ตอนที่23แค่ลงมือก็ทำให้นางเจ็บ

ในอี้กวนแห่งนี้ไม่ได้ใหญ่มากตอนเข้าก็มีคนเดินขวักไขว่ไปมาไม่ น้อยรวมถึงเหล่าชายชาติทหารเมื่อเสื้อของหลินซินเยียนขาดทำให้เผย ผิวเนียนขาวราวกับหิมะตรงช่วงหัวไหล่แม้ว่านางจะเป็นคนยุคใหม่การ อวดเรือนร่างในที่สาธารณะถือว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่สำหรับเซียวฉางเยว่คิดว่าการทำให้หลินซินเยียนอับอายขายหน้า ถือว่าเป็นวิธีที่ดีอย่างมาก

“อุ้ยพี่ใหญ่นางทาสชั้นต่ำคนนี้ไม่รู้จักอายเลยจริงๆ ! “เซียวอวิ๋นฉิน พูดประชด “นางทาสชั้นต่ำคนนี้ยังต้องถูกสั่งสอนพี่ใหญ่ท่านคิดว่า…”

“ในเมื่อคนชั้นต่ำไม่รู้กฎเกณฑ์ควรที่จะได้รับการชี้แนะท่านพ่อของ พวกเราเป็นแบบอย่างของมารยาทและกฎเกณฑ์ต่างๆในใต้หล้านี้จึงไม่ ควรปล่อยให้คนนำไปพูดเสียๆหายๆได้วันนี้ต้องได้สั่งสอนคนขั้นต่ำไม่ ว่าจะถูกนำไปพูดที่ไหนพวกเราย่อมมีเหตุผลอยู่แล้ว”เชียวฉางเยว่ยังคง วางมาดเป็นคุณหนูที่อ่อนโยนตอนที่นางพูดน้ำเสียงดูราบเรียบไม่รีบ ร้อนน่าเสียดายที่คำพูดเหล่านั้นกลับขาดความใส่ใจอยู่หลายส่วน

หลินซินเยียนรู้ดีว่าสองคนนี้ต้องการมาหาเรื่องอยากจะเลี่ยงก็กลัว

เลี่ยงไม่ได้

“พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ ? “หลินซินเยียนยังคงปกป้องหลินอี้เชิง

ที่อยู่ข้างหลังของนาง

เซียวฉางเยว่กับเซียวอวิ่นฉินมองตากันจากนั้นเซียวอวิ๋นฉินก็หยิบยา ลูกกลอน1เม็ดออกมาจากในอกเสื้อ”ที่จริงสำหรับเจ้าแล้วถือว่าเป็นเรื่อง เล็กกินนี่ซะต่อไปเจ้าข้ามสะพานไม้เดี่ยวของเจ้าข้าเดินทางหยางกวน ของข้า”

เจ้าข้ามสะพานไม้เดี่ยวของเจ้าข้าเดินทางหยางกวนของข้าหมายถึง ทางใครทางมันไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก ยาลูกกลอนสีดำส่งกลิ่นกินที่เข้มข้นออกมาแต่ใครก็รู้ว่ายาไม่ควรกิน มั่วชั่ว

“นี่มันยาอะไร? “หลินซินเยียนเหยียดรู้สึกเสี่ยวสันหลัง

“เจ้าวางใจได้มันไม่ใช่ยาพิษเป็นแค่ยาต้นหง”เซียวอวิ่นฉินเดินเข้ามา ใกล้หลินซินเยียน

ยาต้นหง..

หลินซินเยียนเหมือนเคยได้ยินมาก่อนพอลองนึกอย่างละเอียดดูแล้ว ก็หรี่ตาลงทันทีนางกัดริมฝีปากแน่นสายตาจ้องเขม็งไปที่หน้าของเซียว อวิ้นฉิน

แค่ยาตันหงนางพูดได้อย่างง่ายดาย !

หากว่าฉันลั่วเหยียนจำไม่ผิดเมื่อก่อนแม่ทัพหลินท่านพ่อในนามของ นางคนนั้นมีอยู่ครั้งหนึ่งเคยดื่มสุราจนเมาแล้วไปมั่วกับสาวใช้ในจวนต่อ มาฮูหยินก็มอบยาต้นหงให้สาวใช้คนนั้นหลังจาก7วันสาวใช้คนนั้นก็ตก เลือดเป็นจำนวนมากแต่พอหายจากความทรมานแล้วแม้ว่าจะรักษาชีวิต ไว้ได้แต่ท่านหมอบอกว่านางจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกเลยตลอด ชีวิต

ยาต้นหงเพียงเม็ดเดียวถึงกับทำให้ระดูของผู้หญิงไหลผิดปกติแม้ว่า จะโชคดีที่รักษาชีวิตไว้ได้แต่ก็ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้อีกโชคร้าย ที่พวกนางต้องยอมแลกเปลี่ยนเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อ

เมื่อวานตอนที่อยู่ในรถม้าเห็นการโต้ตอบของเชียวฉางเยว่แล้วหลินซิ นเยียนเดาได้ทันทีเลยว่าผู้หญิงคนนี้เกรงกลัวโม่จื่อฟงที่ตนคลั่งไคล้ นักหนาแม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าคนอย่างโม่จื่อฟงนอกจากมีรูปร่าง หน้าตาหล่อเหลาอย่างอื่นก็ไม่มีอะไรดีเลยทำไมถึงมีผู้หญิงมาชื่นชอบ ได้? แต่นางรู้ว่าตอนที่ผู้หญิงเกิดความอิจฉาริษยาขึ้นมาไม่ว่าอะไรก็ สามารถทำได้หมดนางประเมินความร้ายกาจของเซียวฉางเยว่ต่ำไป

กลอุบายนี้คือต้องการครึ่งชีวิตของนางไป

“ข้าไม่กิน ! “หลินซินเยียนกัดฟันและรีบจับมือหลินอี้เชิงหันหลังเดิน

หนีไป

เซียวอวิ๋นฉินชะงักไปครู่หนึ่งพอได้สติก็ใช้วิชาตัวเบากระโดดขึ้นไป ดักหน้าหลินซินเยียนเดิมทีแล้วท่านแม่ของเซียวอวิ๋นฉินเป็นบุตรสาว จวนแม่ทัพจึงส่งนางไปเรียนวิชาการต่อสู้กับท่านตาตั้งแต่เด็กได้ฝึกวร ยุทธกับลูกพี่ลูกน้องมาเป็นเวลานานหลายปีมานี้แม้นางจะไม่ได้มีฝีมือ เก่งกาจแต่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่คณามีอนางเท่าไรนักหรอก

“นางชั่วสุราคำนับมิยอมดื่มอยากดื่มสุราลงทัณฑ์ ! “เซียวอวิ๋นฉินใช้ มือกดที่ไหล่ของหลินซินเยียนและมืออีกข้างหนึ่งง้างปากของนางเมื่อ เห็นว่าหลินชินเยียนสู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้จนเกือบจะถูกจับป้อนยาจู่ๆ ก็เงาร่างเล็กกระโจนตัวเข้าไป

สุราคำนับมิยอมดื่มอยากดื่มสุราลงทัณฑ์หมายถึงเปรียบเทียบว่า เรื่องที่จำเป็นต้องทำแต่ไม่ยอมทำต้องถูกบีบบังคับจึงจะยอมทำ

หลินอี้เพิ่งส่งสายตาดุและพุ่งเข้าไปกัดข้อมือของเซียวอวิ่นฉินพอกัด ได้แล้วก็ไม่ยอมปล่อยแม้ว่าเซียวอวิ๋นฉินจะชกจมูกเขาจนเลือดไหลเขา ก็ยังไม่ยอมปล่อยอยู่ดี

เมื่อหลินซินเยียนหลุดจากการจับกุมของเซียวอวิ๋นฉินได้ก็รีบเข้าไป ปกป้องหลินอี้เซ็งดึงเขาเข้ามากอดในอกของตนเองและรับหมัดหนักๆ ของเชียวอวิ่นฉินจากด้านหลังอยู่หลายหมัด

ทุกหมัดของเชียวอวิ๋นฉินล้วนใช้แรง10ส่วนหมัดของนางเคยฆ่าสาว ใช้ที่ไม่ยอมเชื่อฟังมาไม่น้อยดังนั้นเพียงไม่กี่หมัดหลินซินเยียนก็ กระอักเลือดออกมาที่มุมปากแล้วหากลงมือเช่นนี้ต่อไปหลินซินเยียน คงไม่รอดแน่

ในลานบ้านส่งเสียงเอะอะโวยวายจนทำให้คนสนใจไม่นานคนจำนวน มากก็เข้ามายืนมุงดู

ทหารส่วนใหญ่ของอ๋องอู่เสวียนรู้จักน้องสาวของเซียวฉางเยว่เป็น อย่างดีจึงไม่มีใครกล้าเข้าไปห้ามนางในสายตาของพวกเขามองเพียง ว่านางกำลังสั่งสอนบ่าวอยู่ซึ่งเป็นเรื่องปกติอย่างมากพวกเขาไม่กล้า เข้าไปห้ามและไม่จำเป็นต้องห้ามด้วย

จินมู่เพิ่งจะล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินออกไปดูเขาขมวดคิ้วและรีบวิ่ง ขึ้นไปชั้น2เขาลังเลอยู่สักพักก็เคาะประตูห้องของโม่จื่อฟง

ในห้องเงียบไปสักพักก็มีเสียงของโม่จื่อฟงตอบกลับมา”จินมู่เจ้าต้อง มีธุระสำคัญมิเช่นนั้นหากมารบกวนการพักผ่อนของเป็นหวางเจ้าย่อมรู้ ผลลัพธ์ดี”

“ท่านอ่อง…คือคือว่าคุณหนูรองเซียวกำลังสั่งสอนแม่นางหลินอยู่”จิ นมู่ถอนหายใจฝืนบังคับให้ตนเองพูดออกไปความคิดของท่านอ๋องยาก ที่จะคาดเดาแต่เขาไม่กล้าที่จะไม่มารายงาน

ในห้องไม่มีเสียงตอบกลับมาสักพักจินมู่ยืนรออยู่นานแล้วกำลังจะคิด ว่าตนเองคาดเดาความคิดของท่านอ่องผิดไปแม่นางหลินก็เหมือนกับผู้ หญิงคนอื่นๆของเขา ? พอคิดเช่นนี้แล้วจินมู่จึงก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว คิดจะเดินหนีไป

“คุณหนูรองเชียวคิดว่ารู้กฎเป็นอย่างดีนางเลยไปสั่งสอนคนอื่นรี ? ”

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกโม่จี่อฟงสวมเสื้อคลุมขนสัตว์แล้วก้าว เดินออกมาอย่างเกียจคร้านอ้าปากหาว”ไปเปิ่นหวางเบื่ออยู่พอดีอยาก ไปดูอะไรสนุกๆ”

มุมปากจินมู่กระตุกเพียงพยักหน้าตอบกลับแต่ในใจแอบรู้สึกโล่งอก แต่ท่านอ่องไปแม่นางหลินไม่มีทางตายแน่

ในลานบ้านเชียวอวิ้นฉินเห็นว่าหลินซินเยียนกำลังปกป้องหลินอี้เชิง นางจึงตั้งใจจะทำร้ายเด็กคนนั้นพอหลินอี้เชิงหลบไม่พ้นหลินซินเยียน จึงเข้าไปปกป้องทุกครั้งที่ปกป้องหลินอี้เซิงนางจะใช้ตัวเข้าบัง

เหล่าทหารที่อยู่รายล้อมทนมองไม่ไหวแอบกำหมัดแน่นแม้ว่าพวกเขา จะรู้ว่านางกำลังสั่งสอนบ่าวอย่างไร้เหตุผลแต่ลงมือหนักหมายจะฆ่าคน เช่นนี้พวกเขาเหล่าชายชาติทหารทนมองไม่ไหวจริงๆดีร้ายอย่างไรก็ เป็นคุณหนูรองเซียวทำเช่นนี้มันมากเกินไปแล้ว

เซียวฉางเยว่ก่อนหน้านี้ได้ห้ามเซียวอวิ๋นฉินไปหลายครั้งแล้วแต่เซียว อวิ้นฉินไม่ยอมฟังแล้วยังผลักนางออกไปทำให้คนที่ยืนมุงดูต่างก็เห็นใจ

นาง

หลินซินเยียนแสยะยิ้มพี่น้องคู่นี้แสดงเก่งจริงๆคนหนึ่งสวมบท นางเอกส่วนอีกคนสวมบทนางร้ายหากพวกนางไม่ได้รางวัลรางวัล ตุ๊กตาทองสาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมคงน่าผิดหวังไม่ใช่น้อย