยนถง คุณรักเงินขนาดนี้ เขาต้องการดูว่า ลู่เชน สำคัญหรือว่าเงินสำคัญกว่า

เจี่ยนถงสงสัยว่าหูของตัวเองได้ยินผิด เคลื่อนไหวช้าๆ และเงยหน้าขึ้น: “คุณพูดอะไร?”

“ไม่ใช่คุณรักเงินหรือ? ไม่ใช่เพราะเงินสองล้านคุณก็ สามารถเอาชีวิตเป็นเดิมพันหรือ? นอนกับฉันคืนหนึ่ง สองล้าน ฉันให้”

เจี่ยนถงไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน ราวกับว่าการ เคลื่อนไหวหยุดนิ่ง เพียงแค่ลืมตา และจ้องมองคนตัวสูง โดยไม่กะพริบตา

“ไม่”

เสิ่นซิวจิ่นหรี่ตา: “คุณบอกว่า … ไม่?”

“ใช่” เธอมองไปที่เขา: “ไม่ ฉันบอกว่าไม่”
เพื่อลู่เชน? … เพื่อลู่เซน!

ผู้หญิงที่รักเงินคนนี้ ปฏิเสธสองล้าน?

ลู่เชน … สำคัญขนาดนั้นหรือ!

ไฟชั่วร้ายพุ่งเข้ามาในใจ ทันใดนั้นเอง! เขาฝังศีรษะลง ริมฝีปากบางของเขากดลงบนริมฝีปากของเจี่ยนถงอย่าง หนักหน่วง

มันคือริมฝีปากนี้ ทุกสิ่งที่ทำให้เขาระคายเคือง!

มันคือริมฝีปากนี้ ที่ทำให้ตัวเองโกรธซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

เขาจูบริมฝีปากอย่างดุเดือด แม้ว่าริมฝีปากจะหยาบ ราวกับผ้าลินิน แต่ก็มีรสชาติและความหวานของกระดูก!

ดูเหมือน ว่าริมฝีปากนี้ ควรจะเป็นของเขาเสิ่นซิวจิ๋น!

เขาลืมตา … คนนี้ ควรเป็นของเขาเสิ่นซิวจิ่น!