ตอนที่ 53 เอาใจท่านอ๋อง

สิ่งของนั้นของหลินซีนเยียน ? อาวุธหน้าไม้ ?

ฟู่จื่อโม่ก้าวเดินไปสักพักก็หยุดชะงักลง หันหน้ากลับ ไปมองเขาด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็น เขาหันหน้าไป ถามจินมู่ที่เพิ่งเดินเข้าประตูจวนมา “หลายวันมานี้ได้สั่งให้ กุ้ยโมโม่ไปอบรมสั่งสอน ข้าไม่ได้อยู่ในจวนจึงไม่ทันได้ถาม อีกเดี๋ยวเจ้าไปถามหน่อยว่าได้สั่งสอนไปถึงไหนแล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ ! “จินคู่รับคำสั่งแล้วรีบเดินไปที่เรือนในทันที

มู่เหอถอนหายใจอย่างโล่งอก และขมวดคิ้วอย่างอด ไม่ได้ เขาเป็นเพียงเด็กดูแลคนหนึ่ง มีบางเรื่องที่ไม่ควร ก้าวก่าย โดยเฉพาะเรื่องของกุ้ยโมโม่ กุ้ยโมโม่ได้เลี้ยงท่าน อ๋องมาจนเติบใหญ่ ย่อมมีฐานะสูงกว่าเขาที่เป็นคนใช้อยู่ มาก

หลายวันนี้เขาเคยส่งเขาไปสอบถามเรื่องของหลิน ซีนเยียน แต่คนข้างกายของกุ้ยโมโม่กลับปิดปากเงียบสนิท เขาจึงไม่ได้ทราบเรื่องอะไรมาก เขาหนักใจว่าควรจะใช้วิธี ไหนบอกกับท่านอ๋องอยู่ ใครจะรู้ว่าคนสวนคนนั้นกลับส่ง ข่าวมาให้

ความหมายในคำพูดของหลินซีนเยียน เขาทราบ เป็นอย่างดี ถึงนางจะมีฐานะต่ำต้อยแค่ไหน ขอเพียงพูดถึง อาวุธหน้าไม้ ท่านอ๋องต้องสนใจเป็นอย่างแน่
บ่ออาบน้ำขนาดใหญ่ 3 จั้ง มีบุรุษผู้หนึ่งนั่งอยู่ในน้ำ เผยให้เห็นเพียงหน้าอกอันหนาแน่น เขาหลับตานอนหนุน หมอนหยกที่อยู่ริมบ่อน้ำ ได้ยินเสียงจากด้านหลังของฉาก กำบังลม เขาขมวดคิ้วลงแต่ไม่ได้ลืมตา

มือเรียวงามคู่หนึ่งได้กดลงที่คิ้วของเขาอย่างอ่อน โยน นิ้วมือที่ร้อนรุ่มได้คลายจุดตรงกลางระหว่างคิ้วของเขา

ออก

“สบายขึ้นไหมเพค่ะ ? “เสียงของสตรีที่อ่อนนุ่มและคุ้น เคยได้ส่งผ่านเข้ามาในหูของเขา พร้อมกับลมหายใจที่พ่น ออกมาก็ได้สัมผัสอยู่ที่ด้านหลังหูของเขา

“อืม”ฟู่จื่อโม่ส่งเสียงตอบกลับ

หลินซีนเยียนรู้ว่าฝีมือการนวดของเธอนั้นถือว่าไม่เลว เลยทีเดียว เมื่อก่อนตอนอยู่ในห้องทำงาน เพื่อที่จะประจบ คุณยายที่ชอบเอาใจยากที่เป็นที่สุด เธอต้องลงทุนลงแรง ไปมาก คุณยายคนนั้นปวดหัวอยู่ตลอด ดังนั้นเธอเลยตั้งใจ ไปเรียนวิธีนวดมา

“กุ้ยโมโม่ช่างอบรมสั่งสอนคนได้ดีจริงๆ เพียงผ่านไป ไม่กี่วัน ทำให้เจ้าเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลย “ฟู่จื่อโม่หลับตา แล้วเอ่ยอย่างด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลินซีนเยียนนวดไปสักพักก็รีบเร่งความเร็วไปอย่างต่อ เนื่อง ราวกับฝันพูดคำว่า “ก็ดีเพค่ะ”ออกจากลำคอ ก็ดีที่เธอ จะได้ลงมือฆ่านางกุ้ยโมโม่คนนั้น
กุ้ยโมโม่ทำให้เธอคิดได้ คือเธอไม่ได้มีความสำคัญ อะไรเลยในสายตาของเขา เขาอยากได้สาวใช้อุ่นเตียงที่ เชื่อฟังคนหนึ่ง งั้นก็ดี เธอจะตั้งใจทําอย่างดี เพื่อที่เธอจะได้ ความเชื่อใจจากเขา ยิงปืนไปครั้งเดียวได้นกสองตัว!

เป็นผู้หญิงที่จิตใจมีแต่ความเคียดแค้นคนหนึ่ง มี หลายอย่างที่ไม่เหมือนกับตอนที่เป็นผู้หญิงที่สูญเสียทุกสิ่ง ทุกอย่างไป

ก็แค่เอาใจผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ ? เมื่อก่อนเธอ ไม่จําเป็นต้องทํา แต่ทว่า หากจําเป็นต้องลงมือล่ะก็ไม่ว่าจะ ยากนําบากแค่ไหน เธอก็ไม่กลัวที่ทำมัน

“ กำลังคิดอะไรอยู่รึ ? “ฟู่จื่อโม่เห็นเธอไม่ยอมพูดจึงถาม

ออกไป

หลินซีนเยียนสะดุ้งตัวแล้วรีบยิ้มอย่างอ่อนโยนขึ้นมา ทันที “กำลังคิดว่าจะเรียนปักผ้ากับพวกโมโม่ในจวนนี้ดีหรือ ไม่ แล้วจะเรียนปักลายอะไรดี ได้ยินว่าอีกหนึ่งเดือนก็เป็น วันคล้ายวันประสูติของท่านอ๋องแล้ว

ฟู่จื่อโม่ลืมตาขึ้นมา เขาจับมือของเธอที่กำลังนวดอยู่ แล้วใช้นิ้วถูไปบนหลังมือของเธอ”อยากจะเอาใจข้ารึ ? ”

คาดไว้แล้วว่าเขาต้องถามอย่างนี้ หลินซีนเยียนใช้ คางเท้าลงบนหน้าผากของเขาอย่างเบาๆ ตอนที่พูดได้ ใช้ใบหน้าเสียดสีกับหน้าผากของเขา การกระทำที่เล็กน้อย แบบนี้ได้ทำให้ความรู้สึกของคนสองคนได้ใกล้ชิดสนิทกัน
อย่างมาก

เธอเอ่ยขึ้นว่า “ท่านอ๋อง ท่านไม่ต้องถามให้มากความ ได้หรือไม่ ? ผู้หญิง หากมีผู้ชายแล้ว ผู้ชายคนนั้นก็จะเป็น ดั่งโลกทั้งใบของผู้หญิง ข้าเป็นคนของท่านอ๋องแล้ว ท่าน อ๋องก็เป็นคนที่ดีเลิศขนาดนี้ ท่านเลี้ยงข้า แล้วยังช่วยชีวิต น้องชายของข้าอีก เป็นผู้มีพระคุณของข้า เพียงแค่อยาก เอาใจท่านไม่ใช่เป็นเรื่องที่เหมาะสมหรอก ? ”

หลินซีนเยียนพูดอย่างจริงใจ มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้สึก ถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ การถูกเหยียดหยาดแบบนั้น ไม่ว่า อะไรเธอก็กล้าพูดออกมา

ฟูจื่อโม่จ้องหน้าของเธอ ราวกับอยากรู้ว่าเธอกำลัง คิดอะไรอยู่ แต่นอกจากความเศร้าบนใบหน้าก็ไม่เห็นอะไร อย่างอื่น เขาขมวดคิ้วลง หลายวันนี้ ไม่ใช่เจ้ามาต่อรองกับ ข้า ให้ข้าปล่อยพวกเจ้าไปไม่ใช่รึ ? “

เมื่อหลินซีนเยียนได้ฟังคำพูดนี้ ทำได้แต่ถอนหายใจ

ออกเบาๆ แล้วก้มจูบลงบนกลางหน้าผากของเขา ท่านอ๋อง ข้าอยากจะไป แต่เพราะข้ารู้ว่า ข้ามีฐานะเป็นเพียงสาวใช้ อุ่นเตียงของท่านอ๋อง ที่ข้าอยากจะไปเพราะไม่อยากเห็น ผู้หญิงที่แต่งเข้าจวนอ๋อง พอถึงตอนนั้น ข้าเป็นสาวใช้อุ่น เตียงคนหนึ่งคงจะอยู่อย่างยากไม่ใช่

ตอนที่พูดอยู่นั้น เธอก็ใช้สองมือมาประกบที่ใบหน้า ของเขาประหนึ่งปฏิบัติกับสมบัติที่ล้ำค่ามาก “ท่านอ๋อง มี ผู้หญิงมากมายที่ชื่นชอบท่าน หรือว่าท่านไม่รู้ว่าตนเองมีเสน่ห์มากแค่ไหน ? ข้าเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ข้าไม่มี ทางปฏิเสธผู้ชายที่ดีเลิศและยั่วยวนเช่นนี้อย่างแน่นอน”

พอพูดจบ เธอก็ประคองใบหน้าของเขาขึ้นแล้วใช้ริม ฝีปากของตนเองไปประกบบนริมฝีปากของเขา

ฟู่จื่อโม่หรี่ตาลง ไม่ได้ปริปากพูดอะไร ตอนที่ริมฝีปาก ของเธอเข้ามาใกล้เขา กลับเป็นการรุกเข้ามาโดยที่ไม่ทัน ตั้งตัว

ผ่านไปสักพัก ตอนที่ฟูจื่อโม่คิดอยากจะถลำลึกไป กว่านี้ หลินซีนเยียนก็ถอนริมฝีปากออก

“ ทำไม เมื่อกี้เพิ่งจะเอาใจข้าอยู่ ตอนนี้กลับแสดงต่อ ไม่ได้แล้ว ? “ฟู่จื่อโม่เหยียดยิม บนใบหน้าปรากฏความไม่ พอใจ

“ท่านอ๋อง ท่านคิดไปถึงไหนแล้ว หลายวันนี้ข้าเพียง ไม่สะดวกเท่านั้น หากไม่เชื่อ ท่านสามารถตรวจสอบได้ด้วย ตนเอง ! “หลินซีนเยียนหน้าแดงก่ำ เขินอายจนต้องก้มหน้า หนีลง

ฟู่จื่อโม่เงียบไปสักพัก โบกมือคล้ายบอกเป็นนัยว่าจะ ไม่ทำต่อแล้ว”ในเมื่อร่างกายของเจ้าไม่สบายก็ควรจะดูแล รักษาตนเอง อีกเดี๋ยวจะให้มู่เหอพาเจ้าไปที่ห้องยาในจวน แล้วหยิบยาบำรุงร่างกายให้เจ้าสักหน่อย ของเหล่านั้นใน จวนอ๋องมีให้เจ้าอยู่แล้ว”
หลินซีนเยียนรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากจึงมอบจูบอัน หอมหวานให้อีกครั้ง นานวันเข้าเธอยิ่งเข้าใจฟูจื่อโม่มากขึ้น ที่เขาปฏิบัติต่อเธอพิเศษกว่าคนอื่น ไม่ใช่เพราะว่าเธอแสร้ง ทำเป็นอ่อนโยน แต่เป็นเพราะความเร่าร้อนเชิงรุกมั่ง ?

“เช่นนั้นก็ขอบพระทัยท่านอ๋องก่อนนะเพคะ”พอหลิน ซีนเยียนพูดจบก็ถูหลังให้เขาอย่างตั้งใจ

เมื่อถูไปสักพักก็ได้ยินฟูจื่อโม่เอ่ยขึ้น”พอแล้ว ออกไป

เถิด”

ครั้งนี้ หลินซีนเยียนส่งเสียงตอบกลับแล้วหมุนตัว ออกไปอย่างว่าง่าย เธอรู้ว่าหากถูกหลังให้ต่อไป เกรงว่า เขาอาจจะทนไม่ไหวแล้วทำอะไรขึ้นมาอีก

เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าตอนที่หลินซีนเยียนเดินออกไป จากบ่ออาบน้ำ เธอนั่งลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ในท้องรู้สึก กระอักกระอ่วน เธอทนไม่ไหวอยากจะอ้วกออกมา ราวกับ อยากจะเอาสิ่งสกปรกนั้นออกมาให้หมดจากร่างกาย

เธอใช้เวลาในการอ้วกนานมาก แต่กลับไม่มีอะไรออก มาเลย หากจิตใจได้สกปรกไปแล้วมันจะมีสิ่งใดออกมาอีก เหรอ ?

เธอเช็ดน้าตาแล้วฝืนบังคับให้ตนเองยิ้มออกมา จาก นั้นก็เดินไปที่ห้องของตนเองไปอย่างไม่เร่งรีบ เธอไม่ได้ไป หามู่เหอและไม่ได้ไปเอายามาบำรุงร่างกายอะไรพวกนั้น
เธอไม่อยากได้มัน !