โซ่สวาทจอมมาร

ตอนที่ 7



ตอนที่ 7

เสียงคำรามเสียดแทงเข้าไปในหัวใจปวดร้าวของ ชนก ดวงตาคู่งามเบิกกว้างด้วยไม่คิดว่าจะได้ยินคำ บริภาษร้ายแรงจาก เฮ็คเตอร์ …ผู้ชายที่เธอเคยรักมาก ที่สุดและเขาคือบุรุษผู้ยังอยู่ในความทรงจำของเธอ เสมอมาโดยที่ไม่มีใครสามารถเข้ามาแทนที่ได้ หญิงสาว พยายามบิดข้อมือจากมือหนาใหญ่ที่กุมมือเรียวบางเอา ไว้ขณะนัยนย์ตาสีฟ้าอมมรกตคมปลาบสาดประกาย ความเกลียดชังเสมือนเหล็กแหลมนับพันเล่มทิ่มทะลุ เข้าไปในร่างกายของเธอ

“เฮ็คเตอร์…ปล่อยค่ะ…ฉันจะกลับ

“ผมยังไม่อนุญาตให้คุณกลับ! ไม่รู้รึยังไงว่าตอนนี้ใครมี อำนาจสั่งการได้ที่นี่

“ถ้าอย่างนั้นกรุณาไล่ฉันออก!”

ณชนกพยายามสะบัดข้อมือข้างที่ถูกกุมไว้แน่นแต่ไม่ เป็นผลข้อมืออีกข้างยังถูกฉวยเอาไว้ได้ เฮ็คเตอร์ ดึงร่างเล็กเข้าไปชิดตัวเขาแล้วโน้มใบหน้าคมคายที่ใน ดวงตาทั้งคู่มีแต่ประกายความเคียดแค้นลงมาหาหญิง สาว

“ผมจะไม่ไล่คุณออกหรอกนะลีแอน….มองหน้าผมสิ! เรา ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีแล้วนี่ คุณไม่คิดถึงผมเลยอย่างนั้นเหรอ”

หญิงสาวนิ่งงัน น้าตาไม่อาจนับหยดไหลร่วงลงบนผิว แก้มที่ตอนนี้ซีดเหมือนกระดาษขาว ริมฝีปากสวยสั่น ระริก เธออยากตะโกนให้เฮ็คเตอร์ได้ยินด้วยซ้ำว่าความ คิดถึงที่มีต่อเขานั้นมากมายแค่ไหน ตลอดเวลาหลายปี ที่ผ่านมาเธอมีความรักที่คงมั่นเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ แต่ เมื่อได้พบเขา เฮ็คเตอร์กลับแสดงความหยาบร้ายเหมือน เอานํากรดมาสาดใส่ตัวเธอ ชั่วแวบหญิงสาวคิดถึงคลีโอ แม่นางฟ้าตัวน้อยขึ้นมาจับหัวใจ หากแต่ตอนนี้เธอกำลัง เผชิญหน้ากับจอมมารร้ายที่แสยะยิ้มใส่อย่างหมิ่นแคลน

“หรือเพราะคุณมีผู้ชายไม่เลือกหน้า ถึงได้ลืมไปแล้วว่า ลีลาของผัวเก่ามันเป็นยังไง!”

“เฮ็คเตอร์! อย่ามาหยาบคายกับฉันนะคะ…อ๊ะ!”

ณชนกไม่ทันได้หลุดคําอุทานออกมาใบหน้าคร้ามคมก็ ฉกลงมาหาอย่างรวดเร็ว เรียวปากอิ่มสวยถูกบดขยี้จาก ปากหยักหนาอย่างจาบจ้วงรุนแรง เพียงแค่อึดใจเท่านั้นที่ เขาแสดงความกักขฬะด้วยปากอย่างที่เธอคาดไม่ถึง

“เฮ็คเตอร์!”

“คิดว่าตัวเองสูงส่งแค่ไหนกัน หรือคิดว่าผมจะยังพิศวาสผู้หญิงใจง่ายใจโลเลอย่างคุณ!”

ชายหนุ่มคำรามใส่หลังจากถอนริมฝีปากออกอย่าง รวดเร็วก่อนที่ร่างบางจะถูกผลักออกห่าง เขาออกแรง เพียงน้อยแต่ก็ทำให้ณชนกถึงกับเซไปข้างหลังจนเกือบ ล้มแต่เธอก็ยังทรงตัวอยู่ได้ หญิงสาวยกมือขึ้นแตะบนริม ฝีปากที่เป็นรอยบวมช้ำและมองเขาด้วยแววตาเจ็บปวด

“เฮ็คเตอร์…เราเคยรู้จักกันนี่ไม่ใช่หรือคะ…แล้วทำไม คุณถึงได้…”

“ผมเคยรู้จักคุณ!…ลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูที่สูงส่งยิ่ง กว่าเจ้าหญิงในนิยาย และคุณก็เคยรู้จักผู้ชายคนหนึ่ง….ลี แอน…ผู้ชายต้อยต่ำคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรจะให้นอกจาก หัวใจ หึ… มันคงน่าหัวเราะใช่มั้ยสำหรับความฝันของ ผู้ชายไร้เกียรติคนหนึ่งที่สุดท้ายแล้วมันก็แค่ฝุ่นผงธุลีที่ อยู่ใต้ฝ่าเท้าของคุณ!

“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร แต่ฉันไม่เคยมีความคิด อย่างที่คุณพูดอยู่ในสมองของฉัน ฉันแค่ดีใจที่ได้เจอคุณ ที่นี่”

เพราะจู่ ๆ | เขาก็หายไปจากชีวิตของเธอเมื่อห้าปีที่แล้ว เฮ็คเตอร์หายไปโดยที่เธอพยายามตามหาและติดต่อเขา หากก็พบเพียงความว่างเปล่าและความเดียวดายซึ่งเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาทิ้งไว้ วันนี้เป็นวันที่เธอดีใจอย่างที่สุด ที่ได้พบผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจอีกครั้งหากทว่าทุกอย่าง กลายเป็นภาพสะท้อนต่างมุมเหมือนโลกที่กำลังกลับด้าน จนเธอเองตั้งรับแทบไม่ทัน

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะเชื่อว่าคุณรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ…คุณดีใจที่ได้เจอผม ในฐานะเจ้าของโรงแรมพันล้าน ไม่ใช่ไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่คุณอยากจะเฉดหัวส่ง เมื่อไหร่ก็ได้”

“ฉันว่าเราคงจะพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะค่ะ… เช็คเตอร์”

ณชนกกลืนเก็บความปวดร้าวกลับเข้าไปในอกและ แม้แต่น้ำรอบเบ้าตาก็พลอยเหือดแห้งไปด้วย ถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมการพบกันอีกครั้งระหว่างเธอ กับผู้ชายที่เคยรักถึงได้กลายเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ทั้งที่เธอ อยากถามถึงช่วงเวลาที่เขาหายไป และอยากบอกอะไร หลาย ๆ อย่างที่เฮ็คเตอร์ไม่มีวันรู้ หากทว่าหญิงสาวก็ ต้องกลั้นเก็บทุกอย่างที่กำลังจะหลั่งไหลออกมาและกด มันจนจมหายลงไปในที่ที่ลึกที่สุดในหัวใจอันบอบช้ำ เธอ ได้แต่มองเขา สบนัยน์ตาสีฟ้าประกายมรกตที่ฉายความ เกลียดชังอย่างที่เธอก็หาสาเหตุของความหยาบร้ายนั่น ไม่ได้ ณชนกถอนหายใจเบา ๆ ก่อนตัดสินใจพูดออกไป


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ