ตอนที่ 3 เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธไหม

เธอเจ็บ ตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ส่วนเขาบุกทะลวงทุกสิ่งขวาง กั้น เพื่อเข้ายึดครองร่างเธอ เปลี่ยนเธอให้เป็นผู้หญิงในทันที ผู้ หญิงของเขา!

เธอต้องตั้งครรภ์ลูกของเขา ด้วยเหตุนี้จะได้รับเงินค่ารักษา พยาบาลของน้องชายเธอ เธอไม่มีทางเลือก

หลังจากความน่าหลงไหลในห้องสงบลง ฝ่ายชายไปอาบน้ำ ส่วนเสนอนนิ่งเหมือนหุ่นกระบอกบนเตียง น้ำตาไหลรินออก มาจากหางตาทั้งสองข้าง……..

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำลายความเงียบภายในห้อง

ฝ่ายชายอาบน้ำเสร็จอย่างรวดเร็วออกมา รับโทรศัพท์ พูด เบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนอย่างยิ่ง “หลันเอ๋อ ยังไม่นอนอีกหรือครับ? ”

น้ำเสียงของเขาช่างนุ่มนวล นุ่มนวลสุดๆ ประหนึ่งกำลังพลอด รักกับคนรักอย่างอ่อนหวาน เสวยิ้มอย่างขมขื่น ผู้ชายคนนี้เล่น ละครเก่งจริงๆ เพิ่งจะต้องการเธออย่างบ้าคลั่งไปสองรอบ ตอนนี้ กลับปลอบโยนผู้หญิงอีกคนด้วยคำหวาน “จ๊ะ ผมจะรีบกลับบ้าน นะ คุณไม่ต้องรอผม รีบนอนได้แล้ว คนดี! ”

เขาวางสาย เริ่มเช็ดหยดน้ำบนร่างกายให้สะอาด ส่วน หน้ากากจิ้งจอกนั้น เขายังคงสวมใส่อยู่ เพื่อปิดบังใบหน้าสายตาของมู่เสมองไปที่เพดาน ไม่หันไปมองเขา เมื่อสวม เสื้อผ้าเสร็จ สายตากวาดมองรอยเลือดบนผ้าปูที่เตียง ในใจถูก บางสิ่งบางอย่างปะทะเข้า กล่าวออกมาอย่างไม่สามารถควบคุม อารมณ์ได้: “ลุกขึ้นมาอาบน้ำ พรุ่งนี้เปลี่ยนผ้าปูเตียงซะ อย่าให้ ผมเห็นสิ่งอื่นบนผ้าปูเตียง

เขาเพิ่งจะต้องการเด็กสาวคนหนึ่ง ความสะอาดสะอ้านทำให้ เขาใจสั่น และทําให้เขาบ้าคลั่ง

เสวไม่ขยับเขยื้อน น้ำตาไหลรินออกมายิ่งกว่าเดิม ผู้ชายคน นี้รักความสะอาดมากเกินไปจริงๆ

เขาแต่งตัวเรียบร้อย ยืนตรงหน้าเธอ มองไปที่เธอด้าน ล่าง “คุณเป็นแค่เพียงแม่อุ้มบุญ เมื่อทำเสร็จแล้ว ผมจะไม่ปฏิบัติ ต่อคูณแบบนี้อีก!

“ขอบคุณสําหรับเงินของคุณ! “เสวกล่าวช้าๆ คุณไปได้ แล้วค่ะ!

และตอนนี้ โทรศัพท์ของมูเสวก็ดังขึ้น เธอรีบลงจากเตียงทันที ไม่สนว่าตนเองกำลังเปลือยกาย และไม่สนว่าจะอยู่ต่อหน้าเขา เพราะคนเพียงคนเดียวที่โทรหาเธอ มีแค่เซียว น้องชายของ เธอ ญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่

ฝ่ายชายมองเห็นเธอรับสายอย่างฉุกละหุก แววตาปรากฏ ความขุ่นมัวอยู่แวบหนึ่ง เดิมที่คิดจะเดินออกไป กลับหยุดลง

“ฮัลโหล! เซียวหรือ? น้องไม่สบายตรงไหน? “เสถามอย่างร้อนใจ
ปลายสายกลับเป็นเสียงคนแปลกหน้า”คุณมผมคือคุณหมอ เจ้าของไข้ของมูเขียว ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ น้องชาย ของคุณได้เสียชีวิตลงแล้ว! วันนี้ช่วงบ่าย เพราะเขาหาคุณไม่ เจอ จนเป็นกังวล และก็ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย คุณ คุณก็รู้ว่าผู้ป่วย โรคหัวใจ ทนไม่ได้กับเรื่องสะเทือนจิตใจ พวกเราขอแสดงความ เสียใจด้วย! ”

“คุณพูดว่าอะไรนะ? “เสาเอามือปิดปาก น้ำตาไหลเอ่อล้น ออกมาดั่งฟ้าผ่า”ไม่จริง…..เป็นไปไม่ได้ มู่เซียวต้องไม่ตาย ไม่ จริง……