บทที่ 016 ขู่เข็ญ

“ผมไม่คิดจะทำอะไร ผมไม่อยากทำให้คุณลำบากใจ แล้วคุณก็ กรุณาอย่าทำให้ผมลำบากใจ ผมหวังว่าให้เรื่องนี้มันเหมือนกัน กับความฝัน หลังจากตื่นขึ้นมาก็เหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิด ขึ้นมาก่อน ผมเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ของสำนักงานผมก็จะ เดินไปที่ประตูใหญ่ออกจากสำนักงานนี้คนเดียว ในเวลา เดียวกันผมก็อยากจะเตือนอะไรท่านผู้กำกับสักหน่อย เมื่อสักครู่ ข้อมูลทั้งหมดที่ผมคุยกับท่านสุดท้ายขอให้ท่านกลืนมันลงไป ถ้า หากมันรั่วออกไปคุณท่านผู้กำกับเล็กๆ อย่างท่านคงจะรับไม่ได้ คุณเข้าใจที่ผมพูด ใช่ไหม” เย่หลิงเทียนพูดอย่างเฉยชา

“ได้ ตอนนี้แกสามารถออกไปได้แล้ว แกเอาโทรศัพท์ให้สหาย คนนั้นหน่อย แล้วหวังว่าแกจะไม่ทำอะไรกับคนของพวกเรา”

“ขอบคุณ” เย่หลิงเทียนพูดเสร็จจากนั้นส่งโทรศัพท์ให้กับ ตำรวจคนนั้น จากนั้นเอาปืนในมือขึ้นมา แยกชิ้นส่วนของปืน ออกมาทีละชิ้นๆ อย่างง่ายดาย แล้วก็ทิ้งไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นแล้วเดิน ออกไป

สำหรับคนที่เรียกว่าผู้กำกับนี้เขาไม่กังวลว่าจะเชื่อไม่เชื่อกับ สิ่งที่ตัวเขาพูดออกมา ผู้กำกับคนนี้ต้องไปตรวจสอบเอกสารของ เขาเองแน่นอน การเป็นอยู่ของตัวเขาเป็นความลับขั้นสูงสุด แม้ว่าตัวเขาจะออกจากกองทัพแล้วก็ตาม ในเอกสารที่ปรากฏจะ มีอธิบายลักษณะของคนแบบเขาไม่เยอะสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเข้าร่วมกองทัพในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเอกสารจะ ว่างเปล่าอย่างแน่นอน

คนทั่วไปจะไม่เข้าใจว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่ แต่เหมือนกับผู้ กำกับสถานีตำรวจแล้วไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่านี่คือเรื่องอะไร พวก เขารู้ดีอยู่แล้วว่าตัวเองไม่ใช่คนที่พวกเขาจะสามารถจัดการกัน ได้อยู่แล้ว ส่วนเรื่องที่ตัวเขาเองจะออกจากกองทัพแล้วหรือไม่ พวกเขาจะมีทางรู้ได้ยังไง

แน่นอน ถ้าหากการตรวจสอบผ่านไปแล้วรู้สึกว่าตัวเขาเอง กำลังหลอกพวกเขา พวกเขาก็จะตามจับตัวเอง โดยตามปกติ ใน เวลานั้นมันคงไม่ง่ายเหมือนกับตอนโจมตีเจ้าหน้าที่อย่างแน่นอน แล้วเย่หลิงเทียนยังเชื่ออีกว่าผู้กำกับคนนั้นเขาไม่กล้าที่จะไม่เชื่อ แน่นอน ไม่ใช่ว่าเพราะอะไร เพราะว่าในใจของเขามีอะไรซ่อน อยู่

จริงๆแล้วตัวของเย่หลิงเทียนเองนั้นกำลังพนันอยู่ เขาก็ไม่มี ทางเลือกอื่นแล้วเหมือนกัน เขาอาจจะเป็นคนที่เก่งกาจมาก่อน แต่มันก็คือก่อนหน้านี้ หลังจากที่กลับเข้ามาในเมืองเขารู้ดีว่า ตัว เขาเองไม่มีอะไรเลย ก็แค่คนธรรมดาที่ไม่สามารถเป็นคน ธรรมดาได้อีกต่อไป

หลังจากกลับเข้ามาในเมือง สิ่งที่เขายอมทนได้ก็ทนมาตลอด แต่ว่า ที่เขายอมทนไม่ใช่เพราะว่าเขากลัว แม้แต่ความตายเขาก็ ยังไม่กลัวอะไรจะมีค่าพอให้เขาต้องกลัว คนที่ผ่านมาทั้งชีวิตและ ความตายชินชากับทุกอย่างไปแล้ว เขาแค่ไม่อยากให้เกิด ปัญหา แต่ว่า มีเพียงบางเรื่องไม่ใช่ตัวเขาที่สร้างเรื่องแต่ดันมีเรื่องมาสร้างปัญหาให้กับเขา

แต่โชคดีที่เขาพนันได้อย่างถูกต้อง หลังจากที่เย่หลิงเทียน ย่างกายไปมาเดินออกจากสถานีตำรวจไม่มีใครมาตามตัวเขา อีกเลย เขารู้ว่า ผู้กำกับสถานีคนนี้ก็กลัวเหมือนกัน หลังจากนั้น บนโลกใบนี้มีอยู่ไม่กี่คนที่กล้าแย่งปืนจากตำรวจแล้วเอามาจ่อที่ ศีรษะตำรวจ และมันก็มีน้อยมากที่บนเอกสารของคนเราจะว่าง เปล่าขนาดนั้น

ในหลังจากที่เย่หลิงเทียนนั่งรถโดยสารประจำทางกลับมายัง บริษัท หวงหลิงตกใจมากและมองไปที่เย่หลิงเทียนที่เดินกลับมา

“คุณหลไปไหนแล้วละ เย่หลิงเทียนเข้าไปในออฟฟิศของหลี่ อวชินแล้วพบว่าไม่เจอใครเลยออกมาถามหวงหลัง

“ไม่ทราบคะ คุณถูกตำรวจจับตัวไปไม่นานคุณหลีก็ยุ่งมาก

แล้วก็ออกไปเลย บอกว่าเธอมีธุระที่จะต้องออกไป ฉันก็ไม่ทราบ

เหมือนกันว่าเธอไปที่ไหน” หวงหลงคิดไปพูดไป

เย่หลิงเทียนพอจะคาดเดาได้ หลังจากที่ถามเบอร์โทรศัพท์หลี่ อวูซินจากหวงหลิง ก็เดินออกไปเหมือนกัน

เย่หลิงเทียน โทรศัพท์หาหลอวูซินภายในลิฟต์

“ฮาโหล สวัสดีคะ” หล่อในถามออกมาอย่างเป็นทางการ เธอไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของเย่หลิงเทียนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเลย ไม่รู้ว่าเบอร์โทรศัพท์นี้คือใคร

“คุณอยู่ไหน ผมจะไปหาคุณเอง” เย่หลิงเทียนพูดออกมานิ่งๆ
“คุณคือใครคะ คุณคือ….. เหลิงเทียน นายอยู่ไหน” ในตอน เริ่มแรกหลอวูซินฟังไม่ออกว่าเป็นน้ำเสียงของเย่หลิงเทียน หลัง จากนั้นก็รีบถามขึ้นมาอย่างตกใจในทันที

“ผมอยู่ที่บริษัท”

“นายออกมาแล้ว พวกเขาปล่อยนายออกมาแล้วเหรอ” หล่อ ชินยังไม่กล้าที่จะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินมากับ

“ใช่แล้ว พวกเขาก็แค่เรียกผมไปแล้วลงบันทึกประจำวัน จาก นั้นก็สั่งสอนผมบางอย่างก็ให้ผมกลับมาแล้ว” เย่หลิงเทียนพูด นิ่งๆ

“หะ นายไม่ได้โกหกฉันเหรอ” หล่อในถามออกมาพร้อมตาที่ เบิกกว้าง

“แน่นอน เดิมทีมันก็แค่เรื่องเล็กมีปากเสียงชกต่อยกันแค่นั้น เอง คุณอยู่ที่ไหน ผมไปหาคุณนะ” เย่หลิงเทียนไม่อยากที่จะพูด ต่อไปเล่นถามคำถามนั้นออกมา แต่ว่าพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย

“ฉันกับทนายหวางอยู่ที่สถานีตำรวจ สักครู่นะ” หลี่อซู่ซินพูด ถึงตรงนี้แล้วจู่ก็หยุด จากนั้นเย่หลิงเทียนก็ได้ยินหล่อซินพูด ออกมา “ทนายหวาง ไม่ต้องต่อรองอะไรแล้ว คนถูกปล่อยตัว ออกไปแล้ว พวกเราไปกันเถอะค่ะ”

“เย่หลิงเทียน นายไม่ต้องมานะ สักครู่ฉันก็กลับไป” หล่อจู่ นพูดจบก็วางสายไป

เย่หลิงเทียนตกตะลึง แล้วออกจากลิฟต์ทันที ยืนสูบบุหรี่อยู่ปากประตูจากนั้นขึ้นลิฟต์กลับไปที่บริษัท เล่นอินเตอร์เน็ตต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เพียงแค่นั้นครั้งนี้ที่เล่นอินเตอร์เน็ต ไม่ใช่เพื่อดูข่าว แต่กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับการปลูกถ่ายไต การ ผ่าตัดของเยซวงคือเรื่องที่ใจเขากังวลเป็นที่สุด แม้ว่าตอนนี้ ทักษะการแพทย์จะดีขึ้นมาก แต่ว่า ที่ปรากฏอยู่ในอินเตอร์เน็ต เปอร์เซนต์ของการฟื้นฟูสภาพร่างกายที่เต็มร้อยหลังผ่าตัดยัง เป็นไปได้ไม่เยอะเท่าไหร่ พอนึกถึงตรงนี้เย่หลิงเทียนได้แต่ถอน หายใจ เขาเป็นเพียงแค่มนุษย์ไม่ใช่เทวดา มีเรื่องบางเรื่องที่เขา ทำได้เพียงเท่านี้จริงๆ

เพียงไม่นาน เย่หลิงเทียนก็มองเห็นหล่อซินเดินเข้ามา แล้ว มองเห็นเย่หลิงเทียนที่แทบจะนิ่งเฉยนั่งอยู่ตรงนั้น เธอหงุดหงิด ขึ้นมาทันที แล้วพูดกับเย่หลิงเทียนว่า “ฉันกลับมาถึงออฟฟิศ แล้ว” จากนั้นตัวเธอเข้าไปในออฟฟิศ

เย่หลิงเทียนมองดูหล่อซิน ปิดหน้าจอที่กำลังดูอยู่ จากนั้น เดินตามหลอวู่ซินเข้าไปในออฟฟิศ

“มีอะไรเหรอ” หลังจากเย่หลิงเทียนเข้ามาก็ถามหล่อชิน “นายออกมาได้ยังไง” หลี่ออู่ซินถามออกมาตรงๆ “พวกเขาปล่อยผมออกมา” เย่หลิงเทียนพูดออกมานิ่งๆ

“ไร้สาระ ถ้ามันง่ายแบบนั้นก็ดีสิ ฉันจะได้ไม่ต้องลำบากไปที่ นุ่นไปที่นี่ แล้วยังให้คุณพ่อฉันไปหาพรรคพวกมา” หล่อชินพูด ออกมาด้วยอารมณ์ไม่ค่อยจะดี แล้วพูดต่อ “นายรู้ไหมว่าเขาพูด กันว่ายังไง บอกว่านายโดนข้อหาพยายามฆ่าจนบาดเจ็บสาหัสฉันกับทนายหวางไปสถานีประกันตัวนายออกมาก็ไม่ได้บอกว่า นายเป็นอาชญากร อยากเจอก็ไม่อนุญาตให้เจอ มันเห็นได้ชัดว่า หลิวอี้เหาต้องทำอะไรไว้แน่ๆ นายจะบอกว่าพวกเขาแค่สั่งสอน นายสักพักก็ปล่อยตัวนายออกมา คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ”

เย่หลิงเทียนหัวเราะออกมา จากนั้นก็ถามหล่อชิน “ถ้าอย่าง นั้นเธอบอกว่าผมจะออกมาได้ยังไง

“ฉะ….. ฉันจะรู้ได้ยังไงกันเล่า ว่านายออกมาได้ยังไง นะ….นาย….หรือว่าแอบหนีออกมาใช่ไหม”

“คุณคิดว่าเป็นไปได้เหรอ” เย่หลิงเทียนถามออกมาอย่าง อะไรไม่ถูก

หล่อชินตกตะลึง ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเธอเองคิดอะไรที่มันได้

สาระเกินไปหรือเปล่า แอบหนีออกมาจากสถานีตำรวจ ตามจริง

แล้วมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

“ไม่ต้องไปคิดมาก บางทีคงจะเป็นเส้นสายของคุณพ่อคุณที่ ท่านหามาเพื่อช่วยผม ฝากขอบคุณคุณพ่อของคุณแทนผมด้วย ขอบคุณคุณด้วยนะ” เย่หลิงเทียนพูดออกมาเบาๆ

หลอวู่ในคิดคำพูดที่เย่หลิงเทียนพูดออกมาอย่างละเอียด หรือ นี่อาจจะเป็นคําอธิบายหนึ่งเดียวที่มี

“ไม่เป็นไร ที่นายมาเจออะไรไม่ดีแบบนี้ก็เพราะฉัน พวกเรา จําเป็นต้องช่วยนายอยู่แล้ว เพียงแต่ ทีหลังนายก็อย่าทำอะไรรีบ ร้อนแบบนั้นอีกละ” หล่อซินพูดออกมาเบาๆ
“ครับ หลังจากนี้จะไม่ทำแล้ว” เย่หลิงเทียนพยักหน้า จากนั้น หันหลังเดินออกไป