ตอนที่ 6

ร่างบอบบางซึ่งยังอยู่ในชุดพนักงานเสิร์ฟถึงกับนิ่งอึ้ง มือเรียวบางที่กุมสายสะพายกรเป่าเย็นเยียบขึ้นมาอีก ครั้ง แต่ร่างกายของณชนกไม่สั่นเหมือนตอนอยู่ต่อหน้าผู้ บริหารสูงสุดของ บีช เบย์ คลับ

“เฮ็คเตอร์…”

เสียงอุทานเบาหวิวหลุดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม สวยที่ตอนนี้ซีดลง ใบหน้าสวยหวานจับใจของหญิงสาว ชาวไทยเหมือนกระดาษขาวบางขณะร่างสูงใหญ่ของ หนุ่มเชื้อชาติอเมริกันก้าวเข้ามา ทว่าเขาก็หยุดยืนห่าง จากร่างแน่งน้อยหลายก้าว เป็นระยะห่างเหมือนความรู้ สึกของณชนกในตอนนี้ เธอเหมือนตกอยู่ในหลุมมืดที่ ก้นเหวและมองเห็นเขาอยู่ในที่อันไกลแสนไกล รอยปาก หยักบนใบหน้าคร้ามคมเหยียดออก

“ลีแอน…ไม่นึกเลยว่า เรา จะมาเจอกันที่นี่”

เขากล่าวเสียงเย็น ณชนกทำสีหน้าแทบไม่ถูก ตอนนี้ใน ส่วนลึกมีทั้งความรู้สึกดีใจอย่างที่สุดและหวั่นกลัวอย่าง ที่ไม่เคยเป็นมาก่อนปนเปอยู่ด้วยกันจนยากจะแยกแยะ บุรุษร่างสูงสง่าในชุดสูทหรูระยับตรงหน้าหาได้มีสิ่ง ใดแตกต่างไปจากที่เธอเคยเห็นเขาเมื่อห้าปีที่แล้ว ทั้ง ใบหน้าคมคาย นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายมรกตคู่นั้น จมูก โด่งยาวและริมฝีปากหนารูป ผิวสีแทนทอง ผิดกันก็เพียงสถานะระหว่างเธอและเขาตอนนี้ที่มันเปลี่ยน ไปราวพลิกฝ่ามือ

“ค่ะ…ฉันก็ไม่นึกว่า…จะได้…เจอคุณ”

“เป็นไง…สบายดีมั้ย?” ถามสั้น ๆ แต่น้ำเสียงนั้นยังเยือก ๆ เย็นจับหัวใจ

“ค่ะ…ฉันสบายดีค่ะ”

“หึ…คุณก็ต้องสบายดี…อยู่แล้ว”

เช็คเตอร์กล่าวเสียงเยือกขณะเดินเฉียดไหล่บางไป หยุดที่ด้านหลังของหญิงสาวก่อนที่เขาจะหันกลับมา นัยน์ตาสีฟ้าอมเขียวเป็นประกายจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลัง ของร่างเล็ก ณ นกตัวเล็กมากเมื่อเทียบสัดส่วนความ สูงกับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับมีอิทธิพลอย่างใหญ่หลวง ต่อความรู้สึกของชายหนุ่มที่กำลังกระเพื่อมไหวด้วยแรง อารมณ์

“คุณยังสบายดีอยู่เสมอ ผมรู้…ลูกสาวเจ้าของโรงแรม ใหญ่แล้วทำไมตอนนี้ตกต่ำจนต้องบากหน้ามาเป็นแค่ พนักงานเสิร์ฟอยู่ที่นี่ล่ะ”

ร่างบางหันกลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูงที่ยืนอยู่เกือบชิด ณชนกกลั้นน้ำตื้นที่มันกำลังจะไหลร่นลงมาจากกันก็เพียงสถานะระหว่างเธอและเขาตอนนี้ที่มันเปลี่ยน ไปราวพลิกฝ่ามือ

“ค่ะ…ฉันก็ไม่นึกว่า…จะได้…เจอคุณ”

“เป็นไง…สบายดีมั้ย?” ถามสั้น ๆ แต่น้ำเสียงนั้นยังเยือก ๆ เย็นจับหัวใจ

“ค่ะ…ฉันสบายดีค่ะ”

“หึ…คุณก็ต้องสบายดี…อยู่แล้ว”

เช็คเตอร์กล่าวเสียงเยือกขณะเดินเฉียดไหล่บางไป หยุดที่ด้านหลังของหญิงสาวก่อนที่เขาจะหันกลับมา นัยน์ตาสีฟ้าอมเขียวเป็นประกายจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลัง ของร่างเล็ก ณ นกตัวเล็กมากเมื่อเทียบสัดส่วนความ สูงกับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับมีอิทธิพลอย่างใหญ่หลวง ต่อความรู้สึกของชายหนุ่มที่กำลังกระเพื่อมไหวด้วยแรง อารมณ์

“คุณยังสบายดีอยู่เสมอ ผมรู้…ลูกสาวเจ้าของโรงแรม ใหญ่แล้วทำไมตอนนี้ตกต่ำจนต้องบากหน้ามาเป็นแค่ พนักงานเสิร์ฟอยู่ที่นี่ล่ะ”

ร่างบางหันกลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูงที่ยืนอยู่เกือบชิด ณชนกกลั้นน้ำตื้นที่มันกำลังจะไหลร่นลงมาจากของคุณ…สแกน”