ตอนที่ 12 ข่าวลือซุบซิบ
ห้องหนังสือ
“แกรู้จักกลับมาด้วยหรือ? ” ฉันเม้าเสียงมองเห็นฉันโน โมโหขึ้นทันที “เมื่อไหร่แกจะแต่งงานเสียที? เมื่อไหร่ถึงจะหาแม่ ให้กับเทียนหย? ”
“คุณพ่อเรียกผมกลับมาเพื่อพูดเรื่องนี้? “ฉันโน่ขมวดคิ้ว
“ไอ้ลูกอกตัญญู! โม่หลันจากไปแล้วสามปี แกยังลืมเธอไม่ ได้อีกหรือ? ”
“อย่าพูดเรื่องเธอกับผมอีก! “ใบหน้าของฉันโน่มืดมนลง
ทันที
“งั้นก็แต่งงานซะ! สุดสัปดาห์หน้าบริษัทกำลังจะมีงานเฉลิม ฉลองพอดี จะต้องมีหญิงสาวจากหลากหลายบริษัทมากมายมา เข้าร่วม แกเลือกสักคน! ”
“มีอะไรอีกไหมครับ? ” ฉันโน่ถามด้วยความรำคาญ “ถ้า ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ!
ไม่รอให้ท่านฉันพูดอะไรอีก ฉันโนออกจากห้องหนังสือ ทันที
ภายในห้องเด็ก
“คุณพ่อครับ ตอนสุดท้ายสโนไวท์จะถูกจูบให้ตื่นไหมครับ?
“เอาไว้ครั้งหน้าจะบอกลูกนะ!
“คุณพ่อ ไม่เอาอ่ะ! ผมอยากรู้ตอนนี้เลยครับ!
“ลูกเดาสิ? “
“จูบให้ตื่นครับ!
“อืม เทียนหยฉลาดจริงๆ! ”
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ความสามารถในการปรับตัวของมู่เลวนั้นดีมาก ไม่อย่างนั้น คงไม่สามารถอยู่รอดได้ในสองสามปีนี้ เลี้ยงลูกคนเดียว ทำงาน ไปด้วยเรียนไปด้วย จนสุดท้ายสามารถคว้าปริญญามาได้ ดังนั้น เพียงแค่ไม่กี่วัน เธอก็สามารถทําเรื่องของตนเองต้องทำตาม ลำดับได้ดี
เพียงแต่ดูเหมือนอานเช่นจะคอยแต่หาเรื่องเธอ มักจะสร้าง ปัญหาที่แก้ไขยากแก่เธอเสมอ โชคดีที่เธอจัดการอย่าง ระมัดระวัง!
วันนี้ ผู้อำนวยการไม่อยู่ อ่านเช่นไม่อยู่
“เสี่ยวเสว่ ได้ยินมาว่าผู้อำนวยการพาอานเช่นไปทำงานข้าง นอก! ” เซี่ยงจิ้งขยับเข้าใกล้
“เอ่อ! จริงหรือ? ” เสวไม่ค่อยชอบซุบซิบนินทา ก้มหน้า ทำงานของตนเองต่อไป เธออยากเรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง ไม่ บ่อยครั้งนักที่เจ้านายจะไม่อยู่ สามารถเรียนรู้ได้อย่างสบายใจ
“เธอรู้หรือเปล่า? ผู้อำนวยการของพวกเรามีสาวเยอะมาก ได้ยินมาว่าอานเช่นคือหนึ่งในนั้น! ผู้อำนวยการต้องการเพียง สาวบริสุทธิ์! เขาเป็นคนรักความสะอาด
“อืม! “ตอบอย่างไม่สนใจ
ผู้ชายรักสะอาดมีไม่เยอะ! ในเมื่อเป็นคนรักความสะอาด ทำไมต้องมีสาวเยอะด้วย? สิ่งที่ขัดแย้งในตัวเองมาก
เธอคิดว่าคนที่รักสะอาดจริงๆ ไม่ควรมีผู้หญิง อยู่คนเดียวจะ
ไม่สะอาดกว่าหรือ?
“ผู้อำนวยการดื่มแค่เพียงกาแฟของเธอ เสี่ยวเสวีเธอคือผู้ หญิงของท่านหรือเปล่า? ” เซี่ยงจึงไม่ยอมเลิกซุบซิบจริงๆ
“เอ่อ! ” เสวเงยหน้าขึ้นทันที หัวเราะแห้งๆ เซี่ยงจิ้ง เธอ
จินตนาการมากเกินไปนะ
“แต่เธอถูกเลือก โดยผู้อำนวยการนะ ท่านเป็นคนคัดเลือกเธอ เอง! คนที่มาพร้อมกับเธอ มีเธอเพียงคนเดียวที่ได้รับเกียรติ นี้! รู้ไหมว่าชั้นล่างมีคนอิจฉาเธอมากแค่ไหน? ”
“ฉันไม่รู้! ” มู่เสว่ยิ้มทำงานเถอะ!
“เสี่ยวเสว่ เธอมันไร้เดียงสาจริงๆ! “เซี่ยงจิ้งส่ายหน้าก็จริง นะ! ผู้อำนวยการจะสนใจเธอได้อย่างไร ผู้ชายอย่างท่าน น่าจะ ชอบอานเช่นผู้หญิงที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์แบบนั้นถึงจะถูก! เธอไม่ สามารถเป็นผู้หญิงของผู้อำนวยการได้! ”
นี่มันเกี่ยวอะไรกับพวกเรา? เสวทอดถอนใจ
“เสียวเสว! เธอยังสาวทำไมถึงแต่งชุดเก่าแบบนี้ล่ะ? ถ้าแฟน ของเธอเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้คงฝันร้าย!
“เหอๆ! ” มู่เสน่แค่เพียงยิ้มตอบ
แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยคิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง และไม่เคยคิดเรื่องมีครอบครัว เพราะในปีนั้นตอนอายุสิบเจ็ดได้ สูญเสียคุณสมบัติของการเป็นคนรักไปแล้ว!
เห้อ! วันครบรอบวันตายของมู่เซียวใกล้เข้ามาแล้ว!
มองดูปฏิทิน ด้านบนมีวงกลมอยู่หนึ่งวง ปลายสัปดาห์นี้ เธอ ต้องพาเฉิงเฉิงไปปัดกวาดหลุมศพให้น้องชาย วันนั้นคือวันครบ รอบวันตายของมู่เซียว ยังเป็นวันครบรอบการสูญเสียความ บริสุทธิ์ของเธออีกด้วย!
“หม่ามี คุณน้าอยู่บนสวรรค์จริงหรือครับ? “หน้าหลุมศพ เฉิง เฉิงจ้องมองไปที่รูปภาพถามเสาอย่างไม่เข้าใจ แต่สวรรค์ไป แล้วไม่สามารถกลับมาได้หรือครับ?
“จ๊ะลูก! คุณน้าไม่สามารถกลับมาได้อีก! “เสบู่ลูบคลำ รูปภาพบนหลุมฝังศพ น้ำตาคลอเบ้า “คุณน้าเป็นคนดี คุณน้าอยู่ บนสวรรค์ ต้องมีความสุขมาก ไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป! ”
“ครับ! “เฉิงเฉิงพยักหน้าเหมือนเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ
“เอาล่ะ อย่าเศร้าไปเลย มู่เชียวคงไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้ นะ! “หมี่หลิงพูดอยู่ข้างๆ น้ำตาไหลพรากไม่ต่างกัน ทันใดนั้นเอง เขาดึงเสื้อของเสา “หม่ามี คุณยายคนนั้นมองหม่ามี!
“หือ? “เสาหันไป น้ำตาไหลจนตาพร่ามัว เธอมองเห็นผู้ หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งยืนห่างออกไปสิบเมตรได้ ในมือมีช่อ ดอกไม้ มองเสาอย่างไม่ขยับเขยื้อน
กระพริบตาสักพัก ในที่สุดเสวก็มาเห็นคนที่มาอย่างชัดเจน
“เสี่ยวเสว! “ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามา มองไปที่ เสว่และเด็ก ข้างกายเธออย่างประหลาดใจ เสี่ยวเสว…….
เสบู่เหลือบมอง เธอสวมใส่ชุดกี่เพ้า ยังคงสาวและสวยไม่ เปลี่ยนแปลง เป็นหญิงวัยกลางคนที่ยังดูดี ถึงแม้อายุจะขึ้นเลขสี่ ก็ยังมองไม่เห็นร่องรอยของกาลเวลาบนใบหน้าของเธอ
ยิ้มอย่างเย็นชา ราวกับมองไม่เห็นเธอมเสบู่จูงมือลูกชาย”เฉิง
เฉิง บอกลาคุณน้าสิจ๊ะ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ