บทที่ 19 ผู้ช่วยท่านประธาน

“อะไรนะ? 5 เท่า! “เฉายตกตะลึง ความน่าสังเวชที่ถูกไล่ออก จากงานเมื่อสักครู่นี้ ตอนนี้กลับกลายเป็นความดีอกดีใจ เงิน เดือนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอรีบเช็ดน้ำตาทันที

“ไม่เต็มใจเหรอ? “เฉินห้าวถามเธอ

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ค่ะ ฉันเต็มใจค่ะ เพียงแต่ว่าพวกเขาต่างพูดกัน ว่าฉันโง่ไปหน่อย ฉันกลัวว่าฉันจะทำงานไม่ดี”เฉารุ่ยรีบตอบ อย่างร้อนรน

เฉินห้าวพูดขึ้นว่า “ถ้าแม้แต่ความมั่นใจในตัวเองของคุณก็ ไม่มี งั้นผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้ งานที่ผมมอบหมายให้คุณก็ไม่ ได้ยากอะไร ตอนนี้ก็จัดการธุระของตึกทั้งตึกนี้ให้กับผม หรือ บางทีอาจจะเรียกคุณอีกอย่างหนึ่งว่าหัวหน้าตึก

“ฉัน ดูแลตึกนี้ทั้งตึก? ” เฉายไม่กล้าเชื่อหูของตัวเอง แต่ ไหนแต่ไรเธอไม่เคยคิดว่าตนจะได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจที่ สำคัญขนาดนี้

“ใช่แล้ว ห้องว่างที่ปล่อยว่างไว้เฉย ๆ ก็จะเป็นการสูญเสีย ทรัพยากรโดยใช่เหตุ นอกเสียจากว่าพวกเราจะเลือกสัก 2-3 ชั้นใช้สำหรับอยู่อาศัยเอง รวมถึงใช้ประโยชน์อื่น ๆ ส่วนที่เหลือ เราสามารถปล่อยเช่าได้ เพื่อเรียกเก็บค่าส่วนกลาง และยังได้ เงินเล็ก ๆ น้อย รอจังหวะให้ราคาตึกสูงขึ้นในระดับหนึ่ง ยัง สามารถขายทิ้งได้ทั้งหมด ทั้งหมด ก็ดูว่าคุณจะจัดการยังไงก็แล้วกัน”เฉินห้าวพูดขึ้น

แม้ว่าตอนนี้เฉินห้าวจะอาศัยแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน รับ มูลค่าอย่างบ้าระห่ำ แต่ว่านั้นก็เป็นกิจกรรมของใช้เงินอุดหนุน ซึ่งเหมือนกับแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน ในแอพปิ้งซีซี ถ้าหากว่า เงิน 100 ล้านหยวนนี้ใช้หมด ไม่แน่ว่ากิจกรรมอาจจะถูกยกเลิก เขาจะต้องวางแผนล่วงหน้า รีบยืนให้ได้ด้วยขาของตัวเอง ไม่ใช่ พึ่งพาแต่เงินชดเชยในการดำรงชีวิต

“ได้ค่ะ งานนี้ฉันทำได้ค่ะ! “เมื่อเฉายได้ฟังว่าเกี่ยวข้องกับ อสังหาริมทรัพย์ ใบหน้าร้องไห้เปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม ก่อนที่เธอจะ มาทำงานในตำแหน่งนี้ เธอก็ได้ตั้งใจหาความรู้เกี่ยวกับ อสังหาริมทรัพย์อย่างเอาเป็นเอาตาย

“ตอนนี้ผมมีภารกิจให้คุณ 1 ภารกิจ คือ ในห้องมีเตียง ที่นอน หมอนมุ้งและเครื่องใช้ไฟฟ้า คุณช่วยผมเลือกห้องที่ติดกัน แล้ว จัดวางของพวกนี้ให้เรียบร้อยเพื่อใช้เป็นห้องพักของผม ส่วนคุณ ก็เลือกสักห้องไว้เป็นหอพัก “เฉินห้าวพูดกำชับ

“ได้ค่ะ รับรองว่าฉันทำภารกิจนี้เสร็จสิ้นเรียบร้อยแน่นอน ค่ะ! “เฉายพูดขึ้นพลางยืดเอวตรง ทำแบบนี้ทำให้รูปร่างของ เธอดูมีทรวดทรงมากยิ่งขึ้น

เฉินห้าวพยักหน้าอย่างพอใจ ขณะที่เขากำลังจะจากไป เฉารุ่ย ก็รีบเรียกหยุดเขาไว้

“ท่านประธาน เรื่องนั้น ฉันทำงานกับคุณที่นี่ ไม่ทราบว่ามี สัญญาไหมคะ? ” เฉารุ่ยลังเล แต่ก็พูดออกมา เนื่องจากเธอยังตกอยู่ในเงาของการถูกไล่ออก เธอต้องการได้สัญญาไว้เป็นสิ่ง ค้ำประกัน

“ผมยังไม่ได้จัดตั้งบริษัท ตอนนี้ก็เลยยังไม่มีสัญญา แต่ แน่นอนว่าจะมีอย่างแน่นอน สําหรับสัญญาอย่างเป็นทางการ ถ้าคุณมีเวลาว่างก็ลองร่างดู ในเมื่อคุณก็เป็นผู้ช่วยของผม คุณก็ ดูแล้วกันว่าจะจัดการยังไง

ดูเหมือนว่าเฉินห้าวจะเข้าใจการกระจายอำนาจ แต่ที่จริงเป็น เพราะเขาขี้เกียจต่างหาก ในขณะเดียวกันเขาก็ขอเลขบัญชีของ เฉาย จากนั้นก็โอนให้กับเธอเป็นเงิน 3หมื่นหยวน ถือว่าเป็นค่า จ้างล่วงหน้า ทําให้เธอวางใจในการทำงาน

“ขอบคุณค่ะท่านประธาน! “เฉายโค้งคำนับด้วยความรู้สึก ซาบซึ้งขอบคุณ

“ไม่ต้องเกรงใจ คุณก็ตั้งใจทำงานก็แล้วกัน สหายเฉาย”

“ค่ะ! “เฉายโค้งคำนับอย่างฮึกเหิมในการทำงาน มีเพียงวัย รุ่นที่เพิ่งเรียนจบเท่านั้นที่จะมีความกระปรี้กระเปร่าแบบนี้ เฉิน ห้าวชอบเป็นอย่างมาก

จากนั้นเขาก็ไปที่ลานจอดรถและขับรถออกไปจากชุมชนและ ในเวลานี้เองเมื่อรปภ.เห็นรถลัมโบร์กีนี่คันนี้ ก็ต่างโค้งคำนับ ตอนนี้พนักงานทุกคนที่ทำงานในส่วนกลางของชุมชน ทุกคน ต่างรู้จักท่านประธานผู้ร่ำรวยคนนี้

เฉินห้าวจากไปด้วยความรีบร้อน เป็นเพราะว่าเขามีนัดกับ หมอแพทย์แผนจีนที่ชื่อลุงหูที่เขาเจอเมื่อวาน ต้องนําAmbergrisไปมอบให้กับเขา

เขาอิงตามที่อยู่ มายังคลินิกแพทย์แผนจีนตระกูลหู เฉินห้าว พบว่าคลินิกเล็กๆแห่งนี้กิจการไม่เลวเลย มีคนป่วยสูงวัยกำลัง เข้ารับการรักษา 2-3 คน อีกทั้งในห้องตรวจก็ยังมีหมอวัยกลาง คนอยู่ 2 คน และก็ยังมีตู้ยาจีนเพื่อให้แขกสะดวกในการหยิบยา

“ขอถามหน่อยครับ ลุงหูอยู่ไหมครับ? “เฉินห้าวเข้ามาพลาง

ถามขึ้น

“ท่านคือคุณเฉินห้าวใช่ไหมคะ? ลุงหูของพวกเราอยู่ด้านหลัง ฉันจะพาท่านไปค่ะ! “พยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้น

ขณะที่เฉินห้าวไปบริเวณด้านหลังของคลินิก ก็พบว่าลุงหูไม่ได้ ทําการรักษาโรคแล้ว หมอที่รักษาโรคล้วนเป็นลูกศิษย์ของลุงหู ลุงหูเป็นเพียงที่ปรึกษาในการรักษาเท่านั้น และอยู่หลังม่าน ทำการวิจัยเกี่ยวกับทฤษฎีทางการแพทย์

เฉินห้าวมองเห็นลุงหูที่บริเวณด้านหลังของคลินิก เขาสวมชุด ฝึกไทเก็กสีขาว แน่นอนว่าไม่ใช่เทพในนิยายกำลังภายในแต่ เป็นเพียงชายสูงวัยที่นำมาใช้เพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเท่านั้น

เฉินห้าวรออยู่ด้านข้าง 2-3 นาทีต่อมา หลังจากลุงหูรำไทเก็ก เสร็จ ก็หัวเราะแหะ ๆ พลางพูดว่า “ต้องขอโทษด้วยนะครับ ประธานเฉินที่ทำให้ท่านรอนาน

“ไม่เป็นไรครับ ท่านอย่าเรียกผมว่าท่านประธานเลย ท่าน อาวุโสกว่าผม เรียกชื่อผมเฉย ๆ ก็พอแล้วครับ” เฉินห้าวพูดขึ้น
“ดีมาก อายุยังน้อยแต่รู้จักกาลเทศะ รู้จักถ่อมตัว ไม่เลว! ”

ในสายตาของลุงหูภาพลักษณ์ของเฉินห้าวไม่เลวเลย ด้านข้าง มีแม่บ้านคนหนึ่งยกน้ำชามาเสิร์ฟ 2แก้ว ทั้ง2นั่งลงพูดคุยธุรกิจ กัน

“เมื่อวานคุณบอกว่าคุณมีอำพันทะเล ตอนนี้คุณมีของไหม ผม อยากดูสีของมัน”ลุงหูพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา

“ได้ครับ”

เมื่อเฉินห้าวรับปากแล้ว ก็หยิบขวดแก้วใบเล็กใบหนึ่งออกมา จากถุงที่เตรียมไว้ ด้านในนั้นก็คืออำพันทะเลสีขาวชั้นดีเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่ง

อย่ามองว่าเป็นของขนาดแค่เล็บมือ แต่มูลค่าเกินหมื่น ราคา สูงมาก แต่ว่าเฉินห้าวสั่งซื้อ ใน app ราคาถูกมาก ราคาไม่ แน่นอน หลังจากใช้เงินอุดหนุน ราคาเพียงกรัมละโหยวน

ลุงหูหยิบขวดนั้นมา เปิดมันออก เริ่มดมก่อน จากนั้นใช้นิ้วมือ เขียขึ้นมาแล้วใช้ท้องนิ้วบด พลางมองดูลักษณะของผง ก็แสดง ความดีอกดีใจ : “เป็นอำพันทะเลชั้นดีจริง ๆ คุณมีเท่าไหร่?

“คุณต้องการเท่าไหร่ผมก็มีเท่านั้น ราคาตลาดกรัมละ 13333 หยวน ผมคิดราคาคุณกรับละ 8000 หยวน”เฉินห้าวยิ้มพลาง พูดขึ้น

เพราะในappแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านไม่ได้จำกัดปริมาณ พันทะเล แสดงว่ามีสินค้าจำนวนมาก ไม่ต้องเป็นกังวล สำหรับราคาไม่ควรตั้งราคาสูงหรือต่ำเกินไป ราคาสูงไปค่าต้นทุนก็ตก อยู่กับผู้ป่วย ราคาถูกเกินไปอาจจะดูเหมือนขายของปลอม สําหรับสมุนไพรที่ใช้รักษาคนป่วย เฉินห้าวคิดว่าราคาต้อง เหมาะสม

“อ่อ? ถือว่ามีไมตรีจิตต่อกัน ราคาก็ยุติธรรม! ตอนนี้ สมุนไพรดี ๆ ก็หายากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้แพทย์แผนจีนตกต่ำ ไม่ เพียงแต่มีสาเหตุมาจากบุคลากรเท่านั้น แต่เป็นเพราะว่า สมุนไพรจํานวนมากได้สูญพันธุ์ไปแล้ว ต่อให้เป็นหญิงที่เก่งกาจ แค่ไหนแต่หากไม่มีข้าวสารก็ยากที่จะทำกับข้าว

ลุงหูทอดถอนหายใจ พลางลูบเคราสีขาวของตน