บทที่ 10

””ฮ่าฮ่า ลืมเอาบัตรธนาคารมาสินะ ช่างเป็นเหตุผลที่ ฟังขึ้นจริง ๆ !! วิลเลียมหัวเราะลั่นและมองไปที่ซาแมน ธา “คุณน้าซาแมนธา คุณเองก็ลืมเอามาด้วยเช่นกัน เปล่า?”

“ใช่…”

“ฮ่าฮ่าฮา!” ทุก ๆ คนไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้อีก เด็ก สาวคนหนึ่ง โพล่ง ออกมา “แดร์ริล ต้องลืมเอาบัตรมา เหมือนกันแน่ ๆ บ้านนี้ตั้งใจมากินฟรีสินะ!”

ลิลี่กัดริมฝีปากของเธออย่างช่วยไม่ได้ ในตอนนั้นเองที่ แดร์วิลเดินออกมา

“ฉันเอาบัตรมา แต่ว่ามัน…”

ก่อนที่แดร์ริลจะกล่าวจบ วิลเลียม ก็ฉกบัตรของเขาไป จากมือแล้วส่งให้พนักงาน “มาเถอะ มาดูกันว่าบัตรใบนี้ จะมีเงินถึง 300,000 เหรียญรึเปล่า!”

ลิลี่กระทืบเท้าด้วยความวิตกกังวล ในใจเธอคิดว่าบัตร ของแดร์ริลจะมีเงินถึง 300,000 ยังไง ในเมื่อเธอให้เงิน เขาใช้วันละ 200 เหรียญ

เขากำลังทำให้ตัวเองขายหน้า

ลิลี่เห็นว่าทุกคนรอบ ๆ พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ รอ เวลาที่จะได้หัวเราะเขาราวกับเขาเป็นตัวตลกในตอนนั้นเอง ไม่มีใครทันสังเกตว่าอีวอนนั้นยืนขึ้น อย่างช้า ๆ ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความตก ตะลึง!

“ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม? แบล็คการ์ดของธนาคารอ เมทิสต์?!” อีวอน ทาน

เสียงหัวเราะ ด้วยความเยาะเย้ยดังอยู่โถงในตอนแรก แต่บัดนี้ทั้งห้องกลับเงียบสงัดราวกับป่าช้า

คำพูดของอีวอนดูจะทำให้ทุกคนแข็งทื่อเป็นหิน!

แบล็คการ์ดใบนี้สวยงามอย่างแท้จริง มันเป็นสีดำล้วน เคลือบด้วยทองและมีการฝังเพชรลงไป มีคําเพียงสองค ำที่ถูกสลักลงไปอย่างงดงามที่ด้านล่างขวาของบัตรว่า: แดร์ริล ดาร์บี้

แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์!

นี่มันเป็นไปได้ยังไง?! บัตรแพลทินัมของวิลเลียมยังต้อง มีเงินอย่างน้อยสิบล้าน

สูงไปกว่านั้นคือบัตรเพชร ซึ่งต้องการเงิน ร้อยล้าน ใน การเป็นเจ้าของ

สูงขึ้นไปอีกคือบัตรวีไอพี ผู้ที่ถือครองมันจำต้องมีเงินไม่ น้อยไปกว่าห้าร้อยล้าน!

และระดับสูงที่สุด แบล็คการ์ดนั้นต้องมีเงินในบัญชี ทั้งหมดพันล้าน!บางทีทั้งเมืองตงไห่แห่งนี้ ไม่น่าจะมีบัตรชนิดนี้เกินสามใ บด้วยซ้ำ! ไม่มีใครในงานนี้รวมถึงเวย์นที่มีสิทธิ์ ครอบ ครองมัน!

ลิลี่และซาแมนธาถึงกับตะลึงงันไปทั้งคู่ พวกเธอไม่ สามารถพูดอะไรได้สักคำ!

“นี่…นี่มันก็แค่สติ๊กเกอร์สำหรับติดบัตรธนาคารเท่านั้น แหละ ใช่ไหม ?” มีใครบางคนในฝูงชนโพล่ง ออกมา กะทันหัน

ในตอนนั้นเอง ทุกๆคนพลันโล่งใจทันที มันต้องเป็น สติ๊กเกอร์แน่! คนที่ดูเงอะงะแบบเขาจะเป็นเจ้าของบัตร ดาได้ยังไง

“ฮ่าฮ่า แดร์ริล แกนี่มันน่ารังเกียจจริง ๆ” วิลเลียม หัวเราะ เสียงดัง “นอกจาก แกจะจนแล้ว แกยังเสแสร้ง ทําตัวเป็นคนรวยด้วยอีกเหรอ”

แดร์ริล ไม่ได้พูดอะไรตอบ เขาทำเพียง แค่ยิ้มออกมา

ลิลี่เดินออกมาและเห็นว่าพนักงานได้นําบัตรไปชำระค่า ใช้จ่ายแล้ว “แดร์ริล เอาสติ๊กเกอร์ นั่นออกซะหลังจาก เรากลับบ้าน นายไม่อายเลยรึไง? อีกแล้ว หนึ่ง …บัตร นั่น…บัตรของนายมีเงินพอจ่ายรึเปล่า?” ลิลี่อดไม่ได้ที่จ ะถามออกมาเบา ๆ

“มันเพียงพอ ผมเก็บเงินที่คุณให้ผมทุกวัน รวมกับเงินที่ ผมเก็บไว้ก่อนหน้านี้ มันมีพอ” แดร์ริลกล่าวฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!

แม้ว่าเสียงของแดร์ริลจะแผ่วเบา แต่ทุกคนก็ได้ยินเขา และพวกเขาก็หัวเราะอีกครั้ง

หลังจากจ่ายบิล ทุกคนในตระกูลลินดันจึงจากไป เวย์น จับแขนของแดร์ริลอย่างระมัดระวัง และพาเขาขึ้นรถ ของตนไป

“นายน้อยรอง ในที่สุด ผมก็เจอคุณจนได้…” เวยน์ตื่น เต้นมาก เขากล่าว กับ แดร์ริล ในขณะที่ขับรถไปด้วย

“นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย?”

“ผมจะพาคุณไปพบใครบางคน พวกเขากระตือรือร้นที่ จะเจอคุณมากเลย!” มือของเวย์นสั่นไหว “คุณต้องมา กับผม….

“ก็ได้ ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไปกับนาย ขับรถดี ๆ หน่อยเถอะ ” แดร์ริลตอบรับ

ไอ้เตี้ยเอ้ย หมอนี่จะตื่นเต้น ไปไหนเนี่ย ? เขาจับพวง มาลัยดี ๆ ยังไม่ได้เลย

รถแล่นไปอย่างรวดเร็ว จนมาถึง ทางเข้า ของบาร์แห่ง หนึ่ง

นี่คือบาร์ที่หรูที่สุด ในเมือง ตงไห่ บาร์ธารา แสงจันทร์ !

มีการคาดการไว้ว่า ค่าใช้จ่าย ขั้นต่ำที่สุด สำหรับ สอง คนในบาร์นี้คือ 10,000 เหรียญ!รถยนต์ หรูมากมายจอดอยู่ที่หน้าบาร์ธารา แสงจันทร์ เหล่าผู้ที่มายังที่นี่ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย ทุกคนก็ล้วนมี ฐานะทางการเงินที่ดีทั้งนั้น

“เรามาทำอะไรในที่แบบนี้เนี่ย ?” แดร์ริลถามออกมา

ในขฯ ที่กำลังลงจากรถ

เขาไม่ชอบสถานที่แบบนี้นัก มันเสียงดังเกินไป

“เพื่อเซอร์ไพรส์คุณไง!” เวย์นยิ้มกว้าง “นายน้อยรอง บอสของบาร์ธาราแสงจันทร์ คือคนรู้จักเก่าแก่ของคุณ แซมสัน เฟซี”

แซมสัน เฟซี?

โอ้! แดริลจําได้แล้ว ในตอนแรกเขาเป็นเพียงพนักงาน ทั่วไป ที่ถูกจ้างโดยตระกูล ดาร์บี้ แต่แดร์ริลคิดว่าเขา ฉลาดใช้ได้ จึงเลื่อนตำแหน่งเขาไปอยู่ฝ่ายการจัดการ หลังจากที่ทำงานอยู่สองปัจนได้เงินก้อนหนึ่ง เขาก็ลา ออกไปเริ่มธุรกิจของตัวเอง

แดร์ริล ไม่คิดว่า แซมสันจะมาเปิด บาร์ธารา แสงจันทร์ ชายคนนี้ไม่ได้ทําให้แดร์ริลผิดหวังเลยสักนิดเดียว

“นายน้อยรอง เชิญเข้าไปด้านในก่อนครับ โปรดรอผม ที่ห้องหมายเลข 888″ เวยน์กล่าวพร้อมกับก้มหัวให้ ” แซมสันและผมเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ และคุณจะต้องชอบ มันแน่!”

เวย์นหายไปก่อนที่แดริลจะได้ทันตอบสนองอะไรแดร์ริลถอนหายใจและเดินเข้าไปในบาร์ธาราแสงจันทร์

ไม่แปลกเลยว่าทำไมบาร์แห่งนี้ถึงได้มีชื่อเสียง แม้แต่ค นนําทางที่หน้าทางเข้ายังเป็นสาวงาม

แดริลยิ้มออกมาเมื่อเขาเดินเข้าไป และเสียงดนตรีที่ดัง พอจะทำให้หูแตกก็ลอยเข้ามา

บาร์แห่งนี้ดูมีชีวิตชีวาสุด ๆ กลุ่มชายหญิงกำลังโยก ร่างกายของพวกเขาไปพร้อม ๆ กับเสียงดนตรีบนฟลอร์ เต้น…

แดร์ริลรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนแก่ ที่แบบนี้ไม่เหมาะกับ เขาเลย…

“โอ้? ถ้าฉันดูไม่ผิด นั่นมันเจ้าไร้ประโยชน์แดร์ริลไม่ใช่เ หรอ?” ใครบางคนพูดมาจากด้านหลัง แดร์ริลหันหัวไป มองโดยอัตโนมัติแล้วเขาก็ต้องตะลึง

ข้างหลังของเขาคือหญิงสาวผู้งดงาม ใส่กางเกงยีนส์เข้า รูป เธอดูมีเสน่ห์ยั่วยวนสุดแสนเซ็กซี่ เธอคือเจดนั่นเอง

“เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ? ไม่ใช่ว่าเธอต้องเรียกฉันว่า แดดดี้เหรอ?” แดร์ริลยิ้มกว้างออกมา

“นาย!” เจดกัดริมฝีปาก วันนี้เธออารมณ์ดีมากเพราะ เธอเพิ่งจะเจรจาธุรกิจกับลูกค้าสำคัญสำเร็จ! ถ้าเธอเซ็น สัญญากับลูกค้าคนนี้ เธอจะได้ค่าคอมมิชชั่นอย่าง น้อยหนึ่งล้าน!

ดังนั้นเธอจึงเชิญลูกค้ามาที่นี่วันนี้ เพื่อเตรียมจะดื่มสักแก้วสองแก้วและเซ็นสัญญา

เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอแดร์ริลที่นี่!

“แม้แต่นายที่มีสภาพห่วย ๆ นั่นยังเลือกที่จะมาที่นี่งั้นเห รอ?” เจด กล่าว ขณะที่มองแคร์ริลตั้งแต่ หัวจรดเท้า ” เก็บเงิน 200 เหรียญทุกวันเป็นปี ๆ เพื่อจะเอามาละลาย ทิ้งที่นี่ในครั้งเดียว? คุ้มแล้วเหรอ?”

“ไม่อะ” แดร์ริลหัวเราะ “ฉันแค่อยากรู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะ เรียกฉันว่าแดดดี้สักที?”

ในตอนนั้นเอง ชายร่างกำยำคนหนึ่งก็ยืนขึ้นแล้วเดินไป หาเจดก่อนจะเอ่ยปากถาม “คุณเจดครับ เขาเป็นใคร? ทำไมมันถึงกล้าพูดอะไรบ้า ๆ แบบนั้นออกมา? คุณ ต้องการให้ผมสั่งสอนมันไหมครับ?”

เจดหัวเราะ และกล่าว “แดร์ริล นายรู้ไหมว่าคนข้าง ๆ ฉันคือใคร? เขาคือหัวหน้าของพนักงานรักษาความ ปลอดภัยของบาร์ธาราแสงจันทร์แห่งนี้ ถ้าฉันขอให้เขา โยนนายออกไปข้างนอก นายจะร้องไห้รึเปล่า?”

นี่ไม่ใช่เรื่องผิดพลาด ชายร่างกำลังคนนี้คือลูกค้าของ เธอ แฮร์รี่ คร็อกเกอร์ไ

หัวหน้า พนักงาน รักษาความปลอดภัย เป็นเพียง แค่ชื่อ หากใครเข้าใจความหมายคงเข้าใจดีว่าเขาก็คือคนเฝ้า หน้าร้านดี ๆ นี่เอง

เพราะว่ายังไงก็ตาม สถานที่แบบนี้ย่อมดึงดูดตัวปัญหา ได้มากมาย แฮร์รี่นั้นโด่งดังในเมืองตงไห่แห่งนี้ เขามีลูกน้อง กว่า ยี่สิบ ถึงสามสิบ คนไว้เพื่อ ดูแลที่นี่ โดยเฉพาะ

“ไอ้หยองกรอด แกไม่ได้ยินรึไงวะ? ไสหัวของ “งออกไ ปลิวะ” แฮร์รี่กล่าวด้วยความดูหมิ่นพร้อมกับขยับเข้ามา ใกล้เขาไปด้วย

พวกคนเฝ้าประตู เป็นบ้าอะไร ? ทำไม ถึงปล่อย ให้คน ห่วยๆแบบนี้เข้ามาได้ หมอนี่แต่งตัวอย่าง กับขอทาน ดู แล้วไม่น่ามีเงินเดือนเกินสองพันด้วยช้า แต่เขาก็ยังกล้า เข้ามาที่นี่เนี่ยนะ?

แดร์ริลเพียง แค่ยิ้ม ออกมา เขาไม่ได้สนใจคำพูดของ แฮร์รี่เลยสักนิดและเดินตรงไปยังห้อง 888

ห้องทั้งหมดนั้นเป็นห้องกระจก ห้อง 888 นั้นถูกตั้งอยู่ ตรงกลาง และมันสามารถ มองจากข้าง นอก ได้อย่าง ชัดเจนว่าห้อง 888 นั้นระยิบระยับราวกับวัง

“หยุดเดี๋ยวนี้!!

แฮร์รี่ตะโกน เมื่อเขาเห็นแดร์ริลเดินเข้าไปที่ห้อง 888 เขาสรุปแล้วว่าแดร์ริลต้องมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา!

ของทุกชิ้น ในห้อง 888 นั้นเป็นทองชุบ ค่าจองและใช้ ห้องนั้นคือ 800,000 ต่อชั่วโมง!

แดร์ริลนั่งลงในห้องเรียบร้อยแล้ว เขาถือแก้วชาเตรียม จะดื่มมัน

ฮ่าฮ่าฮ่า! รอบนี้แดร์ริลจบเห่แล้ว!

เจดรู้สึกสนุกสนานอยู่ในใจ แดร์ริลโง่รึเปล่า? ห้องไพรเวทแบบนั้นไม่ใช่ที่ที่ลูกเขยไร้ประโยชน์แบบเขาจะ เข้าไปนั่งได้

เจดและแฮร์รี่ได้คุยกันก่อนหน้านี้ และแฮร์รี่ก็กล่าวไว้ว่า ห้องนั้นไม่ได้ถูกใช้มากว่าครึ่งปีแล้ว!

แฮร์รี่นั้นมีความสนิทสนมกับบอสของที่นี่เหมือน พ่อ ทูนหัวและลูกชาย และแม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็ยังไม่กล้า ที่จะเข้าไปในห้อง 888

“นี่แกหูหนวกรึไง? ไม่ได้ยินฉันเรอะ?” แฮร์รี่ตะโกนและ พุ่งเข้ามากระชากคอเสื้อของแดร์ริล

‘ฮ่าฮ่า เทพธิดาเจดอยู่ที่นี่ด้วย ถ้าฉันกระทืบหมอนี่ซะ ฉันต้องดูเท่มากแน่ ใช่ไหม?’ แฮร์รี่คิดพร้อมกับเรียกคน มา ทันใดนั้น ชายร่างกำยำกว่ายี่สอบคนก็รีบเข้ามาใน ห้อง 888 พวกเขาทั้งหมดคือคนเฝ้าประตูของบาร์ธารา แสงจันทร์

“แฮร์รี่ มีอะไรเหรอ?” ชายร่างกำยำถาม

แฮร์รี่หันหลังไปมองเจดแล้วหัวเราะ “คุณเจดครับ ผม ควรทํายังไงกับหมอนี่ดี?”

เจดมองแดร์ริล เขายังคงนิ่งไม่เปลี่ยนแม้แต่สีหน้า เห็น เขาเป็นแบบนี้ทําให้เธอแทบคลั่ง!

เธอกระทืบ เท้า ด้วย รองเท้า ส้นสูงของเธอ และกล่าว ” ทำให้มันเรียกฉันว่าหม่ามี้ให้ได้ หลังจากนั้นก็โยนมัน ออกไป”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ