ตอนที่ 1

“คลีโอ…ลูกแต่งตัวเสร็จหรือยังคะ?”

เสียงเรียกที่ดังขึ้นขณะบานประตูในห้องนอนถูกเปิด ออกทำให้เด็กหญิงวัยสี่ขวบเศษในชุดกระโปรงบาน ฟูฟ่องและผมสีน้ำตาลทองถูกถักเป็นเปียเล็ก ๆ สองข้าง ดูราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยหันขวับไปมอง รอยยิ้มอันแสน น่ารักน่าชังระบายเต็มใบหน้าที่แก้มยุ้ยออกมาจนน่าหยิก

“เสร็จแล้วค่ะคุณแม่

หนูน้อยตอบด้วยเสียงเล็ก ๆ ขณะผละจากหญิงวัยกลาง คนที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นห้องและมองเด็กหญิงตัวน้อย วิ่งเข้าไปกอดหญิงสาวร่างบอบบางในชุดฟอร์มเตรียม พร้อมออกไปทำงาน

“คุณแนนจะไปทำงานแล้วหรือคะ…วันนี้แต่งตัวเสร็จเร็ว จังเลยนะคะ”

วิไลกล่าวกับณชนกที่กำลังกอดจูบลูกสาวตัวน้อยของ เธออย่างรักใคร่ หญิงสาวหันมายิ้มก่อนกล่าว

“ค่ะป้าไล…วันนี้แนนต้องไปที่ทำงานเร็วหน่อยเพราะมี งานใหญ่ที่โรงแรม เลยว่าจะพาคลีโอไปส่งที่เนอร์สเซอรี่ให้เร็วหน่อยน่ะค่ะ”

“ช่วงนี้คุณแนนทํางานหนักนะคะ ป้าเห็นคุณแนนกลับ ดึก ๆ…พักผ่อนบ้างก็ได้ค่ะ”

วิไลกล่าวอย่างเป็นห่วง ณชนกถอนหายใจขณะมองไป รอบ ๆ ห้องเช่าขนาดเล็กที่เธอเช่าอาศัยอยู่กับลูกสาวคน เดียวนั่นคือ คลีโอ และป้าวิไลที่ตามติดเธอมาและเป็น แม่นมคอยดูแลหนูน้อยแทบไม่ให้คลาดสายตาราวกับว่า เป็นแม่คนหนึ่งเลยทีเดียว

“ช่วงนี้แนนต้องพยายามทํางานเก็บเงินให้มากค่ะ เพราะ ไหนจะค่าเช่าห้อง ค่าใช้จ่าย และคนที่สําคัญที่สุดสําหรับ แนนคือ…คลีโอ”

“คุณแนนคะ” วิไลลุกขึ้นและเดินมาหยุดที่หญิงสาว นาง ก้มลงมองหนูน้อยซึ่งกำลังดึงชายกระโปรงแม่เล่น “แต่ คุณแนนก็ไม่เห็นต้องหักโหมงานมากขนาดนี้ คิดดูอีกที วิไลก็เหมือนตัวถ่วงของคุณแนน ที่ติดตามมาอยู่ด้วยแต่ กลับไม่ได้ช่วยอะไรคุณแนนเลย”

“อย่าพูดอย่างนั้นซีคะป้า ถ้าไม่มีป่าไลก็คงไม่มีใครคอย ดูแลคลีโอให้แนน ป้าทำทุกอย่างเพื่อแนน เลี้ยงดูคลีโอ โดยที่ไม่หวังอะไรตอบแทน แค่นี้แนนก็ซาบซึ้งใจอย่าง ที่สุดแล้วค่ะ ที่สำคัญ ตอนนี้แนนก็ไม่มีใครอีกแล้ว มีแต่ ป้าไล…และสุดที่รักของแนน….หนูคลีโอ”
“คุณแม่ขา….คุณแม่ขา…คลีโออยากไปเนอร์สเซอรี่แล้ว ค่ะ”

หนูคลีโอดึงชายกระโปรงมารดา ภาพนั้นทำเอาป่าวิไล น้ำตาซึม “โก…แม่คุณของป่า…ไปส่งหนูคลีโอเถอะนะคะ เดี๋ยวจะไปทำงานสาย

ณชนกพาคลีโอไปส่งที่เนอร์สเซอรรี่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก ห้องพักในอพาร์ตเมนท์ที่พักของเธอ และก็เหมือนอย่าง ทุกวันที่หนูน้อยจะรั้งมารดาไว้ด้วยการกอดและหอมแก้ม ออดอ้อนก่อนเข้าห้องซึ่งมีพี่เลี้ยงคอยรับอยู่ด้านหน้า ประตูทางเข้า

“คุณแม่ขา….คุณแม่ขา…วันหยุดนี้พาคลีโอไปเที่ยวทะเล นะคะคุณแม่”

เด็กหญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่ชัดถ้อย หญิงสาวมอง ลูกน้อยแล้วกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง

“วันหยุดนี้คุณแม่จะพาคลีโอไปเที่ยวทะเลนะคะ พาป้า วิไลไปด้วย นั่งรถสองแถวไปเที่ยวกัน ดีไหมคะ คลีโอ อยากไปเที่ยวไหน คิดไว้นะคะ”

“คลีโออยากไป…อยากไป…อยากไป…

หนูน้อยทำท่าคิดอย่างน่ารักน่าชังโดยไม่มีคำตอบก่อนจูบบนแก้มนวลของมารดาแล้วหันไปสวัสดีพี่เลี้ยงที่เข้า มารับกระเป๋าจากณชนกก่อนพาแม่หนูเข้าไปในบ้านหลัง ใหญ่ซึ่งเป็นสถานเลี้ยงเด็กที่ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของ เด็กตัวเล็ก ๆ วิ่งเล่นกันอยู่ในนั้น หญิงสาวมองตามหลัง จนหนูคลีโอเดินหายเข้าไป เธอแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ซึ่ง เหตุการณ์นี้มักเกิดขึ้นซ้ำ ๆ ทุกวัน

เธอต้องพาลูกสาวหน้าตาน่ารักน่าชังตัวเล็กที่ไม่เหมือน เด็ก ๆ ชาวไทยทั่วไปมาฝากเลี้ยงที่เนอร์สเซอรี่ คลีโอ เหมือนลูกครึ่งทั่ว ๆ ไป ด้วยเรือนผมสีน้ำตาลประกาย ทอง ดวงตาสีฟ้าอมเขียวและผิวขาวอมชมพู เด็กน้อย มีเลือดครึ่งหนึ่งของอีกเชื้อชาติ แต่คลีโอไม่เคยรู้จัก เจ้าของสายเลือดอีกครึ่งหนึ่งที่มีในตัวหนูน้อย ลูกสาว ของณชนกไม่เคยเห็นหน้าผู้ให้กำเนิด มีแต่เธอเท่านั้นที่ ไม่เคยลืมเลือนภาพแห่งความทรงจำของ ใครคนนั้น เมื่อ ครั้งอดีตได้