คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์

หมาป่าผู้จุมพิตท้องนภา

บทที่ 1

แดร์ริล เอาน้ำล้างเท้าของพวกฉันไปทิ้งไปแล้ว 1

สตรีสามนางกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ซึ่งกำลัง แช่เท้า และ ทำความสะอาดมัน แม้มองจากที่ไกลๆ สาวงามสามคนนี้ ก็ยังปล่อย มวล ความ รู้สึก ยั่วยวน และมีระดับออกมา แต่ละคนต่างก็มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง หนึ่งในสามคน นี้คือภรรยาของแดร้ริล ส่วนอีกสองคือเพื่อนรักของเธอ

ภายใต้คำสั่งของผู้เป็นภรรยา แดร์ริลเทน้ำสกปรก ใน อ่างทิ้งด้วยความเชื่อฟัง เขาไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากบ่น แม้แต่นิดเดียว เพราะยังไงก็ตาม เขาก็เป็นลูกเขยที่แต่ง เข้าบ้านเธอ แม้จะเป็นเวลาสามปีของชีวิต แต่งงานแล้ว เขาก็ยังไม่มีที่ยืนหรือ มีสิทธิอะไรในครอบครัว นี้เลย ภรรยาของเขาและแม่ยาย ทั้งคู่มักจะตำหนิและดุด่าเขา แม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่สุด ขนาดสุนัขพันธุ์ทางยังมี ตำแหน่งในครอบครัวนี้สูงกว่าเขาเลย

แดร์ริลและลิลี่เป็นสามีภรรยากันมากกว่าสามปีแล้ว แต่ ก็แค่ในนาม พวกเขาไม่เคยเติมเต็มชีวิตแต่งงานเลย เขา ไม่เคยได้แตะแม้แต่มือของเธอด้วยซ้ำ! ในทุกๆ ค่ำคืน แดร์ริลต้องนอนบนพื้นเพราะลิลี่เกลียดเขา

ซักผ้าเอย ทำอาหารเอย ทำความสะอาดห้องเอย ทุกๆงานบ้านล้วนเป็นงานของแดร์ริล มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาเกิด เผลอทําชามตกแตกในระหว่างที่กำลังทําอาหาร และนั่น ทำให้เขาถูกลิลี่ต่อว่ายาวถึงครึ่งชั่วโมง

ครั้งหนึ่งในตอนกลางคืน แดร์ริลต้องลุกไปเข้าห้องน้ำ และเผลอทําให้ลิลี่ตื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอถึงกับตบหน้า ของเขาอย่างแรงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย 1

นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิต ของแดร์วิล ที่เขาถูกตบ ตั้งแต่ สมัยเด็กๆ พ่อแม่ของเขาไม่เคยจะแตะเขาแม้แต่ปลาย นิ้ว! เขาโกรธ แต่เขาก็ต้องระงับความโกรธนั้นไว้ สิ่งที่ เขาทำได้มีเพียงกล่าวอ้อนวอนขอโทษกับลิลี่ แต่ในที่สุด เขาก็โดนลงโทษโดยการนั่งคุกเข่าไปตลอดทั้งคืน

มันผ่านมาถึงสามปีแล้วตอนนี้ และแดริลก็เริ่มชินกับวิถี ชีวิตแบบนี้แล้วด้วย เขาจะไปโทษใครได้นอกจากตัวเอง สำหรับการที่เขาต้องมาเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ภรรยา ที่แย่ไปกว่านั้น การใช้ชีวิตอยู่กับลิลี่ทุกวันนาน ถึงสามปี เขาพบว่าตัวเองเริ่มตกหลุมรักลิลี่ไปโดยไม่รู้ ตัว แม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอเกลียดเขาขนาดไหนแถม ยังปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับขยะ!

เริ่มแรกนั้น แดร์ริลเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูล ดาร์ บี้ รู้จักกันในนามของตระกูล ที่ใหญ่โตที่สุด ในมณฑล เจียงหนาน สามปีก่อน เขาเคยใช้เงินสดไปกว่าแปดล้าน ดอลลาร์เพื่อซื้อหุ้นแปดเปอร์เซ็นของบริษัทที่ชื่อ เซาธ์ อีสต์ ปิโตรเลียม

ในตอนนั้น สมาชิกตระกูลดาร์บี้นับร้อยคนถึงกับรุมต่อว่าแดร์ริล บางคนว่าเขาบ้า บางคนถึงกับกล่าวหาเขาว่า

มีเจตตาปิดบังแผนชั่ว ต้องการที่จะขโมยโชคของ ครอบครัวไปเป็นของตัวเอง ในท้ายที่สุด ทางตระกูลจึง มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ให้ขับไล่แคร์ริลรวมถึงพ่อแม่ ของเขาออกจากตระกูล ทั้งยังลบพวกเขาออกจากผัง ตระกูลอย่างสิ้นเชิงด้วย!

ตลอดสามปีที่ผ่านมา แดร์ริลได้รับรู้ถึงความไม่แน่นอนใ นความสัมพันธ์ เพื่อนเก่าที่เคยสนิทสนมก็พลันตีตัวออก ห่าง เขาไม่มีทางเลือกใดๆอีกนอกจากการเป็นลูกเขยที่ แต่งเข้าบ้านภรรยาเพื่อที่จะดำรงชีวิตอยู่ต่อ เขาไม่เคย บอกเรื่องนี้กับใครสักคน ไม่แม้แต่กับลิลี่

“ลิลี่ที่รัก เธอค่อนข้างฝึกสามีมาได้ไม่เลวเลยนะ” เจด กล่าว ผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของลิลี่

ลิลี่หัวเราะ เสียงเย็น “นี่เธอจะพูดถึงแดริลทําไม? แค่ เห็นหน้าเขาฉันก็ขยะแขยง แล้ว ผู้หญิงคนอื่นคงเลือก แต่งเข้าตระกูลรวยๆ แต่มันคงเป็น โชคร้ายของฉัน ที่ ต้องมาติดอยู่กับเศษขยะแบบเขา ดูความเซ่อซ่าของเขา สิ แค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขาเป็นพวกชาวบ้านจากบ้าน นอก ฉันต้องอับอาย แค่ไหน ถ้าต้องพาเขาไปงาน รวม ญาติของตระกูลลินดันพรุ่งนี้”

เจดช่วยไม่ได้ที่จะต้องแอบเหลือบมองไปที่แดร์ริล สิ่งที่ เขาพอจะมีคือ หน้าตา โทรมๆ ที่พอไปวัดไปวาได้ เจด หัวเราะ “เอาล่ะ ลิลี่ เลิกพูดเรื่องเขา แล้วมาสนใจเรื่อง สำคัญก่อน ฉันได้ยินมาว่า มีปัญหาอะไรบางอย่างเกิด ขึ้นในบริษัทของเธอ”
“ลิลี่ที่รัก ใครหนอจะหาเงินห้าล้านในอาทิตย์เดียวเพื่อ ช่วยเธอได้?” เจดถอนหายใจ

ลิลี่ไม่ตอบ ตรงกันข้าม เธอเพิ่งสังเกตได้ว่าแดร์ริล ผู้ที่ เสร็จหน้าที่ของเขาแล้ว กําลังแอบฟังพวกเธอคุยกันอยู่ เธอจ้องเขาตาเขม็ง แล้วกล่าว เสียงเย็น “แดร์ริล ใคร บอกให้นายอยู่ที่นี่? ไสหัวแล้วไปซักเสื้อผ้าของฉันซะ”

“ซักกางเกงยีนส์ของฉันด้วยสิ มันอยู่ในกระเป๋า เสื้อผ้า น่ะ” เจดโพล่งออกมาเช่นกัน

แดริลไม่กล้าเถียง เขารีบนําเสื้อผ้าของพวกเธอไปโยน ใส่เครื่องซักผ้า พร้อมกับเสื้อผ้า ของเขาเอง วันพรุ่งนี้มี งานรวมรุ่นของชั้นมัธยมปลายของเขา อย่างน้อยที่สุด เขาก็ต้องพยายามดูเรียบร้อยหน่อย ในขณะที่เขากำลัง คิดเรื่อง งานรวมรุ่น เขาก็ถูกขัดจังหวะ ด้วยโทรศัพท์ ที่ กำลังสั่น เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาตรวจดู และพ บว่าเขาได้รับข้อความจากเบอร์โทรศัพท์ที่ลงท้ายด้วย หกแปด ชายหนุ่มย่นคิ้วทันทีที่เห็นเบอร์มือถือนั้น “นี่มัน เบอร์ของตระกูลดาร์บี้ไม่ใช่รึไง’ เขาคิด

แดร์ริลเปิดอ่านข้อความด้วยความฉงน แล้วเขาก็ต้องตก ตะลึงเมื่ออ่านมัน

‘โอ นายน้อยรองของพวกเรา ได้โปรดช่วยตระกูลของ พวกเราด้วย ขณะนี้ตระกูล ดาร์บี้ต้องการเงินทุนอย่าง มาก และเราก็ต้องการเงินสนับสนุนจากท่าน!

‘น่าขัน!’ แดร์ริลขมวดคิ้ว เขาคิดกับตัวเอง ‘สามปีที่แล้วฉันถูกตระกูล ขับไล่ แล้วตอนนี้คนตัวเปล่ากับเงิน 20 ดอลลาร์ ในกระเป๋า พวกเขาจะขอให้ฉันช่วยเรื่อง เงิน ทุน? ฉันจะไปช่วยอะไรพวกเขาได้?

ความคิดของแดรร์ริล ถูกขัดจังหวะ อีกครั้ง จากแรงสั่น ของโทรศัพท์ของเขา มันคือข้อความใหม่ที่เข้ามา

‘นายน้อย ได้โปรด เราขอร้อง ท่าน โปรดช่วยตระกูล ของท่านเองด้วย หุ้นที่ท่านลงทุนไปเมื่อสามปีก่อนตอน นี้ทำกําไรได้มหาศาล ได้โปรด…พวกเราแย่แน่ถ้าไม่มี การสนับสนุนจากท่าน…

‘อะไรนะ!?

แดริลถึงกับผงะถอยหลังจากข้อความนั้น เขารีบหยิบแ บล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์ออกมาด้วยความเร็ว ที่ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะทำได้ บัตรใบนี้ไม่ได้ใช้ม านานกว่าสามปีแล้ว มันคือสัญลักษณ์ของความร่ำรวย บัตรทุกใบจะมีตัวแทนฝ่ายบริการลูกค้าประจำอยู่ เขา รีบโทรติดต่อฝ่ายบริการลูกค้าของธนาคารทันที

“สวัสดีค่ะ คุณดาร์บี้ มีอะไรให้เรารับใช้คะวันนี้?” เสียง หวานใสตอบกลับมาจากปลายสาย

“เร็วเข้า! บอกยอดเงินในบัญชีให้ผม”

“ด้วยความยินดีค่ะท่าน โปรดรอสักครู่” หญิงสาวตอบ กลับ และในไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ตอบกลับอีกครั้ง “ คุณดาร์บี้ ยอดเงินรวม ของท่าน มีจำนวนมหาศาล เกิน เพดานยอดเงินที่เราตรวจสอบได้ค่ะ หากท่านยินดีที่จะมาที่ส่วนวีไอพีของธนาคารเราพร้อมกับหลักฐานยืนยัน ตัวตนที่ถูกต้อง เรายินดีที่จะดูแลท่านค่ะ

ก่อนที่หญิงสาวจะกล่าว จบประโยค แดร์ริล วางสาย โทรศัพท์ไปก่อนเสียแล้ว

ยอดเงินรวมมีจํานวนมหาศาล!?’ แดริลหัวเราะขณะที่ กำลังเพลิดเพลิน กับความคิดของตัวเขาเอง เขาไม่เคย คิดมาก่อนว่าการลงทุนเมื่อสามปีก่อน ซึ่งทำให้เขาถูก ขับไล่จากตระกูล จะนำมาซึ่งความน่าประหลาดใจในอีก สามปีให้หลัง! ยิ่งปริศนาที่เพิ่มเข้ามาในเรื่องยอดเงินที่ มากจนตรวจสอบไม่ได้นั้นยิ่งเติมเชื้อไฟให้ความตื่นเต้น ของเขา

“ลิลี่ ดูดาร์ริลสิ! เขาตรวจดูยอดเงินในบัญชีอยู่ในมือ ถือแหละ” เจดหลุดหัวเราะออกมาอย่างควบคุม ไม่ได้

ลิลี่เองก็หัวเราะเช่นกัน “ฉันให้เบี้ยเลี้ยงเขาวันละ 200 ดอลลาร์ ฉันคิดว่าเขาน่าจะเก็บเงินได้เยอะพอสมควรใ น 3 ปีที่ผ่านมา”

“โห ลิลี่ นี่เธอเลี้ยงเขาเหมือน เลี้ยง หมาเลยนะเนี่ย ” เจดกล่าว และนั่นทำให้หญิงสาวทั้งสามคนหัวเราะออก มาพร้อมกัน

แดริลวิ่งเข้ามาหาภรรยาของเขาด้วยความตื่นเต้นก่อน จะกล่าวออกมา “บริษัทของคุณขาดเงินห้าล้าน ดอลลาร์ใช่ไหม! แล้วถ้า….แล้วถ้าผมสามารถแก้ปัญหา นี้ได้ล่ะ?”เจดระเบิดเสียงหัวเราะออกมาโดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เธอจ้องไปที่แดร์ริล แล้วกล่าว “แดร์ริล นี่นายเข้าใจ มูลค่า ของ เงิน ห้า ล้าน ไหมเนี่ย ? ลิลี่ ให้เงิน นาย 200 ดอลลาร์ต่อวัน ถ้านายสะสมพวกมันได้ห้าล้าน บางทีฉัน คงจะเรียกนายว่าป๊ะป๋าแล้ว”

“โอ้ จริงเหรอ?” แดร์ริลกล่าวพร้อมแสยะยิ้มอย่างเจ้า เล่ห์ “ในกรณีนี้ ฉันว่าเธอควรจำไว้ให้ดีนะ ว่าเธอพูด อะไรออกมา”

ลิลี่ทนเขาไม่ไหวอีกแล้ว แดร์ริลต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ เจ้าบ้านนอกที่อยู่อยู่ตรงหน้าพวกเธอนี่ทำให้ลิลี่ หงุดหงิด เธอปัดมือไปมาอย่างหมดความอดทน “ออกไ ปซะไป หยุดทําให้พวกเราเสียสายตาสักที”

“โอ้” เขาตอบสนอง ด้วยการเดินออกไปโดยไม่กล่าว อะไรอีก

แดร์ริลนอนไม่หลับใน คืนนั้น เพราะ ความตื่นเต้น เขา แทบไม่อยากเชื่อว่าข่าวดีแบบนี้จู่ๆก็เกิดขึ้นแบบไม่มีปี่ ไม่มีขลุ่ย เขาวางแผน แล้วว่าจะไปธนาคารด้วยตัวเอง เพื่อตรวจยอดเงินในบัญชี

แดร์ริลกลิ้งไปกลิ้ง มาจนกระทั่ง เกือบ เช้า ถึงจะเคลิ้ม หลับ ยังไงก็ตาม จู่ๆความฝันอันแสนหอมหวานของเขาก็ เปลี่ยนไปเป็นเสียงดังอันก้องของแม่ยายของเขามาจาก ห้องนั่งเล่น

“แดร์ริล ตื่นสักที แล้วไปส่งลูกสาวฉันไปทำงานแดร์ริล ได้ยินเสียงแม่ยายของเขา ซาแมนธา ในความ ฝัน เขาเข้าใจว่ามันเป็นเพียงความฝันและพยายามพลิก ตัวเพื่อจะกลับเข้าไปสู่ฝันหวานต่อ ในตอนนั้นเอง ประตู ห้องนอนก็เปิดออก พร้อมกับลูกถีบของซาแมนธาที่หมด ความอดทน

“นี่แกหูหนวกหรือโง่กันแน่? ไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไง ว่าให้ ไปส่งลิลี่ไปทํางาน? ซาแมนธากล่าวด้วยความเย็นชา

แดร์ริล ต้องยอมรับ ซาแมนธายังคงสวยแม้เธอจะอายุ สามสิบกว่าแล้ว เธอดูแลรูปร่างเธอดีทีเดียว

แดร์ริลลุกขึ้นมาจากพื้นด้วยความงัวเงีย ก่อนจะมองไป ที่ซาแมนธาด้วยความ สีหน้า อธิบาย ไม่ถูก “หลังจาก สามปีที่แต่งงานมา ไม่มีเลยสักครั้งที่ฉันจะออกไปข้าง นอกกับลิลี่ เพราะเธอมองว่าเขามันเป็นตัวน่าอับอาย แต่ ตอนนี้จู่ๆ เธอกลับจะให้เขาส่งเธอไปทำงาน?’ แดร์ริล ครุ่นคิดในใจ

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่ ลิลี่ก็เดินเข้ามาในห้อง เธอ อยู่ในชุดทำงาน แล้วเธอก็กระทืบเท้าลงด้วยความเร่ง รีบ “หูหนวกรึไง? เร็วสิ หรือว่านายไม่อยากไปส่งฉัน?”

“แน่นอน ผมอยาก! ผมจะไป!” แดร์ริล ตอบ พร้อม กับ พยักหน้า ไม่หยุด เขารีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปขึ้นรถ มอเตอร์ไซค์ของเขา ก่อนจะไปส่งลิลี่ที่ออฟฟิศของเธอ

ลิลี่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเนื่องจากบริษัทของเธอ กำลังขาดเงินทุนและต้องการเงินลงทุนห้าล้านดอลลาร์เป็นการเร่งด่วน ยังไงก็ตาม เธอไม่สามารถหานักลงทุน ได้เลย และตอนนี้บริษัทของเธอกำลังเผชิญหน้ากับการ ล้มละลาย! การประชุม ฉุกเฉิน ของบรรดา ผู้ถือหุ่น ถูก เปิดขึ้นเพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว ในฐานะผู้จัดการทั่วไป ของบริษัท เธอจำเป็นต้องเข้าร่วมการประชุมโดยหน้าที่ อยู่แล้ว เพราะว่าเมื่อเช้า ทันทีที่เธอก้าวออกจากประตู บ้าน เธอก็นึกได้ทันทีว่าเธอให้เจดยืมรถไป ทางเลือก สุดท้าย ของเธอเหลือ อยู่อย่างเดียว เธอไม่มีทางเลือก นอกจากให้แดร์ริลมาส่งเธอที่ทำงาน