ตอนที่ 5

“ขะ…ขอโทษค่ะ…ขอโทษค่ะ

ณชนกละล่ำละลักด้วยความตระหนกและทําถาดเล็กใน มือตกลงพื้นไปเสียด้วย ทุกคนในที่นั้นมองมาที่หญิงสาว ทุกอย่างเงียบกริบจนพรเทพที่ยืนมองอยู่รีบเข้ามาดู

“ตายละ…ขอโทษด้วยครับคุณเฮ็คเตอร์…ต้องขอโทษ ด้วยที่พนักงานเสิร์ฟ…”

“ไม่เป็นไร”

เฮ็คเตอร์ตอบกลับไปสั้น ๆ ขณะนัยน์ตาคู่นั้นจ้องมอง ร่างของพนักงานเสิร์ฟสาวที่ยืนกุมมืออันสั่นเทาทั้งสอง ไว้ด้านหน้า ใบหน้าสวยใต้กรอบเรือนผมเป็นลอนอ่อนสี น้ำตาลประกายซึ่งถูกรวบไว้ด้านหลังซีดขาวลงถนัดตา ชายหนุ่มปัดรอยน้ำที่หกเลอะบนเสื้อสูทราคาแพงระยับ เบา ๆ แม้ใบหน้าของเขาจะไม่สำแดงความโกรธเกรี้ยว ทว่าณชนกก็เห็นประกายบางอย่างวาบขึ้นมาในดวงตาสี ฟ้าอมเขียวคู่นั้น

“ดิฉันขอโทษด้วยค่ะ…ท่านประธาน….ดิฉันขอโทษ”

ณชนกรีบยกมือไหว้ด้วยดวงตาแดงก่ำ พรเทพรีบพูดขึ้นว่า
“เดี๋ยวจะให้พนักงานมาเสิร์ฟน้ำแก้วใหม่ ให้นะครับคุณ เฮ็คเตอร์”

“คงไม่ต้อง” เฮ็คเตอร์กล่าวกับพรเทพแต่ดวงตาคู่นั้นยัง ไม่ละไปจากพนักงานสาวเสิร์ฟที่ซุ่มซ่ามทำน้ำหกใส่เสื้อ สูทราคาแพงของเขา

“ผมขอเป็นไวน์แดงแทนก็แล้วกัน แต่อยากจะบอกคุณ ว่า ช่วยอบรมเรื่องมารยาทการทำงานแบบเข้มให้กับ พนักงานที่นี่หน่อย ผมไม่รู้ว่าพ่อของผมท่านบริหารงานที่ นี่ยังไง แต่ถ้าผมเข้ามาอยู่ บีช เบย์ คลับ นี่เมื่อไหร่…ทุก อย่าง…จะไม่เหมือนเดิม”

น้ำเสียงหนัก ๆ ในตอนท้ายทำให้พรเทพถึงกับเสียววาบ แต่คนที่ตกอยู่ในสภาวะของความกดดันยิ่งกว่าผู้จัดการ ห้องอาหารคือ ชนก หญิงสาวกลืนก้อนแข็งในคอกลับ เข้าไป ตีบตันจนแทบจะลืมหายใจในวินาทีนั้น เธอกลั้น น้ำตาไว้แทบไม่ได้ แต่จะร้องไห้ต่อหน้าทุกคนก็คงไม่มี ใครเห็นใจในความซุ่มซ่ามของพนักงานเสิร์ฟที่มีตำแหน่ง เพียงต่าต้อย

หญิงสาวค่อย ๆ ถอยห่างออกมาและกลับออกไปจาก ห้องนั้นอย่างเงียบเชียบ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนอื่นที่ พรเทพเรียกให้เข้าไปช่วยแทนเธอ ณชนกนั่งทำใจและ คิดวนไปเวียนมาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนานนับ ชั่วโมง หญิงสาวน้ำตาซึมตลอดเวลาและคิดว่าการกระทำ ของเธอคงจะทำให้พรเทพถูกตำหนิอย่างมาก ผู้บริหารคนใหม่ท่าทางจะเอาจริงเอาจังจนน่าหวั่นกลัว เธอตัดสินใจในท้ายที่สุดว่าจะกลับเสียก่อนเพื่อที่พรุ่ง นี้จะกลับมาโรงแรมและคงได้รับข่าวร้ายว่าต้องหางาน ทำที่ใหม่ หญิงสาวเดินกลับออกไปทางสวนดอกไม้หลัง โรงแรมหากแต่ไม่ทันจะก้าวพ้นออกไปก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง

“สแอน…”

ณชนกหันกลับไปเพื่อที่จะพบว่าใครยืนอยู่ที่นั่น

“เฮ็คเตอร์!”