บทที่ 20

ให้ตายเถอะ นั่นมันแฮร์รี่ คร็อกเกอร์!

ถึงแม้ว่าลิลี่จะไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว แต่ชื่อของ เขาเคยถูกพูดถึงในการพูดคุยของเพื่อนของเธอ!

กล่าวได้ว่าแฮร์รี่นั้นเป็นคนที่เป็นที่รู้จักกันดีในเมืองตง ไห่ เขายังหนุ่ม กล้าบ้าบิ่น และแน่นอน ป่าเถื่อน ที่ สำคัญที่สุดคือ แซมสันนั้นอยู่เบื้องหลังของเขา

แซม สันนั้น เป็น เถ้าแก่ ของบาร์ธารา แสงจันทร์ บาร์ที่ หรูหราที่สุดในเมืองตงไห่

ลิลี่เห็นใบหน้าที่ดุร้ายของแฮร์รี่ในขณะที่เขาถือปังตอ อยู่ หากเขาเข้าถึงตัวแดร์ริลได้ ถ้าไม่ตาย อย่างน้อย ที่สุดก็ต้องเกือบพิการ

“เร็วเข้า รีบไปสิ!” ลิลี่นั้นเป็นกังวลมาก เธอลุกยืนจาก เก้าอี้ และกำลังจะไปดึงแดร์ริล แต่ก็ถูกห้ามไว้โดยคน รอบ ๆ เธอ

ลิลี่ไม่เข้าใจความคิดตัวเองตอนนี้ด้วยซ้ำ ในขณะที่เธอ มักจะดูหมิ่น แดร์ริล แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่สบายใจ เลยเมื่อเห็นว่าแดร์ริลกำลังจะถูกทำร้าย

แต่คนรอบ ๆ นั้นมันไม่ได้มองแบบเดียวกับเธอ พวกเขา กำลังตื่นเต้นที่จะได้เห็นแดร์ริลถูกทิ้งเป็นชิ้น ๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแอชตัน ผู้ซึ่งดึงลิลี่ไว้ทันที “คุณจะทำอะไรกับไอ้ขี้แพ้นั่น หนูน้อยลิลี่? เขามันไม่รู้ที่ต่ำที่สูง เขากล้าไปยัยวิลเลียม เขาก็ควรถูกกระทืบแล้ว!”

แฮร์รี่ซูปังตอขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปในคฤหาสน์!

“ไว้ใจได้เลย วิลเลียม ” แฮร์รี่ถุยก้นบุหรี่ออกจากปาก ของเขาแล้วกล่าว “ฉันชักอยากจะเห็นหน้าคนที่มันกล้า รังแกน้องของฉันแล้วสิ! ไอ้หมอนั่นต้องตายในวันนี้!”

วิลเลียมพยักหน้าไม่หยุดพร้อมเดินไปหาแดร์ริลอย่าง หยิ่งผยอง ในใจของเขารู้สึกดีอย่างที่สุดเพราะเขามีชื่อ เสียงที่ดีจนสามารถเรียกให้แฮร์รี่มาได้!

ในความเป็นจริง เขาเคยพบแฮร์รี่เพียงแค่ครั้งเดียวด้วย ความบังเอิญ

ครั้งนั้น วิลเลียมนั้นอยู่บนถนนและกำลังชกต่อยกับผู้ใช้ รถคนอื่น เพื่อจะตัดสินกัน พวกเขาตกลงกันว่าจะไปสู้ กันที่อื่น และชายอีกคนก็เรียกแฮร์รี่มา

ในตอนนั้น แฮร์รี่เล่นงานวิลเลียมจนเกือบตาย วิลเลียม นั้นหวาดกลัวเขา และเขาก็พยายามอย่างที่สุดที่จะ ทำความรู้จักกับแฮร์รี่

เขาพบว่าแฮร์รี่นั้นชอบเล่นพนัน และมักจะเสียเงิน จำนวนมากในบางครั้ง ดังนั้นวิลเลียม จึง ‘ให้ยืม’ เงิน ก้อนใหญ่กับแฮร์รี่ในแต่ละเดือน แม้ว่ามันจะเป็นการ ‘ ยืมใช้ แต่แฮร์รี่ก็ไม่เคยคืนมันเลย

วิลเลียมเองก็ไม่เคยต้องการเงินนั่นคืนอยู่แล้วเช่นกัน! มันไม่ได้น่าเจ็บปวดอะไรในการให้เงินเล็กน้อยเพื่อแลกกับการที่เขาจะได้รับความช่วยเหลือทุกครั้งที่ต้องการ

ไม่มีใครกล้ายุ่งกับวิลเลียมอีกหลังจากรู้ว่าเขารู้จักแฮร์รี่ ชื่อเสียงของแฮร์รี่นั้นขจรไปไกลในเมืองตงไห่ และไม่มี คนรุ่นใหม่คนใดในเมืองนี้กล้าที่จะเป็นศัตรูกับแน่นอน!

แฮร์รี่นั้น อยู่ห่างจากแดรีริล ไปเพียงสิบเมตร เมื่อพวก เขาทั้งสองแลกเปลี่ยนสายตากัน

โชคไม่ดีนัก แฮร์รี่นั้นเป็นเด็กสายตาสั้น เขาจำแดร์ริล ไม่ได้ แม้ว่าจะเพ่งมองแล้วก็ตาม! เขายังคงเต็มไปด้วย ความดุร้าย และชูมีดของเขาขึ้น แล้ววิ่งไปหาแดร์ริล!

“วิ่งสิ! วิ่ง!” ลิลี่ตะโกน แต่มีหลายคนล้อมเธอไว้

ลิลี่ปิดตาของเธอ เธอพลัน เห็นภาพ ในจินตนาการ ว่า แดร์ริลนั้นกำลังนอนจมกองเลือด!

ยังไงก็ตาม เธอไม่คิดมาก่อนว่าแฮร์รี่จะหยุดกึกลงทันที ก่อนที่เขากำลังจะจมคมมีดลงไปที่แดร์ริล!

แดร์ริลมองที่เขาด้วยรอยยิ้ม ระยะห่างของพวกเขานั้น อยู่ที่ครึ่งเมตรในตอนนั้น!

วิลเลียมพลันเป็นกังวลทันทีเมื่อเห็นว่าแฮร์รี่หยุดลง

“คุณแฮร์รี่ นั่นแหละคือไอ้โง่ที่ผมพูดถึง!” วิลเลียม คำราม “นั่นแหละ มัน พี่แฮร์รี่! ทำให้มันคุกเข่า ลง!”

วิลเลียมโห่ร้อง ดวงตาของเขาแดงฉานด้วยโทสะ!

“นาย…นี่คือคนที่นายอยากให้ฉันจัดการเหรอ?” แฮร์รี่พลันตอบสนองวิลเลียมและถามเขาในที่สุด

“ใช่ นั่นแหละเขาล่ะ!” วิลเลียม พยักหน้า ซ้ำไปซ้ำมา

ทุกคนในห้องให้ความสนใจเต็ม ที่ กระตือรือร้น ที่จะดู โศกนาฏกรรมที่กำลังจะเกิด

คุณย่าลินดันเดินมาแล้วกล่าว “วิลเลียม อย่าให้มันเกิน ไปนัก อย่าทำร้ายเขาจนสาหัสเกินไป

‘อย่า ให้สาหัส เกินไป?’ วิลเลียม แค่นเสียง แดร์ริลตบ เขาต่อหน้าทั้งตระกูล ถ้าเขาไม่แก้แค้นให้ตัวเอง เขาจะ มีศักดิ์ศรีแล้วยืนต่อหน้าครอบครัวได้ยังไงในอนาคต?!

“ครับ ไม่ต้องห่วงครับคุณย่า ผมแค่ต้องการให้เขา คุกเข่าลง” วิลเลียมหัวเราะเยาะพร้อมรอยยิ้ม

เขาต้องการ เห็น แฮร์รี่ทำให้แดร์ริล ตกอยู่ในความสิ้น หวัง และตื่นกลัวมากจนฉี่เกือบราด!

แฮร์รี่พลันหลั่งเหงื่อเย็นออกมา พ่อเลี้ยงของเขามักจะ เรียกแดร์ริลคือนายน้อยรองทุกครั้งที่พวกเขาเจอกัน!

“คนที่นายต้องการให้ฉันจัดการคือ…เขา?!” แฮร์รี่ถาม ยืนยันอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อ

“ใช่ มันคือเขา!”

วิลเลียม ตะโกน การที่แฮร์รี่ไม่ลงมือ เสียที ทำให้เลือด ของวิลเลียมแทบเดือดพล่าน มันกระตุ้นเขาให้พยายาม ชกแด วิลทันที!ในขณะที่เขากำลังส่งหมัดนั้นออกไปทีเผลอ เขาก็เห็น แฮร์รี่คํารามออกมาอย่างแปลกประหลาดแล้วจับเขาไว้ ที่ผมของเขา!

เพียะ!

โดยไร้ซึ่งคําเตือน แฮร์รี่ตบเข้าไปที่ใบหน้าของวิลเลียม อย่างแรง!

แรงตบนั้น มากจนมีเลือดไหลออกมาจากแก้ม ของวิล เลียมเลยทีเดียว

วิลเลียม กุมแก้ม ของเขา ด้วยความสับสน สุดขีด “คุณ แฮร์รี่ ผม…ผมทําอะไรผิด?!”

นอกเหนือจากวิลเลียม คนอื่น ๆ ก็ตกตะลึง ไม่แพ้กัน! เกิดอะไรขึ้น? แฮร์รี่ควรจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับวิล เลียมไม่ใช่เหรอ?

“ไอ้เด็กเวร แกอยากให้ฉันโดนฆ่าทิ้งหรือ ไง?!! ความ โกรธของแฮร์รี่ปะทุขึ้น เขาตบวิลเลียมซ้ำอีกครั้ง ทำให้ เขาลงไปกองกับพื้น จากนั้นก็เตะเขาซ้ำเข้าไปอีก

“คุณแฮร์รี่ คุณกำลังทำอะไร!”

วิลเลียม กำลัง เศร้า ในขณะที่เขากลิ้ง ไปตามพื้น ด้วย ความเจ็บปวด

ไม่มีใครในตระกูลลินดันกล้าหยุดเขา คุณย่าลินดันทน ไม่ได้อีกต่อไป เธอโบกมือให้คนหนุ่มหลายคนในตระกูลเหล่าคนหนุ่มเดินออกมาด้วยความขลาดกลัว และ ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความกล้า ‘ย..ย..หยุดนะ…”

“พวกงไสหัวออกไป!! แฮร์รี่โมโหสุดขีด เขาหยิบมีดม าถือไว้ในมือแล้วชี้ไปที่คนหนุ่มเหล่านั้น “ฉันจะจัดการ ทุกคนที่เข้ามาหยุดฉันวันนี้!”

ค่าพูดนั้น ทำให้ทุกคนตะลึง ไม่มีใครกล้าสู้กับแฮร์รี่!

“ตีเขา ฉันรับผิดชอบเองถ้ามีอะไรเกิดขึ้น!’ แฮร์รี่ ตะโกนใส่ลูกน้องด้านหลังเขา กลุ่มคนพลันล้อมวิลเลียม ไว้ แล้วเริ่มเตะ

“ท่านแดร์ริล…” ในตอนนั้น แฮร์รี่เผยรอยยิ้ม ประจบ ประแจงออกมาและเดินมาหาแดร์ริลด้วยความสุภาพ ไม่ต้องกังวล นะครับ ท่านแดร์ริล ไอ้เวรนี่กล้าต่อต้าน คุณ ใช่ไหม? ผมจะฆ่ามันให้เองวันนี้!”

อะไรนะ?!

หัวของทุกคนขาวโพลนทันทีที่ได้ยินแบบนั้น!

นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น? ทำไมแฮร์รี่ถึงได้แสดงความ อ่อนน้อม และเคารพแดร์ริลขนาดนั้น?! ความเคารพ ที่ เขาแสดงออกมาดูเหมือนที่ลูกมีต่อพ่อด้วยซ้ำ!

มันเป็นไปได้ยังไงที่ขี้แพ้แบบเขาจะน่าเกรงขามแบบนั้น!

ลิลี่เองก็ตกตะลึงเช่นกัน ความรู้สึกเธอในตอนแรกเต็มไ ปด้วยความกังวล แต่ตอนนี้มันกลายเป็นความรู้สึก ช็อค! เป็นความรู้สึกตกตะลึงอย่างที่สุด!”ท่านแดริล ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่าเป็นคุณ ไม่อย่างนั้นผ มคงไม่กล้ามาที่นี่หรอกครับ ต่อให้ผมต้องถูกทุบตีจน ตาย” เมื่อเห็นว่าแดร์ริล ไม่กล่าว สิ่งใดออกมาเลย ผิว ของแฮร์รี่พลันซีดเผือดด้วยความกลัว แฮร์รี่กล่าวต่อ ” ท่านแดร์ริล ผมขอร้องล่ะครับ ได้โปรดอย่าได้โมโหเลย ผมขอร้อง ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าเป็นคุณ…”

“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว” แดร์ริล โบกมืออย่างหมดความ อดทน เขารู้สึกกระวนกระวาย ในตอนแรก แต่หลังจาก เห็นแฮร์รี่ที่พูดไม่หยุด เขาเริ่มรู้สึกรําคาญและหันหลัง เดินจากไป

มันจบแล้ว…

ใจของแฮร์รี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม แดร์ริลคงไม่ได้โกรธเขา หรอก รึเปล่า?

”กระทืบมันให้ตาย!! แฮร์รี่สั่งด้วยความโกรธ

ตระกูลลินดันแลกเปลี่ยน สายตา กันและกัน แต่ก็ไม่มี ใครกล้าหยุดพวกเขา หลังจากทุบตีวิลเลียมจนเขาเกือบ ได้ไปพบบรรพบุรุษ พวกเขาก็หยุดลงในที่สุด

ใบหน้าและจมูกของวิลเลียมบวมไปหมด เขากำลัง ร้องไห้ “พี่ชายแฮร์รี่ ทำไมคุณถึงได้ทุบตีผมแบบนี้…”

แฮร์รี่เท้าเอวของเขาและเตะวิลเลียมด้วยความหงุดหงิด อีกครั้ง “ทำไมฉันทุบตีแก? นี่จึงไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าท่าน แดร์ริลสูงส่งขนาดไหน?!””เขาจะไปสูงส่ง ได้ยังไง? เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าม าในตระกูลลินตันของเรา!” วิลเลียม เต็มไปด้วยความ ทุกข์เมื่อคิดว่าคนที่เขาขอให้มาช่วยกลับทุบตีเขาจนเละ แทน! นอกจากนี้ เขายังไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นเลย!

“ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูล?” แฮร์รี่แค่นเสียง เขากำลังจ ะกล่าวว่าแดร์ริลนั้นเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้ แต่เขาก็จําได้ว่าพ่อเลี้ยงของเขา ได้เคยบอกไว้ว่า แดร์ ริลได้ออกมาจากตระกูลดาร์บี้แล้ว

ดังนั้น เขาจึงไม่รู้ว่าตำแหน่งของแดร์ริลคืออะไรในตอน นี้!

แฮร์รี่กลอกตาของเขาแล้วกล่าวกับวิลเลียม “ไม่ว่า อย่างไรก็เถอะ แกควรจำไว้ในสมองโง่ ๆ นั่นให้ดี: ถ้าแก ยังกล้าหาตัวแบบนั้นต่อหน้าท่านแดริลอีก ฉันจะฆ่าแก ซะ”

“ไปกันได้แล้ว!!

แฮร์รี่ โบกมือ ของเขา แล้วจากไปอย่างเอะอะ พร้อมคน ของเขา

“วิลเลียม เป็นอะไรไหม?!”

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้าเข้ามาดูเขาสักคน

วิลเลียมรู้สึกทุกข์ทรมานใจ!

สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้คือความน่าอับอาย!”คุณย่า เวย์นมาที่นี่ นายใหญ่ของโอเรียนทอล เพิร์ล!!! มีเสียงแจ้งเข้ามา ทำไมทุกคนจ้องมองไปที่ประตู

รถ Rolls-Royce ห้าคันเข้ามาจอดและมีชายวัยกลาง คนเดินออกมาจากที่นั่งด้านหน้าของรถคันแรก เขาเดิน พร้อมกับไม้เท้าและสวมชุดสูทยาว

เขาคือเวย์น!

“หญิง ชรา ของตระกูลลิน ดันช่างมีชื่อเสียง ถึงขนาด เชิญคุณเวย์นมาได้”

กลุ่มคนพลันพูดคุยกันเอง ยังไงก็ตาม เวย์นนั้นเป็นตัวต นที่สำคัญในเมืองตงไห่ เขามีทรัพย์สินนับพันล้าน และ ไม่เคยร่วมงานวันเกิดของใครมาก่อน! มันค่อนข้างน่าต กตะลึงที่เขาถูกเชิญมาโดยหญิงชราในวันนี้!

“ท่านประธาน วูดดอลล่!”

คุณย่าลินดันนั้นกำลังสับสนงุนงง เธอไม่รู้เลยว่ากำลัง เกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมเวย์น ถึงมาที่นี่โดยที่เธอไม่ได้ เชิญ

“ประทานโทษ มาดามลินดัน ไม่ทราบคุณดาร์บี้อยู่ที่นี่ หรือเปล่า?” เวย์นถามด้วยรอยยิ้ม ชายสิบคนหรือ มากกว่า สวม ชุด สีดำเดิน ตาม เขามาขณะที่เข้ามาใน คฤหาสน์”คุณดาร์บี้?!!

หญิงชราส่ายหัว “ฉันไม่รู้จักเขา มีใครรู้จักเขาไหม?” ทุกคนล้วนว่างเปล่า ใครคือคุณดาร์บี้?

มันมีเพียงคนเดียวที่มีนามสกุลดาร์บี้ และนั่นคือแดร์ริล แต่มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ว่า ต้อง ไม่มี ใครคิดถึง คนขี้แพ้ แบบเขาในตอนแรกแน่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ