บทที่18 ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว
ตามการถูกกระตุ้นที่ส่งผ่านมาอย่างไม่หยุดหย่อน กุ้ยหลาน หัวเราะเบาๆออกมาคำหนึ่ง ลมหายใจยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ หัวใจ ยิ่งเต้นยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ
กุ้ยหลานไฟลุกโซน อีกทั้งนักดับเพลิงยังไม่สามารถดับได้ เธอ ดึงมือของเหอจินกุ้ย ค่อยๆแนบชิดร่างกายตนเองเข้าไป
หลับตาลง พูด : “ตามสบายเลย พี่จินกุ้ย พี่ทำให้ฉันตายไป
เลย แทงให้ตายไปเลย………… ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว”
คราวนี้การกระทำของเหอจินกุ้ยเบามืออย่างมาก ไม่ได้ใช้แรง ที่มากเกินไป
ฝนยังตกยิ่งหนัก ด้านนอกฟ้าร้องฟ้าผ่า ทั้งสองพลิกกลิ้งกันไป
มาภายในถ้ำหินอย่างไม่หยุดหย่อน
ครั้งนี้กุ้ยหลานก็กัดไหล่เหอจินกุ้ยอีกแล้ว และยังชวนจิก เข้าไปในเนื้อบนแผ่นหลังของจินกุ้ย บนแผ่นหลังของเขามีรอย ชวนจิกแดงเลือดเป็นสิบกว่าแผล
“พี่จินกุ้ย ช้าๆหน่อยค่ะ.. ขมวดแน่น ” กุ้ยหลานกระตุกไปทั้งร่างคิ้ว
เหอจินกุ้ยจึงอ่อนโยนขึ้น กอดเธอต่อ และเริ่มต้นจากหน้าผาก
ค่อยๆไล่ชิม
หลังจากนั้นพวกเขายังคงโอบกอดกันแน่นไม่ผละออกจากกัน เอนจอยกับความอบอุ่นที่หลงเหลืออยู่จากการสัมผัส
เหอจินกุ้ยพลิกตัวลงจากร่างของกุ้ยหลาน สูดหอบเอาอากาศ
หายใจ มองดูกุ้ยหลาน ยังดี ครั้งนี้ไม่สลบไป
เขาลูบไล้ใบหน้ารูปไข่ของกุ้ยหลานและเอ่ยถาม : “สุขสม ไหมครับ?”
กุ้ยหลานพยักหน้าและพูด : “สุขค่ะ ทำไมครั้งนี้ถึงได้สุขสม ขนาดนี้ ครั้งที่แล้วเจ็บมากขนาดนั้น ทำจนคนเขาสลบไปเลย”
เหอจินกุ้ยพูด : “ง่ายมาก ข้อด้าฮานเคยพูดเอาไว้ เมื่อถนน ราบรื่นก็จะดีเอง ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงของผมแล้วนะ ต่อจากนี้ผม จะทำให้คุณสุขสมอีก อีกทั้งยังทำให้คุณสุขสมทุกๆวัน
กุ้ยหลานกอดคอเหอจินกุ้ยแน่น : “ถ้ารู้ว่าเรื่องนี้มันทำให้ สุขสมขนาดนี้ตั้งแต่แรก ฉันจะขัดขืนไปเพื่ออะไร? ฉันคงยอมให้ คุณตั้งแต่แรกแล้ว”
เหอจินกุ้ยยกมือขึ้นเขี่ยจมูกเธอ : “ตอนนี้เสียใจภายหลัง แล้วล่ะสิ? คุณคุณคุณ………..คุณทำให้ผมสุขสมน้อยลงตั้งหลาย รอบเลยนะ ไม่ได้ ต้องลงโทษ ให้ผมสุขสมอีกครั้ง
เหอจินกุ้ยพูดอย่างอดไม่ได้ จากนั้นก็กดร่างของกุ้ยหลานไว้ ใต้ร่าง ทั้งสองสุขสมกันอีกครั้ง
หลังจากฟ้ามืด เหอจินกุ้ยถึงได้อุ้มกุ้ยหลานกลับมาถึงบ้าน
เหอจินกุ้ยอุ้มกุ้ยหลาน ยกเท้าขึ้นถีบประตูลานบ้าน ให้เปิด ออก ทำเอาพ่อและแม่ที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ในบ้านตกใจกัน ยกใหญ่
เหอหล่าวถึงตกใจจนตะเกียงในมือร่วงลงพื้น รีบกระโจนออก ไปลานบ้าน คิดว่ามีขโมยบุกเข้ามาซะอีก
เปิดประตูออก เขาเห็นเหอจินกู้ยลูกชายตัวเองอุ้มกุ้ยหลานตัว
เปียกๆยืนอยู่ในลานบ้าน ทั้งสองคนคล้ายกับลูกหมาตกน้ำ
เหอหล่าวถึงตะลึงไป เอ่ยถามลูกชายออกไป : “เกิดอะไรขึ้น เนี่ย?”
เหอจินกุ้ยก็ไม่เกรงใจ เอ่ยพูดกับพ่ออย่างตรงๆ : “พ่อ ผมจะ อธิบายให้ฟังเลยแล้วกัน กุ้ยหลานจะฆ่าตัวตาย ผมช่วยเธอไว้ อีกทั้งผมกับกุ้ยหลานขึ้นเตียงกันแล้ว พวกเราสองคนตอนนี้เป็น ผัวเมียกันแล้ว พ่อจะเห็นด้วยก็ดี ไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร ยังไงซะ เรื่องนี้ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าพ่อกับแม่คัดค้าน ผมกับปุ๋ย หลานก็จะกลับขึ้นไปบนเขา
“แก.. ?” เหอหล่าวถึงฟังไปก็งงไป ไตร่ตรอง อยู่เนิ่นนานถึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ไม่ต้องถาม ลูกชายกับกุ้ยหลานได้ทำไปแล้ว กุ้ยหลานได้ กลายเป็นลูกสะใภ้ของตนเองแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าไอ้ลูกชายคนนี้ จะมีอะไรกับหญิงสาวแล้ว และยังทำก่อนที่จะมาบอกกล่าวกันอีก ด้วย อีกทั้งมาถึงก็ยังไม่รับการคัดค้านของเขาอีกด้วย
เซียงหย่าวล่ะจะทำยังไง? จะอธิบายกับครอบครัวหลี่ซวนจูยังไง?
เหอหล่าวถึงไร้ความเห็นใดใด
คนแบบเหงหล่าวถึงไม่เหมือนกับคนอื่น เขามองเรื่องราวได้ ทะลุปรุโปร่งมาก อีกทั้งยังไม่เคยไปก้าวก่ายเรื่องใหญ่อย่างเรื่อง การแต่งงานของลูกชายเลย อยากจะรักใครชอบใครก็แล้วแต่ ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เขาสนใจเพียงแค่นำเงินมาช่วยลูกชายจัด งานมงคล หลังจากแต่งงานไปมีหลานให้อุ้มก็พอแล้ว
เหอหล่าวถึงไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ และก็ไม่ได้โทษลูกชาย เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว ร้อนรนไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร?
เขาเพียงแค่ปัดๆและพูด : “อุ้มกุ้ยหลานไปในห้องแกซะ เปลี่ยนชุดกันก่อนค่อยมาคุยกัน ระวังด้วยล่ะ เปลี่ยนชุดเสร็จมา กินข้าว”
เหอจินกุ้ยตอบลืมไปคำหนึ่ง ก็หมุนตัว อุ้มกุ้ยหลานเข้าไปใน ห้องของตนเองแล้ววางลงบนเตียง หาชุดมาสองสามชุด ส่งไป ให้กุ้ยหลาน จากนั้นก็ช่วยเธอแกะกะดุม
กุ้ยหลานหน้าแดงขึ้น ยกมือขึ้นห้ามเขาเอาไว้ : “พี่จิ นกุ้ย………..อย่าทำแบบนี้?”
เหอจินกุ้ยถาม : “ทำไมครับ?”
กุ้ยหลานพูดทั้งใบหน้าแดงก่ำ : “ฉันอาย ฉันเปลี่ยนเอง กว่าค่ะ”
เหอจินกุ้ยหัวเราะออกมา :“พวกเรามากันขนาดนี้แล้ว คุณยังอายอะไรอีกครับ? บนร่างกายคุณส่วนไหนบ้างที่ผมยังไม่เคย เห็นอีก? ขน เส้นผมก็รู้หมดแล้วครับ”
ใบหน้ากุ้ยหลานยังคงแดงก่ำ พูด : “เราสองคนยังไม่ได้
ครอบครัวเดียวกันหนิคะ”
เหอจินกุ้ยพูด : “จะเป็นหรือไม่เป็นครอบครัวเดียวกัน คุณก็ เป็นภรรยาของผม
เขาพูดไปพลางช่วยกุ้ยหลานแกะกระดุม ถอดเสื้อออกก่อน จากนั้นก็ถอดกางเกงของกุ้ยหลาน พริบตาเดียวเปลือยร่างขอ งกุ้ยหลานจนหมดจด
หยิบผ้าเช็ดตัวผืนหนึ่งออกมา ช่วยหญิงสาวเช็ดหยดน้ำบนตัว ทั้งหมด จากนั้นวิ่งเข้าไปในห้องทางตะวันตก หยิบชุดที่คู่หมั้น ของเขาเซียงหชาวเคยใส่มา ช่วยสวมไปบนตัวของกุ้ยหลาน
หลังจากเปลี่ยนเสร็จ เหอจินกู้ยกอดเธอไว้แน่น พริบตาเดียวก็ รั้งหญิงสาวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนเอง เอ่ยพูด : “คุณ อย่าเพิ่งขยับ อบอุ่นร่างกายก่อน ผมจะไปตักข้าวให้คุณ
กุ้ยหลานยิ้มให้เขา : “แล้ว……..อกับแม่ของคุณ จะยอมรับ พวกเราสองคนคบกันไหมคะ? แล้วก็เซียงหย่าว…………คุณจะ อธิบายให้เธอฟังยังไง?”
เหอจินกุ้ยพูด : “คุณไม่ต้องสนใจเรื่องนี้หรอก เรื่องพ่อกับ แม่เดี๋ยวผมไปพูดกับท่านเอง ตอนนี้ไม่ยอมรับก็ช่วยอะไรไม่ได้ ผมมวธ”
กุ้ยหลานยิ้มให้เขาและพูด : “งั้นคุณก็ไปเถอะค่ะ อย่าให้คน
เขาต้องโมโหเอา เหอจินกุ้ยโบกมือให้กับกุ้ยหลาน เดินเข้าไปในห้องทางทิศ
เหนือ ในเวลานี้ในบ้านยุ่งเหยิงไปหมด เหอหล่าวถึงอยู่ไม่เป็นสุข ในมือถือถุงบุหรี่เดินวกไปวนมา แม่จินกุ้ยนั่งลงบนเตียงด้วย ใบหน้าดุ
เห็นลูกชายเดินเข้ามา แม่จินกุ้ยก็เดือดขึ้นทันที เดินเข้ามา อย่างรวดเร็ว : “เจี๊ยะ เพียะ! ” ตบไปบนหน้าลูกชายสองฉาก
ตบสองทีของแม่ จินกุ้ยคาดเอาไว้อยู่แล้ว ไม่ต้องถามก็รู้ว่าพ่อ ได้บอกกับแม่ไปหมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้โกรธเลยสักนิดเดียว อีกอย่างแม่ก็ไม่มีเขาจริงๆหรอก ก็แค่ทำเป็นเพื่อให้เขากลัว ตบนั้นเบาซะจนกระทั่งตบยุงก็ยังไม่ตาย
เหอจินกุ้ยถาม : “แม่เป็นอะไรครับ? แม่จินกุ้ยพูดเสียงสั่น : “แกแก……………บ้าไปแล้วหรือไง ทำไมถึงได้อุ้มกุ้ยหลานกลับมาได้
เหอจินกุ้ยพูด : “ทำไมผมจะอุ้มกุ้ยหลานกลับมาไม่ได้ล่ะ ครับ? ผมสัญญากับเธอไว้ อีกทั้งนอกจากผมแล้ว เธอไม่เคยขึ้น เตียงกับใคร ลูกสะใภ้แม่บริสุทธิ์ ทำไมผมจะอุ้มเธอกลับมาไม่ได้ ครับ?”
“แกนกแก…….. กุ้ยหลานมีดาวเสือขาว แกรู้ไหม? และเธอ….เกิดปีแพะเตือนสิบสอง ดวงกินผัว แกอยากตายหรือ ไง? คนอื่นเค้าหลบหนีก็ยังไม่ทันเลย ทําไมแกถึงได้เอาเท้าไป แกว่งหาเสี้ยนได้หน้าตาเฉยแบบนี้?”
แม่จินกุ้ยกลัวอย่างมาก เรื่องกุ้ยหลานมีดาวเสือขาว แพร่ สะพัดไปทั่วทั้งหมู่บ้านแล้ว คนทั้งหมู่บ้านถ้าเจอกับกุ้ยหลานก็ ต่างหลบหนีกันให้วุ่น ไม่มีใครกล้าคุยกับเธอเลยด้วยซ้ำ
เธอสงสัยว่าลูกชายบ้าไปแล้ว กล้าอุ้มกุ้ยหลานกลับมาบ้าน และยังทำเรื่องแบบนั้นกันแล้วด้วย
เหอจินกุ้ยหัวเราะออกมา : “แม่ครับ แม่ไปฟังใครพูดมา ได้ สาระทั้งเพ ความเชื่อไสยศาสตร์พวกนี้แม่เชื่อด้วยหรอครับ? ผม ไม่สนใจหรอก”
“ลูก แกไม่สนใจ. แต่แม่สน แม่กับพ่อแก ก็มีแกเป็น ลูกชายแค่คนเดียว ถ้าชีวิตแกอยู่ในอันตราย พวกแม่กับพ่อจะ ทํายังไงล่ะ?”
เหอจินกุ้ยพูด : “ผมไม่สน ยังไงผมก็จะแต่งงานกับกุ้ย
หลาน”
แม่จินกุ้ยพูด : “ถ้าแกแต่งกับกุ้ยหลาน แม่ก็จะขายขี้หน้า
ตายต่อหน้าแก
เหอจินกุ้ยพูด : “แม่ไม่ให้ผมแต่งงานกับกุ้ยหลาน ผมก็จะ
กระโดดหน้าผาเขาเฮยสี ฆ่าตัวตาย ทำให้แม่ไม่มีทายาทสืบ สกุลต่อ! ”
แม่จินกุ้ยไม่นึกเลยว่าลูกชายจะเอาความตายมาขู่ตนเอง
เธอนั่งลงไปบนพื้น มือจับเข่าร้องไห้ออกมา : “เจ้า ฟ้า—- -เจ้าดิน– เชื่อฟัง—ฮือฮือฮือ… -สวรรค์ลงโทษแล้ว มีลูกชายก็ไม่ยอม
ผู้หญิง ในชนบทก็เป็นเช่นนี้ ร้องไห้เสียงเพราะยิ่งกว่าร้องเพลง ผู้หญิงร้องไห้คนหนึ่ง ล้วนเป็นนักร้องที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งได้เลย เสียงนั้นไพเราะ ลากยาว สูงและใส น่าฟังเป็นอย่างมาก
เหอหล่าวถึงเอ่ยพูดอยู่ข้างๆ : “คุณเงียบเดี๋ยวนี้นะ! จะ ร้องไห้ทำไม ยังวุ่นวายไม่พออีกหรือไง?”
ภรรยาเชื่อฟังคำพูดของสามีมากที่สุด เหอหล่าวถึงไม่ให้เธอ ร้องไห้ เธอก็ไม่กล้าร้อง รีบหุบปากในทันที
เหอจินกุ้ยหัวเราะพรวดออกมา
แม่จินกุ้ยจ้องเขม็ง : “แกนนิสัยไม่ดี พวกเราร้อนรนจะตาย
อยู่แล้ว แกยังหัวเราะได้?”
เหอจินกุ้ยพูด : “แม่ครับ ผมขำที่แม่ไม่รู้เรื่องไง กุ้ยหลาน ดาวเสือขาว แม่รู้ไหมว่าผมดาวอะไร?”
แม่จินกุ้ยเช็ดน้ำตาและถาม : “แกดาวอะไร?”
จินกุ้ยพูด : “ผมดาวหมาป่า แม่รู้ไหม ดาวหมาป่ากับดาว เสือขาวเป็นคู่กัน เป็นคู่ที่แท้จริง รู้ไหมครับว่าทำไมตอนที่ผมกับ กุ้ยหลานมีอะไรกัน เธอถึงได้สลาบไป? นั่นเป็นเพราะว่า มีแค่ผม เท่านั้นที่สามารถทำให้ดาวเสือขาวยอมจำนนได้ คนอื่นทำไม่ได้”
แม่จินกุ้ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จริงด้วย ในตอนที่จินกุ้ยมีอะไรกับกุ้ย หลาน อีกนิดก็เกือบแทงกุ้ยหลานตายแล้ว ลูกชายกล้าหาญมาก
ตอนกุ้ยหลานฆ่าตัวตาย ก็ถูกลูกชายตนช่วยเอาไว้ หรือว่านี่
คือโชคชะตา? หรือนี่เป็นการแต่งงานที่สวรรค์จัดเตรียมเอาไว้
แล้ว?
คนแก่พูด : “แม่ไม่เชื่อ ใครบอกว่าแกมีดาวหมาป่า?”
เหอจินกุ้ยพูด : “แม่หม้ายซุนไงครับ แม่ของชิงจูบอกมาแบบ นี้ ถ้าไม่เชื่อพรุ่งนี้แม่ก็ไปถามเธอดูสิครับ
แม่จินกุ้ยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ผู้หญิงโดยทั่วไปจะไม่เป็นผู้นำ ของบ้าน และก็ไม่ออกความเห็นใดใด เธอมองไปที่สามีเหอหล่า วถึง : “พ่อ พ่อพูดอะไรหน่อยสิ เรื่องของลูกนี้ควรทำยังไงดี?
เหอหล่าวถึงจุดท่อสูบบุหรี่ สูดเข้าไปเฮือกหนึ่ง : “ปกติแล้ว เรื่องความรักของลูกผมไม่เข้าไปยุ่ง สิ่งที่ผมกังวลก็คือจะอธิบาย กับเซียง ชาวยังไง อธิบายกับคนในบ้านชวนจูยังไง ในเมื่อกุ้ย หลานกับจินกุ้ยรักกัน งั้นก็ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ที่เหลือผม จัดการเอง”
“แต่กุ้ยหลานเธอมีดาวเสือขาวนะ
เหอหล่าวถึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอ่ยว่า : “ไร้สาระ! ดาวเสื้อ ขาวอะไรกัน? ผมไม่เชื่อสะหรอก เด็กดีอย่างกุ้ยหลาน จะเป็นดาว เสือขาวได้ยังไง? ถึงจะเป็น ผมก็ไม่กลัว ถ้าจะฆ่าตาย ก็ให้เธอฆ่าผมให้ตายไปเลย
เหอหล่าวถึงไม่ใช่คนหัวโบราณ เขาไม่งมงาย อีกทั้งยังให้ ท้ายสนับสนุนลูกชายทุกๆเรื่อง ถึงปกติเขาจะดูเหมือนดุร้ายกับ เหอจินกุ้ยราวกับเสือก็ตาม แต่ที่จริงแล้วเขาใจดีมาก
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ