บทที่ 17 นั่งรถไฟฟ้าตื่นเต้นไหม

“ช่วยผมประทับตราลงบนสัญญาพวกนี้หน่อย

เฉินห้าวชี้ไปที่สัญญาที่กองอยู่บนโต๊ะ

“แบบนี้มันไม่ถูกต้องตามกฎนะครับ? “ผู้จัดการชุนถามเชิง ปรึกษา

“ไม่ถูกต้องตามกฎ? “เฉินห้าวยิ้ม “ถ้างั้นผมคืนตึกดีไหม ผม จะคืนโฉนดให้กับบริษัทของพวกคุณ แล้วพวกคุณก็คืนเงินทุนใน ราคาเดิมให้กับผม

“อย่าครับอย่า ผมประทับตราเองครับ! ”

ไหนเลยที่ผู้จัดการซุนจะกล้าคัดค้าน เขาก้าวเข้ามาสะบัด แขนทําด้วยตนเอง

เฉินห้าวไม่มีตราประทับ แต่ว่าเขาสามารถหาซื้อได้ในตอนนี้ ในappมีตราประทับขาย ขอแค่บอกชื่อนามสกุลกับผู้ขาย

เฉินห้าวซื้อรวดเดียว 5 อัน หลังจากได้รับเงินชดเชยแล้วราคา เหลือเพียง 0.8 หยวนเอง ราคารวม ๆ กันแล้ว เหมือนกับได้ฟรี

จากนั้นตราประทับก็มาส่ง เฉินห้าวโยนให้กับผู้จัดการซุน ทำการประทับตราพลางพูดขึ้นว่า “พวกคุณจัดการกันเถอะ ส่วนเฉายก็ให้พาผมไปตึกก็แล้วกัน”

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา”
ผู้จัดการชุนรับปากหมดทุกอย่าง โบกมือ แล้วให้เฉายดูแล เฉินห้าวให้เป็นอย่างดี

“ค่ะ! “เฉายพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ท่าทีที่ตึงเครียดของ เธอราวกับได้รับมอบหมายงานสำคัญที่เกี่ยวพันถึงชีวิต

จากนั้นเฉินห้าวก็ออกจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เฉายหยิบ กุญแจห้องทั้ง 92 ห้องออกมาจากนั่งก็ขึ้นนั่งลัมโบร์กีนี้ไปพร้อม กับเขาเห็นได้ชัดว่าพนักงานขายไร้เดียงสาคนนี้ไม่เคยนั่งรถส ปอร์ทมาก่อน หลังจากที่ขึ้นนั่งบนรถก็ระมัดระวังเป็นอย่างมาก ปลายกระโปรงขาทั้ง2แนบชิดสนิทกัน ร่างกายแข็งทื่อไม่ขยับ ราวกับว่ากลัวจะทําอะไรผิด

“ไม่ต้องระมัดระวังขนาดนั้นก็ได้ นั่งตามปกติเถอะครับ”เฉิน ห้าวยิ้มพลางพูดขึ้น

“อ๋อ”เฉารุ่ยยังคงไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด ยังคงเกร็งอยู่

เฉินห้าวยิ้มพลางถามเธอว่า “คุณเคยนั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน

ไหม? ”

“เคยนั่งค่ะ”

“แล้วเวลานั่งรถไฟฟ้าใต้ดินตื่นเต้นไหม? ”

“ไม่ตื่นเต้นค่ะ”

“มันก็ใช่แล้วไง รถของผมราคาถูกกว่ารถไฟฟ้าใต้ดินตั้งเยอะ คุณนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินที่ราคากว่า 100,000,000หยวน ยังไม่ตื่น เต้นเลย แล้วนั่งรถของผมจะตื่นเต้นทำไม?
เมื่อเฉินห้าวพูดเช่นนี้ ทันใดนั้นเฉายก็รู้สึกปลอดโปร่ง โล่ง อก ในเวลานั้นก็เริ่มไม่ตื่นเต้นแล้ว เธอพูดขึ้นอย่างเกรงใจว่า “ขอบคุณค่ะประธานเฉิน”

“ผมไม่ใช่ประธงประธานที่ไหน เรียกชื่ออย่างเดียวก็พอแล้ว” เฉินห้าวขับรถเข้ามาบริเวณชุมชนเล็ก ๆซึ่งห่างจากสํานักงาน ขายไม่ไกลนัก

“ได้ค่ะ ประธานเฉิน”

ดูออกว่าเฉารุ่ยยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เศรษฐีที่ซื้อตึกทั้งตึกรวด เดียว เธอรู้สึกว่าช่างแตกต่างกับเธอที่เป็นเพียงพนักงานธรรมดา มาก

เฉินห้าวก็ไม่ได้ลังเลกับปัญหาการเรียกชื่อ เขาขับรถอย่างใจ จดใจจ่อ

เฉายแอบมองเฉินห้าวด้วยความอยากรู้อยากเห็น แอบพูด กระซิบในใจว่า: “เฉินห้าวหล่อจังเลย เหมือนไอดอลเลย ทั้งยัง ไม่มีมาด ได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี บุคลิกก็ดี ดีทุกอย่าง

ขณะที่เฉินห้าวกำลังเลี้ยว ยว จู่ ๆ ก็ปะทะกับสายตาของเฉารุ่ย จึง ถามว่า “ทำไมเหรอครับ? ใบหน้าของผมมีอะไรติดอยู่เหรอ ครับ? ”

“อ่า ไม่ ไม่มีอะไรค่ะ”เฉายรีบหดสายตาทันที แต่ว่าใบหน้าสี ขาวนั้นก็แดงขึ้น เพราะถูกจับได้ว่าตนแอบมองชายหนุ่ม จึง ทำให้เธอรู้สึกละอายเป็นอย่างมาก
เมื่อรถขับมาถึงบริเวณด้านนอกของคอนโดเฟียซุ่ย เฉินห้าวก็ ถูกรปภ.ที่อยู่ข้างนอกขวางไว้ เพราะว่าในระบบแยกแยะรถเข้า ออกไม่มีข้อมูลรถของเขา แสดงให้เห็นว่าเฉินห้าวไม่ได้เป็น เจ้าของห้องในชุมชนเล็ก ๆ แห่งนี้

ก็จริง เฉินห้าวซื้อโฉนดพวกนี้ผ่านappแอพเงินอุดหนุนหมิ่น ล้านแต่มันก็เป็นเพียงการซื้อสิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สิน เท่านั้น สำหรับขั้นตอนอย่างอื่น เขาก็ยังไม่ได้จัดการ เช่นคีย์ การ์ดเข้าออกประตู

“ประธานเฉินท่านนี้เป็นเจ้าของคนสำคัญของชุมชนแห่งนี้ รีบ ให้เขาขับเข้าไปเถอะ! “เฉายลงจากรถเพื่ออธิบายให้กับ รปภ.

“เขาเป็นเจ้าของห้องไหน? “รปภ.ถามขึ้น

“ประธานเฉินเป็นเจ้าของตึก 5 “เฉารุ่ยพูดขึ้น

“ตึก 5 ใหญ่เกินไป ผมถามว่าตึก 5 ห้องไหน! “รปภ.รู้สึก รําคาญคิดว่าเฉายชื่อเซ่อ บอกข้อมูลไม่ครบ

“ประธานเฉินซื้อตึก 5 ทั้งตึก ตึกทั้งตึกเป็นห้องของเขา เฉายพูดใส่อารมณ์ด้วยความโมโหกับฝ่ายตรงข้าม ตะโกนที่ ละค่า

“โม้อะไรกัน ยังมาพูดว่าซื้อทั้งตึก แล้วถ้าผมบอกว่าชุมชน เลยแม้แต่น้อย

เล็ก ๆ แห่งนี้เป็นของผมทั้งหมดล่ะ! “รูปภ.เบ้ปากพูดขึ้น ไม่เชื่อ

“ไม่เชื่อก็ลองเช็กดูสิ ส่วนกลางของพวกคุณคงยังไม่ได้บันทึกเฉารุ่ยพูดขึ้นด้วยความโมโห

รปภ. เช็กคอมพิวเตอร์ในป้อมยามอย่างชะล่าใจ แค่ลองใส่ หมายเลข 5-501 อย่างลวก ระบบก็แจ้งขึ้นมาว่าเจ้าของเฉินห้าว รปภตกตะลึง ในใจเหมาะแบบแค่ใส่หมายเลขห้องเล่น ขึ้นชื่อแล้ว?

จากนั้น รปภคีย์หมายเลขห้อง 5-702 เจ้าของห้องเฉินในรปภอยู่เฉยได้แล้ว จึงสุ่มคีย์ห้องมั่ว แต่เพียงห้องเจ้าของ

เหงื่อเต็มหัวของรปภ. กระทั่งถึงตอนนี้ เขาเข้าใจแล้วเรา ไม่ได้โม้ เฉินเป็นเจ้าของตึก 5 ๆ สำคัญท่านต้องรอด้านนอก จึงรู้สึกตกใจจน

เฉินห้าวบีบแตรถ : “ช่างเถอะ รีบเปิดประตูเร็ว ผมยังธุระ

“ครับ ๆ จะยกไม้กั้นรถอัตโนมัติขึ้นเดี๋ยวนี้ ”

รปภวิ่งเพื่อบอกทางให้กับเฉินห้าว

เมื่อมาถึงด้านล่างตึกของตัวเอง ขณะชื่นชมตึกสูงตระหง่าน เขาต้องเงยหน้าก่อนตนนั้นยังอยู่ในห้องเช่าคับแคบ แต่ตอนนี้ตึกทั้งตึกเป็นจินตนาการได้

“ท่านประธานเฉิน พวกเราจะเริ่มดูจากห้องไหนดีคะ? “เฉาย ถือกระเป๋าที่ในนั้นมีกุญแจของตึก5 ทั้งหมด พอเดินก็จะได้ยิน เสียงกุญแจดังกระทบกันกิ้งกิ้งกิ้ง

“ห้องไหนก็เหมือนกัน เริ่มที่ห้อง 101 ก็แล้วกัน”เฉินห้าวพูดขึ้น เฉายรีบหากุญแจห้อง 101 จนเจอ ออก จากนั้นก็เปิดประตูนิรภัย