บทที่013บริษัทซานหยวนกรุ๊ป

“ไปซะ” เย่หลิงเทียนพูดจบก็ยื่นมือออกโยนร่างของหลิวอี้เหา อย่างไร้ค่าเหมือนขยะบนพื้น ในตอนนี้ มีผู้คนจำนวนมากใน บริเวณนี้เฝ้ามองอยู่ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพนักงานในตึกนี้

พอเย่หลิงเทียนพูดจบจากนั้นก็เดินเข้าไปในลิฟต์ทันที หล่อ นมองไปที่เย่หลิงเทียน แล้วก็มองไปที่หลิวอี้เหาโดยไม่รู้ว่าควร ทำยังไง สุดท้ายก็กัดฟันเดินเข้าไปในลิฟต์ และไม่ได้สนใจว่า หลิวอี้เหาจะเป็นตายร้ายดียังไง

มีคนอยู่แน่นเต็มลิฟต์ ส่วนใหญ่ต่างเห็นฉากที่พึ่งเกิดขึ้น ทุก คนต่างอยากรู้อยากเห็นและก็กลัวเย่หลิงเทียน แม้แต่ยืนข้างๆเ หลิงเทียนก็ยังไม่กล้า หล่อชินมองไปที่เย่หลิงเทียนหลายรอบ เหมือนมีอะไรจะพูด ดวงตาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล แต่ว่าใน นี้มีคนอยู่เยอะ เธอทำได้แค่ทนเอาไว้ก่อน

ในที่สุดก็มาถึงบริษัท หล่อซินที่คิดจะพูดออกมาก็โดนเย่หลิง เทียนพูดตัดหน้าเสียก่อน “เมื่อสักครู่นี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณ ไม่ต้องมาสนใจผม คุณต้องทำอะไรคุณก็ไปทำซะ คุณจำไว้นะ ว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมเอง มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ หรือกับบริษัทซานหยวนกรุ๊ปเลยสักนิด”

“ไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง ไม่ต้องสนใจนาย นายรู้ไหมว่าผลลัพธ์มัน จะออกมาเป็นยังไง นายรู้ไหมว่าคนนั้นเป็นใคร เขาเป็นลูกชาย ของรองนายกเทศมนตรีเมืองตงไห่ หลิวอี้เหาจะต้องรายงานเรื่องนี้แน่นอน เป็นคนที่ชั่วร้ายเอามากๆ เขากำจัดนายแน่นอน หล่อนพูดออกมาอย่างโมโห

“กำจัดผมเหรอ ไม่จำเป็นหรอก เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ หรือกับบริษัทซานหยวนกรุ๊ปของพวกคุณอยู่แล้ว ไม่ว่าอะไรจะ เกิดขึ้นกับผม คุณก็ห้ามมายุ่ง” เย่หลิงเทียนหันหน้ามามองหล่อ ซิน จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเขาเอง เดินมาที่ คอมพิวเตอร์และเปิดเครื่อง แล้วก็จุดบุหรี่และเริ่มอ่านข่าว เหมือนกับว่าที่ผ่านมานั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

“นายไปเถอะ รีบไปได้แล้ว ถือว่าฉันขอร้องละออกไปจาก เมืองตงไห่เถอะ รอให้เรื่องนี้มันผ่านไปสักพัก นายค่อยกลับมา ฉันให้เงินนาย นายรีบซื้อตั๋วแล้วไปจากที่นี่ซะ” หลักจากหล่อ นคิดแล้วคิดอีกก็พูดออกมา

“คุณไม่ต้องทำงานเหรอ ผมก็พึ่งพูดไปแล้วว่า เรื่องนี้มันไม่ เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณก็ช่วยจำไว้ด้วย ผมไม่ใช่บอดี้การ์ดของ คุณ ผมเป็นแค่ผู้ช่วยของคุณเท่านั้น ผมออกไปสูบบุหรี่นะ” เย่ หลิงเทียนจ้องมาที่หล่ออู่ซินเหมือนกัน จากนั้นก็จุดบุหรี่แล้วเดิน ออกไป เหลือเพียงหล่อชินคนเดียวที่ยืนอยู่ในออฟฟิศ

“คนโง่ นายกำลังจะฆ่าตัวตายนะ” หล่อในด่าแล้วก็มองเ หลิงเทียนที่เดินออกไป ไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนทำได้แค่เพียงเดิน กลับเข้าไปในออฟฟิศตัวเอง

เย่หลิงเทียนยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงปากประตูรอจนหล่อ ซินเดิน กลับไปในออฟฟิศเขาถึงจะกลับเข้าไป หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหาเย่ชวง

“ฮาโหล พี่ชาย” พึ่งจะกดโทรก็ได้ยินเสียงอันไพเราะของเซ

วง

“เยซาง เป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม รู้สึกไม่ สบายตรงไหนอีกหรือเปล่า” เย่หลิงเทียนถามด้วยความเป็นห่วง

“ผมสบายดี พี่ชาย พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหนู คุณหมอที่อยู่ข้างหน้า บอกหนูว่า วันจันทร์หน้าหนูก็เข้าผ่าตัดได้แล้ว แต่ว่าพี่คะ หนู รู้สึกกลัว ถ้าเกิดการผ่าตัดไม่ราบรื่นจะทำยังไง ถ้าหากไม่สำเร็จ หนูจะตายไหมคะ” เซวงถามเย่หลิงเทียน

“ห้ามพูดจาไร้สาระตอนนี้ การปลูกถ่ายไตเป็นเพียงการผ่าตัด ที่เล็กมากๆ เหมือนกับผ่าตัดไส้ติ่งเลยละ สิ่งที่สำคัญการผ่าตัด ไม่ใช่ปัญหา คือไตต่างหาก ตอนนี้เราได้ไตมาแล้วนะ เพราะ ฉะนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วเข้าใจไหม ให้ความร่วมมือกับหมอ เพื่อการรักษานะ วันจันทร์หน้าพี่คงไม่มีเวลาไปทันผ่าตัดหรอกนะ เธอเองต้องเข้มแข็งนะรู้ไหม รอพี่ทำงานนี้เสร็จเมื่อไหร่จะไป เยี่ยมเธอนะ” หลังจากเย่หลิงเทียนพูดปลอบใจเย่ซวงเสร็จก็วาง สายทันที

เย่หลิงเทียนยังไม่ทันสูบบุหรี่มวนที่สองหมดก็ได้ยินเสียงมา จากข้างนอก คิดไปคิดมา เย่หลิงเทียนลุกขึ้นแล้วเดินไปเคาะ ประตูของหลี่ออู่ซิน แล้วพลักประตูออกยืนอยู่ตรงนั้นแล้วพูดกับ หลอวู่ซิน “ตำรวจมากันแล้ว ผมจะออกไปกับตำรวจ ผมแค่ ทําร้ายร่างกายคน มากสุดก็คงโดนขังไม่กี่วันแล้วก็เสียค่าปรับนิดหน่อย เรื่องนี้พวกคุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง อย่ายั่วโมโหตระกูล หลิวเพราะผม พวกคุณเป็นนักธุรกิจ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขและ มั่งคั่งร่ำรวยแล้ว ขอโทษด้วย ผมอาจจะขาดงานไปสองสามวัน ห้ามออกไปข้างนอกเด็ดขาดดูแลตัวเองด้วย ผมไปก่อนนะ

เย่หลิงเทียนพูดเสร็จก็หันหลังเดินจากไป แล้วยังไม่ลืมที่จะปิด ประตู

หล่อนกำลังคิดไตร่ตรองในคำพูดในตอนที่เย่หลิงเทียนพูด ออกมา ก็ไม่ทันเห็นแม้แต่เงาของเหลิงเทียนแล้ว

เย่หลิงเทียนเดินสูบบุหรี่จนมาถึงแผนกต้อนรับ เป็นอย่างที่เขา คิดไว้ ที่แผนกต้อนรับมีตำรวจสองสามคนกำลังสอบถามอยู่ เช่ หลิงเทียนเดินเข้าไปแล้วพูดออกมา “ไม่ต้องตามหาแล้ว คนที่ ทําร้ายร่างกายคนคือผมเอง ผมจะไปกับพวกคุณ

“ที่แจ้งมาใช่คนนี้หรือเปล่า” ตำรวจที่ทำหน้าอยู่ถามตำรวจ อีกคนที่อยู่ข้างหลัง

“รูปร่างสูงใหญ่ มีผมสั้น อายุประมาณสามสิบปี ใช่แล้วครับ ต้องเป็นเขาแน่นอน” ตำรวจด้านหลังมองสำรวจเย่หลิงเทียน เสร็จพยักหน้าทันที

“ใส่กุญแจมือ แล้วพาตัวมา” ผู้นำตำรวจมองมาที่เย่หลิงเทียน

อย่างเฉยชา แล้วออกคำสั่งหลังจากนั้น

ตำรวจหนุ่มสองคนข้างหลังหยิบกุญแจมือออกมาเตรียมจับเย่ หลิงเทียน แต่ยังไม่ทันได้จับมือเย่หลิงเทียนก็ถูกเย่หลิงเทียนถึง มือออกเสียก่อน
“กุญแจมือไม่จําเป็นหรอก ในเมื่อผมคิดที่จะมามอบตัวเอง ไม่มีทางที่จะหนีแน่นอน ถ้าจะหนีคงหนีไปนานแล้ว ไปกันเถอะ” เย่หลิงเทียนพูดออกมาอย่างนิ่งเฉย

“โอ้โห แกบอกว่าไม่ใส่กุญแจมือก็ไม่ต้องใส่ ซื่อสัตย์จังเลย” ตำรวจหนุ่มพูดจาอวดดี

“ช่างเหอะ พาตัวไป อย่ามาสร้างเรื่องแถวนี้ กลับไปก่อนค่อย ว่ากัน” ผู้นำตำรวจมองไปที่เย่หลิงเทียนจากนั้นก็พูดออกมา แล้ว หันหลังเดินออกไปทันที

เย่หลิงเทียนก็เดินตามตำรวจพวกนั้นลงมา แล้วก็ขึ้นรถตำรวจ ออกไป

หล่อนพึ่งจะรู้สึกตัวก็ตอนที่เย่หลิงเทียนออกไปตั้งนานแล้ว รีบวางงานที่อยู่ในมือลงแล้ววิ่งออกมาข้างนอกทันที พอมาถึง ปากประตูก็มองเห็นหวงหลังที่มีสีหน้าวิตกกังวลวิ่งเข้ามา ทั้งสอง คนเกือบชนกัน

“คุณหลี่ แย่แล้ว ผู้ช่วยเยถูกตำรวจพาตัวไปแล้ว” หวงหลิงเล่า ให้หล่อชินฟังอย่างเร่งรีบ

“ถูกพาตัวไปแล้วเหรอ” หรือวู่ในถามต่อ

“ใช่แล้ว ผู้ช่วยเย่ทําผิดอะไรมาเหรอ” หวงหลิงถามด้วยความ สงสัย

หลอวู่ซินตะลึงงัน ส่ายหน้าไปเรื่อยแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่ พาไปสืบสวนคดีแค่นั้นเอง เอาละ เลิกตกอกตกใจได้แล้ว บอกคนที่รู้เรื่องนี้นะ ว่าปิดปากให้สนิท ไม่อนุญาตให้พูดถึงเรื่องนี้ ใครที่ไม่ระวังปากของตัวเองละก็ลาออกไปได้เลย” หลี่ออู๋ซินพูด จบก็กลับเข้าไปในออฟฟิศของตัวเอง

คิดแล้วคิดอีก ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีบางอย่างผิดปกติอยู่ ถ้า พูดถึงหลิวอี้เหาที่เธอรู้จักมาไม่น่าจะปล่อยเย่หลิงเทียนไปง่ายๆ แบบนี้ ถึงแม้เย่หลิงเทียนจะบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอก็ตาม แต่หล่อชินก็ไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีว่าที่เย่หลิงเทียนทำร้ายหลิวอี้ เหาทั้งหมดนี้ก็เพราะเธอ

ถึงแม้ว่าเธอจะโกรธในการกระทำของเหลิงเทียน ในมุมมอง ของหลอวูซิน จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่ยังสามารถอดทนไว้ได้แล้ว ปล่อยให้มันผ่านไป ไม่จำเป็นจะต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ขึ้น มาด้วยซ้ำ แต่ท้ายที่สุดแล้วที่เย่หลิงเทียนยั่วโมโหหลิวอี้เหา เพราะเธอ หลี่ออู่ซินรู้สึกว่ายังไงตัวเธอเองก็ต้องรับผิดชอบ คิดๆ แล้ว หล่อจู่ซินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาคุณพ่อของเธอ