บทที่005 ผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไป

เย่หลิงเทียนเดินตามหล่อขึ้นมาถึงลานจอดรถใต้ตึก เห็นแค่หล อวูซินล้วงกุญแจรีโมทออกมาแล้วกดที่นึง แล้วเปิดประตูรถนั่ง เข้าไป ตอนที่เธอเตรียมจะปิดประตูนั้น เย่หลิงเทียนก็ยื่นมือไป กั้นไว้

“นายจะทำอะไร?” หล่อในมองเย่หลิงเทียนอย่างรู้สึกโกรธ “ลงมา ไปนั่งข้างหลังครับ” เย่หลิงเทียนพูดเสียงเรียบ ไม่พูด มากแม้แต่ประโยคเดียว

“นายมีสิทธิอะไร? นี่มันรถฉัน” หล่อจู่ซินพูดจาอย่างหงุดหงิด ใส่เย่หลิงเทียน

“นี่เป็นงานของผม คุณกรุณาให้ความร่วมมือด้วย ถ้าคุณไม่ ให้ความร่วมมือ ผมคงจะต้องใช้กำลังลากคุณไปนั่งข้างหลัง ที่นี่ คนเยอะแยะ เมื่อถึงตอนนั้นมันจะดูไม่ดีต่อเราทั้งสองคน ผมคิด ว่าคุณก็คงไม่อยากให้มันเกิดขึ้น” เย่หลิงเทียนมองหน้าหล่อชิน แล้วพูด

หล่อชินรู้ว่าเย่หลิงเทียนคนนี้แข็งกระด้างอย่างกับท่อนไม้ ผู้ชายคนนี้พูดออกมาได้ก็ต้องทำได้แน่นอน สุดแสนจะเซ็ง แต่ เธอก็ยังลงจากรถดี ๆ แล้วไปนั่งลงที่เบาะหลัง

เย่หลิงเทียนนั่งลงตรงที่นั่งคนขับคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วเริ่ม สตาร์ทรถ เขาขับรถออกไปด้วยถามหล่อชินไปด้วยว่า “ตอนนี้คุณจะไปไหนครับ?”

“ไปบริษัท” หลี่อวู่ นพูดด้วยน้ำเสียงไม่มีอารมณ์

“บอกที่อยู่ด้วยครับ” เย่หลิงเทียนถามเสียงเรียบ

หล่อนไม่อยากทะเลาะกับเย่หลิงเทียนต่อไปแล้ว เธอรู้ เธอ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายที่ไม่มีเหตุผลตรงหน้านี้ ก็เลยบอกไปตรง ๆ ว่า “ ถนนเสเฟย เลขที่หนึ่งร้อยห้าสิบหก

เย่หลิงเทียนไม่พูดอะไรมาก แต่ขับรถมุ่งตรงไปยังเป้าหมาย เลย

“นายมีเสื้อผ้าไหม? เปลี่ยนเสื้อผ้าสักชุดดีกว่าไหม? ถึงแม้ นายจะเป็นบอดี้การ์ดก็ควรระวังภาพพจน์ด้วย นายเป็นบอดี้ การ์ดนะไม่ใช่รปภ ” ถึงหน้าบริษัทแล้ว หล่อซินขมวดคิ้วมองเย่ หลิงเทียนที่เดินตามเธอเข้ามาในบริษัทแล้วกล่าว หลัก ๆ คือชุด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เขาใส่อยู่โดดเด่นมาก ที่นี่เป็น ตึกสำนักงาน คนที่ทำงานที่นี่ต่างก็ใส่สูทแต่งตัวภูมิฐานทั้งนั้น เช่ หลิงเทียนแต่งตัวอย่างนี้ดูไม่เหมาะสมจริง ๆ

เย่หลิงเทียนมองดูเสื้อผ้าของตัวเอง พยักหน้าแล้วพูดว่า “ครับ หลังเลิกงานแล้วผมจะกลับบ้าน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ

“ช่างเถอะ ดูท่านายแล้วก็คงไม่มีเสื้อผ้าอะไรที่มันดูดีสักเท่า ไหร่หรอก” หล่อ ชินวิเคราะห์พิจารณาเย่หลิงเทียนแล้วค่อยพูด เสร็จแล้วก็ตรงไปขึ้นลิฟต์

ลิฟต์จอดลงที่ชั้นสิบห้า เย่หลิงเทียนเดินตามหลอวู่ชินเข้าไปข้างใน เดินเข้ามาถึงก็เห็นห้องโถงใหญ่ ข้างบนมีตัวหนังสือ เขียนไว้ว่า “บริษัทซานหยวนกรุ๊ปบริการจัดเลี้ยงรอยัลจำกัด

เมื่อหล่อซินเดินเข้ามา หญิงสาวสองคนที่นั่งอยู่หน้า เคาน์เตอร์ก็รีบลุกยืนกล่าวทักทายอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะคุณ หลี่”

หล่อชินพยักหน้าน้อย ๆ ให้ แล้วเดินตรงเข้าไปข้างใน

ตอนหญิงสาวสองคนเห็นเย่หลิงเทียนที่ใส่ชุดเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยเดินตามหล่อชินเข้ามานั้น สายตาเต็มไปด้วย แววสงสัยจนแทบจะถอนออกมา

แน่นอนเย่หลิงเทียนไม่มีทางที่จะไม่เห็นสายตาของหญิงสาว ทั้งสองได้ แต่ว่า เขาทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นอะไรเลย เดินตาม หลังหล่อชินเข้าไปข้างใน

ตอนหลอวู่ในผลักประตูห้องทำงานผู้จัดการทั่วไปออกแล้ว เดินเข้าไปก็ต้องตกใจ นึกว่าตัวเองเดินเข้าผิดห้อง เธอลองมองดู ดี ๆ อีกครั้ง พอแน่ใจว่าเป็นห้องทำงานของตัวเองแล้ว ก็รีบ ตะโกนถามเลขาที่กำลังจัดเอกสารอยู่ “หวงหลง บอกฉันมาซิ นี่ มันเรื่องอะไรกัน?”

หล่อซู่ชินชี้ไปยังโต๊ะและเครื่องกดน้ำที่เพิ่มขึ้นมาในห้อง รับรองแขกข้างนอกห้องเธอแล้วถามเลขาหวงหลัง

“อ่าว! คุณหลี่ไม่รู้เรื่องเหรอคะ?” หวงหลิงมองหล่อชินอย่าง แปลกใจ
“ฉันรู้เรื่องเหรอ? ฉันต้องรู้เรื่องอะไรเหรอ? นี่มันเป็นความคิด ของใครกัน? อธิบายมาให้ฉันฟัง” หล่อในถามอย่างโกรธ ๆ

“คุณหลี่ นี่เป็นคำสั่งที่โทรมาจากห้องทำงานท่านประธานค่ะ เขาให้แผนก โลจิสติกส์มาจัดเตรียมห้องทำงาน ไว้นอกห้อง ทำงานของคุณเพื่อให้ผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปคนใหม่ค่ะ” หวงหลิง ถามอย่างระมัดระวัง

“ผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไป?” หล่อซินถลึงตาโต แล้วหันไปมองเ หลิงเทียน ในใจเข้าใจแล้วว่านี่มันเรื่องอะไร เธอก็แค่ยิ้ม ๆ แล้ว พูดขึ้นมาว่า “คุณพ่อคิดได้ทั่วถึงดีจริง ๆ เรื่องเล็กแค่นี้ ก็ยังต้อง ให้ท่านประธานมากำกับเอง”

พูดถึงตอนนี้แล้วเธอหันกลับไปมองชุดเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยที่ขัดตาของเย่หลิงเทียนอีกครั้ง แล้วพูดกับหวงหลังว่า “นี่ก็คือผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปที่มาใหม่ เธอรีบไปห้างไปซื้อชุดใหม่ ให้เขาสักชุด”

“อ๋?” หวงหลิงได้ยินที่หล่อชิน พูดแล้วก็รู้สึกแปลกใจ ใน เวลาเดียวกันก็มองเย่หลิงเทียนแบบแปลกใจ

“มีปัญหาอะไรไหม?” หล่อในมองหวงหลิง แล้วถาม

“ไม่มี ไม่มีค่ะ แค่ไม่รู้ว่าจะให้ซื้อตามมาตรฐานไหนคะ?” หวง หลิงถามอย่างระวังตัว

“เอาให้เหมาะสมกับตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการออกไปไหนไม่ ขายหน้าบริษัทก็พอแล้ว เธอออกไปซื้อก่อน ซื้อเสร็จแล้วค่อยมา เบิกเงินกับฉัน เงินนี่ฉันจะใช้เงินส่วนตัว” หล่อซินพูดจบก็เดินเข้าห้องทํางานของตัวเองไปเลย และยังปิดประตูลงตามอีกด้วย เย่หลิงเทียนยิ้มอย่างเรียบ ๆ แล้วมองเลขาหวงหลง พยักหน้า แล้วพูด “รบกวนคุณด้วยครับ”

“ไม่ได้ ไม่ได้รบกวนเลยค่ะ นี่เป็นเรื่องที่ฉันควรทำค่ะ เอ่อคือ เอ่อคือ… ฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไรคะ?” หวงหลังรู้สึกเขิล ๆ แล้วถาม

“เย่หลิงเทียนครับ” เย่หลิงเทียนพูดเสียงเรียบ

“ผู้ช่วยเย่ ฉันคือเลขาของผู้จัดการทั่วไปหวงหลังค่ะ ถ้ามีอะไร ที่ต้องการให้ช่วยคุณบอกฉันได้ตลอดค่ะ” เลขาหวงหลิงพูด อย่างเกรงใจ

“โอเคครับ รบกวนคุณด้วยครับ เย่หลิงเทียนพยักหน้า แล้วก็ นั่งลงตรงโต๊ะทํางานของตัวเอง

หล่อนก็ยังทำงานอยู่ห้องทำงานห้องเดียวข้างใน คงไม่อาจ เจออันตรายอะไรได้ เพราะฉะนั้นเย่หลิงเทียนจึงไม่มีเรื่องอะไรให้ ท่า เขาเปิดคอมพิวเตอร์ที่อยู่หน้าโต๊ะแล้วเริ่มดูข่าว ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่า ที่เย่หลิงเทียนกำลังดูคือข่าวสถานการณ์ล่าสุดเกี่ยว กับกองทัพ อาวุธ และความมั่งคงของประเทศต่าง ๆ เห็นได้ชัด ว่านี่ไม่ใช่เรื่องราวที่ประชาชนทั่วไปจะให้ความสนใจทั้งนั้น

ดูไปสักพัก เย่หลิงเทียนก็รู้สึกว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว เขาลุกขึ้น แล้วเดินไปหน้าห้องทำงานของหล่อชินแล้วก็เคาะประตู

“เข้ามา” หล่อวู่ซินพูดขึ้น
ได้ยินเสียงหลอวู่ซินแล้วเย่หลิงเทียนถึงผลักประตูเข้าไป ข้าง ในหลอวูซินกำลังถือเอกสารฉบับหนึ่งอ่านอยู่ เมื่อเห็นเย่หลิง เทียนเข้ามา เธอก็ถามขึ้นว่า “มีเรื่องอะไร?”

“ผมจะขอลางานกับคุณหน่อย ผมอยากกลับบ้าน กรอบ ไป เอาของสักหน่อย” เย่หลิงเทียนพูดเสียงเรียบ ๆ

“แล้วแต่นายเลย แต่ฉันมีอะไรจะบอกนายหน่อย ในเมื่อพ่อ ฉันให้นายอยู่ในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไป งั้นต่อไปอยู่ใน บริษัทนายก็จะต้องทำตามกฎระเบียบของบริษัท ห้ามมาสาย หรือเลิกงานก่อนคนอื่น และห้ามเดินเตร่ไปเตร่มาในบริษัท” หลี่ อชินเงยหน้ามองเย่หลิงเทียน แล้วพูด

เย่หลิงเทียนพยักหน้ารับ แล้วเตรียมจะถอยออกไป

“ขับรถฉันไปซิ ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ข้างนอกโบก รถยาก” หล่อวู่ นพูดเพิ่มอีก

“ขอบคุณ แต่ไม่ต้องหรอกครับ” เย่หลิงเทียนพูดเสียงเรียบ ๆ

“งั้นก็แล้วแต่นายเลย” หลอวู่ในพูดแบบไม่ค่อยพอใจ

เย่หลิงเทียนเพิ่งออกมา ก็เห็นหวงหลิงถือเสื้อผ้าชุดนึงเดินมา

“ผู้ช่วยเย่ คุณดูซิว่าชุดนี้ไซส์ใส่ได้ไหม? ถ้าใส่ไม่ได้เดี๋ยวฉัน ค่อยไปเปลี่ยนให้ใหม่” หวงหลิงยิ้มแล้วพูดกับเย่หลิงเทียน

“ขอบคุณครับ รบกวนคุณแล้ว ทั้งหมดเป็นเงินเท่าไหร่ครับ?” เย่หลิงเทียนถามขึ้น
“หนึ่งหมื่นสองมั้งคะ นี่ใบเสร็จค่ะ คุณลองดู” หวงหลิงพูดแล้ว ก็ยื่นใบเสร็จให้เย่หลิงเทียน

“ไม่ต้องแล้ว คุณเอาให้คุณหลีเถอะ เอาเสื้อผ้ามาให้ผม ผมจะ เอากลับไปเปลี่ยน เย่หลิงเทียน ขมวดคิ้วแล้วรับเสื้อผ้าที่หวง หลังยื่นมาให้ แล้วเดินออกจากบริษัทไป