บทที่ 17

“มานี่สิ ให้ฉันดูมันหน่อย”

หญิงชราเริ่มกระสับกระส่าย และสั่งอย่างแผ่วเบา เพื่อ ให้ลูกหลานหลีกทางให้เธอ

เธอปรับแว่นอ่านหนังสือ ของเธอ ให้เข้าที่แล้วจ้องมอง มันตาไม่กะพริบ

ช่างเป็นเส้นทรงพลัง! งดงามและนุ่มนวล! นี่มันผลงาน ชิ้นเอก!

“ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันไม่ใช่ของเลียนแบบ ” โคล้ด 11 ยกนิ้วโป้งให้ เขาดูจะตื่นเต้นไม่น้อย “ฉันไม่คาดคิดว่าจ ะพบเจองานของวัง ซีจือ ที่นี่!”

“ใช่! มันพบได้ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น!!

“มันสวยงามมาก ความสามารถในการสร้างชิ้นงานของ เขานั้นเหมาะสมที่จะถูกเรียกว่า ปราญช์แห่งงานวิจิตร อักษร!!!

ทุกคนเอ่ยชมไม่หยุดปาก และคุณย่าลินดันก็ยิ่งกว่าตื่น เต้น!

“เอาล่ะ เอาล่ะ เอาล่ะ!” คุณย่า กล่าวซ้ำอยู่สามครั้ง ก่อนจะเก็บม้วนงานเขียนไป เธอสั่งคนรับใช้ของเธอ “น ำกล่องนี้ไป ต้องมั่นใจว่าถือมันอย่างเบามือ และวางมัน ลงดี ๆ !””ค่ะ” คนรับใช้พยักหน้าและรีบทำตามคำสั่ง เธอถือมัน อย่างระวังมาก และพยายามไม่ใช้แรงมากเกินไป ทุกคน กล่าวว่ามันคืองานของวัง คือ ที่มีคุณค่ามากมาย มหาศาล ถ้าพวกไปทำมันพังล่ะก็ พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะ จ่ายค่าชดเชยได้หมดหรือเปล่า?!

ในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่กัดริมฝีปากแน่นและรู้สึกอบอุ่นในใจ แปลก ๆ

แอชตันขายบริษัท เพื่อ ซื้อ รองเท้า ส้นสูง ให้เธอ ทั้ง ยัง มอบของขวัญอันน่าจำจดให้คุณย่า

“เฮ้ ทุกคนดูสิ! ท่าทาง ของแดร์ริลตลกชะมัด ฮ่าฮ่า!”

วิลเลียม ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาและชี้ไปที่แดร์ริล กล่าวว่า “ดูสิ เขาถือกล่องไว้ในมือด้วย เขามีของขวัญ ให้คุณย่าเหมือนกัน!”

คำพูดของวิลเลียมกระตุ้น ให้ฝูงชนเกิดความรู้สึกเยาะ เย้ย

ใช่ ท่าทาง ของแดร์ริลดูไม่ปกติ แต่มันเป็นเพราะความ หน้าด้านของวิลเลียม ต่างหาก! วิลเลียม ให้ของปลอม เป็นของขวัญให้หญิงชราเชียวนะ!

“มาเลย แคร์ริล! เอา ของขวัญ ของแกออกมาแล้ว ให้ พวกเราดูหน่อย!!

“ใช่ ๆ ฮ่าฮ่า!”

ทุกคนเห็นกล่องที่แคร์ริลถืออยู่ กล่องนั้นดูโกโรโกโสจนแทบจะเหมือนของที่เอามาจากกองขยะ

แดร์ริลกำลังถูกดูหมิ่น แม้ว่าเขาจะขี้เหนียว แค่ไหน ใน ยามปกติ แต่นี่เขาต้องหวงเงินแม้กระทั่งในงานฉลองวัน เกิดของหญิงชราเชียวหรือ?

“ลืมมันไปซะ”

แดร์ริลโบกมือ เมื่อเห็นท่าทางของทุกคนในที่นี้แล้ว คน พวกนี้ คงต้องการ แกล้ง และเยาะเย้ยเขา โดยไม่สนว่า ของขวัญของเขาคืออะไร มันจึงดีกว่าที่จะเลี่ยงปัญหา โดยไม่ให้พวกเขาดูมัน

“เอามานี่เลย ฮาฮา!” วิลเลียมกระโจนเข้ามาอย่าง กะทันหัน “นี่วันเกิดของคุณย่า และพวกเราก็เห็นของ ขวัญของคนอื่นกันหมดแล้ว แกเป็นคนสุดท้ายที่เหลือ! ภรรยาของแกก็กำลังจะถูกแย่งไปในเร็ว ๆ นี้เหมือนกัน แกจะทวงเธอมาได้ยังไงถ้าแกไม่เปิดของขวัญ ให้ดู!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

การจี้จุดของเขาทำให้ เสียง หัวเราะ ของทุกคนดังขึ้น

ท่าทางของลิลี่ดูไม่ดีอย่างมาก และเธอก็รู้สึกโกรธเล็ก น้อย ด้วย เธอบอกแดร์ริลก่อนหน้านี้ แล้วว่า ให้เตรียม ของขวัญที่ดีกว่านี้ แต่เขากลับทำสิ่งที่ตรงกันข้าม! และ ตอนนี้ เขาก็กำลังทำให้ตัวเองเป็นไอ้งั่ง!

“นั่งลงเดี๋ยวนี้ ห้ามยืน!” ลิลี่ดึงแขนแดริลและตำหนิ เขาเบาๆในอีกด้านหนึ่ง ซาแมนธาแสดงความโกรธ ออกมาทาง สีหน้าอย่างชัดเจน เธอชี้ไปที่หน้าแดร์ริลและตะโกน 11 รีบเอาของขวัญขยะของแกไปไว้ที่ประตู ได้แล้ว หยุด ทำให้พวกเราอับอายได้แล้ว ไอ้ขี้แพ้ไร้ค่า”

“โอ้” แดร์ริลพึมพำ เขาถือกล่องไปวางไว้ที่ประตู ที่ซึ่ง ของขวัญมากมายถูกวางไว้

ในขณะที่เขาวางกล่องลงบนกองของขวัญ วิลเลียมก็วิ่ง เขามาหยิบมันไปอย่างกะทันหัน!

“ฮ่าฮ่า! อย่าทำเป็นจุกจิกไปหน่อยเลย! แกให้อะไรเป็น ขอขวัญกับคุณย่า? ไหนดูหน่อย!” วิลเลียมกล่าวอย่าง ตื่นเต้นและเปิดกล่อง!

ในทันใดนั้น ทั้งคฤหาสน์ก็เงียบลง!

ทุกคนมองไปที่ของขวัญของแดร์ริลแล้วกลืนน้ำลาย!

มันคือพัดโบราณที่มีโครงสีดำ

เมื่อพัดถูกคลี่ออก ภาพวาดทิวทัศน์ ที่ถูกวาดด้วยหมึก หนาก็ปรากฏบนพื้นผิวของมัน แสดงเป็นภาพของวันที่มี หิมะโปรยปราย ฝีมือการใช้พู่กันนั้นน่าทึ่งมาก มัน เหมือนกันว่าถูกวาดมาจากคนที่ยอดเยี่ยมในยุคนั้น! มัน เป็นไปไม่ได้ที่จะวาดอะไรแบบนี้ออกมาโดยไม่มี ประสบการณ์และความรู้นานรับสิบ ๆ ปี!

มีบทกวีถูกเขียนที่มุมของพัด:

‘หนึ่งเกล็ด, สองเกล็ด, เกล็ดเหมันต์ที่สามและสี่; ห้า หก, เจ็ด แปด, เก้าเกล็ด, สิบและต่อไป; ร่อนลงในดอก เหมย, เกล็ดเหมันต์พลันหายไป’

มันยังมีคำสลักอีกมากในพัด แต่ที่โดดเด่นที่สุด คงจะ เป็นกลอนหลวง ที่ลงชื่อ: ฮงลี่!

ฮง ?! อ้ายซิน เจวหลัว ฮงลี่?! จักรพรรดิเฉียนหลงผู้โด่ง ดังคนนั้นน่ะเหรอ?!

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ใครบางคนหัวเราะออกมาอย่างควบคุม ไม่ได้ ทำไม ให้ ทุกคนพลันกัวเราะออกมาเสียงดังตาม ๆ กัน!

“ฮ่าฮ่า ฮ่า นายกำลัง จะทำให้ ฉันขำตาย นี่มันโคตรจะ ปลอมเลยไม่ใช่รึไง?! ฮาฮาฮา!”

“จริงตามนั้น พัดของจักรพรรดิเฉียนหลงจะมาอยู่ที่นี่ได้

ยังไง?! ฮาฮา!”

“พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์เมืองตงไห่ยังไม่กล้าพูดเลย ว่าพวกเขามีมัน!”

วิลเลียมกุมท้องแน่นและหัวเราะเสียงดังลั่น เขาหัวเราะ และพูดพร้อมชี้ไปที่แดร์ริล “แกนี่มันตลกชะมัด ฮ่าฮ่า ฮา! แกเป็นบ้าเหรอ? จ่ายเงินให้มันมากกว่านี้สำหรับวัน เกิดคุณย่าหน่อยไม่ได้หรือไง? ฮ่าฮ่า บอกฉันหน่อย แก ไปเอาพัด มาจากไหน ฮาฮาฮา!”

“เพื่อนช่วยฉันซื้อมันมา”

แดร์ริลตอบตรงๆในตอนแรกเขาต้องการจะให้งานวิจิตรอักศษรของวัง ซี จือ เป็นของขวัญ แต่งานเขียนชิ้นนั้นถูกมอบให้เขาเป็น ของขวัญจากเวย์นและพวก ของขวัญที่ได้รับมาจากคน อื่นไม่ควรนำไปเป็นของขวัญให้ใครอีก เพราะมัน เป็นการไม่ให้เกียรติกันอย่างมาก

ดังนั้น แดร์ริลจึงไว้ใจเอมิลี่ให้เป็นคนหาของขวัญแทน

เขารู้มาเล็กน้อยว่าเอมิลี่จะช่วยเขาซื้อพัด! เธอกล่าวว่า เพื่อนของเธอเป็นหนึ่งในนักสะสมของโบราณชั้นนำของ ประเทศ และเธอก็ขอร้องเขามานานกว่าจะได้พัดชิ้นนี้ม า ว่ากันว่าจักรพรรดิเฉียนหลงเคยใช้พัดชิ้นนี้อยู่เป็นปั พัดนี้แม้แต่มีชื่อเรียกด้วยซ้ำ และมันถูกเรียกว่า พัด จักรวาลไร้สิ้นสุด

“เพื่อนช่วยซื้อมันมาให้?!” วิลเลียมกุมท้อง เขา พยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะออกมา “นายจ่ายไป เท่าไหร่?”

“ไม่เลย เพื่อนฉันไม่ได้ต้องการเงิน” แดร์ริลกล่าว “เธอ เพียงแค่ขอให้ฉันเลี้ยงบะหมี่เธอสักครั้งในอนาคตหาก เธอมีเวลาว่าง”

“บะหมี่?! ฮ่าฮ่า แกหมายถึงบะหมี่ของหยุนหนาน?!” วิล เลียมเพิ่งจะตั้งสติได้ แต่เขาก็เสียมันไปอีกครั้ง เขาถึง กับต้องหยุดพักหายใจหลังจากหัวเราะมาอย่างหนักเลย ทีเดียว

ฮ่าฮ่าฮ่า! ทั้งห้องพลันหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง!แดร์ริลเป็นตัวตลกที่มีความหน้าด้านไร้ที่สุดสิ้น! ฮ่าฮ่า!

หญิงชราจ้องมองแดร์ริลอย่างเย็นชา “นี่เธอมีศักดิ์ศรี บ้างไหม? หนูน้อยลิลี่ช่างโชคร้ายจริง ๆ ที่ต้องแต่งงาน กับคนแบบเธอ! ใครก็ได้ช่วยเอาขยะนี่ไปปาทิ้งไกล ๆ ฉันที!”

‘ได้ค่ะ!!!

คนรับใช้สองคนพยักหน้า หยิบพัดออกมาจากกล่อง เปิดประตู แล้วปามันออกไป!

ทั้งฝูงชนหัวเราะไม่หยุด แดร์ริลเพียงแค่ถอนหายใจแล้ว เดินกลับไปนั่งที่

คุณย่าลินดันนั้นอารมณ์ดีมากในตอนแรก แต่ตอนนี้เธอ ไม่สามารถคงอารมณ์นั้นได้อีก หลังจากที่เรื่องนี้เกิดขึ้น เธอโบกมือของเธอแล้วกล่าว “เอาล่ะ ให้ฉันพูดอะไรสัก เล็กน้อย”

“อันดับแรก ดิฉันอยากขอบคุณทุกท่านที่มางานเลี้ยง วันเกิดของฉันแม้ว่าทุกคนจะยุ่งมากอยู่แล้ว” เธอพยัก หน้าให้เล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ “ขอให้สนุกให้เต็มที่ใน วันนี้ กินดื่มได้เท่าที่พวกคุณต้องการ! สุภาพบุรุษทั้งสอง ท่านที่ได้ขอแต่งงานกับคนในครอบครัวของเรา ฉันได้ ตระหนักเรื่องนี้ไว้แล้ว เราจะหารือกันหลังจากงานเลี้ยง จบ”

ที่ทางแยก หญิงชรายืนขึ้น “แขกททุกท่าน พวกคุณได้ นําของขวัญแสนวิเศษมากมายมาให้ในวันนี้ มันเป็นเรื่องที่สมควรที่ฉันจะขอมอบน้ำใจ นี้กลับ ไป ฉัน ได้เตรียม อาหารดี ๆ และไวน์ไว้ให้แล้ว!”

หญิงชราปรบมือ เป็นสัญญาณ ให้พนักงาน บริการ นับ สิบ ๆ เริ่มนําอาหารเลิศหรูมากมายออกมา

“หอยเป๋าฮือ ราชา, พระกระโดดกําแพง, ซุปหูฉลามกับ หอยเป๋าฮือและรังนก…”

อาหารจานแล้วจานเล่าสร้างความสนใจให้บรรดาแขก

มันมีอาหารมากกว่า โหลบนโต๊ะ แต่ละจานล้วนเป็นเมนู เลื่องชื่อ! ราคาของอาหารทุกจานในแตะละโต๊ะถูก ประเมินว่ามีราคาไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสน!

ทุกคนยังคงทึ่งเมื่อได้ยินการประกาศนั้น!

‘มาดาม คุณ วอน ยัง มาที่นี่ครับ”

“รีบไปต้อนรับเธอเร็วเข้า!” หญิงชรารีบกล่าว

ตระกูลยังนั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายรุ่นแล้ว พวก เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลลินดัน และอีวอนก็ได้ รับเชิญให้มาร่วมงานฉลองนี้ หญิงชราจัดการเรื่องนี้ให้ เพราะลิลี่

ลิลี่ยิ้มออกมา ก่อนหน้านี้ อีวอนเคยถามเรื่องที่ว่า ใคร เป็นผู้ซื้อ คำสรรเสริญ จากคริสตัล ให้เธอ และขอจะซื้อ มันในราคาสองเท่าจากราคาปกติ ในตอนนั้น ยังไง ก็ตามลิลี่ยังไม่รู้ว่าแอชตันเป็นคนที่ซื้อมันให้เธอ

เยี่ยมเลย! คราวนี้เธอก็สามารถขอให้แอชตันช่วยหามันอีกคู่ให้อีวอนได้แล้ว

บุรุษทุกคนจ้องมองอีวอนด้วยความปรารถนา เมื่อ เห็น เธอปรากฏตัว

ความงามของเธอเป็นข้อยกเว้นของทุกสิ่ง! เธอสวมกาง เกงยีนส์เข้ารูป และเสื้อ เชิ้ตสีขาว ที่เน้น ทรวดทรง อัน เซ็กซี่ของเธอมากขึ้น

“ได้โปรดรับคำขอโทษจากฉันด้วยค่ะ บนถนนการ จราจรนั้นติดขัดมาก” อีวอนยิ้มออกมาและเดินเข้าไป

ทันใดนั้นทุกคนก็ต้องแปลกใจ เธอหยุดเท้าของเธอก่อน ที่จะได้ทันพูดจบ!

“นี่…นี่มัน…”

อีวอนมองลงไปที่พื้น มันคือพัดเน่า ๆ ที่ถูกปาออกมา!

พัดยังคงอยู่ในกล่องโกโรโกโสในเวลานั้น ในฐานะที่อยู่ ในครอบครัว ที่ดูแลของโบราณ มาหลายรุ่น อีวอนรู้ว่า กล่องนี้นั้น…ค่อนข้างไม่ธรรมดา…

“ท่านประธานยัง คุณไม่จำเป็นต้องหยิบมันขยะนั่นขึ้นม าหรอก เดี๋ยว จะมีคนมากวาดมันทิ้งไปเอง ” หญิงชรา กล่าวด้วยรอยยิ้ม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ