ตอนที่ 6 กลับมา

ห้าปีต่อมา

“หม่ามี้ เมื่อไหร่พวกเราจะถึงบ้านของคุณป้าหมหลัง? เฉิงเฉิง คิดถึงคุณป้าหมี่หลิง!

บนเครื่องบิน ด้านข้างของหญิงสาววัยรุ่น มีเด็กชายเยาว์วัย อายุห้าขวบคนหนึ่งนั่งอยู่ ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามมองเสาที่ สะสวยด้านข้าง

“ใกล้ถึงแล้วจ้ะ เฉิงเฉิงเด็กดี คุณป้าหมหลังจะมารับเฉิงเฉิง พวกเราใกล้จะได้เจอเธอแล้ว นั่งดีๆจ๊ะ!” เสวยิ้มอย่างอ่อน โยน มองใบหน้าที่น่ารักของลูกชาย ในใจของเสวรู้สึกอึดอัด สายตากลายเป็นความว่างเปล่าขึ้นมา ราวกับต้องการที่จะมอง ผ่านใบหน้าอันอ่อนโยนนี้ เพื่อจินตนาการถึงใบหน้าอันอ่อนโยน อีกคนที่กลับมีวาสนาได้พบเพียงครั้งเดียว ลูกชายที่แท้จริงของ เธอ ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน?

ยกโทษให้หม่ามี้ด้วย หม่ามีไม่รู้จริงๆว่าลูกอยู่ที่ไหน ขอโทษ นะลูก!

น้ำตาหยดลงบนแก้ม ทุกครั้งที่คิดถึงลูกที่โดนแย่งไป ในใจ ของเธอก็รู้สึกรันทด ความเกลียดชังผู้ชายสวมหน้ากากจิ้งจอก คนนั้นเข้ากระดูกดำ ทำไมเขาถึงโหดเหี้ยมเช่นนี้! พรากลูก พรากแม่จากกัน!
“หม่าม หม่ามีร้องไห้! “มือเล็กยื่นเข้ามา ช่วยหม่ามีเช็ด น้ำตา “หม่ามีอย่าร้องไห้นะ เฉิงเฉิงเป็นเด็กดี เฉิงเฉิงจะปกป้อง หม่ามี้เอง!

“ลูกรัก หม่ามีไม่ได้ร้องไห้! หม่ามีแค่ดีใจ ในที่สุดพวกเราได้ กลับมาแล้ว! “เสปาดน้ำตาทิ้ง หอมลงไปบนใบหน้าของ ลูกชาย

นี่คือเด็กที่เธอเก็บมาจากริมน้ำ ในตอนนั้นที่เธอท้อแท้หมด กำลังใจ คิดไม่ถึงว่าจะรู้ใจเธอเช่นนี้ อยู่เป็นเพื่อนเธอมาห้าปี ทำให้เธอมีความสุขมาก ราวกับว่าลูกของเธอกลับมาอยู่ข้าง กายอีกครั้ง

“หม่ามี ผมปวด ครับ! “เด็กน้อยขมวดคิ้วตะโกน

“ได้จ๊ะ หม่ามีจะพาไป! ”

“ไม่ต้องครับ ผมจะไปเอง เฉิงเฉิงเป็นเด็กผู้ชาย หม่ามี้เป็นผู้ หญิง! ” มู่เฉิงส่ายหัวอย่างแน่วแน่ ปลดเข็มขัดนิรภัยออก

“แต่ลูกเข้าเองได้ใช่ไหม? ”

“เฉิงเฉิงเป็นชายชาตรี! “เด็กน้อยสไลด์ตัวจากด้านข้างของ เสว วิ่งไปทางห้องน้ำด้านหลัง

และด้านหลังมู่เสมีผู้ชายร่างสูงแถวสามลุกขึ้นมา ชายผู้นั้น หรี่ตาเล็กน้อย กลิ่นอายอันหนาวเหน็บที่แผ่ออกมาจากร่างกาย ทำให้ทุกคนในห้องโดยสารไม่กล้ามอง เขายกมือขึ้นและเหลือบ มองนาฬิกาเพชรที่ข้อมือ เดินตรงไปที่ห้องน้ำ
เดินถึงประตูห้องน้ำเพียงไม่กี่ก้าวยาวๆ ผลักประตูเข้าไป มู่เฉิ งกลับเงยหน้ามองคุณอาคนนั้นคุณอา เฉิงเฉิงมาก่อน เฉิงเฉิง ก่อน คุณอาไปต่อแถวครับ!

“เอ่อ! “ก้มหน้าลง จึงพบว่าข้างกายยังมีเด็กอายุประมาณห้า ขวบ ฉินโน่เลิกคิ้ว พร้อมกันเลย!

เฉิงเฉิงก็เลิกคิ้ว เรียนรู้ท่าทางของเขา”มีคุณอาผมไม่ออก ! คุณอาออกไปก่อนเถอะครับ

น่าแปลก เมื่อฉันโน่มองเด็กคนนี้ที่ไม่สูงเท่ากระเป๋าของเขา ก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างคาดไม่ถึง รู้สึกเป็นกันเองเล็กน้อย ใบหน้า เล็กๆนี้ ดวงตาคู่นี้ เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ?

“คุณอาออกไปก่อนครับ! “เฉิงเฉิงขอร้องอย่างสุภาพและมี มารยาทมากๆ

“เจ้าเด็กคนนี้ ยังไม่รู้อีกหรือว่าเครื่องบินกำลังจะลง! พวกเรา ต้องแล้ว! “ฉินโน่พูดพร้อมแก้เข็มขัดของตนเอง น่าตลก จริงๆ โถปัสสาวะใหญ่เช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะกล้าแย่ง เขา!

“คุณอาแย่มาก ถอดกางเกงต่อหน้าคนอื่น! คุณครูบอกว่าทำ แบบนี้ไม่ถูกต้อง! เอ๊ะ? คุณอา นกน้อยของคุณอาตัวใหญ่จัง เลย นกน้อยของเฉิงเฉิงตัวเล็กนิดเดียว! ”

ตะลึงงัน ฉันโนงงงวย! เจ้าเด็กคนนี้กำลังพูดถึงอะไร? ก้มลงดูตนเอง มู่เฉิงขมวดคิ้ว มีท่าทางหงุดหงิดมาก “ทำไมของคุณอากับผมไม่เหมือนกัน?

เครื่องบินใกล้ถึงในไม่ช้า เฉิงเอาแต่ขมวดคิ้วมาตลอด จนถึงตอนเครื่องลง มู่เลว่ยังหาคำตอบไม่ได้ ว่าทำไมหลังจาก ลูกชายไปเข้าห้องน้ำถึงได้เอาแต่เงียบแบบนี้

“เฉิงเฉิง เกิดอะไรขึ้น? ”

“หม่าม นั่นไง! คุณอาคนนั้นครับ! ” เฉิงชี้ไปที่ร่างสูงด้าน หน้า เล่าให้เราฟังว่า “นกน้อยของคุณอาคนนั้นตัวใหญ่ แต่ ของเฉิงเฉิงตัวเล็กนิดเดียว! ”

“นกน้อย? ” เสาไม่เข้าใจอยู่สักพักหนึ่ง

“ก็คือนกน้อยครับ คุณอาคนนั้นแย่งกับผม เกือบทำให้ผม

ไม่ออกแล้ว!

เอ่อ!

หน้าของมู่เสแดงจนถึงใบหู ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้กับคำ

พูดของลูกชายดี ทำตัวไม่ถูกอย่างมาก ชำเลืองมองไปที่แผ่น

หลังนั้นโดยไม่รู้ตัว ท่ามกลางกลุ่มคน ไม่ต้องสงสัย ผู้ชายคนนั้น

โดดเด่น เพียงแค่แผ่นหลัง กลับโดดเด่นท่ามกลางผู้คนรอบข้าง

ร่างสูงชะลูดและแข็งแกร่ง ชุดสูทที่ตัดอย่างเหมาะสมแค่มองก็รู้

ว่าใช้เนื้อผ้าอย่างดี เห็นชายคนนั้นหายไปที่มุมอาคารผู้โดยสาร

ดูเร่งรีบมากๆ!

“คุณอาไม่ทำตามระเบียบวินัย ไม่มีมารยาท! ” มู่เฉิงยังพูด ไม่หยุด“เสร็จก็ไม่กด เป็นเฉิงเฉิงที่ต้องช่วยกดครับ! ”
“อืม เฉิงเฉิงเป็นเด็กดีที่สุด! “เสคุกเข่าลงอย่างอึดอัดใจ จูบลงบนใบหน้าของลูกชาย พวกเรารีบไปเถอะ คุณป้าหมหลัง ต้องรอแย่แล้วแน่เลย! ”

“จริงด้วย จะได้เจอคุณป้าหมหลังแล้ว หม่ามเร็วเข้า! ” เฉิงตะโกนอย่างรีบร้อน ลากเสบู่วิ่งไปที่ทางออก

“เฮ้! เฉิงเฉิง! “บริเวณที่รอรับผู้โดยสารขาเข้า หญิงสาวใน ชุดกระโปรงรัดรูปกับรองเท้าส้นเข็มสีทองโผเข้าหาตะโกนเรียก อย่างโอเวอร์ สวมกอดมู่เฉิง”เด็กดี คิดถึงแม่ทูนหัวไหมจ๊ะ? มา ขอหอมสักหนึ่งฟอด! “