บทที่ 5

ผู้ที่กุมอำนาจ ทั้งหมด ของตระกูลลินดันนั้นคือคุณย่า และเธอก็เอ็นดูวิลเลียมที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ความเจริญ ก้าวหน้าของวิลเลียมก็ยอดเยี่ยม เขามีสินทรัพย์ใน ครอบครองอย่างน้อย 30 ล้าน การคุกคามเขาไม่ว่าทาง ใดก็ตามจะต้องจบลงไม่สวยแน่

“แม่ แม่ทําอะไรของแม่คะ?” ลิลี่ถามในขณะที่เธอเดิน เข้าไปดึงมือแม่ของเธอออกมา

แม้เธอจะชิงชังแดร์ริลก็ตาม แต่มันก็เป็นเพราะเขาที่ ทำให้เธอรอดไปจากสถานการณ์เมื่อครู่ได้

แดร์ ริลกุม ใบหน้า ของเขา รอยแดงๆ บนแก้ม ของ เขา ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น เขากลับ เผยรอยยิ้มเล็กๆออกมาบนใบหน้า หลังจากสามปีเต็ม นี่ เป็นครั้งแรกที่ลิลี่พูดเข้าข้างเขา แดร์ริลจึงหันหลังแล้ว เดินจากไปโดยที่ยังมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า

“ไสหัวกลับมานี่เดี๋ยวนี้ ไอ้ขยะ!” แม้ว่าเขาจะเดินออกม าไกลแล้ว แดร์ริลก็ยังได้ยินเสียงตะโกนของซาแมนธา อยู่

ในขณะที่ทุกคนกำลังดูฉากที่กำลังแสดงตรงหน้าอยู่ เสียงที่ดูมีอายุก็ดังขึ้นไม่ไกลออกไปนัก

“เอะอะอะไรกันน่ะฮึ?” คุณย่าลินดันกล่าวถามเมื่อเธอ เดินขึ้นไปบนเวที ทำให้ทั้งห้องโถงพลัน เงียบลงทันทีภายใต้สายตาของเธอ

“เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่ต้องมากพิธีการ นั่งลงได้” คุณย่าลิน ดันโบกมือ และด้วยความช่วยเหลือของบางคน เธอนั่งล งอย่างเชื่องช้าบนเก้าอี้ “จากแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ ของฉัน บริษัทแพลทินัมของเมืองตงไห่กำลังจะมี ประธานบริษัทคนใหม่ในวันพรุ่งนี้”

“โว้ว!”

ข่าวสำคัญ จุดประเด็น การพูดคุยของคนทั้งโถงให้ร้อน แรงขึ้นทันที ตระกูลลินดันมีบริษัทด้านการโฆษณากว่า สิบบริษัทภายใต้พวกเขา ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตระกูลลินดัน กระตือรือร้น ที่จะเป็น หุ้น ส่วนการค้ากับบริษัท ที่ยอด เยี่ยมอย่างแพลทินัม ด้วยเพราะพวกเขาเป็นบริษัทด้าน การบันเทิงที่ใหญ่โตที่สุดในเมืองตงไห่ การร่วมหุ้นธุรกิจ กับพวกเขาจะทำให้ตระกูลลินดันมีกำไรไม่ขาดสายโดย ไม่มีทางขาดทุน

ยังไงก็ตาม เบื้องหลังของบริษัทแพลทินัม นั้นไม่ใช่ใคร ที่ไหนนอกจากตระกูลดาร์บี้ ตระกูลซึ่งมักจะดูถูก ดูแคลนเหล่าลินดันอย่างพวกเขาเสมอ! ทุกๆคำขอร่วม หุ้น ล้วนถูกพวกเขาปฏิเสธ ทั้งหมด ด้วยการมาถึงของ ประธาน คนใหม่นี้ ตระกูลลินดันจำเป็นต้องลองเสี่ยง เพื่อให้ได้มาซึ่งการเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ!

“ผู้ใดต้องการ ไปเจรจา หุ้นส่วน ?” คุณย่าลินดันกล่าว ถามช้าๆและมองไปรอบๆห้องโถง “ใครก็ตามที่สามารถ เจรจาสำเร็จ และได้การร่วมหุ้นมา จะสามารถสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเราได้อย่างใหญ่หลวง!”

“ผมจะไป!”

“คุณย่า ผมจะไปเอง!”

“ผมก็ด้วยครับ!”

พวกเขาทั้งหมดแย่งชิงกันรับหน้าที่นี้ ยกเว้นแต่เพียงลิลี่ เธอรู้อยู่ลึกๆ ว่าจุดยืนของเธอในตระกูลนั้นค่อนข้างต่ำ เตี้ย

ท่ามกลางความกระตือรือร้น ของพวกเขา คุณย่าลินดัน พยักหน้าลงด้วยความพอใจและยิ้มออกมา เธอชี้ไปที่วิล เลียมและกล่าว “วิลเลี่ยม ทำไมหลานไปที่นั่นวันพรุ่งนี้ แล้วลองดูเสียหน่อยล่ะ?”

วิลเลียมเบิกตาโต เขายิ้มออกมาแล้วพยักหน้าด้วย ความตื่นเต้น

แดร่หลออกมาคนเดียวแล้วโบกแท็กซี่กลับบ้านไปนอน เขาต้องนอนเพื่อชดเชยคืนก่อน หลังจากไม่ได้นอนทั้ง คืนเพราะตกใจในความโชคดีที่ตนเองได้รับ

แดร์ริลหลับสนิททีเดียวในคืนนั้น และเมื่อเช้าวันใหม่มา ถึง เขาก็เดินทางไปที่บริษัทแพลทินัมทันทีหลังจาก เตรียมมื้อเช้าเสร็จ

คุณลุงเดรคนั้นได้บอกเขาไว้ก่อนแล้วว่า เพิร์ล ฮาห์น ผู้ เป็นเลขาประธาน จะรอเขาที่บริษัทอยู่ก่อนแล้ว

บริษัท แพลทินัม นั้น ตั้งอยู่ใจกลางย่าน ธุรกิจ อันคึกคักของเมืองตงไห่ ด้านหน้าทางเข้าของบริษัทนั้นเรียงรายไ ปด้วยรถหรูที่จอดอยู่เป็นทิวแถว จํานวน ของมันค่อน ข้างพอดีกับจํานวนของดารานักแสดงต่างๆที่ทํางานภาย ใต้บริษัท

มันเป็นนโยบายของบริษัทที่ต้องให้ดาราทุกคนมา รายงานตัวที่นี่ทุกวัน ถ้าหากมีเรื่องด่วน พวกเขาต้องขอ อนุญาตก่อนจะไป ดังนั้น รอบๆตึกบริษัทจึงเต็มไปด้วย บรรดาปาปารัสซี่ทั้งหลาย รอที่จะแอบถ่ายเหล่าดารา และนำรูปพวกนี้ไปขายทำเงิน หากพวกเขาสามารถเก็บ ภาพที่สามารถใช้ตีข่าวฉาวหรือซุบซิบดาราได้ล่ะก็ เงิน จำนวนมากจะมาถึงมือพวกเขาทันที

‘เวรกรรม ขี่สกู๊ตเตอร์มาที่นี่ดูจะไม่เหมาะไปจริงๆ ฉันน่า จะซื้อรถได้แล้ว… แดร์ริลคิดขณะที่เขาจอดสกู๊ตเตอร์ ที่ทางเข้าบริษัท

ทันใดนั้น เสียงคําราม ของเครื่องยนต์ ที่ตามมาด้วย เสียง ‘ปัง’ ก็ดังขึ้น พร้อมกับทําให้ร่างของแดร์ริลแทบจ ะลอยขึ้นฟ้า

แดร์ริลหันกลับหลังไปและเห็นรถ Porsche Cayenne ชนเข้ากับสกู๊ตเตอร์ ของเขา รถ Porsche นั้นถึงกับมี รอยครูด แต่กลับกัน รถสกู๊ตเตอร์ของเขานั้นยุบไปแล้ว เรียบร้อย

เ*ยเอ๊ย! สกู๊ตเตอร์ที่ฉันเพิ่งซื้อมา! พังอีกแล้วเหรอ?’ ‘ แดร์ริลคิด เขาถึงกับน้ำตาตกใน เขาสังเกตได้ว่ากลุ่มค นรอบๆเริ่มจับกลุ่ม กัน นินทาต่อความวุ่นวาย ที่เกิดขึ้น
“นายขับรถไม่เป็นรึไง?” หญิงสาวผู้งดงามกล่าว ก่อนที่ เธอจะก้าวลงมาจากรถ

“ว้าว…”

เสียงอุทานดังออกมาจากฝูงชน รูปลักษณ์ของหญิงสาว คนนี้ดึงดูดความสนใจของพวกเขา เธอสวมใส่เดรสเข้า รูปและรองเท้าส้นสูง รูปร่างของเธอนั้นน่าดึงดูดและได้ รูป ผู้หญิงแบบเธอย่อมเป็นจุดสนใจ ในทุกๆที่ที่เธอไป 1

“จีเซลล์?” แดร์ริลอุทาน

จีเซลล์มาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญา! แดร์ริลยิ้ม แม้ว่าเขาจะถูก เธอชนเข้าและทำสกู๊ตเตอร์ เขาพัง แต่มันก็ยังดีที่ไม่มี ใครได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ต้องการที่จะสาวปัญหาให้ยาว ไปกว่านี้ และต้องการที่จะเดินไปทักทายจีเซลล์ เมื่อเห็น ว่าเธอรู้แล้วว่าเป็นเขา

“นาย? แดริล? นายมาทําอะไรที่นี่?”

จีเซลล์ ขมวดคิ้วลงและคิดว่าแดร์ริล ต้องเป็นพนักงาน รักษาความปลอดภัยของบริษัทแพลทินัม อย่างแน่นอน

“นายตาบอดรึไง? นี่นายขับรถเป็น จริงๆ รึเปล่า ?” จี เซลล์กล่าวด้วยความดูถูก รถของเธอเพิ่งซื้อมาได้ไม่ถึง อาทิตย์ ถึงแม้ว่ามันจะมีรอยขีดข่วนแค่นิดเดียว แต่มันก็ ทําให้เธอเจ็บปวด

“แต่เธอเป็นคนชนฉันเองนะ…” แดร์ริลกล่าวอย่างช่วย ไม่ได้ “ทำไมเธอถึงโทษฉันเนี่ย…”“เกิดอะไรขึ้นกัน?” ทันใดนั้น เสียงของชายกลางคน ดังขึ้น เขาคือหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัย ผู้ซึ่ง พารปภ.คนอื่นๆมาด้วย

หัวหน้า พนักงานรปภ.ถึง กับตกใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น รถ Porsche ชนเข้ากับสกู๊ตเตอร์? เขาอนุมานว่าหญิงสาว ผู้งดงามคนนี้คงเป็นดารา และมาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญา เธอ ต้องไม่ถูกคุกคามไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม!

เมื่อคิดได้ดังนั้น หัวหน้าพนักงานรปภ.จึง ชี้ไปที่แดร์ริล แล้วตะโกนใส่เขา “แกคิดว่าแกกำลังทำอะไร? แกไม่รู้เ หรอว่าบริษัทแพลทินัม มีกฎห้ามไม่ให้ขี่สกู๊ตเตอร์ เข้าม

“มีกฏแบบนี้ด้วยเหรอ? ใครเป็นคนตั้งมันขึ้นมา?” แดร์ ริลถามเสียงเย็น

“ใครตั้งมัน? ฉันนี่แหละตั้งมันเอง!” หัวหน้าพนักงา นรปภ.เดิน เข้ามาใกล้ “ขอโทษคุณผู้หญิงคนนี้ เดี๋ยว

หลังจากได้ยินสิ่งที่หัวหน้าพนักงานรปภ.กล่าว จีเซลล์ก็ แสยะยิ้ม แล้ว ชี้ไปที่แดร์ริล “เขาคงเป็นพนักงาน ใหม่ สินะ?”

หัวหน้า พนักงานรปภ.นิ่ง อึ้งก่อนจะพยายาม มองแดร์ริ ลดีๆอีกครั้ง เขาแต่งตัวเหมือนขอทานและขี่สกู๊ตเตอร์ เขาต้องมาที่นี่เพื่อรับตำแหน่งงานรปภ.แน่ๆ

“ไม่ต้องห่วงครับคุณผู้หญิง ผมจะไม่จ้างมันแน่!”หัวหน้าพนักงานรปภ.ตอบรับคำอย่างมั่นใจ เขามองกลับ ไปที่แดร์ริล และกล่าว “แกมาที่นี่เพื่อรับงานวันแรกใช่ ไหม? งั้นฉันบอกได้เลยว่าแกถูกไล่ออกแล้ว

‘นี่ ไม่ใช่การปฏิบัติที่ดีสำหรับบริษัทเลย’ แดร์ริลส่าย หน้า หัวหน้าพนักงานรปภ.คนนี้ช่างเสแสร้งจริงๆ

“ฉันอยากรู้จริงๆ ว่านายจะไล่ฉันยังไง” แดร์ริลกล่าว อย่างช้าๆพร้อมด้วยรอยยิ้มที่แสยะขึ้น “นายมีอำนาจ อะไรมาไล่คนออก?”

“แก!” หัวหน้าพนักงานรปภ.ชี้ไปที่แคร์ริล เจ้าเด็กเวรนี่ มันบ้าเหรอเปล่า ? จริงอยู่ที่หัวหน้า พนักงานรปภ.ไม่มี อำนาจในการไล่ใครออก แต่ในเมื่อแดร์ริลมาที่นี่เพื่อรับ งานรปภ. ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้า พนักงานรปภ. เขา ไม่มีทางปล่อยให้ชายคนนี้อยู่เป็นสุขแน่

“แดริล นายมันน่าระเกียจชะมัด” จีเซลล์กระทืบเท้าล งต่อหน้าแดร์ริล สายตาเต็มไปด้วยการดูถูก “ถ้าหัวหน้า รปภ.ไล่นายออกไม่ได้ แล้วรองผู้จัดการล่ะ ไล่นายออก ได้ไหม?”

สิ้นเสียงของเธอ จีเซลล์ หยิบ โทรศัพท์ ของเธอ ขึ้นมา แล้วพิมพ์ ข้อความ บางอย่าง ครู่ต่อมา หญิงสาวในชุด พนักงานบริษัทก็เดินออกมาจากภายในอาคาร

หญิงสาวคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูด เธอสูงประมาณ 165 ซม. และอายุประมาณ 30 กว่า ๆ เธอสวมชุดพนักงานบริษัท และสวมรองเท้าส้นสูงสีดำ ขับเน้นให้เธอดูทั้งอ่อนหวาน และเป็นผู้ใหญ่
“คุณพืช”

เมื่อเห็นนักธุรกิจหญิงเดินมาถึง พนักงานและ รปภ.ทั้งหมด ก็พลันก้มหัวทำความเคารพ เธอทีละคนๆ เธอคือรองผู้จัดการของบริษัท แพลทินัม เพเนโลพี พืช

“น้าเพเนโลพี” จีเซลล์กล่าว เธอเดินเข้าไปทักทายเพ เนโลพี เพราะว่าเพเนโลพีนั้นเป็นน้าของจิเซลล์ และเป็น เพราะเส้นสายของเธอในฐานะรองผู้จัดการ จีเซลล์จึง ได้เซ็นสัญญากับบริษัทแพลทินัม

เพเนโลพีพยักหน้าตอบ ก่อนจะหันความสนใจไปที่แดร์ ริล แล้วกล่าวออกมา “ขอโทษจีเซลล์ซะ”

อะไรนะ?

แดร์ริลรู้สึกว่าเรื่องนี้มันน่าขำเกินไป เขาถาม “ทำไมฉัน ต้องขอโทษ? แล้วเธอเป็นใคร?

“หมอนี่ต้องโดนทุบที่หัวมาแน่ๆ เขาจำไม่ได้แม้กระทั่ง รองผู้จัดการ” เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นในหมู่ พนักงาน

“นั่นสิ นี่เขากำลังหาเรื่อง ใส่ตัวอยู่หรือเปล่า ถึงไม่ขอ โทษน่ะ?”

เพเนโลพีจ้องมองแคร์ริลด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะ ขมวดคิ้ว “เธอมาที่นี่เพื่อรับงานรปภ. ใช่ไหม? ใครเป็นค นจ้างเธอให้รับงานนี้? แต่มันไม่สำคัญอีกแล้ว ในเมื่อเธอ ไม่ยอมขอโทษ ในฐานะรองผู้จัดการ ด้วยเหตุนี้ฉันขอแจ้งว่าเธอถูกไล่ออกแล้ว ขึ้นรถสกู๊ตเตอร์ของเธอ แล้วไปซะ”

“ฉัน? ไล่ฉัน?” แดร์ริลชี้ที่ตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมา

“นี่นายหูหนวกรึยังไง? ไม่เข้าใจที่น้าฉันพูดเหรอ?” จี เซลล์กล่าวเสียงเย็นผ่านไรฟันออกมา “ฉันจะถือซะว่า วันนี้เป็นวันชงของฉันที่ต้องมาเจอแมลงวันแบบนาย ถึง รถฉันจะมีรอย แต่ฉันจะไม่เรียกร้องค่าเสียหาย ออกไป ให้พ้นจากสายตาฉันเดี๋ยวนี้”

‘ป็น ปั้น ปั้น

ตอนนั้นเอง เสียงบีบแตรของรถ Bentley ที่กำลังจอด อยู่เบื้องหน้ากลุ่มคนก็ดังขึ้น หญิงสาวที่ดูอายุเกิน 20 ม าเพียงเล็กน้อยก็เดินลงมาจากรถ เธอสวมชุดสูทสีดำ และสวมแว่นตา

“ท่านประธาน ดิฉันต้องขออภัยที่มาสายค่ะ” คุณเพิร์ล กล่าว หรือก็คือเลขาของเขา เธอรีบเดินเข้ามาหาแดร์ริล และก้มตัว 90 องศาให้เขา