บทที่ 11
ด้วยส้นสูงที่ประดับอยู่บนเท้าของเธอ เธอใช้มันกระทืบ ลงกับพื้นและกล่าว “ทำให้มันเรียกฉันว่ามัมมี่ แล้วโยน มันออกไปซะ”
“แกไม่ได้ยินที่คุณเจดบอกหรือไง ไอ้หนู? เรียกเธอว่า หม่ามี้ซะ ไม่งั้น…” แฮร์รี่คําราม
ทันทีที่เขากล่าวจบ ชายร่างก๋าย่ากว่า 20 คนด้านหลัง เขาก็หยิบ กระบอง แบบขยาย ได้จากหลัง ของพวกเขา
“ไม่งั้น ก็อย่าหาว่าพวกฉันไม่ปราณีล่ะ ฉันกำลังเสนอ ทางรอดให้แกอยู่นะ เป็นเด็กดีแล้วเรียกเธอว่ามัมมี่ซะ” แฮร์รี่กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “หลังจากนั้น ถ้าแกคุกเข่าลง กับพื้นแล้วยอมรับผิดกับเธอ ฉันจะปล่อยให้แกไปจากที่ นี่แบบไร้รอยขีดข่วน ถ้าไม่งั้นล่ะก็ แกจะได้ถูกหามเปล ออกไปแทน”
เจดห้าม ใจให้หัวเราะ ไม่ได้ เธอเดินเข้าไป อีกสองก้าว ด้วยส้นสูงของเธอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจาก กระเป๋า
ถ้า แดร์ริลคลาน เข้ามาและเรียกเธอว่า ‘มัมมี่’ เธอจะ ถ่ายมันเก็บไว้แล้วส่งไปให้ลิลี่!
“แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ?” แดร์ริลรู้สึกสนุกและเริ่มมองเจด ตั้งแต่หัวจรดเท้าเจดขมวดคิ้วลงหลังจากเห็นแดร์ริลต่อต้าน “คุณคร็อก เกอร์ ตีเขาแล้วทำให้เขาคุกเข่าลง!”
“ด้วยความยินดีครับ!” แฮร์รี่ยืดแขนทั้งสองข้าง มือข้าง หนึ่งจับคอเสื้อของแร่ริลไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็กำลังหวด เข้ามาที่หน้าอย่างรวดเร็ว!
“หยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้โง่!!!
เสียงคำรามดังก้อง แล้วประตูก็ถูกถีบออกโดยกลุ่มคนสี่ ถึงห้าคน
ทุก ๆ คนถึงกับตกตะลึงหลังจากเห็นพวกเขา
แซมสัน เฟซี นายใหญ่ของธาราแสงจันทร์!
เวย์น วูดดอลล์ นายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล!
เฟลิกซ์ เบลคลีย์ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พยัคฆ์ด
เอมิลี่ ดิกคินสัน เจ้าของโพเซีย เอเลแกนซา!
ซิกฟรีด เยตส์ ผู้จัดการทั่วไปของเซาธ์อีส ปิโตรเลียม ประจําสาขาเมืองตงไห่!
พวกเขาแต่ละคนล้วนมีทรัพย์สินอย่างต่ำพันล้าน และค นที่พูดออกมาก่อนหน้านี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแซม สัน!ใบหน้า ของแดร์ริลปรากฏ รอยยิ้ม ขึ้น เมื่อเห็นพวกเขา
คนเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนเก่าที่เคยยากจนแต่ได้รับความ โปรดปราน จากเขา ในสมัยก่อน ดูเหมือน ปัจจุบัน พวก เขาจะประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจแล้ว
“ไอ้โง่เอ๊ย!! แซมสันเกือบตายจากความกลัว ไอ้บัดซบ นี่กล้าดียังไงมาแตะต้องนายน้อยรอง? เขาพุ่งเข้าไปตบ หน้าของแฮร์รี่ทันที!
เพียะ!
แซม สัน ตบหน้า ของเขาด้วย แรงทั้งหมด ที่มี แฮร์รี่กุม ใบหน้าที่เริ่มบวมขึ้นมา
“พ่อเลี้ยงครับ!” แฮร์รี่ตะโกนออกมาขณะที่น้ำตาของ เขาไหล “พ่อเลี้ยงครับ ไอ้กรรมกร มันมาสร้างปัญหา มันกล้าเขามานั่งในห้อง 888!”พ่อทูนหัวพ่อทูนหัว
เจี๊ยะ!
แซมสันตบที่หน้าซ้ำเข้าไปอีกทีแล้วคำรามออกมา “เขา เป็นกรรมกรแล้วยังไง? เขาไปวุ่นวายกับแกรึเปล่า? นี่แก เริ่ม ดูถูกคนอื่นหลังจากได้รับชีวิตสะดวกสบายเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วหรือไง? ฉันเคยสอนแกว่ายังไง?!”
“พ่อเลี้ยง!!
แฮร์รี่ตะโกนด้วยความไม่พอใจและดวงตาของเขาก็แดง ก่ำ “แต่พ่อทูนหัวครับ เด็กนี่ มันเป็นคนนอก ทำไมพ่อถึง ตบผมเพื่อมัน…?”แซม สั่นตัวสั่นเทิ้ม ไปด้วยโทสะก่อนที่เขาจะชี้ไปที่แดร์ ริล แล้วกล่าว “คนนอก? จึงรู้ไหมว่าถ้าไม่มีคน ๆ นี้ วันนี้ ฉันคงมาไม่ถึงจุดนี้ได้! เขาคือนายน้อยรองของตระกูล ดาร์บี้! แกต้องทำงานเป็นสิบ ๆ ปี ถึงจะมีเงินเท่ากับเงินใ นกระเป๋าเงินเขาวันเดียว!”
อะไรนะ?!
ทั้งห้องพลันเงียบลงทันที!
แฮรี่ตะลึงงัน เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องเล่าที่ว่าพ่อเลี้ยง ของเขาเคยทำงาน ให้ตระกูล ดาร์บี้มาก่อนที่จะก่อตั้ง ธารา แสงจันทร์ พ่อทูนหัวของเขาโชคดีที่ถูกนายน้อย รอง มองเห็น ความสามารถ ! ไม่ว่า แฮร์รี่จะเพ้อเจ้อ แค่ ไหน เขาก็ไม่มีทางคาดคิดมาก่อนเลยว่าชายหนุ่ม ท่าทางจน ๆ คนนี้จะเป็นถึงนายน้อยรองของตระกูลดาร์
เจดเองก็ตะลึงสุด ๆ เช่นกัน!
ในตอนนี้ เธอรู้สึกว่าขาของเธอพลันอ่อนแรง ในขณะที่ ร่างกาย อันละเอียด อ่อนของเธอพลันถอยหลังไปสอง ก้าวโดยไม่รู้ตัว
เธอสังเกตเห็นความเคารพอย่างมากของเหล่ามหา เศรษฐีเหล่านี้ที่มีให้แก่แดร์ริล!
มันเป็นไปได้ยังไง เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคน อื่น!ไอ้ขี้แพ้ที่มักจะทำงานบ้านอยู่ตลอดเวลาที่เธอไปบ้านลิ สี่! แม้แต่งานซักรีด ที่เธอมักจะปฏิเสธที่จะทำเองเสมอ ยังถูกส่งไปที่บ้านของลิลี่เพื่อให้เจ้าขี้แพ้นี่ทำแทน
แต่…แต่…มันกลายเป็นว่าเขาคือนายน้อยรองแห่ง ตระกูลดาร์บี้?!
“คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ผมผิดไปแล้วครับ ผมทำ พลาดไป…” แฮร์รี่กำลังใกล้จะร้องไห้ เขาก้มหัวให้แดร์ ริลและขอโทษเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“คุณแดร์ริล ได้โปรดโทษผู้หญิงคนนี้ครับ!” แฮร์รี่พลัน ร้องขึ้นมาและชี้ไปที่เจด “มันเป็นเพราะเธอนั่นแหละ! มันเป็นเพราะเธอที่ทำให้ผมต้องคุกคาม คุณชายแด ริล! ไสหัวไปซะ!!
เจดตัวสั่นเทิ้ม “แต่เรายังไม่ได้เซ็นสัญญาเลยนะ…”
เจดทำงานในบริษัท รับปรับปรุง สถานที่ และธารา แสง จัทร์แห่งนี้ก็กำลังต้องการการปรับปรุง มันเป็นโครงการ ใหญ่ที่จะโกยค่าคอมมิชชั่นมาให้เธออย่างน้อยหนึ่งล้าน หากเธอ เซ็นสัญญา สำเร็จ และด้วยความที่เธอ ไม่ ได้ เสนอข้อตกลงในฐานะบริษัท และเลือกที่จะรับงานด้วย ตัวเอง ค่าคอมมิชชั่น ที่ควรจะได้จากหนึ่งล้านเป็นอย่าง ต่ำอาจเพิ่มสูงขึ้นถึงสองล้าน! นี่จึงไม่ใช่การเจรจาธุรกิจ ที่เธอสามารถมองข้ามได้ มันมีเงินเดิมพันถึงหนึ่งถึงสอง ล้าน!
“เซ็นกับเท้าฉันนี่!”‘ ดวงตาของแฮร์รี่แดงก่ำ เขาชี้ไปที่เจดแล้วสาปแช่งเธอเสียงดัง “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันค ไม่ต้องข่มขู่คุณชายแดร์ริล! ช่างหัวสัญญาสิวะ มั่นใจ ได้เลยว่าฉันจะเข้าไปที่บริษัทของเธอแล้วบอกหัวหน้า เธอเรื่องที่เธอทําธุรกิจลับหลังพวกเขา! บริษัทเธอห้าม ทำการติดต่อ งานเป็นการส่วนตัวนี่ งั้นก็นั่งรอการถูก ฟ้องร้องได้เลย!!!
ใบหน้าอันงดงามของเจดถึงกับซีดจนไร้สีบนหน้า!
เธอกัดริมฝีปากแน่น ถ้าบริษัทของเธอรู้เรื่องการติดต่อ งานส่วนตัวแล้วทำให้เธอขึ้นศาลล่ะก็ อย่างโชคดีที่สุดก็ ต้องจ่ายค่าชดใช้ และในกรณีที่ร้ายที่สุด คือ เธออาจ ต้องเข้าคุก!
“คุณแดร์ริล…” ในตอนนั้นเอง เจดกัดริมฝีปากก่อนจะ เดินเข้าไป หาแดร์ริล เธอ ดึงแขนของเขา แล้ว ส่าย มัน อย่างเขินอาย
“คุณแดร์ริล ฉันผิดไปแล้ว…” เสียงของเธอเบามาก มัน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้ยินมันหากไม่ฟังให้ดี
เธอไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าวันหนึ่งต้องมาขอโทษคนไม่มี อะไรดีแบบเขา! มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะมา ก้มหัวและออดอ้อนเจ้าขี้แพ้น่าสิ้นหวังนี่!
แดร์ริลยังคงไร้การสนองใด ๆ เขายิ้มและมองไปที่เธอ ” เธอไม่ได้เพิ่งบอกให้ฉันคุกเข่าลงแล้วเรียกเธอว่ามัมมี่ หรอกเหรอ?”
“ฉันทำพลาดไป ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันผิด” เจดกัดริมฝีแน่นจนแทบจะเลือดไหล
“ฉันจะคุกเข่า ” เธอประสาน มือของเธอแน่น ศักดิ์ศรี และความภาคภูมิใจของเธอไร้ค่าในสถานการณ์นี้ เธอง อเข่าลงช้า ๆ เพื่อที่จะคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล
“คุณแดร์ริล ฉันขอร้อง ได้โปรดอภัยให้ฉันด้วยค่ะ” เจดจับขากางเกงของแดริลไว้และกล่าวเสียงอ่อน “คุณ แดร์ริล ถ้าหากบริษัทของฉันรู้ว่าฉันติดต่อธุรกิจเอง เป็นการส่วนตัว ผลที่ฉันจะได้รับนั้นร้าย แรงมาก ฉัน ขอร้อง ได้โปรดช่วยฉันด้วย เห็นแก่ลิลี่เถอะ…
“ได้สิ” แดร์ริลตอบเสียงห้วน “แต่เธอควรจะเรียกฉันว่า อะไรนะ?”
ในขณะที่แดร์ริลพูด เขาก็ใช้มือป้องไปที่หูแล้วโน้มตัวล งเพื่อฟังเจด
เธอหนาวไปถึงกระดูกแม้ว่าจะกำลังคุกเข่าอยู่ ทำไมเธอ ถึงจะไม่เข้าใจว่าแดร์ริลหมายความว่าอะไร?
“แด…แด…แดดดี้” เจดกัดริมฝีปากแน่นแล้วกระซิบออก
มา
ใบหน้าของเธอพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง แดร์ริลคือคนที่ เจดดูหมิ่นที่สุด แค่เธอเห็นเข้าก็ทำให้เธอรู้สึกป่วยแล้ว! แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ในตอนนี้ เธอจำเป็น ต้อง โยนทุก ความทะนงตนที่มีทิ้งไปเมื่ออยู่ต่อหน้าแดร์ริล
“ต่อไปเธอก็ต้องเรียกฉันแบบนั้นเหมือนกัน เข้าใจไหม?
” แด ริลถามพร้อมกับแสยะยิ้มเจอพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา
“แล้วก็ ฉันไม่อยากให้ลิลี่รู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน” แดร์ ริลหยิบบุหรี่ออกมา เขาจุดมัน และสูบเข้าไปเต็มปอด ” เธอรู้ว่าต้องทําอะไร ใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ ใช่” เจดตอบและเหลือบ มองแดร์ริล “ไม่ต้อง ห่วงเลยค่ะ แดดดี้ ฉันจะไม่ปริปากพูดอะไรสักคำเกี่ยว กับเรื่องในวันนี้ ”
แดร์ริลพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะโบกมือเป็น สัญลักษณ์ว่าเธอควรออกไปได้แล้ว
“นายน้อยรอง ผมผิดพลาดในการสั่งสอนลูก บุญธรรม…” 1
แซมสันก้มหัวให้แดร์ริลหลงจากที่ทุกคนออกจากห้องไป แล้ว
ในเวลาเดียวกัน เวย์น, เฟลิกซ์, เอมิลี่, และซิกฟลีด ทั้งหมดเดินเข้ามาและก้มหัวให้เขา
“นายน้อยรอง เมื่อหลายปีก่อนพวกเราไม่มีอะไรเลย”เ อมิลี่เดินเข้ามาอีกก้าว “ถ้ามันไม่ใช่เพราะคุณ พวกเราค งไม่มีวันนี้ เมื่อเรารู้ว่าคุณอยู่ที่นี่วันนี้ เราจึงเตรียมของ ขวัญไว้ให้ค่ะ”
เธอหญิงกล่องออกมาในขณะที่พูด
โพเซีย เอเลแกนซาของเอมิลี่นั้นมีความเชี่ยวชาญ ด้าน ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม โพเซีย เอเลแกนซาเป็นแบรนด์ที่ประสบความสำเร็จ และเป็นที่รู้จักในตลาด
สามปีก่อน เธอเป็นแค่คนแจกใบปลิวตามถนน วันหนึ่ง เธอ เกิด ไปทำให้ รถของแดร์ริล เป็น รอยเข้า โดยไม่ได้ ตั้งใจ แต่แทนที่เธอจะหนีไป เธอกลับรออยู่ทั้งคืนเพื่อ คอยแดร์ริลกลับมา
ในเหตุการณ์ครั้งนั้น แดร์ริลจึงรู้ว่าเธอเป็นคนที่ดี และ ให้เงินเธอ 300,000 เหรียญ เพื่อนำไปสร้างธุรกิจของ ตัวเอง เวลาผ่านไปไวเหมือนพริบตา มันก็ผ่านมาแล้วก ว่าห้าปีตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น
เอมิลี่เปิดกล่องออก ซึ่งข้างในกล่องบรรจุม้วนกระดาษ เอาไว้
ทันทีที่เธอคลี่มันออก แดร์ริลพลันสูดหายใจด้วยความ ตะลึง!
มันคืองานอักษรวิจิตรที่ดูค่อนข้างเก่าแก่ มีข้อความ จารึกเขียนไว้ว่า: วัง ซีจือ!*
นั่นมัน…นั่นมัน…งานเขียนพู่กันของวัง ซีจือ?!
ม้วน งานเขียนที่เป็นข่าวดังหลังจากการถูกประมูล ไป โดยเศรษฐีชาวจีนนิรนาม!
“พวกเรารู้ว่านายน้อยรองโปรดปราน ในวัตถุ โบราณ งานภาพวาด และงานวิจิตรอักษร พวกเราจึงร่วมเงินกัน แล้ว ซื้อมันมาจากนักสะสม” เฟลิกซ์อธิบายด้วยความ ขบขัน ฟันขาว ๆ ที่ตัดกับผิวสีแทนของเขานั้นค่อนข้างดู เตะตาทีเดียว”นายน้อยรองครับ อีกสามวันจะถึงวันเกิดของคุณแล้ว ใช่ไหม? นี่คือของขวัญวันเกิดจากพวกเราที่มอบให้คุณ ครับ?”
วันเกิด?
แคร์ริลเอามือก่ายหน้าผาก เขาลืมเรื่อง นี้ ไปเสียสนิท วันเกิดของเขาเป็นวันเดียวกับของคุณย่าลินตัน ซึ่ง กำลังจะถึงในอีกสามวัน
ไม่มีใครจำวันเกิดของเขาได้เลยในสามปีที่ผ่านมา ทุก ๆ คนล้วนเฉลิมฉลองในวันเกิดของคุณย่าลินดัน และ แดร์ริลเพียงได้รับประโยชน์จากการเกิดวันเดียวกับเธอ
มันค่อนข้างน่าประหลาดใจที่มีคนยังจําวันเกิดของเขา ได้
คาเฟ่แห่งหนึ่งในเมืองตงไห
แอชตันนั่งอยู่ต่อหน้าลิลี่
เขายังไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่เขาล้มละลายต่อลิลี่
“ผมตัดสินใจแล้ว หนูน้อยลิลี่ ผมจะประกาศเรื่องการข อแต่งงาน กับเหล่าลิน ดัน ในงานวันเกิดของคุณย่าลิน ดัน!” แอชตันมองไปที่ลิลี่ผู้น่ารัก
*วัง ซีจือ เป็นศิลปินนักเขียนอักษรวิจิตรชื่อดังของจีนในสมัยราชวงศ์จิ้น (265-420)
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ