ตอนที่ 20 ฉากงานเลี้ยง
เสวีเงยหน้าขึ้น มองไปที่จึงหลีอย่างจริงจัง แววตาของเขาไม่มี ความลามกอนาจาร ตรงกันข้ามเขาชัดเจนราวกับหนุ่มใหญ่ มู่เส ใช้ความคิดอย่างสุขุมเยือกเย็น ตอบออกมาเบาๆ “ผู้จัดการ จีง บางครั้งการแสร้งทําเป็นพ่อพวงมาลัยก็น่าเหนื่อยใจ มันไม่ดี อย่างที่คนทั่วไปมอง แบบนั้นคุณไม่เหนื่อยหรือคะ?
ชัดเจนว่าไม่มีความบ้ากาม แต่กลับแกล้งทำตัวเป็นคนบ้า กาม!
“เอ่อ! “ตะลึงเล็กน้อย จึงหลีหัวเราะก๊ากอย่างมีความสุข “เสี่ยวเสว่คุณทำให้ผมแปลกใจจริงๆ! ดูเหมือนคุณจะเข้าใจผม ดีนะ!
จึงหลีลุกขึ้น นั่งลงข้างเสร่ ในตำแหน่งที่ใกล้ชิดมากถึงมาก ที่สุด.…..……
มู่เสน่ขยับหนี เพื่อรักษาระยะห่าง เขากลับขยับตาม เสาจึง ขยับหนีอีก จนเสร่ขยับมาถึงปลายโซฟา……..
“เสี่ยวเสว่ คุณมองว่าผมหล่อไหม? ” จึงหลีถามเสาอย่าง ตรงไปตรงมา
“หล่อค่ะ!” เธอตอบ แต่คุณช่วยไปนั่งตรงนั้นได้ไหมคะ? ” เธออึดอัดแทบแย่ นี่เป็นครั้งแรกที่ใกล้ชิดผู้ชายขนาดนี้ ไม่คุ้น เคยมากๆ
ส่วนอีกด้านหนึ่ง สายตาที่เฉียบคมยิงมาตรงนี้ มุมปากของจึง หลีโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่สามารถคาดเดาได้ นั่งลงตรงหน้าต่อ “เสี่ยวเสว ในเมื่อคุณก็คิดว่าผมหล่อ งั้นคุณมาเป็นแฟนของผม เถอะ! ”
“เอ่อ! “เสาชะงักงัน ผู้จัดการจึงคะ ความสามารถในการ ล้อเล่นของคุณต้องยกให้เป็นที่หนึ่งเลย! ”
“คุณมีแฟนแล้วหรือ? “จึงหลีเลิกคิ้ว
“เปล่าค่ะ ผู้จัดการจึงเลิกล้อฉันเล่นได้แล้ว! ” มู่เลวลุกขึ้น เธอ ไม่อยากคุยกับผู้ชายไร้ยางอายพูดอะไรที่แปลกประหลาดคนนี้ อีกแล้ว นั่งใกล้ชิดเช่นนี้ ผู้หญิง ในงานเลี้ยงต่างเริ่มจ้องเธอแล้ว
ใครจะไปรู้ว่า เพียงแค่ลุกขึ้น รับรู้ได้ว่ามีสายตามองมาจาก รอบด้าน มู่เสวตึงเครียด เกือบสะดุดล้มลง
“ระวังหน่อย! “จึงหลีโอบรับเธอเอาไว้ พยุงร่างของเธอ “เสี่ยวเสว ผมบอกให้คุณระวังไง ผมยังไม่ได้กินคุณเลยนะ คุณก็ ตกใจจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว
มู่เสบู่ขมวดคิ้ว รู้สึกกระอักกระอ่วนแทบบ้า “ขอโทษค่ะ
เธอคิดอยากลุกขึ้น แต่เขากลับเกี่ยวเอวของเธอไว้ จนฟุบอยู่ ในอ้อมกอดของเขา “ ฮาฮา ผมชอบกอดแบบนี้!
สายตาของ จึงหลีไม่ลืมที่จะมองไปที่ ฉันโน่ที่กำลังดื่มอยู่อีก ด้านของงานเลี้ยง เขายิ้มแปลกๆ และกอดเสาแน่นขึ้น ตั้งใจ วางคางไว้บนไหล่ของเสวอย่างคลุมเครือ ผมยาวของเธอปกคลุมริมฝีปากของเขาอย่างเหมาะเจาะ มองมาจากอีกด้าน หนึ่ง กลับเหมือนพวกเขาทำท่าแลกจูบกัน ถูกสายตาเย็นชาของฉันโน่มองผ่านไปอย่างรวดเร็วจึงหลี ตัวสั่นอย่างไม่คาดคิด สายตานั้นเยือกเย็นมาก ทันใดนั้นก็มี
ความรู้สึกเหมือนย้อนกลับไปในอดีต เอ่อ โน่เห็นเสาสำคัญ
เช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? “ผู้จัดการจึง คุณปล่อยฉันเถอะค่ะ! “เสียงของมู่เสมืดมน เธออึดอัดจะบ้าตายแล้ว
“โอเค! ผมก็รู้สึกว่ามันน่าเบื่อที่จะคุยแบบนี้ ! ” จึงหลี เปลี่ยนแปลงความชั่วร้ายเมื่อสักครู่ ปล่อยมือทำหน้าเหยเก มอ งเสว่ด้วยแววตาไม่มีพิษภัย
ใบหน้าของเสาแดงไปหมด อึดอัดแทบแย่ ทันทีที่เป็นอิสระ
เธอรีบนั่งบนโซฟาทันที พยายามอยู่ให้ห่างจากเขามากที่สุด
และสายตาที่จ้องมองจากห้องโถงก็เหมือนลูกศรอาบยาพิษ ที่ อยากจะยิงเสให้ตายไป เธอคิดว่าคนเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่ ชื่นชมจึงหลี!
ในขณะที่กำลังเฉื่อยชา มองเห็นข้างหน้าไม่ไกล มีผู้ชายหน้า ตาหล่อเนียบบุคลิกองอาจโผล่ออกมากะทันหัน สายตาของทุก คนในห้องโถงใหญ่ต่างมองทุกย่างก้าวของเขา จนเมื่อเดินมาถึง ด้านข้างมู่เสและจึงหลีอย่างราชา เสถึงจะได้สติกลับมา ยืน ขึ้นกล่าวออกมาเสียงดัง ผู้อำนวยการ
“เฮ้ โน่ ที่รัก ทำไมนายเพิ่งจะมาล่ะ? “คำพูดของจึงหลีแฝงไปด้วยความหมายบางอย่าง คิดว่าเขาน่าจะมาตอนที่ตนเองกอด เสวเมื่อสักครู่
สายตาฉินโน่มองผ่านเสบู่ที่หน้าแดงอย่างรวดเร็ว เขามอง เห็นใบหน้าที่ขาวสะอาด ดูเหมือนจะทาแป้งบางๆ หน้าผากมีรอย
ย่นทันที
จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ จึงหลีที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเป็น ชา” นายมันน่าเบื่อมาก!
“ฉันเลยมาคุยกับเสี่ยวเสาไง! “จึงหลียักไหล่” จริงไหมเสี่ยว เสว? ”
“เอ่อ! ” เสาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ทำได้เพียงอยู่เงียบๆ และเหลือบมองฉันโง่อย่างระมัดระวัง แสงไฟส่องมาที่ใบหน้า ของเขา นั่นคือ ใบหน้าที่เป็นชาตามธรรมชาติ ไม่มีความหล่อ เหลาขาวสะอาดของจึงหลี ใบหน้าที่ไม่เกรงกลัวมีความเฉยเมย และเฉียบคมหลังจากผ่านประสบการณ์ความยากลำบากมา เครื่องหน้าที่คมคาย ดวงตาที่เหมือนสระน้ำลึก มันช่างลึกจนมอง ไม่เห็นก้นสระ อาจเป็นเพราะ ริมฝีปากที่เม้มสนิทอย่างเฉยเมย มานานหลายปี ดังนั้นมุมปากจึงค่อยๆทิ้งตัวลง แม้ว่าจะเป็น เพื่อนสนิทของจึงหลีก็ตาม ความเฉยเมยบนใบหน้านั้นไม่เคย จางหาย
“โน่! นายจริงจังเกินไปนะ ทำเสียวเสวตกใจหมดแล้ว! ” กล่าวอย่างขี้เล่น จึงหลีหรี่ดวงตาคู่ที่น่าหลงไหล มองเสวีที่ กำลังบิดมือเล็กๆ
ทุกคนต่างเงยหน้ามองมาทางด้านนี้ ฉันโนกับจึงหลีกำลังนั่ง อยู่ตรงหน้าผู้หญิงที่แต่งตัวไม่ได้เรื่องคนนั้น ผู้หญิงคนนี้มีความ เป็นมาอย่างไร?
“ผู้อ่านวยการ ผู้จัดการจึง พวกท่านคุยกันไปนะคะ! “เสว ตระหนักถึงสายตาของทุกคน ลุกขึ้นยืนอย่างรีบเร่ง เธอไม่อยาก อยู่กับพวกเขา เดินหลบหนีไปที่ระเบียงนอกห้องโถง เพื่อหลบ สายตาที่น้ากลัวนี้
สีหน้าของฉันโน่เย็นชาขึ้นมาทันที และกลับสู่สภาวะปกติต่อ จากนั้น เขามองไปที่จึงหลีและกล่าวเตือนเบาๆ อย่าวุ่นวาย กับเธอ!
“ทำไม? ” จึงหลีเลิกคิ้ว” ผู้หญิงไร้เดียงสาอย่างเสียวเสวมีไม่ เยอะ! ”
อยากสนุก ไปสนุกกับคนอื่นซะ! “ฉันโนกล่าวเตือน “ยกเว้นเธอ! ”
“ฉินโน่” จึงหลีเรียกด้วยเสียงแจ่มใสพร้อมรอยยิ้มไร้ที่ติ แต่ฉันโน่ตอบกลับอย่างเย็นชา : “จำเอาไว้ซะ! ”
“โน่นายโมโหแล้ว” รับรู้ถึงความเหินห่างในน้ำเสียงของเขา ทันที จึงหลีนึกย้อนกลับไปถึงสายตาของโน่ตอนที่เขากอดเสียว เสว รีบหุบยิ้มทันที ถามอย่างเอาจริงเอาจัง : “โอเค! ในเมื่อ เธอคือผู้หญิงของนาย งั้นฉันจะไม่เข้าไปยุ่ง น่าสงสารความรักที่ ยังไม่ได้ผลิบานของฉัน! แต่ว่าโน่ แท้จริงแล้วเสียวเสวคือผู้ หญิงของนายหรือ? ”
ความรักของนายมากเกินไป! “ดวงตาของฉันโน่มืดมน ไม่
หันไปมองที่ระเบียง
ในขณะนี้ ทางฝั่งห้องโถงก็มีเสียงดังขึ้น ทุกคนต่างมองสาว สวยที่ดูเย็นชาบริเวณประตู เธอเดินเข้ามาอย่างนุ่มนวลพลิ้วไหว กระโปรงรัดรูปสีดำ พร้อมกับรองเท้าส้นเข็มสีดำ สิ่งที่ดึงดูด ความสนใจจากผู้คนที่สุดคือผิวพรรณที่ขาวเนียน ใบหน้าไร้ซึ่ง อารมณ์ใดๆ เดินเข้ามาแบบนี้
“หลี เธอมาแล้ว! ” ฉันโน่กล่าวอย่างเฉื่อยชา
“ใครหรือ? ” จึงหลีก็มองไปทางนั้น ทันใดนั้นเอง เขากลืน น้ำลาย “โน่ ฉันขอตัวก่อนนะ ไปล่ะ!
กล่าวจบ จึงหลีก้มตัวลง กระโดดผ่านด้านข้างของฉันโน่
ตรงไปทางระเบียง
มู่เสวตกใจ “ผู้จัดการจึง? ”
“ซู่! เสียวเสว ขอทางหน่อย! “จึงหลีเปิดหน้าต่างระเบียง กระโดดลงไป
“วาย”มู่เสวร้องกรี๊ดออกมา ทำไมเขาถึงมาหลบอยู่ตรง
มู่เสว่มองลงไป จึงพบร่างที่ว่องไวของจึงหลีเบาเหมือนแมว ในพริบตาเดียวเขาก็ปืนท่อและลงไปชั้นล่าง
“โอ้ พระเจ้า! “หัวใจของเธอแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“เสี่ยวเสว่ ที่รัก ผมไปก่อนนะ บ๊ายบาย “จึงหลีที่ชั้นล่างส่ง จูบให้แก่มูเสวบนระเบียงชั้นบน จากนั้นหายเข้าไปในความมืด
มู่เลวถอนหายใจโล่งอก โชคดีที่ไม่เป็นอะไร ถึงแม้จะเป็นชั้น สอง แต่ต้องใช้ความกล้าในการกระโดดลงไป ผู้จัดการจึงเก่ง จริงๆ
“เสว่ คิดไม่ถึงว่าเธอก็ยั่วยวนแม้แต่ผู้จัดการจึง! “เสียง เกรี้ยวกราดดังขึ้น ไม่ต้องหันไปมอง ก็รู้ว่าเป็นอานเช่น
เสาหันกลับมา สบตากับอานเช่น วันนี้เธอแต่งกายด้วยชุด ราตรีสีดำ โอบรัดหน้าอกอวบอิ่มของเธอ ผิวพรรณขาวผ่อง รูป ร่างสมส่วน มีเพียงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก เผยให้เห็นว่า ความอดทนของเธอไม่เพียงพอ คุณอาน! สวัสดีค่ะ! ”
บนระเบียงขนาดเล็ก ก็แน่นขนัดทันที แม้แต่อากาศก็ยังขมขื่น
อานเช่นยืนอย่างภาคภูมิใจและหัวเราะเยาะ ไม่สนใจความ เฉยเมยของมู่เสว่ มองลงไปที่เสื้อผ้าของเธอ ยิ้มอย่างเย็นชา” ดู ชุดที่เธอสวมสิ! เชยแทบแย่! เธอยังคิดที่จะยั่วยวนผู้อำนวย การและผู้จัดการจึงอีกหรือ?
สายตาของเสาหันไปมองความมืดด้านนอกหน้าต่างอีกครั้ง ไม่สนใจอานเช่น ผู้หญิงคนนี้นอกจากจะทำให้เตียงอบอุ่น นอก นั้นก็ไร้ประโยชน์
“เสว่ ฉันขอเตือนเธอนะ ถ้าอยากอยู่ในบริษัทนี้ต่อไป อย่า มายั่วยวนผู้อำนวยการ ”
“คุณอาน ขอตัวก่อนนะคะ! ” เสวีหันตัวไป ในนี้อึดอัดมาก H เธออยากกลับแล้ว ผู้จัดการจึงก็ไปแล้ว เธอเป็นแค่เลขาตัวเล็กๆ ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ก็ได้
“เสว! “อานเช่นตะโกนอย่างโมโห คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้า ไม่สนใจคําเตือนของเธอ? เหอะ! มองดูเธอแต่งตัว มุมปาก โค้งขึ้นมาเสียดสี สายตาหยิ่งแบบนั้นเหมือนกำลังมองว่าเธอไม่ เจียมตัว ยื่นมือออกไปทันที
“โอ๊ย นี่คุณทำอะไร? ” เสาเพิ่งจะเดินมาที่ประตูระเบียงกลับ ถูกอานเช่นดึงเสื้อคลุมเอาไว้ “คุณอาน ช่วยปล่อยมือด้วยค่ะ!
“ฉันไม่ปล่อย! ดูชุดราคาถูกของเธอ น่ารังเกียจที่สุด คิดจะ ยั่วยวนผู้อำนวยการ ดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ! “อานเช่น ออกแรงอย่างเต็มที่ ดึงเสื้อผ้าของเสาออกจากกัน เสียงแควก ดังขึ้น เสื้อผ้าแยกเป็นสองชิ้น ชุดราตรีสีขาวที่ไร้ที่ติปรากฏสู่ สายตาทันที
“โอ๊ย! “มู่เสวร้องลั่น
อานเช่นกลับอึ้งไป! เธอคิดไม่ถึงว่าเมื่อดึงเสื้อคลุมออก รูป ร่างของมู่เสจะดีขนาดนี้!
ในขณะอานเช่นกำลังตกตะลึง เสาหันตัววิ่งออกไป เธอก้ม หน้าลง ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เธอไม่เคยเปิดเผยเนื้อหนังต่อ หน้าคนเช่นนี้มาก่อน ถึงแม้ชุดนี้จะไม่เปิดเผย แต่เมื่อเทียบกับ เสื้อผ้าที่รัดกุมของเธอก่อนหน้านี้มันเปิดกว้างเกินไปจริงๆ แทบ จะเห็นหน้าอกอยู่แล้ว!
“คุณ อย่าเพิ่งไป อีกสักพักท่านประธานจะขึ้นกล่าวแล้ว! เลขาเกาเห็นเลวในงานเลี้ยง เธอแต่งกายแปลก เกือบจําไม่ได้
“เอ่อ” เสาเงยหน้าขึ้นทันที : “เลขาเกา ฉันสามารถขอตัว กลับก่อนได้ไหมคะ?
“ไม่ใช่ว่าฉันห้ามคุณออกไป เพียงแต่อีกสักพักพวกเราจะต้อง ทํางาน อย่างไรเสีย คืองานเลี้ยงบริษัท ไม่ใช่งานเลี้ยงธรรมดา ดังนั้น ในเมื่อเป็นเลขา จำเป็นต้องอยู่เพื่อเช็คข้อบกพร่องของ งาน! ”
“อ้า ! งั้นฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ ! “เสว่จับกระเป๋า ใบเล็กแน่น วิ่งตรงไปที่ห้องน้ำ
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงครางในห้องน้ำผู้หญิง เสบู่เหลือบมอง
ทันที คำพูดของผู้หญิงดังออกมาอย่างคลุมเครือ อ่า……เบาลง
หน่อง………ทนไม่ไหวแล้ว…….
“นี่ทนไม่ไหวแล้วหรือ? “เสียงเหมือนผู้ประกาศข่าวดังขึ้น
“โน่……คุณรอก่อนสิ ฟังฉันพูด…..เมื่อสักครู่นานเช่นมาหาฉัน เตือนว่า ให้อยู่ห่างจากคุณสักหน่อย…………………..
เสียงครางของผู้หญิงทำให้เสวตกใจ
เธอตกใจรีบก้าวถอยหลังทันที กลับชนเข้ากับผนังด้านข้าง พระเจ้า คิดไม่ถึงว่าผู้อำนวยการจะอยู่ในห้องน้ำหญิงกับคน นั้น?
“ใครอยู่ข้างนอก! ” ฉันโนคำถามเสียงแหบแห้ง มาพร้อมกับเสียงอุทานของผู้หญิง
ลุกลี้ลุกลนทันที มูเสว่วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อมา จู่ๆประตูห้องน้ำก็เปิดออก มู่เลวที่เพิ่งจะวิ่งไปได้ เพียงสองก้าวถูกคนดึงข้อมือเอาไว้อย่างแรง
“โอ้ย”ร้องออกมาหนึ่งครั้ง เธอหันกลับไปมองร้องไห้ ออกมาในใจ ซวยแล้ว สร้างปัญหาอีกแล้ว
“เธอเองหรือ? “ตกตะลึง ดวงตาของฉันโง่หรี่ลง ใบหน้าที่ เย็นชาปรากฏความแปลกใจขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นก็เย็นชาต่อ แผ่ลมหายใจที่หนาวเย็นให้ผู้อื่นอย่างไม่รู้ตัว
“ผู้อำนวยการ ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น……. เหงื่อตก ท่าทางมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัดเจน มู่เสน่แทบอยากจะกัด ลิ้นของตนเองให้ขาด
“โน่ นี่ใครคะ? “ผู้หญิงในห้องน้ำถามเสียงดัง
ฉันโน่หันไปมอง เขาไม่พูดอะไร ร่างสูงใหญ่เข้าไปใกล้อย่าง กดดัน เกี่ยวเอวของเสาเอาไว้ กลิ่นยาสูบหอมๆลอยปะทะจมูก ของเสว่ ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ผู้อำนวยการ ท่านคะ ปล่อยมือค่ะ ปล่อยมือ……
เธอกรีดร้องอย่างตกใจ ผู้อำนวยการต้องการจะทำอะไร?
แต่ชายผู้เย็นชาและดุร้ายตรงหน้ากลับประทับริมฝีปากของ เขาลงบนริมฝีปากของเธออย่างเต็มแรง เวลา เหมือนกับหยุด เดินไปชั่วขณะ
ชั่วพริบตาเดียวที่ริมฝีปากสัมผัสกัน หัวใจของทั้งสองต่างสั่น
ไหว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ